Ανν ήθελα ΔΗΜΑΡ , θα ψήφιζα Κουβέλη

 …οι επικοινωνιολόγοι της ΝΔ νομίζουν ότι οι ψηφοφόροι της είναι ένα μάτσο γεροβλάκες, χαζές θείτσες και φουσκομάγουλοι και φουσκοπορτοφόληδες μαλακοδαπίτες, σαν τα παιδιά τους. 

Λάθος.

Δεν είναι όλοι, έτσι…

…και , μάλιστα, ΠΟΛΛΟΙ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ  έτσι: 

είναι σκεπτόμενοι, σκληρά εργαζόμενοι νοικοκυραίοι , ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ, που παλεύουν για να προκόψουν αυτοί και τα παιδιά τους σε μια πατρίδα λειτουργική , δημοκρατική και αξιοπρεπή… 

…μιά πατρίδα που ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ και που δίνει ευκαιρίες.

…δυστυχώς πολλοί από αυτούς πλέον κακογερνάνε σε μια πατρίδα που δεν τους σέβεται και τα παιδιά τους πάνε να δουλέψουν στα ξένα.

Οι φουσκομάγουλοι κολλητοί δεν ζορίζονται: παίρνουν θέσεις φιλέτα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στας Βρυξέλλο-Ευρώπας 

Λοιπόν , για να μην μακρυγορώ: 

αν οι δεξιοί νοικοκυραίοι   ήθελαν woke ατζέντα που δεν την ψήφισε  κανείς και που μας ήρθε πακέτο από τα αφεντικά στην Αμέρικα, αν ήθελαν γονέα Α και γονέα Β και αν ήθελαν λάθρο πάνω απ´ το κεφάλι τους να τους τρομοκρατουν στα Πατήσια και στο Παγκράτι, θα ψήφιζαν ΔΗΜΑΡ.

Άμα έχεις ορίτζιναλ Φώτη Κουβέλη, τι να τον κάνεις τον Μητσοτάκη;

ένα κομμένο πόδι σε φορμόλη

 ...Η ζωή του καθενός ανθρώπου είναι ένα έργο τέχνης...είχε πει κάποτε ένας γκουρού του ιαπωνικού Ζεν.

Συγκεκριμένα, είχε πει:

«Είμαι ένας καλλιτέχνης του ζειν. Το αριστούργημά μου, είναι η ζωή μου».

Μοιάζει λίγο μεγαλομανές...αλλά νομίζω ότι έχει νόημα. 

Μια ζωή με περιεχόμενο, ομορφιά, προσφορά, θυσία, δημιουργία, είναι κάτι σαν έργο τέχνης: μια διαδικασία που παράγει κάτι με έμπνευση, ανθρωπιά και αλήθεια.

Κάτι αληθινό που υπάρχει αλλά δεν είναι φανερό.

Κάτι αφανές που  με την έμπνευση παίρνει μορφή.

Λέω όλες αυτές τις πολυλογίες γιατί μου αρέσουν τα «χάπενινγκς», τα λεγόμενα «καλλιτεχνικά δρώμενα».

Αλήθεια,  τι είναι αυτά τα δρώμενα;

Είναι γεγονότα.

...γεγονότα που ένας καλλιτέχνης  κατασκευάζει όπως  ένα γλυπτό. 

Αλλά δεν είναι γλυπτό, είναι ένα γεγονός, μιά «δράση».

Πχ κάποιος έρραψε το στόμα του μπροστά στην Βουλή  σαν  μια διαμαρτυρία εναντίον του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της έμμεσης λογοκρισίας.

Ο χασάπης που ήταν απόφοιτος του Μαθηματικού τμήματος του πανεπιστημίου Αθηνών  , εφτιαξε τα χαρτιά που τύλιγε τα κρέατα με το αντίγραφο του πτυχίου του επάνω, θέλοντας να διαμαρτυρηθεί για την ανεργία των μαθηματικών και την απαξίωση των πτυχίων.

Το μαλακοκράτος βέβαια, τον μήνυσε για προσβολή δημοσίου εγγράφου.

Σίγουρα το ελληνικό κράτος στερείται χιούμορ και καλλιτεχνικής ευαισθησίας.

Ωραία θα ήταν να γινόταν  μερικά δρώμενα και στην  καθημερινή  ζωή. 

Πχ πριν λίγες μέρες ένα φορτηγό έκοψε το πόδι μιας εβδομηντάχρονης που περπατούσε στον δρόμο,  γιατί στην Σαντορίνη δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.

Οι φιλοχρήματοι σαντορινιοί χτίζουν τους μαντρότοιχους μέχρι την άσφαλτο για να κερδίσουν οικόπεδο.

Η γριά με το κομμένο πόδι τελικά πέθανε την επομένη.στην Αθήνα, όπου διακομίσθηκε. 

Το πεντάχρονο εγγόνι της  την γλίτωσε γιατί το φορτηγό πέρασε από πάνω του.

Εγώ αν ήμουν συγγενής της γριάς , θα έβαζα το κομμένο πόδι σε φορμόλη, μέσα σε μιά γυάλα, για  να συντηρηθεί επ´ άπειρον και θα το εξέθετα σε κοινή θέα , ει δυνατόν μπροστά  σε κάποιο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου.

Για να το βλέπει ο λαός και να αναρωτιέται τι δουλειά έχει  ένα κομμένο πόδι ανάμεσα σε τόσους ευαίσθητους κουλτουριάρηδες και τοπικούς παράγοντες που διαφυλάττουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.

εβραικό Πάσχα

…χρόνια προσπαθώ να καταλήξω σε μιά άποψη: 

τελικά ο Θεός είναι καλός ή κακός? 

Στην Καινή Διαθήκη είναι καλός αλλά και δίκαιος (Αγάπη εστί) .

Στην Παλαιά διαθήκη είναι εκδικητικός και σκληρός και επιβάλλει τρομερές ομαδικές  τιμωρίες - συλλογική ευθύνη- οι οποίες μοιάζουν ανάρμοστες για ολόκληρο Θεό,  δημιουργό του σύμπαντος.

Διαβάζοντας την «Έξοδο» της ΠΔ, που περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε το εβραϊκό Πάσχα, δηλαδή η γιορτή των εβραίων για την έξοδό τους από την Αίγυπτο και την απελευθέρωσή τους από το ζυγό των αιγυπτίων που τους καταπίεζαν, μένω με την εντύπωση μιας απλοϊκής ιστορίας :

Ο Θεός «θύμωσε» με το Φαραώ που καταπϊεζε τον αγαπημένο του λαό  και έφτιαξε 10 πληγές οι οποίες θα έβαζαν μυαλό στους αιγύπτιους και στον αρχηγό τους τον Φαραώ. Μάλιστα μέσω του Μωυσή ο Θεός είχε  προειδοποιήσει ο ίδιος στον Φαραώ αλλά ο Φαραώ δεν καταλάβαινε  από τέτοιες απειλές  και δεν έδωσε σημασία. 

(Λες και ο Θεός χρειαζόταν διαμεσολαβητή για να επικοινωνήσει με τον Φαραώ.)

Η 10η πληγή του Φαραώ ήταν ο Θεός να στείλει Άγγελο να σκοτώσει όλα τα πρωτότοκα παιδιά των αιγυπτίων και όχι μόνο των των ελίτ αιγυπτίων και του ίδιου του Φαραώ αλλά και των δούλων τους… ακόμα και τα πρωτότοκα ζώα που είχαν!.

Για να μην «μπερδευτεί» ο άγγελος και σκοτώσει κατά λάθος και τα παιδιά των εβραίων, ο Θεός μέσω του Μωυσή  τους διέταξε να βάλουν σημάδι έξω από το σπίτι τους με το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού που είχαν κάνει θυσία, ώστε να γλιτώσουν τα πρωτότοκα των των εβραίων. 

Μάλιστα ο Θεός  συμβούλεψε να πάρουν  από τους αιγύπτιους αργυρά  και χρυσά σκεύη πριν αναχωρήσουν :

 τα πήραν ως λάφυρα από τους φοβισμένους αιγύπτιους οι οποίοι είχαν τρομοκρατηθεί από την 10η πληγή και τελικά ανεχώρησαν για τη γη της επαγγελίας…

Παντρεμένοι φιλόσοφοι

 Κάποιος αρχαίος σοφός είχε πεί ότι όποιος παντρευτεί καλή γυναίκα γίνεται ευτυχισμένος και όποιος παντρευτεί κακή γυναίκα γίνεται φιλόσοφος.

Προφανώς εξ ανάγκης… γιά να ερμηνεύσει την δυστυχία του αφού, όπως είναι γνωστόν, η ευτυχία δεν χρειάζεται ερμηνεία.

Της αρκεί ο ευστός της, η ευτυχής κατάσταση.

Νομίζω ότι το ρητό το είπε ο Σωκράτης που παντρεύτηκε την μέγαιρα Ξανθίππη η οποία τον έβριζε δημόσια ως ανεύθυνο και ανεπρόκοπο που φιλοσοφούσε αντί να δουλεύει.

Ο μαθητής του Πλάτων, δεν χρειάστηκε να προβληματιστεί σχετικά γιατί ήταν αδερφή και ως εκ τούτου το θέμα δεν ετέθη.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος που ήταν και ένας εκ των επτά σοφών της Ελλάδος ζούσε με την μάννα του που τον είχε πρήξει να παντρευτεί.

Αυτός, σαν σοφός που ήταν , δεν έλεγε ούτε ναι ούτε όχι: όσο ήταν νέος έλεγε ότι δεν ήρθε ο καιρός του για παντριά .

– «Ούπω καιρός»., της  έλεγε. 

Δεν είναι ακόμη καιρός.

Όταν μεγάλωσε αρκετά , άλλαξε απάντηση:

– «Ουκέτι καιρός» της έλεγε.

Πέρασε πια ο καιρός.

Όλα αυτά τα θυμήθηκα γιατί πρίν λίγο κάθισα σε ένα καφενείο,   δίπλα σε μια γλωσσοκοπάνα που έπρηξε το ανθρωπάκι δίπλα της παίζοντας θορυβωδώς τους ρόλους της έξυπνης, της ξερόλας, της δυναμικής, της ωραίας και γενικά της καταπληκτικής. 

Κοίταξα γιά λίγο τον άτυχο: 

φαινόταν παραδομένος στην μοίρα του και δεν έμοιαζε καθόλου με φιλόσοφο. 

Η δυστυχία δεν σε κάνει πάντα, φιλόσοφο.

Δεν είχε δίκιο σε όλα, ο Σωκράτης.

οι μαύροι κύκνοι

 …επειδή έχω δεί πολλούς άσπρους κύκνους, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαύροι κύκνοι…

…ή γκρίζοι, ή πράσινοι.

Η δική μου εμπειρία έχει μόνο  άσπρους κύκνους.

…μόνο άσπρους έχω δεί.

Λένε ότι υπάρχουν και μαύροι κύκνοι αλλά είναι σπάνιοι:  ανήκουν στην εμπειρία άλλων.

Πράσινοι κύκνοι, δεν  αναφέρονται… αλλά ποιός μπορεί να  τους αποκλείσει με απόλυτη βεβαιότητα ?

…βγάλε άκρη.

Ασυνήθιστα γεγονότα υπάρχουν.

….ακόμη και απίστευτα: κάποιοι βεβαιώνουν ότι είδαν εξωγήινους και μίλησαν μαζί τους.

Ασυνήθιστες εμπειρίες…ίσως ψευδαισθήσεις….ποιος ξέρει.

Και με τον Θεό, το ίδιο συμβαίνει: αν και πολλοί τον βεβαιώνουν…

…λίγοι  τον έχουν δεί, κυρίως μέσα απο τις «ενέργειές» του και το «Άκτιστο Φως».

Και εδώ βαδίζουμε με ολισθηρά θέματα μεταξύ πίστης και εμπειρίας.

Το πρόβλημα είναι πως στην ζωή  μας, παίζουν πολύ ρόλο όλα αυτά τα ασαφή, σπάνια και παράξενα φαινόμενα.

…συχνά καθορίζουν την ζωή μας οι μαύροι κύκνοι.

Ποντάρουμε πάντα στο γνωστό, στο συνηθισμένο και στο δοκιμασμένο : στους άσπρους κύκνους.

Είναι το πιό ασφαλές.

...τώρα…αν μας πέσει στον δρόμο μας ένας μαύρος κύκνος, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε μαζί του.

Ατυχήσαμε.

Η Τύχη παίζει μεγάλο ρόλο στην Ζωή.

Έχει παραθυράκια προς τον Παράδεισο και την Κόλαση.

Κάποια τα ανοίγουμε ή τα κλείνουμε  εμείς , κατα βούλησιν.

Δημιουργούμε δικές μας ευκαιρίες ή παίζουμε την κληρονομιά μας στο Στοίχημα.

Έχουμε ευθύνη.

Αλλά πολλά από αυτά τα μαλακισμένα παράθυρα - που άλλα βγάζουν σε πράσινα λιβάδια και άλλα σε απόκρημνους γκρεμούς - δεν μας ακούνε: 

κάνουν του κεφαλιού τους και ανοιγοκλείνουν κατά πως θέλουν….

…ή παίρνουν εντολές από ανώτερες δυνάμεις: 

υπάκούουν μόνο στον Χρόνο και στον Θεό.

Βέβαια και ο Χρόνος είναι Θεικό δημιούργημα  αλλά έχει αποκτήσει δύναμη στον κόσμο.

…κάνει κουμάντο σε πολλά.

Η Τύχη , ο Χρόνος και ο Θεός: 

οι μαύροι κύκνοι, ο  Χρόνος  με τις καταληκτικές του προθεσμίες και ο Θεός...

…. που είναι  «πανταχού παρών» αλλά, βασικά, μακρινός, ακατανόητος και απρόβλεπτος.

Και δώστου να βολοδέρνουν τα ανθρωπάκια με τις ανασφάλειες.

Δεν υπάρχει μαγική λύση.

…η αβεβαιότητα και το άγχος του απρόβλεπτου, σκοτώνουν την ξεγνοιασιά.

Το ανθρώπινο όν είναι προγραμματισμένη μηχανή να ανησυχεί.

Οι ψυχολόγοι δυστυχώς κοστίζουν περισσότερο από τις κομμώτριες και προσφέρουν την ίδια ελλιπή υποστήριξη.

Οι πολιτικοί, ακόμη χειρότεροι: δεν εμπορεύονται μόνο φόβους αλλά και ελπίδες.

Αλλά η Τύχη, ο Χρόνος και ο Θεός δεν θέλουν διαμεσολαβητές.

…τους έχουν βαρεθεί.

η δουλειά του υπουργού υγείας στην Ελλάδα

Παλιότερα νόμιζα ότι είναι δύσκολο πράγμα να είσαι υπουργός υγείας… και, για να πω την αλήθεια, τον συμπονούσα και λιγάκι τον  κάθε νέο υπουργό  υγείας όταν ξεκινούσε. 

Έλεγα,  «βρε τον κακομοίρη τον υπουργό, άντε… έμπλεξε ο άνθρωπος σε άλυτα προβλήματα». 

Ένας υπουργός μπροστά σε χίλιους γόρδιους  δεσμούς.

Λεφτά δεν έχει… 

…Αντικρουόμενα συμφέροντα πρέπει να συμβιβάσει… 

…η Κυβέρνηση δεν τον βοηθάει.

(συνήθως τον πετάνε εκεί για να τον εξουδετερώσουν ως αποτυχημένο ή γιά να βγάλει το φίδι απ´ την τρύπα).

…Η κοινωνία δεν τον βοηθάει…

(Όλοι θέλουν επίπεδο υγείας Σουηδίας με μηδέν ασφαλιστικές εισφορές, γιατρούς αγγέλους στην ψυχή και μουλάρια στην αντοχή…και ατσάλινη υγεία με τρία πακέτα τσιγάρα και αρρύθμιστη πίεση).

Λοιπόν… Τώρα άλλαξα γνώμη: 

…τώρα νομίζω ότι η δουλειά του υπουργού υγείας είναι  εύκολη δουλειά: 

πρώτα απ’ όλα βρίσκεις κάποιον επικοινωνιολόγο που σου γράφει 5-10 εκθέσεις ιδεών για κάθε πρόβλημα. 

Βασικά πρέπει να είναι αοριστολογίες που ακούγονται ωραία στο αυτί αλλά δεν θίγουν κανένα. 

Είναι βασικό να μην δυσαρεστείς  κανένα. 

Αν κάποιον πρέπει, οπωσδήποτε,  να δυσαρεστήσεις,  αυτός θα το καταλάβει αργότερα, αφού θα έχεις φύγει από το υπουργείο: 

θα το καταλάβει εν καιρώ, όταν θα του έχεις βγάλει το λάδι, του έχεις κόψει το μισθό, τον έχεις απολύσει, ή όταν καταλάβει πως του έταξες  λαγούς με πετραχήλια αλλά  στο τέλος δεν θα πάρει  τίποτα.

Αποστηθίζεις τα κύρια σημεία των εκθέσεων ιδεών  και τα λές σε κάθε ευκαιρία και,  κυρίως,  σε συνεντεύξεις τύπου με κολλητούς δημοσιογράφους.

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι τα προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν, διάφορες ισχυρές κοινωνικές ομάδες θα σε πολεμήσουν,  ο λαουτζίκος θα αγανακτήσει και, τελικά, ο πρωθυπουργός θα δείξει «προβληματισμένος» και «απογοητευμένος».

Προφανώς  σε λίγο καιρό θα σε αντικαταστήσει με ένα άλλο θύμα στην θέση του υπουργού υγείας. 

Αυτή είναι η δουλειά του υπουργού υγείας. 

Εύκολα πράγματα.

οι θεολογούντες

 …μου την δίνουν οι θεολογούντες.

Θεολόγοι παντού, αυτοσχέδιοι, αυτάρεσκοι, αυτόκλητοι.

Σαν τους αυτοσχέδιους γιατρούς: όλοι τα  ξέρουν όλα , όλοι έχουν λύσεις.

Στο βυζάντιο θεολογούσαν - και σκοτώνονταν-  για την τριαδικότητα του Θεού και το ομοούσιο ή ομοιοούσιο του Υιού, όλοι…

…ακόμη οι μανάβηδες και οι χασάπηδες στην λαχαναγορά.

Η προσπάθεια κατανόησης του Θεού είναι αλαζονεία για τους Ορθοδοξους…

…την αποκαλούν «νοησιαρχία» και την θεωρούν  αμαρτία. 

Χαρακτηρίζει κυρίως τους Καθολικούς  και τους Προτεστάντες. 

Οι Ορθόδοξοι κυρίως αισθάνονται τον Θεό.

….δεν τον κατανοούν.

Απλά τον νιώθουν… 

….και αυτό, αρκεί.

Θυμάμαι παιδί που έμπαινα στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, στην κορυφή του λόφου απέναντι απ’ το χωριό του πατέρα μου, στα Χανιά και  ένιωθα ένα δέος…

….αλλά βεβαίως δεν είχα ιδέα ποιος ήταν  ο προφήτης Ηλίας και τι ακριβώς γράφει γι’αυτόν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη.

Δεν διερωτήθηκα ποτέ αν είναι ιστορικό πρόσωπο ή ένα σύμβολο, πχ μιά προσωπικότητα- σύμβολο και τι ακριβώς είπε, αν είπε.

Απλά ένιωθα  μια παρουσία αόρατη, σεβαστή και υπαρκτή.

Και φιλική παρουσία: οι Άγιοι  είναι φίλοι μας.

Μας πονούν  και τους πονάμε.

Μας αρκεί αυτό.