σε περιβάλλον γεωπολιτικής αστάθειας

 …βαρέθηκα τις τρυφερές-τροφαντές δεσποινίδες βοιδομάτες

μις οικολογία-τουρισμός—οινοποίια- κώλος- μπούτι- χαμόγελο γκριμάτσα…

…βαρέθηκα τους γεροντάδες με τις προβλέψεις παγκοσμίου πολέμου- κατατρόπωσης Τουρκων- ΑγιαΣοφιάς θρίαμβο -εκδίκηση- δικαίωση…

…Προτιμώ γεροντάδες με συνταγές για λαχανοντολμάδες - μανιταροκεφτέδες -σαν κρέας- και ειδικό αλάδωτο μπριάμ…

….βαρέθηκα τους γεωπολιτικούς αναλυτές που είναι μεσα στο μυαλό του Ερντογάν, του Κίσσινγκερ, του Πούτιν και του ΣιΤζιΠινγκ…

….κουράστηκα με τους Αυτιάδες-Παπαδάκηδες-Χατζηνικολάου -Τράγκες που παλεύουν γιά μένα επενδύοντας σε πολυτελή ακίνητα σε Λας Βέγκας και Κυανή Ακτή…

…σε πολιτικούς και συνδικαλιστές δεν τολμώ να αναφερθώ αφού είμαι εγώ που τους ψήφισα…

….άρα εγώ δεν θα κρίνω τον εαυτό μου..

…θα ήταν πέρα από τις αντοχές μου…

…ίσως θα άξιζε να αναφερθώ  στην  Τούλα ή την Σούλα ή την Ευρυδίκη, που ήταν ευγενικές μαζί μου προ αμνημονεύτων χρόνων..

αλλά και αυτές υποθέτω θα έχουν καταβληθεί πλέον αρκετά…

…από τα χρόνια, τα βάσανα, τα διαζύγια, τους γάμους και τις λοιπές ατυχίες της ζωής… 

…και δεν είναι πρέπον….

…σίγουρα δεν είναι πρέπον, να ξύνουμε πληγές τώρα… 

…μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον γεωπολιτικής αστάθειας.

ερωτευμένος Χεμινγουαίη: λαγωνικό ή σκυλάκι ράτσας?

 ερωτευμένος Χεμινγουαίη:

Αξίζει να διαβάζει κανείς για την προσωπική ζωή διασήμων λογοτεχνών, καλλιτεχνών αλλά και πολιτικών.

Το έργο τους, οι ιδέες τους, η στάση ζωής, οι αποφάσεις που πήραν, όλα αυτά ερμηνεύονται καλύτερα αν ξέρεις διάφορα προσωπικά μυστικά τους: την σχέση με τους γονείς, τα αδέλφια, με τις ερωμένες, τις συζύγους, τα παιδιά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κουσούρια και σκοτεινές πλευρές και συχνά αυτά τα κουσούρια είναι καθοριστικά στην καλλιτεχνική και λοιπή πορεία τους στην ζωή.

Ο Χεμινγουαίη ήταν ένας ωραίος, αρρενωπός  άντρας που συνδύαζε περιπετειώδη, άστατο, χαρακτήρα με λογοτεχνική οξυδέρκεια, ικανότητα και καλλιέργεια.

Κουλτουριάρης, γκομενιάρης και αλάνι σε ενιαία συσκευασία. 

Ενας συνδυασμός που κάνει τις γυναίκες να  τους τρέχουν τα σάλια.

Διαβάζοντας το εξομολογητικό βιβλίο “Ερωτευμένος Χεμινγουαίη/ Hemingway in love-his own story”, βγάζεις λαβράκια για την ψυχή και τον χαρακτήρα του «Έρνι».

Είναι συνεντεύξεις/συζητήσεις που έδωσε στον προσωπικό του φίλο Hotchner .

Λαβράκια: ένας ερωτευμένος παντρεμένος άνδρας,  ένας άνδρας που τα πάει τέλεια με την αγαπημένη του σύζυγο και που έχουν μαζί  και ένα υπέροχο παιδάκι, ερωτεύεται παράλληλα μιά στεγνή, αντισεξουαλική, πλούσια κοντή γυναίκα που τον έχει βάλει στο μάτι.

Μιά  και που κάνει ένα σωρό πονηριές για να έχει  συνεχή επαφή μαζί του.

Μια αντισεξουαλική ερωμένη είναι κάτι αξιοπερίεργο: με την σύζυγο  έκανε σπουδαίο σεξ και με την πλούσια, πεισματάρα, ψιλοαυταρχική αλλά και φουλ ερωτευμένη ερωμένη, δυσκολευόταν!

Τοσο  που να ακολουθεί πολλαπλές θεραπείες για ανεπαρκή στύση!

Και όμως δήλωνε και με τις δύο παράλληλα ερωτευμένος.

Το πίστευε.

Αυτο ήταν το δράμα του: το πίστευε μέχρι το τέλος αρνούμενος να δεί την αυταπάτη: ότι τα λεφτα, η εύκολη ζωή και η αφοσιωμένη οπαδός-θαυμάστρια  ήταν οι σειρήνες που του πήραν το μυαλό.

Λεφτά, θαυμασμός και  κολακεία: πολύ ταπεινά κίνητρα που πρέπει  να μεταμφιεστούν  σε έρωτα, για να δικαιολογηθείς  κάπως στον εαυτό   σου.

Γιά  να μην νιώθεις ένα βολεμένο σκυλάκι ράτσας που το παίζει κυνηγόσκυλο.

Τελικά εγκατέλειψε την σύζυγο και η πλούσια θαυμάστρια έγινε η δεύτερη σύζυγος, για δέκα χρόνια. Αν και έκανε δυό παιδιά μαζί της και ακολούθησαν άλλες δύο σύζυγοι -τεσσερις συνολικά- ουδέποτε ξέχασε την πρώτη. Πάντα είχε την πεποίθηση ότι αυτή ήταν η γυναίκα της ζωής του αλλά πάντα αυτοπαραμυθιαζόταν ότι, κάποια εποχή, ήταν ερωτευμένος και με τις δύο.

Οξυδερκής συγγραφέας στην παρατήρηση των άλλων.

Στην παρατήρηση του εαυτού, έπαιρνε κάτω από την βάση.

«ένδον σκάπτε».

«γνώθι σεαυτόν»

Αλλιώς δεν είσαι σοφός.

κακορίζικος λαός?

…όταν ήμουνα στο δημοτικό, πίστευα πως είμαστε σπουδαίος λαός: 

διάβαζα αρχαία ιστορία με ήρωες…με Μαραθώνες Σαλαμίνες , Μεγαλέξανδρους  κλπ…

…συν φιλοσόφους , μαθηματικούς και άλλους σπουδαίους…

…άρα υπήρχε υλικό να υποστηρίξει την υπερηφάνεια μου.

Μετά άρχισαν τα προβλήματα.

…στις πρωτες τάξεις του γυμνασίου έγινα Θεούσος: 

κατηχητικό, Βυζάντιο, ταπεινοφροσύνη, χριστιανικές αρετές.

Πράγματα και αξίες  κάπως ασύμβατες με τους αρχαίους υπερήρωες και πανεπιστήμονες.

Στα δεκαπέντε μου, έγινα άθεος… ή μάλλον αγνωστικιστής: 

ήθελα αποδείξεις.

Λες και  ο Θεός προκύπτει σαν λύση αλγεβρικής εξίσωσης.

Όμως συνέχισα να πιστεύω ότι οι έλληνες είμαστε σπέσιαλ τύποι.

Έχουμε ιστορία …όχι αστεία… λίγοι λαοί έχουν τόσο σπουδαίο πολιτισμό κλπ.

Ασε την γλώσσα μας που είναι, από μόνη της, αθάνατο μνημείο κλπ κλπ.

«Είμαστε κακορίζικος λαός» έλεγε ο πατέρας μου με περιφρόνηση και τσαντιζόμουνα.

…και τί δηλαδή σημαίνει «κακορίζικος»? σκεφτόμουνα.

…τι βλακείες είναι αυτές? ´έλεγα (απο μέσα μου).

Το πρόβλημα ήταν ότι παράλληλα σεβόμουν την γνώμη του και τις γνώσεις του…ήταν μορφωμένος τύπος και έξυπνος.

Άρα? 

…που την έβλεπε την κακομοιριά και τον «κακορίζικο» χαρακτήρα του Έλληνα?

Η κακομοιριά υπήρχε και υπάρχει : απλά δεν την έβλεπα εγώ.

Προφανώς, ένας  χαζοβιόλης άσχετος ήμουνα… που έκανα τον έξυπνο.

Τώρα όμως την βλέπω την ελληνική κακομοιριά.

Πέρασαν πενήντα χρόνια για να την δώ.

…άργησα λίγο, δεν αντιλέγω.

Και που την βλέπω?

Σε ένα σωρό… θα πω ένα,  για να μην γράψω δοκίμιο.

Η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων είναι μιά κακομοιριά.

Κακομοιριά, υπανάπτυξη, προσβολή και εμπαιγμός των πολιτών.

Από όλα τα κόμματα.

Είχε δίκιο  ο πατέρας  μου: είμαστε κακορίζικοι.

Κακό ριζικό..

Ααα ρε πατέρα…πάλι δίκιο είχες.

τι βλέπει ο μέσος άνθρωπος κάθε πρωί?

 ...ο μέσος άνθρωπος όταν πάει το πρωΐ να κατουρήσει, ρίχνει μιά κλεφτή ματιά στον καθρέφτη... 

...και τι βλέπει?

Έναν μαλάκα.

Ο μαλάκας, έχει μιά δουλειά που δεν του αρέσει, μια δουλειά και μιά γυναίκα που τον καταπιέζουν και, που, αμφότερες, του δίνουν  κάμποσα  υλικά ή ψυχολογικά ψιχουλάκια, ίσα να επιβιώσει και να εκπληρώσει «τις υποχρεώσεις του».

Υποχρεώσεις? 

Υποχρεώσεις είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που τον έχει δέσει χειροπόδαρα.

Κατ´ αρχήν, οι φόροι: τα σκληρά δουλεμένα λεφτουδάκια του που τα διαχειρίζονται εκλεγμένοι απατεώνες.

Βγάλε άκρη που πάνε και αν πιάνουν τόπο.

Προφανώς, τα περισσότερα πάνε σε τσέπες, σε πολιτικάντικα πυροτεχνήματα ή σε διορισμούς αργόσχολων.

Αλλά , ο μαλάκας , θα πληρώσει και άλλες «απαραίτητες υποχρεώσεις»: 

ασφάλειες, δασκάλους, γιατρούς, κομμώτριες, ψυχολόγους, παπάδες, φιλανθρώπους, κτηνιάτρους και συζύγους  η χαζογκόμενες.

(Ως γνωστόν οι ερωμένες  κοστίζουν πιο  πολύ χρήμα, χρόνο και ψυχική ενέργεια από τις συζύγους και αυτός είναι ο κύριος λόγος που παντρεύονται οι νοικοκυραίοι.

Ασε που και η προσφορά τους είναι πρόσκαιρη και αρκετά αμφισβητήσιμη).

Αλλά,  ο μαλάκας,  θα πληρώσει και τις διακοπές…

…διακοπές  που πρέπει να κάνει (αφού κοντεύει να τα παίξει), αλλά και τα είδη ψευτοπολυτελείας (για να νιώσει ξεχωριστός) και τις λοιπές μαλακίες που  του επιβάλλουν οι μόδες των κερδοσκόπων.

Όλα αυτά είναι τζάμπα έξοδα αφού ανακουφίζουν ελάχιστα.

Είναι σαν ληγμένα αντιβιοτικά γιά μιά χρόνια λοίμωξη.

Την χρόνια λοίμωξη που  που ονομάζεται «επιβίωση του μικρομεσαίου».

Ο μικρομεσαίος μαλάκας είναι σαν φθισικός: υποφέρει και ελπίζει να ανακάμψει.

Σιγά μην ανακάμψει.

Πέφτει όλο και πιό βαθειά στο αδιέξοδο των «υποχρεώσεων».

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο μαλάκας έχει επίγνωση :

ξέρει ότι είναι μαλάκας και ότι όλα αυτά τα τρωκτικά τον δουλεύουν.

Απλά, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Είναι αδύναμος χαρακτήρας: 

δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις γιά να απελευθερωθεί,  όπως ο χοντρός διαβητικός δεν σταματάει να τρώει γλυκά ενώ τον βλάπτουν.

Παρηγοριέται λίγο ότι  πολλοί από αυτούς που τον δουλεύουν, είναι και αυτοί εξ ίσου - ή και περισσότερο - μαλάκες από αυτόν.

Και αυτοί,  προσπαθούν να επιβιώσουν σαν μικρά, ηλίθια πιράνχας:

κόβουν μικρές μπουκίτσες από την σάρκα των διπλανών τους.

Έτσι επικρατεί μιά στοιχειώδης δικαιοσύνη αλληλοβασανιζόμενων θυτοθυμάτων.

η μεγαλομανία προκαλεί δυσπροσαρμοστία

 Γιατί οι Αλβανοί έμαθαν γρήγορα καλά ελληνικά ενώ οι Ρωσοπόντιοι όχι; 

Εγώ μεγάλωσα στην Καλλιθέα που είναι γεμάτη Ρωσοπόντιους και,  θυμάμαι,  ότι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι οποίοι είχαν κάτσει 20 και  30 χρόνια στην Ελλάδα και,  ελληνικά της προκοπής,  δεν είχαν μάθει. 

Από την άλλη, οι Αλβανοί οποία είχαν έρθει, έμαθαν , πολύ  πιο γρήγορα, καλά ελληνικά. 

Καμία διαφορά δεν είχαν Αλβανοί και Ρωσσοπόντιοι όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο: 

χαμηλής μόρφωσης  ήταν οι περισσότεροι… και από τους μεν και από τους δε.

Αναφέρομαι στις λαϊκές εργατικές τάξεις οι οποίες είχαν έρθει στην Καλλιθέα. 

Διαπίστωσα επίσης,  αργότερα στην Σαουδική Αραβία ότι οι Ιταλοί  και Ισπανοί γιατροί στην πλειοψηφία τους δεν ήξεραν αγγλικά της προκοπής ενώ οι Σύροι και Αιγύπτιοι  γιατροί με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή,  ήξεραν καλά  αγγλικά . 

Η εντύπωση μου είναι ότι η αιτία αυτής της διαφοράς στην γλωσσομάθεια είναι ψυχολογική:

έχει σχέση με το πόσο μεγάλη ιδέα έχει ο καθένας για τον εαυτό του και τον τόπο του. 

Οι Ρωσοπόντιοι πίστευαν ότι έρχονται από μια μεγάλη χώρα, μια υπερδύναμη, και μιλούσαν μία γλώσσα σπουδαία και φυσικά δεν είχαν ανάγκη να μάθουν μία γλώσσα που την μιλάει μόνο ένας μικρός λαός, εστω και ιστορικός . 

Οι Αλβανοί  από την άλλη , ήρθαν στην Ελλάδα χωρίς μεγάλη ιδέα για τη γλώσσα τους ή την χώρα  τους:  

ήρθαν  χωρίς ιδέες ξεπεσμένου μεγαλείου και ήθελαν να ενταχθούν πραγματικά.

Δεν ήθελαν να διαφέρουν…ενώ τους Ρωσσοπόντιους δεν τους ενοιαζε να διαφέρουν.

Το ίδιο συνέβαινε και με τους άραβες και αφρικανούς γιατρούς: 

ήθελαν να είναι διεθνείς τύποι και να κινούνται και να εργάζονται  με ευκολία ανάμεσα σε διάφορες χώρες ανάλογα με τα συμφέροντα τους.

Οι Ιταλοί και Ισπανοί είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και πίστευαν ότι έρχονται από χώρες σπουδαίες και ότι η γλώσσα τους είναι επίσης  σπουδαία και ότι δεν είχαν ανάγκη γλωσσομάθειας για να γίνουν αποδεκτοί.

Διαπιστώνω λοιπόν ότι αυτοί που είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους δεν προσπάθησαν τόσο πολύ να προοδεύσουν και να γίνουν αποδεκτοί από τις άλλες ράτσες και από τους συναδέλφους τους: τους αρκούσε που ήταν  Ιταλοί, Ισπανοί, Γάλλοι  η Ρώσσοι. 

Και τελικά,  έμειναν επικοινωνιακά  καθυστερημένοι,  μιλώντας φτωχά αγγλικά, αδυνατώντας να επικοινωνήσουν επαρκώς και σε βάθος  με το επαγγελματικό τους περιβάλλον και χάνοντας επαγγελματικές ευκαιρίες. 

Τελικά, είναι μάλλον κακό  πράμα να έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και για την ράτσα σου. 

Ίσως σου δίνει λίγο παραπάνω αυτοπεποίθηση, αλλά πολύ συχνά σε κάνει και ένα μεγαλομανή ιδιότροπο  τύπο που προσπαθεί λιγότερο από το μέσο όρο και προφανώς δεν πετυχαίνει το στόχο του το ίδιο  συχνά με τους πιό μετριόφρονες.

Οι αμερικανοί δεν εντάσσονται στην ανωτέρω κατηγορία…διότι , στην Αμερική , δε μετράει τόσο η καταγωγή  όσο τα ατομικά επιτεύγματα: 

στην Αμέρικα το άτομο έχει αξία και όχι η ράτσα. 

Άρα, ένας αμερικανός θα μάθει ισπανικά ή κινέζικα για να ξεχωρίσει και να αρπάξει ευκαιρίες.

Οι άλλοι, οι Αγγλοι, Γάλλοι, Βραζιλιάνοι, Ρώσοι, ζουν με το μεγαλείο το παρελθόντος ή του - φανταστικού - παρόντος.

Όταν είσαι γέρος, συμφέρει να είσαι χαζός

Όταν είσαι νέος, συμφέρει να είσαι έξυπνος.

 Θα τα καταφέρεις καλύτερα στη ζωή. 

Όταν είσαι γέρος, συμφερει να είσαι ελαφρώς ανοικός.

Λίγο αλτσχάιμερ δε βλάπτει: 

 η πολλή εξυπνάδα στα γεράματα φέρνει κατάθλιψη.

Η περιθωριοποίηση των γέρων είναι απαίσιο πράγμα: 

τους κάνει να νιώθουν ανεπιθύμητοι, βαρετοί, κουραστικοί, ενοχλητικοί, αηδιαστικοί, και χαραμοφάηδες.

Ο ανοικός γέρος την γλιτώνει : δεν τα καταλαβαίνει όλα αυτά. 

Ο έξυπνος γέρος τα καταλαβαίνει όλα... 

....στο φτερό: βλέπει τα πρόσωπα των συγγενών του.

Με στενοχωρεί η καταθλιπτική φάτσα των έξυπνων γέρων.

Γέρων παγιδευμένων μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου και στο αδιέξοδο των συγγενών. 

Τους αφιερώνω χρόνο και σεβασμό  πέραν του συνήθους.

Γιά  να δώσω το σχετικό μήνυμα στο περιβάλλον τους.

Μια μικρή δοση σεβασμού κάθε τόσο, είναι φάρμακο για τον γέρο.

....είναι ένα παγωμένο αναψυκτικό κατά την εξαντλητική πορεία του στην άνυδρη έρημο.

Μια καυτερή έρημο  στην οποία ξέρει ότι δεν υπάρχει όαση.

μιλάμε γιά όλα τα θέματα εκτός από τα πολύ ευαίσθητα

 ...πλάκα έχουν κάποιοι πολιτικοί - άρρενες και θήλεις - της νέας Δημοκρατίας που κάνουν τους « προοδευτικούς» σε δευτερεύοντα θέματα: 

βία κατα των γυναικών, πολιτική ορθότητα, τρανς, μειονότητες.

Κάποιοι από αυτούς,  πιθανώς πνευματικά καθυστερημένοι,  «τιμούν και τους αγώνες της αριστεράς» ακόμη και αν τους έχουν σκοτώσει τον πατέρα.

Από καιροσκοπισμό το κάνουν, όχι από χριστιανική αγάπη.

Είναι μιά απόδειξη της πνευματικής ρηχότητας της νεοφιλελεύθερης προσέγγισης του βίου: 

την δουλειά μας να κάνουμε, να τα κονομάμε,  και, ας φιλήσουμε και κατουρημένες ποδιές.

Και του Ερντογάν , αμα λάχει..τι βλάπτει?

«Να περνάμε καλά».

Ένα μόνο ταμπού έχουν οι δεξιοί καιροσκόποι: 

μην θίξουν κανένα πραγματικό αφεντικό.

Αμα τους πείς για φοροαποφυγή των πλουσίων, εξωχώριες εταιρείες , χαρισμένα φορολογικά πρόστιμα και παραβίαση εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων σκλάβων των αφεντικών, γίνονται κουφοί και βλάκες: 

τους μιλάς και σε κυττάνε σαν χαζοί.