Το ποδόσφαιρο ως θέαμα και οπαδισμός δεν είναι παιχνίδι αλλά ψυχολογική εκτόνωση του καταπιεσμένου νέου και μεσήλικα άνδρα…
…του κακομοίρη που θέλει να τρέξει, να παίξει, να διακριθεί , να τον θαυμάσουν…και δεν μπορεί.
Δεν τον αφήνει η κακομοιριά του, το σώμα του, η αδυναμία του, τα κυκλώματα, η σκατοδουλειά του, τα ωράριά του, οι υποχρεώσεις του.
Πρέπει να μισθώσει κάποιο ίνδαλμα, να τρέξει και να ντριπλάρει, αντ’ αυτού.
Οι σκλάβοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες πραγματικής ψυχαγωγίας και αρκούνται στα υποκατάστατα.
Θεάματα, αλκοόλ, ουσίες, τσόντες, μηχανές, σαβουροσχέσεις.
Και επιθετικότητα.
Κατασκευασμένοι εχθροί από την άλλοι «ομάδα»- συμμορία.
Οι νονοί πληρώνουν ψίχουλα και προνόμια και καμαρώνουν επιρροή και ιδιωτικό στρατό .
Τώρα αν πεθάνει και κάποιος πάνω στον τσαμπουκά, εεεε τι να κάνουμε?
….παράπλευρη απώλεια.
Τα δημοσιογραφάκια και τα βουλευτάκια θα κλάψουν αντί ημών στα τηλεπαράθυρα.
