Αναρωτιέται ποτέ η αρκούδα τι είναι το ουράνιο τόξο;
Το παρατηρεί με θαυμασμό, με περιέργεια, με αδιαφορία;
Αλήθεια, τι παρατηρεί μιά αρκούδα; Ποια είναι τα ενδιαφέροντα της;
Ενδιαφέρεται μόνο να βρει τροφή, να βρει ψάρια στην λιμνούλα, καρπούς στο δέντρο, βατόμουρα στον θάμνο και μέλι στην άγρια κυψέλη;
Ενδιαφέρεται μόνο να προστατέψει το αρκουδάκι της από τα άλλα άγρια ζώα;
Ακριβώς…. ενδιαφέρεται να λύσει προβλήματα που έχουν σχέση με το παρόν:
δεν θα ενδιαφερθεί να κάνει συσσώρευση καρπών, να παστώσει ψάρια ή να φτιάξει οχυρωμένη φωλιά για το αρκουδάκι της.
Δεν φροντίζει το μέλλον παρά μόνο το παρόν, και, αυτό το κάνει διότι δεν έχει την ικανότητα αφηρημένης σκέψης.
Δεν έχει την ικανότητα να σκεφτεί την έννοια της πρόληψης, του προγραμματισμού, της σχεδιασμένης άμυνας.
Η αφηρημένη σκέψη είναι που μελετάει το Ουράνιο Τόξο, που θέλει να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό το πολύχρωμο πράγμα και πως δημιουργείται.
Ο πολιτισμός είναι προϊόν της αφηρημένης σκέψης και όχι της επίλυσης προβλημάτων του παρόντος.
Κανείς μπακάλης δεν κατάφερε πουλώντας σαρδέλλες να γίνει Ισαάκ Νεύτων και Αρχιμήδης:
πρέπει να έχεις αφηρημένη σκέψη Αρχιμήδη, ώστε, όταν ξαπλώσεις στην μπανιέρα σου, να αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί επιπλέεις.
Όλες αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες και οι τεχνικές χαλάρωσης που λένε «σκέψου μόνο το παρόν», «ζήσε το παρόν», μην αφήνεις την σκέψη σου να πάει ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον ούτε σε κάτι αφηρημένο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανοησίες που σε παροτρύνουν να γίνεις πάλι μιά ηλίθια αρκούδα που κοιτάζει αδιάφορα το ουράνιο τόξο.
