...πήγα κάποτε και είδα αυτόν τον αρχαίο ναό στην Αρμενία: δεν είχα ιδέα ότι μεσα σε κάτι θεόρατα και θεόξερα βουνα μέσα στην Κεντρική Ασία, εκεί που πέρασαν ένα σωρό άγριες, ημιάγριες και λοιπές πολύχρωμες ράτσες, τόσο μακριά από την αγαπημένη μας Μεσόγειο, και από το υπεροχο φως του Αιγαίου, θα ξεφύτρωνε ένας αρχαιοελληνικός ναός!
Γιατί, κακά τα ψέμματα, ό,τι όνομα και να του έδωσαν οι ράτσες που πέρασαν, ό,τι θεούς και αν λάτρεψαν, ό,τι πρωτόγονες γλώσσες και αν μίλησαν, το πνεύμα, το μέτρο, η αρμονία και οι ιδέες που έχει αυτός ο ναός, πηγάζουν από την πατρίδα μας!
Και επιβεβαιώθηκα: λίγο πιό κάτω από τον ναίσκο αυτόν έχει κάποια άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, λουτρά κλπ.
Ρωμαικά.
Οι Σατανάδες οι Ρωμαίοι, έφτασαν μέχρι εδώ....στα τέρμα βουνά.
Και έφεραν μαζί τους και έλληνες αρχιτέκτονες...και μαστόρους...αυτούς που έφτιαξαν τον ναό.
Σιγά μην ήξεραν από χτισίματα αυτοί οι χοντροκομμένοι Ρωμαίοι:
αυτοί ήταν μόνο τραμπούκοι πολεμιστές... ήξεραν μόνο από πόλεμο και δημόσια διοίκηση.
Αυτοί που δούλευαν με πνεύμα και με χέρια , μιλούσαν ελληνικά: το αποδεικνύει ένα ψηφιδωτο εκεί παραδίπλα: λέει στα ελληνικά - ακατάληπτα απο τους Λατίνους που έδιναν τις διαταγές- ότι η εργασία του ψηφιδωτού έγινε και πως «ουδέποτε πληρώθηκαν για την δουλειά αυτή».
Ξεκωλώθηκαν στην δουλειά στην άκρη του Θεού και τους έφαγαν τα λεφτά.
Αλλά εκδικήθηκαν:
«Κάρφωσαν» τα μπαταχτσίδικα αφεντικά, εις τους αιώνας των αιώνων: Μηδένα λαβόντες ηργασάμεθα…( φωτο 2)
