παιδεία της πλάκας γιά την φτωχολογιά…δεν χρειάζεται κουλτούρα, της αρκεί να δουλεύει

 …ο Ινδικής καταγωγής υπουργός οικονομικών στην Βρετανία και υποψηφιος για πρωθυπουργός, Σουνακ, δήλωσε ότι «οι πανεπιστημιακοί τιτλοι σπουδών έχουν καταντήσει άχρηστοι».

Ο ιδιος βέβαια, έμαθε γράμματα στην Οξφόρδη και είχε ευκαιρίες μόρφωσης σαν φραγκάτος που ήταν και σε περιβάλλον φραγκάτων .

Παντρευτηκε και μια Ινδοεγγλέζα εκατομυριούχα.

Ωραίος!

Μιά χαρά τα λέει με την οξφορδιανή προφορά του.

Σιγά μην μιλήσει σαν τους βλαχοεγγλέζους που πίνουν μπύρες στα Μάλια!

Τί ωραίος κόσμος!

Αφού ο λαικισμός έκανε τα πανεπιστήμια μπουρδέλα , όπως  και η υποχρηματοδότηση, η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και ο καιροσκοπισμός των ακαδημαικών και των πολιτικών και, αφού τα επιτρέψαμε όλα αυτά να συμβούν, φταίνε μετά τα παιδιά του λαουτζίκου που έμειναν μισοαγράμματα.

Τα ίδια και εδώ, στα Μπάλκανς… και ακόμη χειρότερα: 

τελειώνουν το λύκειο αγνοώντας την προπαίδεια και μετά το πολυτεχνείο μπερδεύοντας τις 180 με τις 360 μοίρες… σαν τον αθεόφοβο που μας κυβέρνησε κιόλας.

Αν δεν μπορέσουν να μπουν στην Ελλαδίτσα, πάνε στα λοιπά Μπάλκανς όπου,  ως γνωστόν,  γινόσουν  ξεφτέρι με χίλια δολλάρια το μάθημα.

ας κάνω σωστά την δουλειά μου και βλέπουμε

 Αρνούμαι να συμμετάσχω, ακόμη και διαβάζοντας, σε όλη αυτή την αισχρή αντιπαράθεση φιλοκυβερνητικών - αντικυβερνητικών πότε γιά το ένα και πότε γιά το άλλο ψευτοπρόβλημα η θέμα αποπροσανατολισμού.

Τόση κακία, τόσος φθόνος, τόση μεροληψία, τόση συκοφαντία, τόση στενοκεφαλιά…

…τόσα δηλητηριώδη αισθήματα, προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αθλιότητα.

Νιώθω ότι εξαθλιώνομαι και μόνο διαβάζοντας.

Προσπαθώ να διατηρώ το κεφάλι μου καθαρό από σκουπίδια. 

Είναι ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας: 

δεν θέλω το σπιτάκι  μου γεμάτο μικρόβια και ψοφίμια. 

….έχω πάρει απόφαση να μην ελπίζω πολλά πράγματα , γενικά:  

ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από τα κόμματα, ούτε από  σωτήρες, ούτε καν από τους φίλους .

Δεν ελπίζω πολλά από τους ανθρώπους, γενικά.

Αν δεν ελπίζεις, δεν απογοητεύεσαι.

Είναι όπως με τον έρωτα :  έχοντας χαμηλά τον πήχη,  δεν περιμένεις ότι θα έρθει η Μόνικα Μπελούτσι να σου αλλάξει τη  ζωή,

Πάρε απόφαση πως δεν υπάρχει ένας ερωτικός ταξιτζής να σε πάει να ζήσεις μέσα στο ροζ σύννεφο.

…εντάξει…συχνά οι άνθρωποι νιώθουμε κακομοίρηδες και δυστυχισμένοι, αλλά η μίζερη αίσθηση της ζωής,   είναι κυρίως δική μας κατασκευή. 

Νοητική κατασκευή.

Παύει να είναι μίζερη,  όταν εσύ ο ίδιος αλλάξεις μυαλό, αξίες και προτεραιότητες.

Αλλά, δυστυχώς, είναι  μια δουλειά που κάνει ο καθένας μόνος του.

 Κανείς  γκόμενος με  αλογοουρά και  καμπριολέ  δεν θα σου αλλάξει την ζωή.

…ούτε ο Μητσοτάκης , ούτε ο Τσίπρας ούτε  η «αντικαπιταλιστική πάλη».

Κακόγουστο θέατρο και δεν θα πάρω εισιτήριο.

Θα πάω να χαζεύω την αυγή και το ηλιοβασίλεμα.

Μου αρκούν.

Στο μεταξύ θα προσπαθώ να κάνω σωστά και αξιοπρεπώς  την δουλειά μου.

Αν τύχει, θα περάσω και καμμιά γριά στο απέναντι πεζοδρόμιο.

η κακομοιριά των οπαδών

 Το ποδόσφαιρο ως θέαμα και οπαδισμός δεν είναι παιχνίδι αλλά ψυχολογική εκτόνωση του καταπιεσμένου νέου και μεσήλικα άνδρα… 

…του κακομοίρη που θέλει να τρέξει, να παίξει, να διακριθεί , να τον θαυμάσουν…και δεν μπορεί.

Δεν τον αφήνει η κακομοιριά του, το σώμα του, η αδυναμία του, τα κυκλώματα, η σκατοδουλειά  του, τα ωράριά του, οι υποχρεώσεις του. 

Πρέπει να μισθώσει κάποιο ίνδαλμα, να τρέξει και να ντριπλάρει,  αντ’ αυτού.

Οι σκλάβοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες πραγματικής ψυχαγωγίας και αρκούνται στα υποκατάστατα. 

Θεάματα, αλκοόλ, ουσίες, τσόντες, μηχανές, σαβουροσχέσεις.

Και επιθετικότητα. 

Κατασκευασμένοι εχθροί από την άλλοι «ομάδα»- συμμορία.

Οι νονοί πληρώνουν ψίχουλα και προνόμια και καμαρώνουν επιρροή και ιδιωτικό στρατό . 

Τώρα αν πεθάνει και κάποιος πάνω στον τσαμπουκά, εεεε τι να κάνουμε?

….παράπλευρη απώλεια. 

Τα δημοσιογραφάκια και τα βουλευτάκια θα κλάψουν αντί ημών στα τηλεπαράθυρα.

Πικάσο απατεώνα 2

 Το φοβερό είναι να ζωγραφίζεις τη γκόμενά σου σαν γαϊδούρι και μετά, για να της την σπάσεις ακόμη περισσότερο, να ξεφορτώνεσαι το «έργο» αφιερώνοντας το στον ελληνικό λαό -ο οποίος το εκτιμά ως αριστούργημα ενώ του φαίνεται αηδία: 

είναι η καλύτερη πλάκα που θα μπορούσε να κάνει , ο Πικάσσο.

Χώρια που είναι και η μεγαλύτερη καταξίωση: « έχω τέτοια φήμη που, ακόμη και την μεγαλύτερη μαλακία να ζωγραφίσω, θα την δεχτούν ως αριστούργημα….»

πως να προκόψετε στην πολιτική

 ....στην Ελλάδα , πολιτικά, προκόβεις εύκολα με δύο τρόπους: 

...αν είσαι δεξιός, γλύφεις την αριστερά - για τους «αγώνες» της και την «συνέπειά» της- και κάνεις  ρουσφέτια σε αριστερούς.

Ετσι δεν θα σε ενοχλούν καθόλου και θα έχεις την ησυχία σου να κάνεις τις δουλίτσες σου.

Αν είσαι «αριστερός», καλό είναι να βγάζεις επαναστατικούς   λόγους αλλά να κάνεις ό,τι θέλει  το δεξιό αφεντικό σου.

Θα σε εκτιμά πολύ και θα σε προωθήσει…ούτως ώστε  να σε έχει ασπίδα από την αριστερά και να τα κονομάει από την δεξιά.

…αλλά και εσύ θα έχεις την ησυχία σου από την λαομίσητη δεξιά… κάνοντας καριέρα κοντά στο δεξιό αφεντικό σου…

….ενώ  θα κάνεις παράλληλη πολιτική καριέρα στην αριστερά.

Απλή και μεγαλοφυής συνταγή που δουλεύει τέλεια στην πράξη.

οι μάνατζερς - θεραπαινίδες

 Γιατί οι κρατικοί οργανισμοί/ εταιρείες/ υπηρεσίες  στην Ελλάδα, γενικά,  πάνε κατά διαβόλου;

Πολλοί λόγοι: 

πολιτικός παρεμβατισμός, κομματοκρατία, ευνοιοκρατία, ομαδοποιήσεις/ τσιφλίκια , έλλειψη πρωτοβουλίας, αμυντική στάση κλπ

Αλλά κατά τη γνώμη μου ο κύριος λόγος είναι άλλος:

Δεν υπάρχει κουλτούρα μάνατζμεντ.

Δεν έχουν εκπαιδευτεί σωστά στελέχη.

Διορίζονται ασήμαντοι και ακατάλληλοι άνθρωποι απλά και μόνο γιατί είναι δικά μας παιδιά.

Γιατί τους εμπιστεύεται ο κύριος υπουργός.

Γιατί η ρίζα του κακού είναι η ανασφάλεια:

ο υπουργός είναι ανασφαλής ότι θα του βάλουν τρικλοποδιές.

Άρα, βάλε παντού κολλητούς, έστω και άσχετους.

Ο διορισμένος κολλητός είναι και αυτός ανασφαλής … αφού δεν ξέρει την δουλειά και δεν έχει διοικητική εμπειρία . 

Προσκολλάται στους άχρηστους και Γλύφτες που τον κάνουν να νιώθει άνετα. 

Έχει την ψευδαίσθηση πως τον βοηθούν.

Βέβαια, το μόνο που κάνουν είναι να βοηθούν τον εαυτό τους… αλλά τελικά δημιουργούν  μεγαλύτερο μπάχαλο από αυτό που προϋπήρχε. 

Όταν δημιουργηθεί μείζον πρόβλημα, όλοι οι παρατρεχάμενοι λακίζουν σαν τα ποντίκια.

Ένας άχρηστος manager δεν θέλει να προβάλλονται οι καλοί εργαζόμενοι: 

νιώθει του «παίρνουν την δόξα» και ότι μπορεί να τον απειλήσουν έχοντας γενικότερη αναγνώριση.

Ένας άχρηστος manager θέλει να προβάλλεται ο οργανισμός του οποίου ηγείται και όχι τα επιμέρους στελέχη που παράγουν το έργο. 

Θέλει ισοπεδωμένα στελέχη που θα παράγουν ένα σπουδαίο έργο. 

Πράγμα αδύνατο, φυσικά.

Δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας. 

Δεν υπάρχει κουλτούρα ελέγχου του παραγόμενου έργου. 

Δεν υπάρχει κουλτούρα ανάθεσης σαφών ευθυνών σε κάθε τομέα. 

Δεν υπάρχει κουλτούρα τιμωρίας της ανικανότητας. 

Δεν υπάρχει κουλτούρα επιβράβευσης του έργου υψηλής ποιότητας.

Τελικά δεν παράγεται έργο. 

Απλά τα πράγματα τσουλάνε από μόνα τους.

… απλα ροκανίζουμε τον χρόνο και προσπαθούμε να μην δημιουργούνται - ή αποκαλύπτονται -σκάνδαλα.

ο Θάνατος του ΕΣΥ

Το ΕΣΥ πεθαίνει.

…ή μάλλον αυτή η κυβέρνηση,  έχει πάρει απόφαση,  να το αφήσει να πεθάνει και να φορτώσει τον θάνατό του στην καμπούρα των γιατρών.

Όπως τους φορτώνει και τους θανάτους των ασθενών που οφείλονται στην δυσλειτουργία του συστήματος.

Δηλαδή, θα μου πείτε , δεν φταίνε και οι γιατροί?

…προφανώς, φταίνε και αυτοί… κυρίως όσοι δεν κάνουν την δουλειά τους σωστά, όσοι δεν έμαθαν ποτέ την δουλειά , όσοι είναι προσανατολισμένοι στο χρήμα.

Και ο ιδιωτικός τομέας? 

…η ιδιωτική ιατρική, είναι η λύση?

…αμφιβάλλω: ούτε σε ποιότητα υπερέχει, ούτε σε ήθος.

Είναι τα ίδια χάλια με το ΕΣΥ και ίσως χειρότερος.

Ισχύουν οι ίδιοι κανόνες: αν είσαι τυχερός και πέσεις σε καλό γιατρό, είσαι οκ.

Αν είσαι άτυχος, και πέσεις σε εκμεταλλευτή ή σκιτζή, ατύχησες.

Και οι πιθανότητες? 

….που έχεις περισσότερες πιθανότητες να γλυτώσεις?

Δεν ξέρω…δεν έχω κάνει μελέτη αξιολόγησης ούτε είμαι αρμόδιος να την κάνω.

….πάντως , από την εμπειρία μου, παραπέμπω ανάλογα με το πρόβλημα….όπου νομίζω ότι θα είναι καλύτερα για τον συγκεκριμένο ασθενή.

Συνήθως σε δημόσια νοσοκομεία…ιδίως για σοβαρά περιστατικά.

Σπάνια σε ιδιώτες και ιδιωτικά.

Η παραπομπή ασθενούς δεν είναι απλή υπόθεση…μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει έναν άνθρωπο.

Υπάρχουν γιατροί και κλινικές διαμάντια στον δημόσιο τομέα… αλλά λιγοστεύουν.

Πολλοί καλοί γιατροί παίρνουν σύνταξη  και νέοι γιατροί δεν υπάρχουν να τους αντικαταστήσουν.

Όλες οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα, μπαλώνουν τις τρύπες με επικουρικούς.

Αυτό δείχνει -αποδεικνύει - δύο πράγματα: 

έλλειψη ειλικρινούς ενδιαφέροντος για τους ασθενείς και έλλειψη σεβασμού στο πολύπλοκο και απαιτητικό ιατρικό επάγγελμα/λειτούργημα.

Κακά πράγματα, κακή στάση , κακά αποτελέσματα.

Δράματα εξελίσσονται κάθε μέρα.