ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΠΙΟ ΣΟΦΟ

...τα καλύτερα μαθήματα πάνω στην ζωή  μου τα έδωσε το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ , κυρίως τη δεκαετία του ογδόντα και , δευτερευόντως, του ενενήντα.

Το ΠΑΣΟΚ μου έμαθε την ψυχή του νεοέλληνα: παρατήρησα δεκάδες ανθρώπους να γλύφουν τους ισχυρούς τις εποχής -και τα τσιράκια τους- για να διοριστούν αυτοί και τα παιδιά τους, για να πάρουν μαιμού αναπηρικές και να χτίσουν αυθαίρετα σε καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις.

Μετά, έκαναν τελετουργικά αυτοκάθαρσης: πορείες στο Πολυτεχνείο, καταγγελίες της  «ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας» , «ένα το χελιδόνι», ο «Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φραντς».

Μετά, Κωστόπουλος και Κλικ: βλαχογκλαμουριά, γκαμπριολέ, χλιδογκόμενες, «πενήντα τρόποι για να δέσετε την γραββάτα σας».

Η διαδικασία αυτοκάθαρσης των υποσυνείδητων  ενοχών  είναι κάτι συνηθισμένο: μικρές τελετουργίες που ξεπλύνουν την βρώμα της επιβίωσης.

Βρώμα που προκαλεί χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Κάποτε, είχε έρθει σαν ασθενής μια τραβεστί που εκπορνευόταν :

μου ομολογησε ότι μόλις έβγαζε λεφτά - και έβγαζε πολλά- τα έτρωγε αμέσως.

Σε βλακείες...πχ είχε εκατοντάδες φουστάνια και παπούτσια.

Η σε δώρα σε τεκνά κλπ.

Ρωτησα γιατί πετάει τα λεφτά της αφού η πορνεία είναι για λίγα χρόνια.

«Πρέπει να απαλλαγώ απο τα χρήματα αυτά γιατρέ»... μου είπε.

«Όταν τα σκορπάω, ανακουφίζομαι».

Οι τελετουργίες αυτοκάθαρσης συνεχίζονται.

Κάθε καρπαζοεισπράκτορας της καθημερινής ζωής πρέπει να δηλώσει αντιφασίστας.

Με βροντερή φωνή, στον δρόμο.

Στο σπίτι και την δουλειά, είναι αλλιώς.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

 Όταν ήμουν χριστιανός και πίστευα συνολικά  όλο το ιδεολογικό-θρησκευτικό πακέτο, έπαθα μεγάλο κάζο όταν διάβασα Εκκλησιαστική Ιστορία: 

διαπίστωσα με τρόμο πως ήταν τα πολιτικά και άλλα γεγονότα που διαμόρφωσαν το δόγμα.

Αν ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν είχε οργανώσει , κηρύξει , προεδρεύσει και κατευθύνει την πρώτη Οικουμενική σύνοδο, μπορεί να είμασταν σήμερα όλοι Αρριανιστές.

Κάτι τέτοιο - αντίστοιχο-  κάζο παθαίνουν και οι νεαροί κομμουνιστές διαβάζοντας ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος: είναι πολλοί οι σκελετοί στις ντουλάπες των κομμουνιστικών κομμάτων.

Δυστυχώς η μελέτη της ιστορίας είναι πιό πιθανό να σε κάνει κυνικό παρά ιδεολόγο.

Οι προπαγανδιστικές απλοικότητες, βοηθάνε τη πίστη σε πρώτη φάση αλλά η προοδευτική εμβάθυνση στην πραγματική ιστορία, σου στραμπουλάει τις ακλόνητες πεποιθήσεις. 

Τα χίλια βιβλιαράκια της βιβλιοθήκης του κατηχητικού αποδείχτηκαν ανίσχυρα μπρος σε ένα τόμο εκκλησιαστικής ιστορίας γραμμένης από επίσκοπο και διδασκόμενης σε φοιτητές της Θεολογίας.

Ο ΣΡΕΚ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟΣ

...μία από τις κύριες αιτίες δυστυχίας του σύγχρονου δυτικού μαλακομικροαστού, είναι η προσπάθεια για συνεχή ευτυχία: 

κάθε καρακακόμοιρος θεωρεί πως είναι υποχρεωμένος να είναι συνεχώς χαρούμενος.

Να είναι συνεχώς ικανοποιημένος με τον εαυτό του, σε μια συνεχή νιρβάνα ηρεμίας και ευεξίας.

Τον δυστυχή, δυτικό ανθρωπάκο, τον έχουν πείσει  -οι διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί νταβατζήδες- πως πρέπει να είναι ευχάριστος , πολιτικά ορθός και να μην πληγώνει κανένα έμβιο όν στον πλανήτη.

Να μην «θολώνει η παρουσία του το νερό» , να τους υπομένει όλους και να έχει ενοχές αν τύχει να τους λερώσει  το παπούτσι : 

όλοι έχουν «δικαιώματα» εκτός από αυτόν.

Μόνο οι «Άλλοι» έχουν «δικαιώματα» : από την κατσαρίδα στο κεφάλι του μέχρι την μαρίδα που τρώει και μέχρι τον μαλάκα που του κάνει την  ζωή πατίνι.

Πρέπει πάντα  να είναι σωστός... να  μην «πληγώνει» κανένα με λέξεις, φράσεις, γκριμάτσες ή συμπεριφορές.

Όλοι οι μαλάκες δικαιούνται να χέζουν στην αυλή του αλλά αυτός να είναι πάντα ειρηνόφιλος , κυριλάτος , ευγενικός και «με θετική σκέψη».

Υπάρχει , νομίζω,  το αντίδοτο σε αυτήν την ηλιθιότητα: 

είναι η μέθοδος του Σρεκ.

Ο ασκημος γίγαντας ήταν ο μάγκας της πειστικής επιχειρηματολογίας: 

σε κάποια σκηνή που τον είχε κάποιος θυμώσει, είπε ότι θα τον κάνει οπωσδήποτε να αλλάξει τρόπους.

Κούνησε απειλητικά τις γροθιές του και είπε: 

έχω ΔΥΟ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ:

 την ΠΕΙΘΩ (κούνησε την αριστερή γροθιά) και την ΛΟΓΙΚΗ (κούνησε την δεξιά).

Αυτά είναι τα επιχειρήματα που σώζουν την ψυχική ισορροπία.

Αλλιώς  πληρώνεις ψυχοθεραπευτές 80€ την ώρα που σε μαθαίνουν πως να είσαι καλός μαλάκας και να καταπίνεις αποτελεσματικά τον θυμό σου.

ΟΤΑΝ ΠΑΛΑΒΩΝΕΙ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ

 ...εκτός απο τον φασισμό - που «νικήθηκε» - και τον καπιταλισμό , «που ελλοχεύει αδίστακτος», και, βάζοντας στην άκρη και τους υπόλοιπους σωτήρες της ανθρωπότητας - που μας σώζουν με το ζόρι και το αζημίωτο - υπάρχουν μυριάδες άνθρωποι που δεν τους απασχολεί ο καπιταλισμός , ο σοσιαλισμός, η δόξα, η γκλαμουριά.

Ούτε  και η μετά θάνατον ζωή και δικαίωση.

Είναι απλοί, μικροί άνθρωποι που πονούν και πάσχουν από αρρώστεια, στέρηση, αδιαφορία και μοναξιά. 

Οι άνθρωποι που θέλουν λίγη αγάπη, ενδιαφέρον, προσοχή.

Δεν θέλουν μόνο υψηλά ιδανικά, στόχους, νόμους  και οδηγίες,

Θέλουν απλά να νιώσουν επιθυμητοί.

Αλλιώς, παλαβώνουν, ατομικά ή συλλογικά.

Και τότε παλαβώνουν οι πειθαρχημένες ορχήστρες -αυτές με τα πολύ σοβαρά, τελειομανή και αξιόλογα μέλη- και τα βλέπεις με έκπληξη να αρχίζουν να λικνίζονται αυθόρμητα και λιγότερο πειθαρχημένα και παίζει ο καθένας τον δικό του σκοπό.

«Ορχήστρα» μπορεί να είναι και μια «τέλεια οικογένεια», μια «καλοκουρδισμένη ομάδα», ένα «κράτος που ευημερεί». 

Η χαρά είναι κυρίως προιόν αυτοσχεδιασμού, λένε κάποιοι.

Ο ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΙ

 …ο Μπουκοφσκι δεν ήταν ένας κακός και μισάνθρωπος γέρος.

Δεν ήθελε το κακό κανενός.

Δεν ήθελε «να πέσει η κυβέρνηση», «να μπουν στην φυλακή οι κλέφτες» ή «να κρεμάσει χίλιους προδότες» και «εκατό τραπεζίτες».

Δεν ήθελε βέβαια και να τους βλέπει.

Όλους.

Και «αυτούς» και τους «άλλους».

Δεν ήταν μισάνθρωπος και μισογύνης με την κλασσική έννοια.

Ήθελε απλά την ησυχία του.

Αλλά αυτή η ησυχία, είναι απαιτητική…

…απαιτεί μόνωση: η παρέα και ο συγχρωτισμός με άλλους ανθρώπους την καταστρέφει.

Οι «άλλοι» άνθρωποι δεν εναι κακοί.

….είναι απλά κουραστικοί, βαρετοί και νάρκισσοι: 

απαιτούν προσοχή.

Πρέπει να διαδηλώσουν δημόσια το δράμα και το μεγαλείο τους.

Το θέμα είναι ότι δεν βρίσκουν κοινό.

Αν το βρουν , το ερωτεύονται.

Μακριά από μένα τέτοια, τύχη…έλεγε ο ταλαιπωρημένος, στην ζωή, Μπουκόφκι.

…μονο η Μπύρα του δεν τον κούρασε.

Η μόνη χωρίς απαιτήσεις.

Δεν μίλαγε, βλέπεις.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΛΟΙ ή ΚΑΚΟΙ?

 Όταν ήμουνα παιδί , νόμιζα ότι όλοι άνθρωποι καλοί.  

Στην εφηβεία πάλι , νόμιζα ότι όλοι άνθρωποι ειίναι δύο ειδών: 

οι  πολύ καλοί και οι πολύ κακοί.

Μετά, όταν ήμουν  νέος, έφαγα κάμποσες σφαλιάρες από διάφορους μαλάκες και νόμιζα ότι όλοι άνθρωποι είναι κακοί.

 Στην μέση ηλικία, που πήρα κάπως τα πάνω μου και νόμιζα ότι έβαλα μυαλό και γνώση, πίστεψα ότι όλοι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί και οι συνθήκες τους κάνουν κακούς.

Τώρα που αρχίζω και γερνάω και έχω φάει και κάμποσες ακόμα κατραπακιές αλλά και έχω γνωρίσει πολύ περισσότερους ανθρώπους, κατέληξα σε ένα άλλο συμπέρασμα: ότι οι άνθρωποι δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί.

Οι περισσότεροι είναι  απλά ανασφαλείς και κακομοίρηδες. 

Η κύρια κακομοιριά τους συνίσταται στο ότι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση: ξέρουν ότι είναι τενεκέδες αλλά προσπαθούν  να το κρύψουν . 

Συνήθως παριστάνουν τους σπουδαίους, τους στυλάτους, τους εξυπνάκηδες, και τους γκόμενους. 

Οι γκόμενοι και οι γκόμενες είναι η μεγαλύτερη ομάδα: προσπαθούν να αποκτήσουν αόρατα παράσημα, πηδώντας άλλους κακομοίρηδες/κακομοίρες για να γράψουν μόρια σε ένα σημαντικό για αυτούς, αόρατο κατάστιχο ερωτικών επιτυχιών.

Μετά, τρώνε πολλές χλαπάτσες και ξαναρχίζουν το μέτρημα από την αρχή.

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΤΕ ΤΟΝ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟ

 ....το ΠΑΣΟΚ είχε την ίδια συμπεριφορά στον κοσμάκη με την συμπεριφορά που είχαν οι πολυεθνικές του φαρμάκου στους γιατρούς: 

τους αντιμετώπισε σαν βλάχους λιγούρηδες, που ψοφάνε να νιώσουν σημαντικοί και πλούσιοι.

Οι φαρμακάδες πρόσφεραν στους βλαχογιατρούς, ακριβά γεύματα σε πολυτελή εστιατόρια, διαμονή σε ακριβά ξενοδοχεία σε εξωτικούς  προορισμούς και ...γλύψιμο: «κύριε καθηγητά», « κύριε διευθυντά» , «κύριε παρλαπίπα»... «ποιά είναι η γνώμη σας πάνω στο τάδε θέμα ...ποια η εμπειρία σας πάνω στο δείνα»...

Και ο καθηγητής Βλαχάκος, που  έκανε διδακτορικό στο «πανεπιστήμιο του Βλαχοσάσεξ», «κατέθετε την εμπειρία του» για τρία  χιλιάρικα την μισή ώρα και για τεσσεράμισι χιλιάρικα «στα 20 περιστατικά».

Το ΠΑΣΟΚ,  όμως ήταν μεγαλύτερη τσατσά: έκανε τον μισό λαουτζίκο,  πουτανάκια.

Θυμάμαι ένα καράβλαχο, εντελώς αγράμματο, που τον  έκανε πρόεδρο του δημοτικού κολυμβητηρίου και θαλάσσιας εκπαιδευσης Άνω Αγουλινίτσας.

Τέρμα βουνά.

...ή τον άλλο καράβλαχο που  η τοπική Πασοκοεπιτροπή τον έκανε πρόεδρο της επιτροπής αξιολόγησης   της περιφερειακής ανάπτυξης Κάτω Βλαχοτυρίου...

Όλοι αυτοί αυτοί ένιωσαν ξαφνικά πάρα πολύ σημαντικοί: 

προήδρευσαν σε επιτροπές που διόριζαν καρμοίρηδες, μοίρασαν λεφτά από ευρωπαϊκά κονδύλια σε κολλητούς και χειροκροτητές, διοικούσαν γραμματείς και φαρισαίους, και είχαν ο καθένας μια προσωπική γραμματέα με καυτό μίνι και πλούσιο μπούστο.

Μεγαλεία, δικέ μου.

Μα και η κυρία γιατρού, με το ξανθό φουσκωτό μαλλί και την χοντρή κωλάρα, έγινε από τη μιά  στιγμή στην άλλη, σημαίνον πρόσωπο. 

Ειδικά αν ο σύζυγος είχε καταφέρει να γίνει επίκουρος καθηγητής.

Και το συμπέρασμα....το αναπόφευκτο: 

ο Αντρέας ο ατελείωτος, το ΠΑ.ΣΟ.Κ το αθάνατο και αυθεντικό... και οι φαρμακευτικές με τα δισεκατομμύρια προϋπολογισμό και τα πλοκάμια σε 50 χώρες εκάστη, ακολουθούσαν ακριβώς τα ίδια πρότυπα πωλήσεων και τις ίδιες μεθόδους προσεταιρισμού των βλαχοψηφοφόρων και βλαχογιατρών  στις πέντε ηπείρους.

Οι μέθοδοι μάλλον είναι  διαχρονικές και  πανανθρώπινες:

πέρα από φυλές, πολιτιστική  κληρονομιά, πολιτιστική παράδοση και τόπο και γλώσσα.

Η ανθρώπινη φύση είναι μία.

 Και μάλλον ευτελής.