ΛΕΒΕΝΤΟΜΑΛΑΚΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ

 Ανάμεσα στο παλιά ιατρικά βιβλία που μάζευα όταν ήμουνα άρρωστος βιβλιοσυλλέκτης,  είναι και κάποιοι τόμοι δεμένων - προπολεμικών- ελληνικών ιατρικών περιοδικών. Μερικούς, μάλιστα, μου τους είχε χαρίσει ένας στο Μοναστηράκι γιατί, προφανώς,, δεν ήλπιζε ότι θα τους πουλήσει.

Διαβάζοντας λοιπόν αυτά τα παλιά ιατρικά περιοδικά, διαπίστωσα ότι και τότε οι γιατροί τρωγόταν σαν βρωμόσκυλα  μεταξύ τους.

Βασικά για την πελατεία... που πάντα ήταν λίγη σε σχέση με τον αριθμό των γιατρών.

Αυτό με παρηγορεί όταν διαβάζω και σήμερα κακούς και χαμηλού επιπέδου καυγάδες ανάμεσα στους γιατρούς που μετέχουν σε διάφορες ιατρικές ομάδες. 

Πείθομαι ότι όλο αυτό είναι ένα παλιό φαινόμενο που συνεχίζεται... και όχι κάποιο καινούργιο φαινόμενο, που χαρακτηρίζει την χαμηλή ποιότητά μας, σήμερα.

Απλώς τότε οι γιατροί το έπαιζαν περισσότερο «αρχόντοι» προς τον κοσμάκη,  και τρωγότανε στα κρυφά μεταξύ τους.

Είναι θλιβερό να διαπιστώνω πως,  άνθρωποι που έχουν καταβάλλει τόσο μεγάλη προσπάθεια, επί τόσα πολλά χρόνια, για να μάθουν  μια δουλειά, καταφεύγουν σε τόσο ευτελείς τρόπους,  για να κερδίσουν τόσα λίγα.

Διαπιστώνω συχνά πως, ο γιατρός σήμερα, είναι κάτι ανάμεσα σε καρπαζοεισπράκτορα και λεβεντομαλάκα.

Καρπαζοεισπράκτορας είναι προς κάθε μορφής εξουσία: προς την πολιτική, την εργοδοτική, την καθηγητική.

Και λεβεντομαλάκας είναι πάντα προς τους συναδέλφους του. 

Εκεί βγάζει το άχτι του: προς τους ιεραρχικά κατώτερους -κυρίως- αλλά και προς τους ιεραρχικά ίσους,  που δεν τους έχει ανάγκη..

Εκεί γίνεται κακός, αυταρχικός, καταπιεστικός, προσβλητικός και χυδαίος.

Το αίτιο νομίζω είναι έχει τη ρίζα του σε δύο πράγματα: 

το ένα είναι ότι οι γιατροί, σαν προσωπικότητες,  έχουν την τάση να πειθαρχούν.

Αλλά, ταυτόχρονα, έχουν την τάση να  είναι και ανταγωνιστικοί. 

Σχεδόν πάντα οι γιατροί ήταν καλοί μαθητές, «σπασίκλες»... 

....παιδιά που πειθαρχούσαν στην αυθεντία των δασκάλων και των γονιών.

Αλλά, όσο πειθαρχούν   στους από πάνω -στους δασκάλους που τους δίνουν το «άριστα» - τόσο πολύ, ταυτόχρονα, ανταγωνίζονται τους άλλους, «καλούς», μαθητές.

Το δράμα είναι πως, τώρα, και οι δάσκαλοι, έγιναν «καρπαζοεισπαράκτορες».

Τρώνε καρπαζές από πολιτικούς, λεφτάδες  και φαρμακευτικές εταιρείες.

Και παρηγορούνται... που δίνουν κι αυτοί -με τη σειρά τους - λίγες καρπαζιές,  στους από κάτω.

Φτωχή παρηγοριά.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΜΗ

 Έχω σε μεγάλη εκτίμηση τους πραγματικούς Αγίους αλλά δυστυχώς είναι λίγοι.

...τόσο λίγοι που ανακουφίζομαι... αφού αποδεικνύεται ότι η αγιότης είναι μάλλον  εξαίρεση παρά κανόνας.

Αν κατι μου την δίνει πολύ  η είναι η αγιοποίηση: 

η απόδοση χαρακτηριστικών «αγιότητος», δηλαδή αρετής και καλών προθέσεων σε άτομα ή ομάδες που δεν το αξίζουν.

Οι κομμουνιστές ήταν μανούλες να κατασκευάζουν Αγίους: 

Ήρωες- Μάρτυρες του Σοσιαλισμού.

Οι δεξιοί δεν πολυκατασκεύαζαν...τους βρήκαν έτοιμους από αρχαιότητα και 1821.

Σήμερα αγιοποιούμε ομάδες...πχ τους νέους: ό,τι και να κάνει κάθε τσογλάνι, ακόμη και αν ληστέψει τράπεζα ή σου κάψει το αυτοκίνητο, δεν φταίει γιατί είναι «νέος», «παιδί».

Γέμισαν τα Εξάρχεια με τέτοια παιδιά...και ας έχουν γίνει σαραντάρηδες κάποιοι από αυτούς.

Είδα τους Ρουβίκωνες και νόμιζα πως ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο.

Μιά άλλη αγιοποίηση που μου την δίνει, είναι των ασθενών: ότι και να κάνει ένας «ασθενής», πραγματικός ή κατά φαντασίαν, είναι καλώς καμωμένο.

Γιαυτό  πλακώνουν τους γιατρούς στα εξωτερικά ιατρεία και τα επείγοντα και δεν τιμωρείται κανένας.

...άσε που έχω παρατηρήσει ότι οι πραγματικοί ασθενείς, όσοι υποφέρουν πραγματικά  και έχουν πραγματικές αρρώστειες, είναι ευγενικοί.

Οι ψιλοκομπιναδόροι με τις μαιμού συντάξεις, τα πιστοποιητικά μαιμουδοαναπηρίας, τις αναρρωτικές και τα ψευτοπροβλήματα , κάνουν την πιό πολλή φασαρία.

Δεν είναι δική τους ευθύνη.

Ο λαικισμός φταίει που επεβλήθη άνωθεν.

Οι πολιτικοί και η μικροπολιτική.

Εδώ και σαράντα χρόνια.

Ο εκπαιδευμένος από τον λαικισμό πληθυσμός των πραγματικών και φανταστικών ασθενών, είναι ανίκητο τσουνάμι.

Αν πας κόντρα, θα σε πνίξει.

Αν πας με την ροή του, ίσως σε παρασύρει σε καμμιά ξέρα και να την βγάλεις μόνο με μώλωπες.

Το καράβι -ασφαλιστικό ταμείο έχει ήδη  βουλιάξει.

Αλλά οι επιβαίνοντες  δεν το ξέρουν.

Τα αμπάρια είναι γεμάτα νερά από χρόνια και το σκάφος έχει πάρει κλίση  45 μοίρες.

Όλοι έχουμε μαζευτεί  πάνω στην πρύμνη -που προεξέχει ακόμη από την επιφάνεια του νερού-  και είμαστε πολύ απασχολημένοι: 

γράφουμε  παραπεμπτικά ο ένας στον άλλο.

Γιά κουπόνια ειδικής σίτισης, ειδικών θεραπειών, μονοκλωνικά αντισώματα του χιλιάρικου μηνιαίως, λουτροθεραπείες και μαγνητικές σε νευρωσάρες.

Με τις υγείες μας.

Η ΓΗΡΑΝΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 …η ειδυλλιακή εικόνα των ηλικιωμένων ζευγαριών που  πίνουν καφέ μαζί στην κουζίνα αναπολώντας τις ηρωικές εποχές που ήτανε νέοι με μηχανές μεγάλου κυβισμού ή που απλά διασκεδάζουν τώρα, στο παρόν,  κακολογώντας ή κουτσομπολεύοντας άλλα γέρικα ζευγάρια, έχει μια τρυφερότητα, δε λέω.

Το πρόβλημα είναι ότι συχνά, γίνονται ανυπόφοροι ο ένας γιά  τον άλλο: η εικόνα του φθαρμένου άλλου,  είναι η εικόνα της δική σου φθοράς .

Τα γέρικα λιοντάρια και οι γέρικοι ελέφαντες, μοιάζουν να το ξέρουν: 

δεν γερνάνε μαζί σε ζευγάρια,  πίνοντας νεράκι και αναπολώντας το παρελθον,  δίπλα στην λιμνούλα.

Ούτε βλέπουν τον άλλο σαν  ασφαλιστήριο συμβόλαιο ελπίζοντας να τους γηροκομήσει,  αν γίνουν ανήμποροι.

Απλά, αποχωρούν  αξιοπρεπώς από την αγέλη με το κεφάλι ψηλά και, όσο αντέξουν.

POLICY AND POLITICAL COUNSELLING

Τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να βγαίνουν στην πιάτσα των σόσιαλ  διάφοροι υποψήφιοι πολιτικοί… αφού οι εκλογές θα γίνουν σε λίγους μήνες: 

βλέπω πολλές κοστουμιές και γραβατιές,  πολλά κόντρα ξυρισμένα μάγουλα , πολλές τέλειες χωρίστρες και πολλά   βλέμματα που με κοιτάνε κατευθείαν στα μάτια. 

Σκέφτηκα να τα κονομήσω με το  να τους κάνω συμβουλευτική : διακρίνω αρκετή ανασφάλεια στο βλέμμα τους. 

Τώρα θα μου πείτε… «και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που θα κάνει συμβουλευτική στους υποψηφίους πολιτικούς;»

Νομίζω ότι κάτι ξέρω…έχω τα προσόντα,  θα έλεγα,  διότι οι πολιτικοί  είναι όπως και οι γιατροί… και μάλιστα οι  απατεωνογιατροί.

Και επειδή τους απατεώνες γιατρούς  τους ξέρω  αρκετά , έχω βγάλει κανόνες επιτυχίας οι οποίοι μπορούν να μεταφερθούν και στην πολιτική. 

Ο χρυσός κανόνας βέβαια είναι ένας:  να λες αυτά που θέλει να ακούσει ο πελάτης. 

Άμα πεις στην κυρά Καλλιόπη την αλήθεια για την αρρώστια της, θα πάει παρακάτω.

Αν της πεις ότι είναι νευρωσάρα  και πως τα τρία πακέτα την ημέρα έχουν κάνει τις αρτηρίες της συρματόσκοινα, είναι βέβαιο ότι θα σε μισήσει… 

Ενώ αν της πεις ότι έχει «καρδιά μωρού παιδιού» θα είσαι ο καλύτερος γιατρός.

Και οι ψηφοφόροι τις ίδιες μαλακίες θέλουνε: «περήφανα νιάτα και τιμημένα γηρατειά» και από δω παν κι άλλοι.

Βέβαια εκτός από τη μέθοδο της κολακείας και του εφησυχασμού υπάρχει και η μέθοδος της κατατρομοκράτησης: αντί να της πεις ότι έχει σποδυλική στήλη   μωρού παιδιού να της πεις ότι  είναι έτοιμη να παραλύσει και ότι χρήζει άμεσης εγχειρίσεως με σπονδυλοδεσία εφτά αυχενικών και πέντε οσφυϊκών σπονδύλων .

Οι παθολόγοι γενικά δουλεύουν με την κολακεία και τον καθησυχασμό ενώ οι χειρουργοί  με την τρομοκράτηση…

…. τώρα, όσον αφορά τους πολιτικούς,  θα έλεγα ότι ο εφησυχασμός  είναι καλός προεκλογικά για να πάρεις την ψήφο  του λαουτζίκου και η τρομοκράτηση είναι καλή μετεκλογικά για να του πάρεις τους φόρους.

Γενικά, σας είπα πως έχω ιδέες που μπορώ να μεταφέρω από τους επιτυχημένους γιατρούς και να δουλέψουν σε επιτυχημένους πολιτικούς. 

Καλύτερη πάντως συμβουλή είναι η αοριστολογία: οι γιατροί παριστάνουν τους τεχνοκράτες ενώ στην ουσία είναι σαν δικηγόροι που δεν υπογράφουν πότε συμβόλαια με σαφείς όρους. 

Λες τα δικά σου με επιστημονικούρες  και όποιος καταλάβει, κατάλαβε. 

Παλιά μέθοδος… αφού και στο μεσαίωνα το ίδιο έκαναν. 

Μάλιστα τότε οι ιατροί μίλαγαν μόνο λατινικά,  οπότε ήταν σίγουρο ότι ο ασθενής δεν καταλάβαινε τίποτα. 

Και η σύγχρονη πολιτική ορολογία, το ίδιο: πρέπει να είναι ωραία στο αυτί αλλά  αόριστη.

Απλά πρέπει να μετατρέπω τα πολιτικά κείμενα ανάλογα το κόμμα…να είναι με την αντίστοιχη ορολογία.

Βασικά,  βέβαια,  μιά φορά θα γίνει η κύρια δουλειά: 

η πολιτική ορολογία θα είναι διαφορετική αλλά η αερολογία θα είναι ίδια.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΩΡΓΙΑ

 Λοιπόν Γεωργία, για πρώτη και τελευταία φορά θα σου εξομολογηθώ κάτι: 

δεν αντέχω άλλες αναρτήσεις-νεκρολογίες.

Έκανα ήδη δύο: του Μπενέκου και του Ιμπρα. 

Δεν τους ήξερες. 

Δούλεψαν κι αυτοί  εδώ στο ίδιο μέρος. Για λίγα χρόνια.

Μην το πάρεις προσωπικά: απλά δεν αντέχω. 

Και μη νομίζεις ότι δεν έχω τι να πω: αν και είπαμε λίγα, ξέρεις,  εγώ κατάλαβα πολλά. 

Γιατί το’χω αυτό το κουσούρι… να καταλαβαίνω πολλά, από τα λίγα.

Όπως για παράδειγμα τότε που μου είπες για το αυτοκίνητο που σου αγόρασε ο  πατέρας σου: «ο μπαμπάς σου» όπως τον είπες.

Για μένα ήταν προφανής  η σχέση αγάπης πατέρα κόρης. 

Αυτός ο τρυφερός μπαμπάς από μία επαρχία της Κρήτης σε ονειρεύτηκε γιατρίνα και σε έστειλε στην Νάπολη να σπουδάσεις ιατρική.

Ξέρω τι τραβάνε τα παιδιά στην ξενιτιά για να σπουδάσουν και ειδικά ιατρική… μια επιστήμη μακρόχρονη και δύσκολη που ποτέ δεν μαθαίνεται.

Το φαντάζομαι τον πατέρα σου να σε καμαρώνει όταν,  μετά από χρόνια, γύρισες πίσω με το «δίπλωμα».

Ένα νεαρό και δροσερό κοριτσάκι.

Η μικρή γιατρίνα.

Και δώσ´ του όνειρα ο μπαμπάς.

Δεν ξέρω γιατί δεν επέστρεψες στην Κρήτη…η Σαντορίνη πάντως δεν σού ήταν τυχερή.

Δεν θα κατηγορήσω την Σαντορίνη φυσικά:

ένας βασανισμένος τόπος είναι κι αυτός… παρά το τουριστολαχείο που του έτυχε, τώρα τελευταία.

Ούτε και την ιατρική θα κατηγορήσω, ελαφρά τη καρδία.

…αν και, εδώ που τα λέμε,  έχει μία τάση να καταβροχθίζει τα παιδιά της. 

Οι αριθμοί πρόωρων  θανάτων, εμφραγμάτων, burnout, αυτοκτονιών, των γιατρών, το επιβεβαιώνουν.

Λοιπόν,  Γεωργία μην το πάρεις προσωπικά, αλλά δεν αντέχω τους παντοτινούς αποχαιρετισμούς.

Ειδικά μετά  το πρωί σήμερα που  ένιωσα το παγωμένο σου δέρμα και είδα τις μυδριασμένες κόρες σου.

Χαιρετίσματα στην Κρήτη μας.

ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ

…διασκεδάζω με όσους αυτοπαρουσιάζονται στα  σόσιαλ μήντια ως Τέκτονες (Μασόνοι) και επιχειρηματολογούν για τον Τεκτονισμό ότι δεν είναι ούτε θρησκεία, ούτε οργάνωση σκοτεινών πολιτικών και λοιπών επιδιώξεων αλλά ένα κοινωνικοφιλοσοφικό κλαμπ που μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει, ανεξάρτητα απο Θρησκεία ή πολιτική τοποθέτηση.

Επειδή ως παλαιός  θεούσος έχω διαβάσει πολλά κείμενα θρησκευτικά αλλά και πολιτικά, θα έλεγα ότι οιοσδήποτε που σκαμπάζει κάτι απο θρησκεία , διαβάζοντας τα Τεκτονικά κείμενα διαπιστώνει πανεύκολα ότι δεν μπορείς να είσαι πχ και  Μασόνος και Ινδουιστής ή Βουδιστής αλλά ούτε και Κομμουνιστής η Χριστιανός:

…ο Μασόνος πιστεύει σε Δημιουργό του Σύμπαντος ( Μεγας Αρχιτέκτων) που σχεδίασε τον  κόσμο αλλά δεν παρεμβαίνει τιμωρητικά η επιβραβευτικά.

Ο Χριστιανός, ο Μουσουλμάνος και ο Εβραίος πιστεύουν σε Κατασκευαστή που παρεμβαίνει στον κόσμο και τιμωρεί ή επιβραβεύει. 

Αυτοι οι τρείς πιστεύουν και στην ευθύγραμη πορεία της Ιστορίας: το σύμπαν φτιάχτηκε απο κάποιον και έχει αρχή και τέλος.

Ο Ινδουιστής, ο Βουδιστής, ο Ταοιστής δεν πιστεύουν σε Δημιουργό- σχεδιαστή-αρχιτέκτονα- κυβερνήτη- Δικαστή: 

το Σύμπαν υπήρχε πάντα και θα υπάρχει γιά πάντα σε μια αέναη κυκλική πορεία.

Αρα μασόνοι δεν γίνονται με τίποτε.

Οι Κομμουνιστές επίσης, ως υλιστές, δεν μπορούν να γίνουν Μασόνοι αφού δεν πιστεύουν σε Θεό - Κατασκευαστή- που παρεμβαίνει η δεν παρεμβαίνει κλπ. 

Το Σύμπαν, λένε, είναι προιόν τυχαίας εξέλιξης της ύλης.

Αρα Μασόνοι γίνονται πιο εύκολα οι οπαδοί των τριών μονοθειστικών θρησκειών με τον Θεό -κατασκευαστή -Κριτή αλλά και εκεί υπάρχουν πολλά προβλήματα: 

πχ ο Χριστιανός πιστεύει σε προπατορικό αμάρτημα, αμαρτία, τιμωρία, σωτηρία και Ανάσταση.

Οι Μασόνοι δεν έχουν ούτε πολλές ενοχές , ούτε νιώθουν αμαρτωλοί, ούτε προσεύχονται για σωτηρία.

Ο μέγας Αρχιτέκτων είναι τεχνοκράτης.

Τελικά, συμπεραίνω πως όσοι λένε πχ πως είναι και Χριστιανοί και Μασόνοι και Σοσιαλιστές και Πασόκ και Σύριζα και Ολυμπιακοί…στην ουσία δεν είναι τίποτε παραπάνω από απλοί  καιροσκόποι που μάλλον είναι απλά Ολυμπιακοί.

ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΑ

 

 ...πήγα κάποτε και είδα αυτόν τον αρχαίο ναό στην Αρμενία: δεν είχα ιδέα ότι μεσα σε κάτι θεόρατα και θεόξερα βουνα μέσα στην Κεντρική Ασία, εκεί που πέρασαν ένα σωρό άγριες, ημιάγριες και λοιπές πολύχρωμες ράτσες, τόσο μακριά  από την αγαπημένη μας  Μεσόγειο, και από το υπεροχο φως του Αιγαίου, θα ξεφύτρωνε ένας αρχαιοελληνικός ναός!

Γιατί, κακά τα ψέμματα, ό,τι  όνομα και να του έδωσαν οι ράτσες που πέρασαν, ό,τι θεούς και αν λάτρεψαν, ό,τι πρωτόγονες γλώσσες και αν μίλησαν, το πνεύμα, το μέτρο, η αρμονία και οι ιδέες  που έχει αυτός ο ναός, πηγάζουν από την πατρίδα μας!

Και επιβεβαιώθηκα: λίγο πιό κάτω από τον ναίσκο αυτόν έχει κάποια άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, λουτρά κλπ. 

Ρωμαικά.

Οι Σατανάδες οι Ρωμαίοι, έφτασαν μέχρι εδώ....στα τέρμα βουνά.

Και έφεραν μαζί τους  και έλληνες αρχιτέκτονες...και μαστόρους...αυτούς που έφτιαξαν τον ναό. 

Σιγά μην ήξεραν  από χτισίματα αυτοί οι χοντροκομμένοι Ρωμαίοι: 

αυτοί ήταν μόνο τραμπούκοι πολεμιστές... ήξεραν μόνο από πόλεμο και δημόσια διοίκηση.

Αυτοί που δούλευαν με πνεύμα και με χέρια , μιλούσαν ελληνικά: το αποδεικνύει ένα ψηφιδωτο εκεί παραδίπλα: λέει στα ελληνικά - ακατάληπτα απο τους Λατίνους που έδιναν τις διαταγές- ότι η εργασία του ψηφιδωτού έγινε και πως «ουδέποτε πληρώθηκαν για την δουλειά αυτή».

Ξεκωλώθηκαν στην δουλειά στην άκρη του Θεού και τους έφαγαν τα λεφτά.

Αλλά εκδικήθηκαν:

«Κάρφωσαν» τα μπαταχτσίδικα αφεντικά, εις τους αιώνας των αιώνων: Μηδένα λαβόντες ηργασάμεθα…( φωτο 2)