Ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΠΗΤΕΡΣΟΝ ΚΛΑΙΕΙ ΧΩΡΙΣ ΣΑΦΗ ΑΙΤΙΑ

 

…πέρισυ- πρόπερσυ έβλεπα και εγώ τον Τζόρνταν Πήτερσον  στο Γιου Τιουμπ.

Χαρισματικός ομιλητής, χειμαρρώδης, ετοιμόλογος στις ερωτήσεις , φτιάχνει τεράστιες προτάσεις με άψογη συντακτική τακτοποίηση

 Προφορική αυτοσχεδίαση  στο δευτερόλεπτο.

Ο λόγος του μοιάζει με επεξεργασμένο γραπτό κείμενο.

Μου άρεσε που ήταν κατά της πολιτικής ορθότητας.

Κατά τα άλλα, ασαφής.

Ατομική ευθύνη, προσωπική βελτίωση.

Δεξιά προσέγγιση: ουδείς λαμογιοπρωθυπουργός ευθύνεται γιά τίποτα, όλοι οι εργοδότες καλοί, οι πόλεμοι ανύπαρκτοι, οι πεινασμένοι αόρατοι (αν υπάρχουν, φταίνε για την τύχη τους: δεν προσπάθησαν αρκετά να βελτιώσουν το βιογραφικό τους).

…ασάφεια και αποφυγή των θεμάτων που καίνε: 

πείνα, εκμετάλλευση, βία ανάμεσα στα έθνη και τις τάξεις.

Κοινώς αποδεκτές θέσεις- συμβουλές και κούφια ευσυγκινησία.

Δεν γίνεται διαφορετικά να έχεις εκατομμυρια ακολούθους…πρέπει όλοι να ικανοποιηθούν.

Πλάκα έχει ο συναισθηματισμός του: στην αρχή οι ομιλίες του ήταν σε απλά παθιασμένο στυλ.

Απο τότε που άρχισε να κλαίει μιλώντας, τον εγκατέλειψα.

Πολύ κλάμα, ρε παιδί μου…

«οι δωδεκα  κανόνες για την ζωή» είναι από την εφαρμογή αναγνωσης blinkist

…τι και αν είσαι φτωχός?

…απόλαυσε την μπίρα σου και δες το ματς στην τηλεόραση:

Life is hard and full of sorrow, so it’s important to celebrate the small joys in life.

…και προ παντός μην σε πιάνει θυμός με κανένα για την φτώχεια σου: κανείς άλλος δεν φταίει παρά μόνο εσύ.

The world is filled with injustices, but we should not blame others for our lot in life.

ΤΟ ΑΓΧΟΣ

 Παρατηρώ πολλούς ανθρώπους που η ζωή τους δηλητηριάζεται από το άγχος.

Και όταν λέω «άγχος», εννοώ μία αίσθηση συνεχούς φόβου χωρίς ένα σαφές αίτιο: 

δηλαδή δεν υπάρχει ένα λιοντάρι που το βλέπουν και τους απειλεί. …έχουν όμως μία αίσθηση συνεχούς ανησυχίας…γιά  αιτία που δεν μπορούν να προσδιορίσουν, που είναι ασαφής και που συχνά δεν έχει καμία άμεση σχέση μαζί τους.

Είναι πχ διαφορετικό το άγχος που νιώθεις επειδή δεν μπορείς να πληρώσεις το στεγαστικό σου δάνειο και διαφορετικό να έχεις άγχος για την κλιματική αλλαγή, που θα λιώσουν οι πάγοι και θα φτάσει το νερό στην πόρτα σου , στην Καλλιθέα.

Βέβαια οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι λένε ότι δε φταίει η κλιματική αλλαγή αλλά το ότι είσαι νευρωσικός και αγχώδης από κάποια άλλη αιτία…

…μια αιτία  που  πιθανόν σχετίζεται με την παιδική σου ηλικία, με χαμηλό  αίσθημα αυτοεκτίμησης, με ανεκπλήρωτες επιθυμίες και ματαιώσεις, και ότι, τελικά,  τα φορτώνεις όλα στην κλιματική αλλαγή γιατί είναι βολικό να το πιστεύεις και αποκτάς και λόγο ύπαρξης σαν γενναίος και ανιδιοτελής ακτιβιστής, διανούμενος και πνευματικά ανήσυχος άνθρωπος.

Για να μην τα πολυλογώ,  θα ήθελα να δώσω μερικές συμβουλές σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ταλαιπωρημένων  που βλέπω καθημερινά .

Δεν τις λέω αυτές τις συμβουλές γιατί το θεωρώ όχι μόνο κουραστικό πράγμα…αλλά και δύσκολο και ίσως μάταιο…

…να βγάζω σε καθέναν απ’ αυτούς ένα μικρό συμβουλευτικό λογύδριο.

Απλά τα γράφω σαν τροφή για σκέψη…

… αν και στην ουσία δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι θέλουν πολύ να αλλάξουν: συχνά βολεύονται μέσα στην παθολογία τους. 

Τελοσπάντων μιά σημαντική συμβουλή που θα είχα να δώσω είναι να ξεκαθαρίσει ο καθένας μας τους στόχους του: 

τι ακριβώς θέλει από τη ζωή.

Να χωρίσει  τους στόχους σε ατομικούς, οικογενειακούς, προσωπικούς, επαγγελματικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς. 

Να βάλει προτεραιότητες σε αυτούς τους στόχους: 

αν τον κυνηγάει η τράπεζα για το στεγαστικό,  καλό θα είναι να ιεραρχήσει πρώτο αυτό τον στόχο και  να δώσει εκεί την περισσότερη προσοχή, ενέργεια και χρόνο, παρά στον στόχο να εκλεγεί αντιπρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων στο σχολείο της μικρής του κόρης.

Αν έχει βαρεθεί σεξουαλικά στο γάμο του και δεν τον έλκει σεξουαλικά η γυναίκα του,  καλά θα είναι να το συζητήσει μαζί της η με κανένα γιατρό ή  ψυχολόγο μπας και βρεθεί κάποια λύση σ’ αυτό το θέμα. 

Σίγουρα πάντως δεν είναι πολύ έξυπνο να τα φτιάξει με την γραμματέα του, την συνάδελφο του στην δουλειά την  παντρεμένη με τα τρία παιδιά και  να αρχίσουν τα μπερδέματα, οι γκρίνιες, οι καυγάδες και οι ενοχές με τα παιδιά.

Η άλλη συμβουλή που θα ήθελα να δώσω είναι να προσπαθήσει να βελτιώσει τον εαυτό του:

 να κάνει τον εαυτό του πιο σκεπτόμενο, πιο ανθεκτικό στην μοναξιά, πιό ικανό να εστιάσει σκέψη και δράση.

Αν δεν κάτσει ο άνθρωπος λίγο μόνος του, παρέα αποκλειστικά με τον εαυτό του μέσα στην σιωπή για να σκεφτεί ήρεμα και με ειλικρίνεια τι του συμβαίνει και τι μπορεί να κάνει, δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ μέσα σε μπαράκια γεμάτα καπνούς, στο κομμωτήριο με την κομμώτρια ή με την κουμπάρα που θα πίνουν μαζί  καφέ, θα καπνίζουν το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο και θα λένε είτε για το Μάκη είτε και τον Λάκη.

Το να ασκηθεί ο άνθρωπος στην μοναξιά,  είναι πολύ μεγάλη υπόθεση: όπως είπε και ο μεγάλος φιλόσοφος και φυσικός Πασκάλ, ένα μεγάλο μέρος της δυστυχίας της ανθρωπότητας οφείλεται στο ότι δεν μπορούν οι άνθρωποι να κάτσουν μόνοι τους μέσα σε ένα δωμάτιο.

Να μάθει να εστιάζει την προσοχή του και να κινητοποιεί την σκέψη του θέτοντας σωστά ερωτήματα: 

αυτό γίνεται μελετώντας λογοτεχνία. 

Η λογοτεχνία στην ουσία είναι μια μελέτη της ζωής με έντεχνο τρόπο μέσω του λόγου.

Γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων… ακόμα και σε κοινωνίες που δεν υπήρχε γραπτός λόγος. 

Οι παραμυθάδες της παλιάς αλλά και της σύγχρονης εποχής, αυτοί δηλαδή που αφηγούνται ιστορίες προφορικά σε ένα πλήθος ανθρώπων, στην ουσία κάνουν προφορική λογοτεχνία. 

Τα Επη του Ομήρου βασίζονται σε προφορικές  αφηγήσεις και προφορικά ποιήματα  τέτοιων παραμυθάδων… από ότι έχουν πει διάφοροι ειδικοί φιλόλογοι.

Ο Όμηρος,  απλά, πήρε αυτές τις εντεχνες προφορικές ιστορίες και τις συνέθεσε σε ενιαία ποιητικά σύνολα , βάζοντας , προφανώς,  και την δική του τέχνη και ιδέες.

Η λογοτεχνία κινητοποιεί την γνώση, τη σκέψη, την ευαισθησία, αλλά, κυρίως,  ασκεί την προσοχή: 

σε αναγκάζει να βάλεις τα μάτια σου και το μυαλό σου πάνω σε τυπωμένες σελίδες,  επί ώρες.

Μεγάλη, σπουδαία και αποτελεσματική άσκηση προσοχής. 

Γι’ αυτό δεν είναι καλό να βλέπει κανείς συνεχώς εικόνες και βίντεο και μάλιστα αποσπασματικά…όπως το ίνσταγκραμ ή στο τικ τοκ…

…η προσοχή  του αποδιοργανώνεται εντελώς, η σκέψη του δεν προλαβαίνει να κινητοποιηθεί και, τελικά,  καθίσταται ανίκανος να κάνει ένα πιο πολύπλοκο συλλογισμό που να απαιτεί χρόνο και προσοχή.

Αυτά θα ήθελα να πω σε κάθε ένα αγωνιώδη νευρωσικό που μια πονάει το κεφάλι του, την άλλη μουδιάζουν τα χέρια του,  την άλλη σφίγγεται το στομάχι του και την άλλη ζαλίζεται  συνεχώς,  χωρίς να πέφτει.

Αλλά…που να τα πεις αυτά? και ποιος τα ακούει?

Άσε που, αν τα πεις, το πιθανότερο είναι να βγάλουν συμπέρασμα ότι …εσύ είσαι ο νευρωσικός και σου ‘χει λασκάρει κάποια βίδα.

Είναι και παρεξηγησιάρηδες, πανάθεμά τους, οι περισσότεροι.

ΠΡΟΣΘΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ

 Προσθαφαιρέσεις :

Είσαι σαρανταπεντάρα γιατρός και καταγγέλλεις κάτι στραβό . 

Συν ένα. 

Η καταγγελία δείχνει θάρρος. 

Σύν άλλο ένα. 

Δείχνεις ευαισθησία αλλά το παρακάνεις. 

No point.

Πιθανά ναρκισσιστικά στοιχεία αυτοπροβολής.

Ενόχληση.

Αποφασίζω να τσεκάρω το προφίλ. 

Φωτογραφίες.

Μελαχρινή με ξανθό μαλλί.

Πλην ένα.

Διακοπές στο νησί, αλυσιδάκι στο πόδι.

Πλην ένα.

Πλάτη με μεγάλο σέξυ(;) τατουάζ.

Πλην είκοσι.

Απόρριψη καταγγελίας.

ΞΕΠΕΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

 Ένας Ιατρικός επισκέπτης με ρώτησε σήμερα πολύ απογοητευμένος… «γιατί ο κόσμος έχει ξεπέσει τόσο πολύ στην διαφθορά».

Με αφορμή την 12χρονη.

Σκέφτηκα λίγο και τελικά αποφάσισα να μη συμφωνήσω: 

έχω την αίσθηση ότι πάντα ο κόσμος ήταν βρώμικος.

Θυμήθηκα διάφορα μυθιστορήματα του Ξενόπουλου που περιγράφουν συνεχώς μικρές πουτανίτσες που τις σιγοντάρουν και τις προωθούν οι μανάδες τους. 

Θυμήθηκα το δεκαήμερο του Βοκκακίου που περιγράφει ένα δεκαπεντάχρονο που το στέλνει η μάνα του ( ή ο πατέρας του; δεν θυμάμαι ακριβώς) σεξουαλικό δώρο στον τοπικό επίσκοπο,  για να τους κάνει ένα ρουσφέτι.

Θυμάμαι τα  απομνημονεύματά του Γιώργου Θεοτοκά -που τον είχα σε τρομερή εκτίμηση- με πόση φυσικότητα σύστησε σε ένα διακεκριμένο ξένο λογοτέχνη δυο τρία ονόματα από νεαρές που πρόσφεραν σεξουαλικές υπηρεσίες.

Θυμήθηκα το Νούμερο 33033 του Βενέζη όπου ένα δεκαπεντάχρονο την έπεφτε κάθε τόσο στον επικεφαλής Τούρκο αξιωματικό και έκανε σεξ μαζί του,  μόνο και μόνο για να ξεκουραστεί λίγο,  στην εξαντλητική πορεία θανάτου.

Κι άλλα πολλά που έχω ξεχάσει. 

Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ καλός γιατί η ανθρώπινη φύση συνήθως είναι αδύναμη, ανασφαλής και ευτελής.

Σπάνια είναι μεγαλόψυχη,  θαρραλέα και ντόμπρα.

Η εξιδανίκευση όλων των ανθρώπων και ιδίως  των περιθωριακών, των απόκληρων της κοινωνίας και γενικά των προβληματικών ως εν δυνάμει ηρώων, παλικαριών και λεβέντηδων,  είναι τακτική λαικής κολακείας μέσα στα πλαίσια του γενικότερου λαϊκισμού.

Γενικά κρατάω μικρό καλάθι στην αξιολόγηση του χαρακτήρα. 

Όταν έχω κάποιον μπροστά μου και θέλω να καταλάβω πως νιώθω και αν τον εμπιστεύομαι,  κάνω μια ερώτηση στον εαυτό μου: 

θα του δάνειζα 10 €, ή 100 €;

Στους περισσότερους δεν θα έδινα   ούτε πέντε. 

Ξέρω ότι «θα πάνε για τσιγάρα» και δεν θα επιστρέψουν ποτέ.

ΟΙ ΛΟΥΜΠΕΝ

Έχω διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα είδος χημείας ανάμεσα στα λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας: όλοι οι περιθωριακοί έχουν μια τάση να κάνουν παρέα μεταξύ τους. 

Προφανώς έχουν ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας, κοινά

 χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση απόβλητου, μη δέσμευση από νόμους, κανόνες και κοινωνικές συμβάσεις και , συχνά, κοινωνικό μίσος.

Και δεν είναι μόνο φτωχοί, επαίτες, άστεγοι, πρεζόνια, αλκοολικοί, μικροκακοποιοί και γενικά αυτό που λέμε αλήτες. 

Λούμπεν στοιχεία υπάρχουν και σε άλλες τάξεις ακόμα και στην μεγαλοαστική: διαβάζοντας για παράδειγμα τη ζωή της Μαρίκας Κοτοπούλη, βλέπουμε ότι ήταν μορφινομανής, άλλαζε εραστές ή τους είχε ταυτόχρονα….

… και,   με τους οποίους συνευρίσκετο,  στο σπίτι της με παρούσα τη μάνα της…!

Σταθερά, συστηματικά και χωρίς ενοχές, κορόιδευε και απομυζούσε οικονομικά τον Ίωνα  Δραγούμη που την λάτρευε.

Γενικά  είχε μία άστατη, εκμεταλλευτική και χειριστική συμπεριφορά, ενώ παράλληλα ήταν μεγάλο ταλέντο και με  πολύ αξιόλογη καριέρα στον θεατρικό χώρο.

Δεν μπορώ να πω ότι έχω καταλάβει και ότι ξέρω την ψυχολογία των λούμπεν τύπων  αλλά διαπιστώνω ότι λούμπεν στοιχεία υπάρχουν και σε επιτυχημένους ανθρώπους.

 ….οι οποίοι επιτυχημένοι , συχνά εκμεταλλεύονται την εικόνα αυτή. Ο George Orwell για κάμποσα χρόνια ήταν περιπλανώμενος αλήτης: η περιγραφή αυτής της ζωής  στο βιβλίο του «αλήτες του Παρισιού και το Λονδίνου».

Κάπνιζε γόπες που μάζευε  από το δρόμο, κοιμότανε σε άσυλα, ήταν ντυμένος με κουρέλια και έκανε παρέα με άλλους άστεγους ενώ , παράλληλα, διατηρούσε και κάποιες λογοτεχνικές φιλοδοξίες. 

Το παράξενο είναι ότι είχε αποφοιτήσει  από το περίφημο αριστοκρατικό κολέγιο του  Ήτον και είχε κάνει πριν μερικά χρόνια αστυνομικός(!) στην Μπούρμα ( σημερινη Μιανμάρ), που ήταν τότε βρεταννική αποικία.

Το ίδιο έκανε και ο Τζακ Λόντον -πριν γίνει πλούσιος επιτυχημένος συγγραφέας- αλλά και ο Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Από Έλληνες ,  ίσως θα κατέτασα στην κατηγορία αυτή,  τον Κώστα Ταχτσή και την Κατερίνα Γώγου.

Δεν ξέρω… 

Πιθανότατα σε πάρα πολλές από τις περιπτώσεις αυτές υποκρύπτεται κάποια ψυχοπαθολογία η οποία δεν έχει διαγνωστεί, δεν έχει αντιμετωπιστεί και,  ενδεχομένως, δεν είναι δυνατόν και να θεραπευτεί.

Η μητέρα της 12χρονης είναι μια νέα γυναίκα 37 χρονών που έχει κάνει πέντε παιδιά με ένα πρεζόνι και τρία παιδιά με ένα Πακιστανό με τον οποίο σχετίζεται και ζουν  και με τα οκτώ παιδιά ανακατεμένα. 

Η χαρά των κοινωνικών λειτουργών.

🙂

…αλλά  και των κοινωνιολογούντων αριστερών που αποδίδουν όλα τα κακά του κόσμου στο «άρρωστο καπιταλιστικό περιβάλλον». 

Δεν έχουν διαβάσει όμως αρκετή ιστορία και ρωσική λογοτεχνία για να δουν το πλήθος των περιθωριακών  και των λούμπεν που  υπήρχαν στην σοβιετική ένωση και οι οποίοι ουδέποτε αναμορφώθηκαν και απλά στελέχωσαν τα γκούλαγκ.

Δεν ξέρω…. όπως υπάρχουν ατομικές ψυχοπαθολογίες , πιθανότατα να υπάρχουν και κοινωνικές ψυχοπαθολογίες…

… οι οποίες επιδεινώνονται από κοινωνικό-οικονομικούς παράγοντες. 

Αλλά η βάση τους  είναι ένας μάλλον στραβά φτιαγμένος ψυχισμός.

ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΠΙΟ ΣΟΦΟ

...τα καλύτερα μαθήματα πάνω στην ζωή  μου τα έδωσε το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ , κυρίως τη δεκαετία του ογδόντα και , δευτερευόντως, του ενενήντα.

Το ΠΑΣΟΚ μου έμαθε την ψυχή του νεοέλληνα: παρατήρησα δεκάδες ανθρώπους να γλύφουν τους ισχυρούς τις εποχής -και τα τσιράκια τους- για να διοριστούν αυτοί και τα παιδιά τους, για να πάρουν μαιμού αναπηρικές και να χτίσουν αυθαίρετα σε καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις.

Μετά, έκαναν τελετουργικά αυτοκάθαρσης: πορείες στο Πολυτεχνείο, καταγγελίες της  «ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας» , «ένα το χελιδόνι», ο «Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φραντς».

Μετά, Κωστόπουλος και Κλικ: βλαχογκλαμουριά, γκαμπριολέ, χλιδογκόμενες, «πενήντα τρόποι για να δέσετε την γραββάτα σας».

Η διαδικασία αυτοκάθαρσης των υποσυνείδητων  ενοχών  είναι κάτι συνηθισμένο: μικρές τελετουργίες που ξεπλύνουν την βρώμα της επιβίωσης.

Βρώμα που προκαλεί χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Κάποτε, είχε έρθει σαν ασθενής μια τραβεστί που εκπορνευόταν :

μου ομολογησε ότι μόλις έβγαζε λεφτά - και έβγαζε πολλά- τα έτρωγε αμέσως.

Σε βλακείες...πχ είχε εκατοντάδες φουστάνια και παπούτσια.

Η σε δώρα σε τεκνά κλπ.

Ρωτησα γιατί πετάει τα λεφτά της αφού η πορνεία είναι για λίγα χρόνια.

«Πρέπει να απαλλαγώ απο τα χρήματα αυτά γιατρέ»... μου είπε.

«Όταν τα σκορπάω, ανακουφίζομαι».

Οι τελετουργίες αυτοκάθαρσης συνεχίζονται.

Κάθε καρπαζοεισπράκτορας της καθημερινής ζωής πρέπει να δηλώσει αντιφασίστας.

Με βροντερή φωνή, στον δρόμο.

Στο σπίτι και την δουλειά, είναι αλλιώς.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

 Όταν ήμουν χριστιανός και πίστευα συνολικά  όλο το ιδεολογικό-θρησκευτικό πακέτο, έπαθα μεγάλο κάζο όταν διάβασα Εκκλησιαστική Ιστορία: 

διαπίστωσα με τρόμο πως ήταν τα πολιτικά και άλλα γεγονότα που διαμόρφωσαν το δόγμα.

Αν ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν είχε οργανώσει , κηρύξει , προεδρεύσει και κατευθύνει την πρώτη Οικουμενική σύνοδο, μπορεί να είμασταν σήμερα όλοι Αρριανιστές.

Κάτι τέτοιο - αντίστοιχο-  κάζο παθαίνουν και οι νεαροί κομμουνιστές διαβάζοντας ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος: είναι πολλοί οι σκελετοί στις ντουλάπες των κομμουνιστικών κομμάτων.

Δυστυχώς η μελέτη της ιστορίας είναι πιό πιθανό να σε κάνει κυνικό παρά ιδεολόγο.

Οι προπαγανδιστικές απλοικότητες, βοηθάνε τη πίστη σε πρώτη φάση αλλά η προοδευτική εμβάθυνση στην πραγματική ιστορία, σου στραμπουλάει τις ακλόνητες πεποιθήσεις. 

Τα χίλια βιβλιαράκια της βιβλιοθήκης του κατηχητικού αποδείχτηκαν ανίσχυρα μπρος σε ένα τόμο εκκλησιαστικής ιστορίας γραμμένης από επίσκοπο και διδασκόμενης σε φοιτητές της Θεολογίας.