...ο μέσος άνθρωπος όταν πάει το πρωΐ να κατουρήσει, ρίχνει μιά κλεφτή ματιά στον καθρέφτη...
...και τι βλέπει?
Έναν μαλάκα.
Ο μαλάκας, έχει μιά δουλειά που δεν του αρέσει, μια δουλειά και μιά γυναίκα που τον καταπιέζουν και, που, αμφότερες, του δίνουν κάμποσα υλικά ή ψυχολογικά ψιχουλάκια, ίσα να επιβιώσει και να εκπληρώσει «τις υποχρεώσεις του».
Υποχρεώσεις?
Υποχρεώσεις είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που τον έχει δέσει χειροπόδαρα.
Κατ´ αρχήν, οι φόροι: τα σκληρά δουλεμένα λεφτουδάκια του που τα διαχειρίζονται εκλεγμένοι απατεώνες.
Βγάλε άκρη που πάνε και αν πιάνουν τόπο.
Προφανώς, τα περισσότερα πάνε σε τσέπες, σε πολιτικάντικα πυροτεχνήματα ή σε διορισμούς αργόσχολων.
Αλλά , ο μαλάκας , θα πληρώσει και άλλες «απαραίτητες υποχρεώσεις»:
ασφάλειες, δασκάλους, γιατρούς, κομμώτριες, ψυχολόγους, παπάδες, φιλανθρώπους, κτηνιάτρους και συζύγους η χαζογκόμενες.
(Ως γνωστόν οι ερωμένες κοστίζουν πιο πολύ χρήμα, χρόνο και ψυχική ενέργεια από τις συζύγους και αυτός είναι ο κύριος λόγος που παντρεύονται οι νοικοκυραίοι.
Ασε που και η προσφορά τους είναι πρόσκαιρη και αρκετά αμφισβητήσιμη).
Αλλά, ο μαλάκας, θα πληρώσει και τις διακοπές…
…διακοπές που πρέπει να κάνει (αφού κοντεύει να τα παίξει), αλλά και τα είδη ψευτοπολυτελείας (για να νιώσει ξεχωριστός) και τις λοιπές μαλακίες που του επιβάλλουν οι μόδες των κερδοσκόπων.
Όλα αυτά είναι τζάμπα έξοδα αφού ανακουφίζουν ελάχιστα.
Είναι σαν ληγμένα αντιβιοτικά γιά μιά χρόνια λοίμωξη.
Την χρόνια λοίμωξη που που ονομάζεται «επιβίωση του μικρομεσαίου».
Ο μικρομεσαίος μαλάκας είναι σαν φθισικός: υποφέρει και ελπίζει να ανακάμψει.
Σιγά μην ανακάμψει.
Πέφτει όλο και πιό βαθειά στο αδιέξοδο των «υποχρεώσεων».
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο μαλάκας έχει επίγνωση :
ξέρει ότι είναι μαλάκας και ότι όλα αυτά τα τρωκτικά τον δουλεύουν.
Απλά, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Είναι αδύναμος χαρακτήρας:
δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις γιά να απελευθερωθεί, όπως ο χοντρός διαβητικός δεν σταματάει να τρώει γλυκά ενώ τον βλάπτουν.
Παρηγοριέται λίγο ότι πολλοί από αυτούς που τον δουλεύουν, είναι και αυτοί εξ ίσου - ή και περισσότερο - μαλάκες από αυτόν.
Και αυτοί, προσπαθούν να επιβιώσουν σαν μικρά, ηλίθια πιράνχας:
κόβουν μικρές μπουκίτσες από την σάρκα των διπλανών τους.
Έτσι επικρατεί μιά στοιχειώδης δικαιοσύνη αλληλοβασανιζόμενων θυτοθυμάτων.
