«Πανεπιστήμιο Κωσταντινούπολης»

…το ξέρατε ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής ήταν πολύ κουλτουριάρης και προστάτης των επιστημών?

…ναι…ναι…αφού μόλις την δεύτερη μέρα μετά την Άλωση , ίδρυσε το πανεπιστήμιο της Κωσταντινούπολης!

Δηλαδή εκεί που έσφαζαν , έκλεβαν , λεηλατούσαν και βίαζαν οι Τουρκαλάδες, ο σουλτάνος  είπε «ρε…δεν ιδρύουμε και  ένα πανεπιστήμιο?».

Αυτά τα καραγκιοζιλίκια ισχυρίζονται οι Τούρκοι στην Wikipedia και δυστυχώς κανένας δεν τους διαψεύδει. 

Έβαλαν έτος ιδρύσεως του Istanbul university το 1453!

Αυτό όμως που ιδρύθηκε στη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ήταν ένας Μεντρεσές, δηλαδή μία θρησκευτική σχολή όπου αποφοιτούσαν Χοτζάδες και, στα πλαίσια της θρησκευτικής εκπαίδευσης, είχαν και κάποια γενικά μαθήματα…αλλά δεν υπήρχε ιατρική σχολή, νομική σχολή  κλπ

Πραγματικό πανεπιστήμιο ευρωπαικού  τύπου ιδρύθηκε  το 1933 από τον Κεμάλ Ατατούρκ.

ο δικαιωματισμός όποτε μας συμφέρει

 ….η απενοχοποίηση των  γυναικών μέσης ηλικίας όταν μισθώνουν νεαρούς «εργάτες του σεξ»… δηλαδή νεαρές, σφριγηλές , αρσενικές πόρνες.

Τώρα βέβαια οι φεμινίστριες δεν κραυγάζουν υστερικά και θυμωμένα για την «εμπορευματοποίηση της σεξουαλικής σχέσης», την «εκμετάλλευση των νεαρών αδύναμων sex workers» και τις «σχέσεις εξουσίας»   που «έχουν διαβρώσει τις σεξουαλικές σχέσεις».

Τώρα μόκο… κυρ -φεμινίστριες ε?

ΥΓ: Ούτε θα σχολιάσω την κρυφορατσιστική προσέγγιση: 

η κυρία μέσης ηλικίας είναι μάλλον φραγκάτη, ξανθιά ευρωπαία  η αμερικάνα,  και,  η αρσενική πόρνη,  είναι νεαρός …μαυρούκος,  προφανώς άφραγκος και απελπισμένος.

Sex slavery με μανδύα δικαιωματισμού… 🙂 ουστ!

Η αφηρημένη σκέψη

 Αναρωτιέται ποτέ η αρκούδα τι είναι το ουράνιο τόξο; 

Το παρατηρεί με θαυμασμό, με  περιέργεια,  με αδιαφορία;

Αλήθεια, τι παρατηρεί μιά αρκούδα; Ποια είναι τα ενδιαφέροντα της; 

Ενδιαφέρεται μόνο να βρει τροφή, να βρει ψάρια στην λιμνούλα, καρπούς στο δέντρο, βατόμουρα στον θάμνο και μέλι στην άγρια κυψέλη; 

Ενδιαφέρεται μόνο να προστατέψει το αρκουδάκι της από τα άλλα άγρια ζώα;

Ακριβώς…. ενδιαφέρεται να λύσει προβλήματα που έχουν σχέση με το παρόν: 

δεν θα ενδιαφερθεί να κάνει συσσώρευση καρπών, να παστώσει ψάρια  ή να φτιάξει οχυρωμένη φωλιά για το αρκουδάκι της.

Δεν φροντίζει το μέλλον παρά μόνο το παρόν, και, αυτό το κάνει διότι δεν έχει την ικανότητα αφηρημένης σκέψης. 

Δεν έχει την ικανότητα να σκεφτεί την έννοια της πρόληψης, του προγραμματισμού, της σχεδιασμένης άμυνας.

Η αφηρημένη σκέψη είναι που μελετάει το Ουράνιο Τόξο, που θέλει να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό το πολύχρωμο πράγμα και πως δημιουργείται. 

Ο πολιτισμός είναι προϊόν της αφηρημένης σκέψης  και όχι της επίλυσης προβλημάτων του παρόντος. 

Κανείς μπακάλης δεν κατάφερε πουλώντας σαρδέλλες να γίνει Ισαάκ Νεύτων και Αρχιμήδης: 

πρέπει να έχεις αφηρημένη σκέψη Αρχιμήδη,  ώστε, όταν ξαπλώσεις στην μπανιέρα σου, να αρχίσεις  να αναρωτιέσαι γιατί επιπλέεις.

Όλες αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες και οι τεχνικές χαλάρωσης που λένε «σκέψου μόνο το παρόν», «ζήσε το παρόν»,  μην αφήνεις την σκέψη σου να πάει ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον ούτε σε κάτι αφηρημένο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανοησίες  που σε παροτρύνουν να γίνεις πάλι μιά ηλίθια αρκούδα που κοιτάζει αδιάφορα το ουράνιο τόξο.

οι «κακοί» ινδιάνοι και οι «καλοί» καουμπόηδες

 Μερικές φορές, όταν θυμάμαι το παρελθόν μου, νιώθω εντελώς ηλίθιος.

Τώρα που έχω τα χρονάκια μου και έχω ένα παρελθόν,  μπορώ να θυμηθώ πάρα πολλές φορές που ήμουν εντελώς ανόητος.

….πχ όταν ήμουν παιδί και έφηβος, θαύμαζα τους καουμπόηδες και μισούσα ή περιφρονούσα τους ινδιάνους.

Οι καουμπόηδες ήταν πολύ μάγκες αλλά καλοί ,  κατα βάθος, ενώ οι Ινδιάνοι ήταν ύπουλοι , κακοί και πρωτόγονοι.

Έπρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια μέχρις ότου  καταλάβω ότι οι ινδιάνοι  δεν ήταν ούτε ύπουλοι, ούτε κακοί, ούτε ιδιαίτερα πρωτόγονοι: 

βασικά ήταν κάτι κακομοίρηδες , τροφοσυλλέκτες και κυνηγοί,  που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στους αγριότοπους της Αμερικής.

Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα κουλτουριάρηδες -δεν είχαν γραπτό λόγο και ομηρικά έπη- ούτε είχαν συναυλίες αντάξιες του Μπετόβεν και του Μπαχ αλλά,  επιτέλους,  είχαν  κι αυτοί ένα πολιτισμό με παραδόσεις οικολογικές , με σεβασμό στην οικογένεια, την κοινοτική οργάνωση και την φυλή και ζούσαν σε μια αρμονική συνύπαρξη με τη φύση.

Είχαν την ησυχία τους: σημαντικό.

…αλλά, όταν πήγαν εκεί οι ευρωπαίοι -Αγγλοσάξονες , Γάλλοι και Ισπανοί- τους ξέσκισαν τα πέταλα.

Πυροβολούσαν για καλαμπούρι μέσα από τα τραίνα τους βίσονες και τους αφάνισαν,  με αποτέλεσμα,  οι ινδιάνοι να πεθαίνουν από την πείνα.

Δηλαδή οι μουσαφιραίοι,  όχι μόνο κατέκτησαν την γη των αυτοχθόνων με το ζόρι,  αλλά εξόντωσαν και την τροφή τους,  μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν.

Και αφού τους κατάντησαν ζητιάνους  και διακονιαρέους, και αφού τους στρίμωξαν στα πιο άγονα εδάφη, τους ανάγκασαν να εξεγερθούν  και,  έτσι, βρήκαν την ευκαιρία να τους περάσουν μαχαίρι.

Καταπάτησαν κάθε συμφωνία που είχαν  κάνει μαζί τους για να τους δοθούν ορισμένες γαίες και,  τελικά, τους έδωσαν πολύ λιγότερες. 

Οι «πολιτισμένοι» δηλαδή αποδείχτηκαν πολύ μεγάλοι απατεώνες, πολύ επιθετικοί,  πάρα πολύ εγωιστές και εξαιρετικά μοναχοφάηδες.

Τελικά,  τους ξεφτίλισαν κι όλας  αποκαλώντας τους «αμερικανούς πολίτες» και δίνοντας τους για σύμβολο την αμερικανική σημαία, πειθοντάς τους ότι είναι τιμή τους που αρνήθηκαν τις παραδόσεις και τον τρόπο ζωής τους και έγιναν από ελεύθεροι άνθρωποι στον τόπο τους,  εξαθλιωμένοι υπηρέτες και ακτήμονες που ξέχασαν τις παραδόσεις τους και έχασαν την αυτοεκτίμησή τους.

Έτσι , σταδιακά, άρχισα να νιώθω και εγώ σαν εκφυλισμένος «Ινδιάνος» : 

να καταλαβαίνω πόσο ηλίθιος ήμουν όταν θαύμαζα τον  πιστολά Κλιντ Ήστγουντ και πόσο φαιδρός όταν χόρευα ντίσκο σαν τον Τραβόλτα.

Με παρηγορεί πάντως το γεγονός  ότι οι περισσότεροι συνομήλικοί μου έγιναν και αυτοί, «Ινδιάνοι»: 

αλλοτριωμένες μαιμούδες που μαιμούδισαν ξενόφερτους τρόπους,  ιδέες,  και συνθήματα .

Δεν εκστασιάστηκαν μεν, όλοι, με τις αμερικάνικες μάρκες και δεν χόρεψαν όλοι ντίσκο… οκ….είχαν όμως κακομεταφρασμένες σοβιετικές κομματικές μπροσούρες που τις θεωρούσαν  ευαγγέλια και τραγουδούσαν σοβιετικά εμβατήρια με ελληνικούς στίχους.

Βασικά,  όλοι μας, γίναμε αλλοτριωμένοι Ινδιάνοι: το μόνο που διαλέξαμε   ήταν το είδος των φτερών που βάλαμε στο κεφάλι μας.

Κολακειοθεραπεία του Καλοκαιριού

Η θεραπεία διά της κολακείας...δηλ. λές στον βασανισμένο αυτά που θέλει να ακούσει.

Δεν θεραπεύεται βέβαια αυτός αλλά εσύ: 

σε ψηφίζει, σε πιστεύει, σε πληρώνει.

Παρατηρώντας πολιτικούς, συγγραφείς, λαοφιλείς καλλιτέχνες, κωδικοποίησα κάποιες συχνές ατάκες της κολακειοθεραπείας.

Απόφθεγμα 1ον

Δεν υπάρχουν ωραίοι και άσχημοι, στο σώμα, αλλά στην ψυχή.

Ανακάλυψε την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου.

(Αν δεν πειστεί με αυτό, πάμε στο δεύτερο απόφθεγμα)

Απόφθεγμα 2ον:

Δεν έχει τόση σημασία να είσαι ωραίος/α όσο να νιώθεις ωραίος.

Αν το νιώθεις, το εκπέμπεις ως γεγονός.

(Άρα δεν τρέχει τίποτα που θα είναι ο άλλος σαν κουβάς, θα τον παραμυθιάσεις εσύ ότι εκπέμπει γοητεία, αν την βιώνει-τρομάρα του)

Αποφθεγμα 3ον

Η Σοφία είναι μέσα σου: ψάξε να την βρείς.

( Η Σοφία πάντα με Σιγμα κεφαλαίο για τάχαμου μυστικιστική διάσταση -πάντα εντυπωσιάζει).

Αρα, περιττεύει κάθε κοπιαστική μελέτη: κάθε μπούφος κρύβει ένα σοφό μέσα του. 

Βολικό.

Άσε που, η πολλή μελέτη, σε κάνει ανέραστο σπασίκλα... 

(που είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε να αποφύγουμε).

Απόφθεγμα 4ον

Σημασία δεν έχει πόσο χρονών είσαι αλλά πόσο νιώθεις.

(Σαφές, κρυστάλλινο και δροσιστικό σαν νεράκι της πηγής. Ανακουφίζει πρόσκαιρα όλα τα πουρά)

Και...το ανώτατο όλων...το γνωστό... του μεγάλου.. 

του υπέρτατου γκουρού του είδους της κολακειοθεραπείας, Κοέλο:

Απόφθεγμα 5ον

Όταν επιθυμήσεις κάτι πάρα πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να εκπληρωθεί η επιθυμία σου.

( δυστυχώς με εμένα δεν έπιασε: η Μόνικα Μπελούτσι δεν ενέδωσε στο Σύμπαν...)

και οι βρισιές θέλουν μέτρο

 Και οι βρισιές θέλουν μέτρο... η κατάχρηση τις αποδυναμώνει : 

πχ αν τους λες όλους μαλάκες, τελικά, ουδείς προσβάλλεται. 

Αν τους λες όλους φασίστες,ρατσιστές , ομοφοβικούς , στο τέλος θα σου πουν «χέσε μας ρε φίλε»

Προτείνω στους πολιτικά ορθούς να βρουν άλλα υβριστικά επίθετα, πιό κόσμια, για να δείχνουν και οι ίδιοι μυαλωμένοι, ήρεμοι και νηφάλιοι.

Κανείς δεν κάνει διάλογο με υστερικούς και παλαβούς.

Μιμηθείτε τους παπάδες ρε κορόιδα: 

δεν εγκαταλείπουν ποτέ το μειλίχιο ύφος .

Δυο χιλιάδες χρόνια πείρα στο μπλα μπλά, σε πέντε ηπείρους . 

Πρώτα τους βρίζεις, μετά τους φιλάς το χέρι και στο τέλος τους τα γράφεις όλα στην διαθήκη σου.

Ο Ρουμί

 Ο Ρουμί ήταν μυστικιστής μουσουλμάνος ποιητής που έγραψε υπέροχους στίχους για τον «Αγαπημένο» του που ήταν ο Θεός. 

Κάποιοι που τους βγάζουν όλους ομοφυλόφιλους - κατά την αλεπού με την κομμένη ουρά- είπαν πως ήταν και α Ρουμί αδερφή και πως «ο αγαπημένος» του είχε σάρκα και οστά .

Τέλος πάντων, βγάλε άκρη…πάντως έγραψε  τρομερή ποίηση.

«Όταν αρχίζεις να περπατάς την οδό, η οδός εμφανίζεται»

Το καταλαβαίνω ως εξής: πολλά πράγματα  είναι μισοκρυμμένα: δεν τα βλέπει καλά ούτε το μυαλό ούτε η καρδιά.

Γιά να σου αποκαλυφθούν καλά και να τα δεις στις σωστές τους διαστάσεις, χρειάζονται δυό πράγματα:

απόφαση και δράση .

…να αποφασίσεις να πάρεις το  - συνήθως ανηφορικό- μονοπάτι, να σκοντάψεις, να πέσεις, να σηκωθείς, να επιμείνεις, να στρίψεις τον λόφο και τότε , ίσως δείς πως ο δρόμος οδηγεί στη πεδιάδα με το ποταμάκι και τις πορτοκαλιές.