Ο μύθος της αποτυχίας και η τζάμπα ταλαιπωρία της απόρριψης

 Ένα σημαντικό μέρος της ταλαιπωρίας που τραβάει ο σύγχρονος άνθρωπος, οφείλεται στην ανικανότητα του να αντέξει την απόρριψη. 

Ο Τάσος , ένας νεαρός αρκετά ντροπαλός, εκμυστηρεύτηκε έμμεσα τον έρωτα του στην Σούλα, η οποία δεν έδειξε ενδιαφέρον.

Ο Τάσος το πήρε βαριά… 

…Θεώρησε ότι η Σούλα δεν τον αξιολόγησε ως αρκετά καλό εραστή.

Ο Τάσος συμπεραίνει  ότι δεν αξίζει, ότι είναι άσχημος, ότι δεν είναι ενδιαφέρων τύπος και ότι δεν είναι ελκυστικός. 

Όλα μπούρδες.

Ο Τάσος είναι μια χαρά παιδί και αρέσει σε ένα σωρό κορίτσια. Απλά δεν το ξέρει. 

Ξέρει μόνο την απόρριψη της Σούλας…

…η οποία Σούλα,  δεν απέρριψε τον Τάσο γιατί είναι ασχημος αλλά γιατί την ενδιαφέρει ο Μάκης.

Το δράμα του Τάσου έχει δύο συνιστώσες: 

την έλλειψη μιας σημαντικής πληροφορίας (ότι η Σούλα ενδιαφέρεται για τον Μάκη) και ένα αυθαίρετο συμπέρασμα (ότι δεν αξίζει και δεν είναι ελκυστικός).

Αν αργότερα ο Τάσος αποτύχει  στις σπουδές του, η απολυθεί από τη δουλειά του -έστω και χωρίς να φταίει σε τίποτα- θα ενισχυθεί η λανθασμένη εντύπωση που έχει ότι δεν αξίζει ως άνθρωπος. 

Στην ηλίθια κοινωνία που ζούμε, μια κοινωνία με αμερικανικά ιδανικά και χολυγουντιανά πρότυπα,   δεν επιτρέπεται η αποτυχία: όλα τα κορίτσια και τα λεφτά τα κερδίζει ο πρώτος.

 Ο δεύτερος δεν κερδίζει τίποτα…πάει μαζί με τον τελευταίο και γλύφουν μαζί τις πληγές τους.

Δυστυχώς, οι άνθρωποι έχουν μάθει να μην μπορούν να αντέξουν καμιά αποτυχία και  κυρίως,  καμιά απόρριψη. 

Αλλά η απόρριψη είναι μέσα στη ζωή… και, προφανώς,  κανένας δεν μπορεί να επιτυγχάνει σε όλες τις προσπάθειες του με την πρώτη, κανείς δεν μπορεί να είναι ο κατάλληλος υπάλληλος για όλους τους εργοδότες και κανείς δεν μπορεί να είναι ο κατάλληλος εραστής γιά όλες τις Σούλες και τις Τούλες.

Είναι μια παρενέργεια της ατομοκεντρικής κοινωνίας, της κοινωνίας που βάζει πάνω απ’ όλα το άτομο και όχι την ομάδα και την κοινωνική προσπάθεια. 

Αν και ακούγεται λίγο …Κνίτικη αυτή η προσέγγιση, έχει τις ρίζες της σε πολλούς αρχαίους αλλα και σύγχρονους πολιτισμούς και κοινωνίες.

Στην Ιαπωνία για παράδειγμα, το να προσπαθεί το παιδί  να ξεχωρίζει από την ομάδα,  διδάσκεται από την οικογένεια ως μία συμπεριφορά που πρέπει να αποφεύγεται.

Εκεί οι γονείς,  δεν θεωρούν πως έχουν τον τελειότερο Κανακάρη που αξίζει τον Μόσχο τον σιτευτό.

Αυτά θα ήθελα να πω σε όλους αυτούς που κάθονται και κλαψουρίζουν  ότι η Σούλα και η Τούλα τους απέρριψε.

Απλά βαρυέμαι  να λέω τα ίδια και τα ίδια ακούγοντας τα ίδια δράματα απόρριψης: γέρασα και η υπομονή μου εξαντλείται.

 Μάλλον πρέπει να τα γράψω τα επιχειρήματά μου σε μια κασέτα και, κάθε φορά  που ακούω το δράμα, να πατάω το κουμπί.

Οι καρτ ποσταλ δεν θεραπεύουν την νεύρωση

 …η αποδυνάμωση της πυρηνικής -αλλά και ευρύτερης- οικογένειας, που παρέχει αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας,  είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι άνθρωποι έχουν «λαλήσει» από το άγχος , το στρες και την κατάθλιψη.

Προφανώς υπάρχουν και άλλοι λόγοι: 

εργασιακή ανασφάλεια, φτώχεια , ανεπάρκεια  συστημάτων υγείας , περιθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας, κοινωνική ανισότητα κλπ.

Αλλά η οικογένεια - νομίζω - είναι ο κύριος στύλος που δίνει ασφάλεια ψυχική και πραγματική.

….και δυστυχώς, την οικογένεια την έχουν διαλύσει ή πάνε να την διαλύσουν με το να αγνοούν ακόμα και τους βιολογικούς δεσμούς: γονέας ένα, γονέας δύο,  τρία και λοιπά …μπουρδελοποιημένα συστήματα και ιδέες.

Έχω κουραστεί να βλέπω τόσο πολλούς νευρωσικούς νέους τρελλαμένους από το άγχος, να ψάχνουν φανταστικές διαγνώσεις, φανταστικές - ανύπαρκτες-  θεραπείες και να ξοδεύουν πολύ χρόνο και πολύ χρήμα που δεν τους περισσεύει.

Πιστεύω ότι όλοι αυτοί χρειάζονται απλά μιά δυνατή- προστατευτική πατρική φιγούρα , μιά τρυφερή μητρική παρουσία, μιά ερωτική αγκαλιά με ενδιαφέρον και  αποδοχή και μιά  εργασία ανθρώπινη με εργοδοσία που θα τους εκτιμά και θα τους σέβεται.

Απλά πράγματα.

Δεν θα επανεφεύρουμε τον τροχό.

Αδύναμοι και παλαβωμένοι νέοι - και μεσήλικες- που έρχονται στην «μαγική» Ελλάδα «των νησιών» να ζήσουν «μαγικά» τις «μαγικές εικόνες» που είδαν στις καρτ ποστάλ.

Μπούρδες μαγεία.

….την μαγεία θα την νιώσεις και θα την κατακτήσεις μόνο αν έχεις ψυχική ηρεμία… και αυτή πρέπει να προυπάρχει απ´ την σκατοχώρα σου. 

Εκεί που σε εξουθένωσαν ψυχικά και σωματικά και σου γέμισαν το κεφάλι με ανόητες και στραβές ιδέες, αλκοόλ  και ναρκωτικά και σου έκαναν το μυαλό,  γιαούρτι.

Η ψυχική ισορροπία δεν επιτυγχάνεται πάνω στα κυμματάκια των Κυκλάδων.

….πρέπει να την έχεις από πριν.

χαιδεύοντας αυτιά 2

...η σύγχρονη ψευδοαριστερή άποψη περί αμαρτίας, είναι ότι αποτελεί μιά «εφεύρεση των παπάδων» για να ενοχοποιούν και να  χειραγωγούν,  τους ανθρώπους.

Δεν υπάρχει αμαρτία αφού δεν υπάρχει Θεός, Τελική Κρίση, Κόλαση και Παράδεισος.

«Όλα είναι παραμύθια των παπάδων», λένε, για να «φοβίζουν τον κοσμάκη» και να τον έχουν «μαντρωμένο» κάτω απο την επιρροή τους.

Οι «αριστεροί», οι ξερόλες, που τάχα ανοίγουν τα μάτια του κόσμου προσφέροντας «ερμηνευτικά κλειδιά»: αυτοί που εξηγούν τα πάντα.

Αν και δεν αρνούμαι ότι οι θρησκευτικές ηγεσίες έπαιξαν κάποτε εξουσιαστικό  παιχνίδι τρομοκρατώντας τους πιστούς, μου φαίνεται ότι η ανωτέρω αριστερή προσέγγιση της αμαρτίας είναι εσφαλμένη και απλοική: 

η αμαρτία ως έννοια, δεν είναι ένας μπαμπούλας.

Ο διαλογισμός πάνω στην αμαρτία έχει παιδευτικό χαρακτήρα : είναι ένας είδος ψυχολογικής ενδοσκόπησης.

 Συνειδητοποίηση και αυτοεκπαίδευση.

Η έννοια της αμαρτίας είναι πολύ σχετική με την έννοια της ευθύνης.

Αμαρτία θεωρείται  η αποχή από την ευθύνη: 

όποιος δεν κάνει υπεύθυνα την δουλειά του, «αμαρτάνει».

Όποιος δεν είναι σωστός επαγγελματίας, γονέας, αδελφός, συνάνθρωπος, «αμαρτάνει».

Η αντίληψη της αμαρτίας  είναι ένα τεράστιο εκπαιδευτικό εργαλείο:

είναι το εργαλείο που μετράς την συμπεριφορά, τις ιδέες και τα κίνητρά σου.

Είναι ένα πρακτικό μέσο για ομαλό κανόνα ζωής.

Οι κοινωνίες έχουν ανάγκη απο κανόνες που τις κάνουν πιό λειτουργικές και, ως εκ τούτου, ανθρώπους που είναι λειτουργικά μέλη τους.

Προς τι όμως όλη αυτή  η ... «φιλολογία»?

Μα γιατί μου την δίνουν όλοι αυτοί που χαιδεύουν τα αυτιά του κοσμάκη.

Ο πρώην παπάς και νυν ...διαιτολόγος Ανδρέας Κονάνος, έχει 384.000 ακολούθους στο Facebook!

Είναι ένας τρομερός ινφλουένσερ!...δηλαδή πρόσωπο επιρροής.

Ξεκινώντας σαν παπάς, είχε όλο το κύρος του σχήματος και της Εκκλησίας, πίσω του.

Αλλά ήταν ένας παπάς που δεν έλεγε δυσάρεστα πράγματα: 

ποτέ δεν μίλαγε για αμαρτίες, ή κακούς ανθρώπους.

Όλοι είναι καλοί , κανένας κακός.

Ότι κάνεις, λοιπόν και σύ, είναι καλώς καμωμένο: 

μπορεί να είναι σφάλμα αλλά δεν έχει ηθική απαξία.

«Πέφτεις? 

Κανένα πρόβλημα: σηκώνεσαι».

Ο κόσμος δεν θέλει αξιολογήσεις.

Δεν θέλει κρίσεις.

Δεν θέλει να του κάνεις παρατηρήσεις.

“Don’t be judgemental”, λέει η πολιτική ορθότης.

Ας πλέουμε σε ένα πέλαγος αθλιότητας, εκμετάλλευσης και κακίας.

Κανείς δεν είναι κακός.

Ούτε  καν ο Τζωρτζ Σόρος, οι δικτάτορες, όσοι ξεκινάνε πολέμους για την κονόμα.

Και αυτοί,  είναι κατά βάθος καλοί.

Ο κοσμάκης θέλει να του λές ότι είναι καλός:

ότι έχει «πλούσιο ηθικό και συναισθηματικό κόσμο».

Ότι απλά πρέπει «να δει μέσα του τον κρυμμένο εσωτερικό πλούτο».

...ότι «είναι  και σοφός αλλά δεν έχει συναίσθηση της σοφίας του».

...πως «Διαθέτει αλάνθαστο ένστικτο».

«Η ευτυχία του είναι μπροστά του αρκεί να την δεί»...κλπ κλπ

Ό,τι γλυκερή μαλακία και να πείς, μέσα είσαι.

Βεβαια, ουδείς μαλάκας διορθώθηκε πιστεύοντας ότι είναι σοφός, ενάρετος και καταπληκτικός τύπος.

Αλλά αυτά δεν μετράνε.

Σημασία έχει να μην του χαλάσουμε την ζαχαρένια του.

Και να μην χάσουμε την πελατεία.

χαιδεύοντας αυτιά

Σπάω το κεφάλι μου να δω πως θα βγάλω λεφτά.

...αλλά  χωρίς πολλή δουλειά, χωρίς ρίσκο, χωρίς ταλαιπωρίες. 

Τελικά κατέληξα στον λαϊκισμό. 

Λαϊκισμός σημαίνει να λες ό,τι θέλει να ακούσει ο λαουτζίκος.

Για παράδειγμα, λέω μπω στην πολιτική και να λέω μόνο ευχάριστα πράγματα:  πχ «όλος ο απλός λαός, είναι καλός».

«Υπάρχει μιά σπάνια εξαίρεση να είναι από τον λαό κάποιος κακός και, αν είναι κάποιος λίγο κακός,  και αυτός είναι εν δυνάμει καλός».

Είναι θέμα συνθηκών.

 …πάντα  για τα στραβά ευθύνονται «αυτοί», οι προηγούμενοι στις παλιές κυβερνήσεις.

(Μέχρι εποχή Καποδίστρια και Τρικούπη επιτρέπεται η αναφορά).

«Ο λαός είναι πάντα καλός, σοφός και γενναίος».

Και φυσικά «έχει πάντα δίκιο».

Μερικές φορές μόνο, εξαπατάται από τους «κακούς» , που είναι οι αντίπαλοί μου, φυσικά.

Όλος ο κόσμος θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί ανιδιοτελώς και τον αγαπάω και εγώ, πολύ.

Αλλά με αγαπάει και αυτός… γιατί «έχει ένστικτο»… και αντιλαμβάνεται και αυτός  την αγάπη που του έχω. 

Η αγάπη είναι σαν την σκόνη και τρυπώνει παντού : 

μιά καλή σκόνη, χρυσαφιά στην όψη και γλυκειά στην γεύση.

Ταιριάζει σε όλους η αγάπη μου και η θυσία μου και ειδικά στους «μη προνομιούχους»

Η καλή τύχη είναι σαν μιά ευεργετική βροχή: 

«θα μουσκέψεις από ευτυχία».

 «Αρκεί  να βγείς απο το καβούκι σου...είναι τόσο απλό».

Βλέπω πολλούς που λένε  τέτοιες μαλακίες και να τα κονομάνε.

Ελπίζω να με περιμένει μιά καλή τύχη,  εκεί έξω.

Την αξίζω.

Εγώ για τον λαό τα δίνω όλα.

Αρκεί να με ψηφίσει.

το θέμα είναι να μην πλήττεις

 …το θέμα είναι να μην πλήττεις . 

Το κυριότερο πρόβλημα των συνταξιούχων, είναι ότι πλήττουν. 

Αυτό τους δημιουργεί μια αίσθηση ματαιότητας και αδιεξόδου.

Αφού δεν έχουν τι να κάνουν, αφού δεν έχουν κανένα στόχο, το μόνο που τους μένει είναι να περιμένουν να πεθάνουν.

Εγώ που είμαι πιό πονηρός, είχα αρχίσει από παλιά να σκέφτομαι τι θα κάνω στη σύνταξη. 

Στην αρχή σκέφτηκα να το παίξω γερο- οικολόγος που γενικά είναι κάτι καλό γιατί σε κάνει να περιστοίχιζεσαι από δέντρα, ραχούλες  και παλαβά γκομενάκια που κάνουν γιόγκα ανακούρκουδα στο χορτάρι.

Δυστυχώς όμως λένε τόσες πολλές μαλακίες και παλαβομάρες,  που δεν τους αντέχω γιατί πλέον έχω μειωμένη ανοχή στην  παλαβομάρα και την νευρωσικότητα. 

Απέρριψα λοιπόν τους οικολόγους και  δεν ήξερα τι να κάνω. 

Τότε παρουσιάστηκε η ευκαιρία του κορονοϊού ούτως ώστε να γίνω πρωτοπαλίκαρο των αντιεμβολιαστών.

Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να γίνω γνωστός σαν ακτιβιστής ενάντια στο κατεστημένο του καπιταλισμού και των πολυεθνικών, ενάντια στην χούντα των πανεπιστημιακών γιατρών και,  γενικά,  να το παίξω επαναστάτης και Διγενής Ακρίτας που αντιστέκεται.

Θα το έκανα μιά μεγάλη επιτυχία… θα αποκτούσα  τεράστιο στρατό οπαδών στο YouTube, να γινόμουν ακόμη και ιδρυτής και αρχηγός κινήματος ή κόμματος, ή στέλεχος  κόμματος που φλέρταρε με το αντιεμβολιαστικό κίνημα.

Θα γινόμουν διάσημος και δεν θα έπληττα καθόλου.

Δυστυχώς εκεί που το σκεφτόμουνα και προσπαθούσα να πάρω μια απόφαση, με πρόλαβαν άλλοι και έγιναν αυτοί διάσημοι.

Τελικά όμως διαπίστωσα ότι δεν τους βγήκε σε καλό: 

έμπλεξαν να τους παλαβούς οπαδούς τους που τους πήραν αμπάριζα με τις παλαβομάρες και κάποιους τους κατηγόρησαν για «προδοσία» και «ξεπούλημα» στις πολυεθνικές και το κατεστημένο.

 Αλλά και αυτούς που  τόλμησαν να κατέβουν στις εκλογές,  σαν υποψήφιοι, τους έδωσαν  ελάχιστες ψήφους. 

Ο στρατός των οπαδών τους, τελικά, ψήφισε συστημικά κόμματα. 

Μια ακόμη απογοήτευση για κάθε Διγενή Ακρίτα στην σύγχρονη Ελλάδα.

Τελικά ίσως η πλήξη να είναι η μοίρα μου.

Με βλέπω να παίζω τάβλι στο καφενείο και να ψαρεύω κοκοβιούς στην Ερέτρια.

Η επανάσταση δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα.

οι λεπτομέρειες μετράνε

 «...οι λεπτομέρειες γιατρέ... στις λεπτομέρειες είναι τα μεγάλα μυστικά της ζωής».

Υπομονή πολλή δεν έχω... άσε που οι γρίφοι με εκνευρίζουν πανεύκολα: Θες να πεις κάτι κύριε;

...εεεε πέστο επιτέλους και μη μας πρήζεις τα συκώτια 

Αυτά λέω  συνήθως...από μέσα μου, φυσικά.

«Ξέρεις γιατί χώρισα με τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου γιατρέ ;

Για ένα όνομα! Για το Μον Μπλαν!

...ναι για ένα χαϊδευτικό που μου είχε βγάλει : 

Στο κινητό της δεν με έγραφε με το όνομά μου... με έγραφε Μόν Μπλαν, σαν το βουνό των Άλπεων.

Εγώ ο βλάκας, κολακεύτηκα: 

Ψηλός και στιβαρός σαν τα ψηλά βουνά!

Τι ωραίο!

Έλα όμως που όταν το είπα στην κουμπάρα μου μου είπε : 

«Καλά, μαλάκας είσαι Τάκη; 

Αυτή έχει και άλλο  γκόμενο και σε κρύβει με συνθηματικό!

Αγνοείτε ο ένας την ύπαρξη του άλλου.

Είχε δίκιο, φυσικά.

Το διαπίστωσα στην πορεία».

Τον κοίταζα εκνευρισμένος προσπαθώντας να τον κατατάξω κάπου.

«Οι λεπτομέρειες γιατρέ !

Οι λεπτομέρειες μετράνε!»

Σπαστικός ήταν,  αλλά ένα δίκιο το είχε. 

Οι λεπτομέρειες μετράνε.

...κάθε  γιατρός, το ξέρει .

Την έχει πατήσει από λεπτομέρειες.

Malakosotiras index

 Μου την δίνουν όσοι μου δίνουν συμβουλές: είναι μια ηλίθια εξουσιαστική τακτική. 

Σου ζήτησα συμβουλή κύριε; 

Όχι…άρα γιατί αναγορεύεις τον εαυτό σου σε σωτήρα και ευεργέτη μου; 

Σώσε τον εαυτό σου! Αρκετά κακόμοιρο και ανασφαλή σε βλέπω… άρα χρειάζεσαι σωτηρία!

Δώσε συμβουλές στη αφεντιά σου!

Ένας καλός τρόπος για να δω πόσο μαλάκας είναι κάποιος είναι πόσες συμβουλές δίνει και πόση αυτοκριτική κάνει: είναι ο malakosotiras index… στον αριθμητή οι συμβουλές και στο παρονομαστή η αυτοκριτική.

….όσο πιό μεγάλο το κλάσμα, τόσο πιό μαλάκας.

Για να δούμε και την διαχείριση της απώλειας από τους χαμένους των εκλογών: μικρή αυτοκριτική στον παρονομαστή , μεγάλος ο μαλακοδείκτης…