ΤΑ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΑΚΙΑ

 Οι πολιτικοί έχουν ένα μυαλό που μοιάζει με κομπιουτεράκι.

Υπολογίζει  τα πάντα και προσπαθεί να προβλέψει. 

Τι να προβλέψει; 

…μα, τα αποτελέσματα των εκλογών φυσικά, τι άλλο; 

Οι εκλογές είναι το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του πολιτικάντη.

Οι εκλογές δίνουν νόημα περιεχόμενο και αξία στη ζωή του πολιτικού. 

Πολιτικός που εκλέγεται, έχει ζωή με νόημα. 

Πολιτικός που δεν εκλέγεται, είναι σαν άδειο στρείδι.

Για μαργαριτάρι δεν το συζητάμε… Δεν είχε ποτέ. 

Ούτε και τον ενδιαφέρουν τα μαργαριτάρια ως δημιουργίες με ομορφιά.

Τον ενδιαφέρουν  μόνο ως αντικείμενα με αξία.

Αλλά ο πολιτικός ασχολείται κυρίως με τιμές και όχι με αξίες. 

Ο πολιτικός είναι σαν τον τύπο που είπε γι αυτόν ο Όσκαρ Ουαιλντ:

«ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων και την αξία κανενός».

Το κόλπο βέβαια ως πολιτικός, είναι να υπολογίζεις γρήγορα τις τιμές με το κομπιουτεράκι στο μυαλό σου και παράλληλα να μιλάς για τις «αξίες» που συγκινούν τον ηλίθιο κοσμάκη: 

τους ψηφοφόρους σου.

Το ότι οι ψηφοφόροι του πολιτικάντη  είναι ένα μάτσο  ηλίθιοι και αφελείς ,  δεν το θεωρεί κακό….ίσα-ίσα που το θεωρεί καλό: 

αν ήταν έξυπνοι  σίγουρα θα τον είχαν πάρει χαμπάρι πόσο απατεώνας είναι.

Σαν άτομο με κληρονομικό χάρισμα,  μπορώ να μπω και να δω μέσα στο κεφάλι των πολιτικών, σήμερα. 

Βλέπω συνεχείς υπολογισμούς με εκλογικά ποσοστά.

Βλέπω να υπολογίζουν συνεχώς τις πιθανότητες που έχει ο καθένας τους γιά να εκλεγεί στην περιφέρεια του,  ανάλογα με την μεταβολή των ποσοστών και την κατανομή των εδρών.

Γίνεται ένας μαθηματικός οργασμός εκεί μέσα που δεν έχει αντίστοιχο παρά μόνο με τον μαθηματικό οργασμό που  συμβαίνει στο κεφάλι των χρηματιστών που υπολογίζουν την μεταβολή των τιμών των μετοχών τους.

Αγχος, αγωνία, μαθηματικά και υποσχέσεις.

….φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι : όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα, γαμώτο.

Μέχρι να εκλεγούν, έχουν καταπονηθεί  ψυχολογικά τόσο πολύ,  που, όταν πραγματικά μπουν μέσα στη Βουλή, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα από την εξάντληση. 

Χώρια που έχουν  να προετοιμάσουν το έδαφος για τις επόμενες εκλογές. 

Κούραση.

Τώρα αν αρχίσουν οι μαλάκες τα παράπονα και τις απαιτήσεις, οι δρόμοι είναι δύο: ή τους υπόσχεσαι τα ίδια απ´την αρχή ή τους λές να πάνε να γαμηθούν.

ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΥΝ ΤΑ ΣΟΣΙΑΛ

 …αμφιβάλλω για την αξία των διαδικτυακών αλγόριθμων  αξιολόγησης  προσωπικότητας των σοσιαλ μήντια: 

…συνεχώς μου παρουσιάζουν προτάσεις να γίνω «φίλος» ή να «ακολουθήσω» κάτι σεξοβόμβες με τεράστια ντεκολτέ, μαυρισμένα μπούτια  και προκλητικές πόζες που δηλώνουν «ελεύθερες». 

Μα αγαπητά σόσιαλ, εγώ ουδέποτε δήλωσα  «ελεύθερος» η «σκλάβος», ουδέποτε δήλωσα ξέφρενος γλετζές σε μπαράκια, παραλίες και μπουζούκια, ουδέποτε έψαξα μεγάλα ντεκολτέ και σιλικονάτη πρόκληση.

Νιώθω σχεδόν προσβεβλημένος.

….ναι, νιώθω θιγμένος! 

…πως  διάλο,  το διαβολικό ίντερνετ με κατέταξε σε αυτήν την μπανάλ συνομοταξία?

….φαίνεται πως τα επιστημονικά, λογοτεχνικά και λοιπά κουλτουροενδιαφέροντά μου,  δεν επεισαν τους αλγόριθμους για την αυθεντικότητά τους: 

…σα να μου λένε… «ασε μας ρε φίλε τώρα με την κουλτούρα…σκυλάς είσαι και γερομπισμπίκης γλετζές και τα υπόλοιπα είναι  μούφα και βιτρίνα».

Αρχίζω σχεδόν και ο ίδιος να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου…

….λέω, «ρε μπας και είμαι σκυλάς και δεν το ξέρω?»

«…μήπως αυτή είναι η βαθύτερη επιθυμία και φύση μου?»

Θα ήταν καταπληκτικό,  ένας σατανικός αλγόριθμος μέσα στο διαδίκτυο να είναι  καλύτερος ψυχολόγος από τους ψυχολόγους ή να σε ξέρει  καλύτερα απ´ ό,τι γνωρίζεις ο ίδιος τον εαυτό σου.

Ο απόλυτος μπιγκ μπράδερ.

Είναι φοβερό εσύ  να είσαι το πρόβατο και,  ένα μηχάνημα, να είναι ο τσοπάνης , ο κτηνίατρος και το μαντρόσκυλο, μαζί.

Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ

 

...πριν τρεις μέρες πέθανε ένας συγγενής μου - εξ αγχιστείας- και παρακολούθησα την κηδεία. 

Τον ήξερα από τότε που ήταν νέος,  ωραίος και ξέγνοιαστος.

Οι γονείς του τον είχαν στα ώπα ώπα, καθότι μοναχοπαίδι.

Στο επίκεντρο της αγάπης και της προσοχής.

Καθόμουν μπροστά στο φέρετρο και η ζωή του παρήλαυνε μπροστά μου  σε εικόνες και μνήμες μισού αιώνα.

Ο Θάνατος είναι ένα από τα λίγα γεγονότα στην χαμοζωή μας,   που δεν μπορείς να παίξεις μαζί τους.

Αμετάκλητο γεγονός.

Έτσι και συμβεί, τέρμα : δεν αλλάζει με τίποτα.

Ένας το άλλαξε αλλά δεν μετράει: ήταν Θεός.

Το πρόβλημα στην σύγχρονη μαλακοκοινωνία μας , είναι ότι απωθούμε με επιτυχία την ιδέα του θανάτου.

Καταφέρνουμε να τον ξεχνάμε.

Αδιέξοδη διαδικασία.

Συμπεριφερόμαστε σαν αθάνατοι: ακόμα και οι πολύ γέροι κάνουν σχέδια , όνειρα  και φαντασιώνονται γκομενιλίκια.

Ένα από τα καλά της κλινικής ιατρικής, της ιατρικής με την τσάντα και το ακουστικό,  που μπαίνει στα σπίτια του κοσμάκη, είναι πως αυτόν τον κοσμάκη, τον σπουδάζεις καλά.

Τον μαθαίνεις απο την καλή και από την ανάποδη.

Σχολείο ζωής, είναι η άσκηση της ιατρικής.

Δεν είναι, βέβαια, πολύ ευχάριστο το μάθημα... αλλά, σίγουρα, βγαίνεις σοφότερος.

Ένα πρόβλημα είναι ότι και η σοφία δεν συνεπάγεται ευτυχία.

Αν είσαι  σοφός , γλυτώνεις από διάφορες μαλακίες και ταλαιπωρίες που βασανίζουν   τον λαουτζίκο, αλλά, η συνολική εικόνα που αποκομίζεις για την ανθρώπινη μοίρα, είναι τραγική.

Λίγοι σοφοί γελάνε.

Προφανώς κάτι λέει αυτό.

Οι περισσότεροι, απλά κάθονται και κοιτάνε τον ορίζοντα σαν χάνοι.

Λοιπόν... καταλήγω ότι η μνήμη του θανάτου , δηλαδή η συνεχής επίγνωση ότι είμαστε θνητοί, τουτέστιν απλά περαστικοί από τον αυτόν  τον κόσμο, είναι κάτι που δεν πρέπει να μας διαφεύγει.

Από την σκοπιά της αιωνιότητας, το πολυτελές εξοχικό, η βυζαρού γκόμενα και ο χοντρός τραπεζικός λογαριασμός, ελάχιστα συμβάλλουν στην ανακάλυψη νοήματος του βίου.

Υποψιάζομαι ότι ο Κουφοντίνας περνάει υπαρξιακή κρίση.

Ανακάλυψε ότι ο δικός του τραπεζικός λογαριασμός - η ανατροπή  του καπιταλισμού μέσω δολοφονιών- ήταν μιά τόσο αποτελεσματική  προσπάθεια όσο και η δική μου προσπάθεια να γίνω αθάνατος παριστάνοντας τον γεροέφηβο με μιά μετακλιμακτηριακή απελπισμένη.

Η ΑΥΤΟΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ

 Η περιθωριοποίηση είναι κακοποίηση.

Η αυτοπεριθωριοποίηση είναι δειλία, φυγομαχία ή επιθετική ενέργεια : απορρίπτεις τους διαφορετικούς γιατί τους περιφρονείς, τους μισείς , δεν θέλεις  πάρε-δώσε μαζί τους.

Η ομοφυλοφιλία πρέπει να πάψει να περιθωριοποιείται   αλλά και να αυτο-περιθωριοποιείται.

Οι εκκεντρικές συμπεριφορές, οι προκλήσεις, η άρνηση της πραγματικότητας με την υιοθέτηση παλαβών θεωριών που αρνούνται την βιολογία, την επιστήμη και την κοινή εμπειρία, κάνουν κακό στους ομοφυλοφιλους.

Οι ομοφυλόφιλοι αν θέλουν να γίνουν αποδεκτοί, πρέπει να μιλούν κοινή γλώσσα με τους άλλους και να αποδέχονται την κοινή εμπειρία ως ανθρώπινα πρόσωπα και όχι ως άτομα που κάνουν σεξ με ομοφύλους.

Κανείς με μεγάλη μύτη δεν αυτοπροσδιορίζεται ως «Μυταράς».

Είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι που τυχαίνει να έχει μεγάλη μύτη: δεν το προβάλει συνέχεια, δεν την μετράει, δεν την συγκρίνει και δεν παρελαύνει σε παρελάσεις μυταράδων.

Ο άνθρωπος οφείλει να προσδιορίζεται ως κάτι παραπάνω από τις περιοχές γύρω από το πέος, το αιδοίο  και τον πρωκτό.

ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΝΤΑΛΙ

 

...προτιμώ σαφώς τον Νταλί από τον Πικάσσο: μου φαίνεται λιγότερο απατεώνας.

Προφανώς ξέρουν και οι δύο να ζωγραφίζουν...όταν σοβαρεύουν: 

εκεί υπερέχει σαφώς ο Νταλί.

Προφανώς και οι δύο ξέρουν να πουλάνε τρέλλα : 

...εδώ υπερέχει ο Νταλί με διαφορά.

Προφανώς και οι δύο έχουν πρωτότυπες ιδέες: του Νταλί τις βρίσκω πιό γοητευτικές. 

Ο κυβισμός του Πικάσσο είναι μιά κούφια κατασκευή.

Δεν συγκίνησε κανένα και πέθανε.

Αφού και ο ίδιος, τον εγκατέλειψε στα γεράματα.

Ο Νταλί έπαιξε με μαγικές εικόνες από παραμύθια που γοητεύουν την φαντασία.

Την φαντασία που αρνιόμαστε... για να πάψουμε να είμαστε παιδιά και να γίνουμε επιτυχημένοι ενήλικες.

Προσπάθησε να ζωγραφίσει το ασυνείδητο, το όνειρο, το παράλογο στοιχείο του κόσμου. 

Καθόλου απλό. 

Οι μορφές είναι κοσμικές και εξωκοσμικές.

Ο χρόνος είναι ελαστικός σαν λάστιχο και μετριέται απο λαστιχένια ρολόγια.

Αναξιόπιστος.

Ο ορατός κόσμος  είναι σαφώς πιό φτωχός από τον αόρατο: 

είναι υπαρκτοί και οι δύο...μόνο που ο αόρατος είναι πολύ πιο πλούσιος σε σχήματα και σε χρώματα.

Είναι βέβαια πιό φτωχός, σε λογική...αλλά,  κατά βάθος,  και αυτή η περίφημη λογική, συχνά καταλήγει άχρηστη.

Ασε που μας αποπροσανατολίζει κιόλας: 

η πολλή λογική  τυφλώνει τα μάτια.

Ή τα κάνει να αλοιθωρίζουν...που είναι το ίδιο.

Ο Νταλί είναι συμπαθητικός γιατί είναι αντιφατικός: 

πονάει και κομπορρημονεί.

Λέει παλαβομάρες και μεγαλαυχίες... αλλά νιώθεις ότι κάτι κρύβει πίσω από την υπερβολή.

...πχ όταν λέει:

«...κάθε πρωί που ξυπνώ, βιώνω μιά απέραντη ευχαρίστηση: 

να είμαι ο Σαλβαδόρ Νταλί

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ

 Βλέπω κάτι τύπους πολύ επιτυχημένους στην  ζωή, με τίτλους,  αξιώματα ,επιρροή και χρήματα και , στα γεράματα, γίνονται παπάδες.

Έχω αντίρρηση; 

Όχι… οκ…καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει την ψυχή του  ή το σαρκίο του.

Αλλά λυπάμαι γιατί αυτή δεν πρέπει να είναι μιά  αποτελεσματική μέθοδος σωτηρίας: 

το να επικαλεστείς τον Θεό  και όλους τους Αγίους την ώρα που πηδάς από τον Τιτανικό στον ωκεανό, έχει μικρή  αξία .

Για τον Θεό δεν ξέρω πως σκέφτεται…αλλά οι άγιοι δύσκολα θα πειστούν για την ειλικρινή μεταστροφή σου στην αρετή.

Από διάφορους βίους Αγίων που έχω διαβάσει, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, στους Αγίους, μετράει πολύ η ταπεινοσύνη. 

Αν δεν είσαι ταπεινός,  τα υπόλοιπα έναρετα κόλπα δεν πιάνουν τόπο.

Και ο φαρισαίος έκανε φιλανθρωπίες αλλά ήτανε περήφανος. Συντριβή είχε μόνο ο τελώνης.

Και με τις πουτάνες το ίδιο συμβαίνει. 

Πρέπει να πάψουν το παρφουμάρισμα πριν αρχίσουν τις προσευχές.

Και ωραία και μοιραία και σαγηνευτική και σέξι…. και Αγία,  δεν πάει ρε κυρά μου.

Και κύριος Σπουδαίος… και Πετεινό  του Ουρανού… επίσης δε γίνεται,  ρε μάστορα.

ΟΙ ΣΕΞΥ ΠΕΝΗΝΤΑΡΕΣ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

 Μου αρέσει που βλέπω φωτό προφίλ  με  κάτι σεξυ πενηντάρες με μίνι φούστες, μαύρες κάλτσες και σέξυ γόβες,  σε πολλά υποσχόμενες πόζες.

🙂

Είναι ένα θετικό κοινωνικό μήνυμα ότι η ζωή συνεχίζεται και μπορούμε να ελπίζουμε σε περαιτέρω απολαύσεις.

Θέλω να πειστώ ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και η ζωή ωραία.

Δύσκολο.

Θέλω να πειστώ ότι ο οι άνθρωποι είναι στην πλειοψηφία τους, καλοί.

Πρέπει να πεισθεί και η κοινωνία ότι ο άνθρωπος είναι στην ουσία του, καλός.

Αν όλος ο λαουτζίκος αποδεχτεί την ιδέα ότι όλος ο κόσμος είναι κακός, τότε η κυριαρχία του κακού θα είναι αναπόφευκτη στην κοινωνία. 

Αν παραδεχτούμε ότι ο άνθρωπος είναι από την φύση του  κακός - και μόνο σπάνια , όταν έχει ανάγκη η συμφέρον, παριστάνει τον καλό- τότε κάθε κοινωνική αλλαγή για περισσότερη ανθρωπιά και δικαιοσύνη, είναι μάταιη. 

Δεν αντέχω ένα κακό κόσμο γεμάτο τραμπούκους. 

Είναι σαν να μου λένε: εσείς μικρά , ταλαίπωρα ποντίκια της ζούγκλας, αποδεχτείτε την φυσική υπεροχή των λιονταριών και λοιπών δυνατών αρπακτικών και πάψτε να συνασπίζεστε σε «κόμματα αδυνάτων» για να αλλάξετε τους φυσικούς νόμους της ζούγκλας σε νομοθεσία ισότητας και δικαιοσύνης. 

Απλά επιβιώστε:  με πονηριά, γλύψιμο και ξεφτίλα.

Και πάνω απ´ όλα: «κρυφτείτε έγκαιρα στις τρύπες σας».

Είναι ένα δηλητηριώδες κοινωνικό μήνυμα που καταλήγει στην κοινωνική αποδοχή των δυνατών τραμπούκων παντός είδους.

Τέλεια φάση για τα αφεντικά : 

να είσαι αδιαμφισβήτητος ηγέτης πάνω σε φοβισμένα ποντίκια...

…ποντίκια που δεν ελπίζουν τίποτε.

Τίποτε, πέρα από την ποντικίσια ζωή τους.

…στο τέλος, τα ποντίκια θα σε ευγνωμονούν κιόλας.

…επειδή αναπνέουν.

Δεν με σώζουν ούτε οι σέξυ πενηντάρες.