πάρε και συ μιά βράβευση, κολλητέ

 …έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι με όλες τις βραβεύσεις…

…. και τις διακρίσεις

…..που δίνουνε διεθνείς φορείς,  οργανισμοί αλλά και κράτη,  σε διάφορους τενεκέδες ξεγάνωτους.

…. για να τους προωθήσουν σε καίριες θέσεις, για να τους κολακέψουν ή να πουλήσουν  εκδούλευση.

…ή  για να κάνουν κονέ.

Και δεν θα πω για τα διδακτορικά που δίνουν διάφορα πανεπιστήμια σε εφοπλιστές,  μεγαλοκυρίες, πολιτικούς, ποδοσφαιριστές κλπ.

Εδώ έχουν γίνει επίτιμοι  διδάκτορες από την Μαριάννα Βαρδινογιάννη μέχρι το Νίκο Γκάλη.

 ….αλλά και ο Πούτιν στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου…

… αλλά του το πήραν πίσω με την Ουκρανία.

🙂

Αλλά και οι ξένοι το έχουν ξεφτιλίσει εντελώς και μάλιστα σοβαρά πανεπιστήμια όπως αυτό της Γλασκώβης το οποίο έκανε επίτιμο διδάκτορα της νομικής ένα αγράμματο Αφρικανο οπλαρχηγό που αφού έκανε αντάρτικο με σφαγές για καμιά εικοσαριά χρόνια,  τώρα έγινε αξιοσέβαστος «πρόεδρος», αμετακίνητος για άλλη μιά εικοσαετία. 

Κάργα δημοκρατία δηλαδή που χρειάζεται επιβράβευση. 

🙂

Αλλά τα μεγαλύτερα καραγκιοζιλίκια τα χούμε δει με το Γιώργο Παπανδρέου που ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Foreign Policy στους  “100 global thinkers”.

Τέτοιο διανοητή σαν το Γιωργάκη,  δεν έχει ματαδεί ο κόσμος.

Και άλλοι πολλοί.

Τώρα βλέπω ότι βράβευσαν στους «100 ανθρώπουςμε επιρροή» τον πρώην  προεδρο μιας ΜΚΟ μαζί με την τραγουδίστρια Ντόλυ Πάρτον (Μια ευτραφή  θεία με ξανθό χείμαρρο που τραγουδάει κάντρι).

Δεν θέλω, δεν αντέχω,  δεν μπορώ να μας αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιους.

Γιατί εμάς τους κοινούς  ανθρώπους μας θεωρούν ένα ζυμάρι που  μπορούν να το πλάσουν  όπως θέλουν.

…χέστε μας ρε…

σας πήραμε χαμπάρι.

https://time.com/archive/6691283/george-papandreou-the-greek-thinker/

Όταν είσαι γιατρός σε ένα νησί

 …η ανοικτή επιστολή προς τους κατοίκους της Ίου που απηύθυνε ο παιδίατρος Σωτήρης Σεμερτζιάν , παιδίατρος  που υπηρέτησε τέσσερα χρόνια στο κέντρο υγείας Ίου, είναι μία πραγματική βόμβα προς όσους έχουν λίγο μυαλό που καταλαβαίνει και δυό αυτιά καθαρά που μπορούν να ακούσουν.

Τι λέει ο άνθρωπος αυτός,  που πήρε μια γενναία απόφαση να εγκατασταθεί στην Ίο, και να εργαστεί ως επιμελητής Α στο κέντρο υγείας?

Βασικά λέει ότι προσπάθησε πολύ,  όσο μπορούσε,  να καλύψει τις  ανεπάρκειες   για τις ελλείψεις σε θεσμικό, οργανωτικό  και υλικό επίπεδο…

….ανέλαβε τεράστιο ρίσκο παρά  την νεαρή ηλικία και απειρία του - μόλις είχε τελειώσει ειδικότητα στην διαρκεια της οποίας δεν έλαβε καμμία εκπαίδευση πρωτοβάθμιας σε απομονωμένο νησί - υπέστη εξευτελιστικές πρακτικές,  εργασιακή κακοποίηση, και εργασιακή περιφρόνηση.

Αν και έκανε γνωστά τα προβλήματα της εργασίας του, προφορικά και γραπτά,, ουδείς έδωσε σημασία…

… είτε από υπηρεσιακούς παράγοντες είτε από τους παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας. 

Με λίγα λόγια,  από τη στιγμή που ο γιατρός θα πάρει τη θέση,  όλοι λένε … «τώρα κόψε τον  στο λαιμό σου ρε».

Και τι γίνεται μετά από αυτά?

Ο γιατρός,  στην καλή περίπτωση παθαίνει ένα αυτοάνοσο και στην κακή  περίπτωση, ένα έμφραγμα. 

Μερικοί,   και τα δύο…γιά να είναι πιό large.

🙂

Μετά,  ο γιατρός παραιτείται.

…και  αρχίζει να γράφει δημόσιες επιστολές και δημοσιεύσεις  στα social media αλλά,  φυσικά, όλοι  κάνουν το κορόιδο…

…αφού,  βαθειά μέσα τους δεν πιστεύουν πραγματικά ότι το πρόβλημα λύνεται…

και έτσι…όλοι περιμένουν.

… μέχρι να πείσουν τον επόμενο άτυχο γιατρό γιά να πάρει την δουλειά.

Και αν βρεθεί αυτός, δώστου ξανά μανά τα ίδια…

🙂

Η επιστολή του παιδιάτρου Σεμερτζιάν, έχει ως εξής: 

Ανοιχτή επιστολή προς τους πολίτες και τους θεσμούς της Ίου

Αγαπητοί

Με φορτισμένη διάθεση, διαρκές αίσθημα καθήκοντος και την ανάγκη να τιμήσω την σχέση ευθύτητας και ειλικρίνειας που έχει χτιστεί μεταξύ μας από την άφιξή μου στην Ίο, αναλαμβάνω την υποχρέωση να ενημερωθείτε απευθείας από εμένα για τις προθέσεις μου ως προς το ρόλο μου στο νησί σας.

Από τον Φλεβάρη του 2021 που ήρθα και ξεκίνησα να εργάζομαι στο Κέντρο Υγείας Ίου ως ο μοναδικός παιδίατρος, έχω βιώσει την σχέση μου με την κοινότητα και ιδιαίτερα τις οικογένειες με μικρά παιδιά, να εξελίσσεται σταδιακά. Από σχέση αναγκαιότητας και επιφυλάξεων, σε σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Και εν τέλει σε αρκετές περιπτώσεις σε σχέση φροντίδας, φιλίας και ευγνωμοσύνης.

Είμαι περήφανος για την διαδρομή αυτή. Τόσο γιατί είναι η πρώτη φορά που ανέλαβα θέση ειδικευμένου παιδιάτρου, όσο και επειδή κλήθηκα να διαχειριστώ πλήθος αντιξοότητες. Και παρά τους κλυδωνισμούς και τις παρεκκλίσεις, το πρόσημο της προσπάθειάς μου παρέμεινε σταθερά και με συνέπεια θετικό. 

Όπως πολλές φορές έχω απαντήσει σε πολλούς από εσάς, ανταμοιβή μου είναι το ευχαριστώ και η αγάπη σας. Το γέλιο και η αγκαλιά των μικρών παιδιών σας, που πήραν τη θέση της αγωνίας και των δακρύων, όταν έρχονται στο ιατρείο. Η εμπιστοσύνη σας στη διαχείριση πολλών ευαίσθητων καταστάσεων, και κοινωνικής ή ψυχοκοινωνικής φύσης. Η ανταπόκρισή σας στο κάλεσμα να οργανώσω και να σας προσφέρω ημερίδες επιμόρφωσης για καθημερινά, μα σημαντικά παιδιατρικά ζητήματα. Η εξελισσόμενη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων για δράσεις που αφορούν το μαθητικό πληθυσμό στο σχολικό περιβάλλον. Και φυσικά στο μικρό βαθμό που οι συνθήκες το έχουν επιτρέψει, αντίστοιχα εξελίχθηκαν οι επισκέψεις μου στους παιδιατρικούς πληθυσμούς της Φολεγάνδρου και της Σικίνου.

Εξ αρχής γνώριζα πως θα είναι δύσκολο να ασκήσω το έργο μου με επιστημονική αρτιότητα και να εξασφαλίσω τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση και εξέλιξή μου ως επιστήμονας. Η ιατρική στα μικρά νησιά συχνά θυμίζει δεκαετίες του παρελθόντος, με πενιχρά μέσα που δυσχεραίνουν την παροχή ιατρικών υπηρεσιών επιπέδου ανάλογου με την τεχνολογική πρόοδο της εποχής. Πιστεύω όμως πως στο μέτρο του δυνατού και εξοπλισμένος με σύνεση και διάθεση για συνεχή βελτίωση, αξιοποιώντας στο μέγιστο τις υπάρχουσες υποδομές, την τηλεϊατρική και τη διασύνδεσή μου με παιδιατρικά τμήματα του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου "Αττικόν" και των Γενικών Νοσοκομείων Παίδων "Αγία Σοφία" και "Παναγιώτης και Αγλαΐα Κυριακού", προσέφερα ικανές διαγνωστικές προσπελάσεις και θεραπευτικές επιλογές, ελαχιστοποιώντας τις παραπομπές και επομένως τις μετακινήσεις παιδιών προς Αθήνα στις αναγκαίες. Εργάστηκα ενάντια στον φόβο και το άγχος που έφερνε η σκέψη ενός πιθανού επείγοντος περιστατικού, με εμπεριστατωμένες αποφάσεις για τις λιγοστές αναγκαίες επείγουσες διακομιδές προς παιδιατρικά νοσοκομεία. Δυστυχώς βίωσα μαζί σας και τις ελλείψεις του συστήματος σε σημαντικούς τομείς, όπως της αναπτυξιακής ιατρικής και της ψυχικής υγείας. Προσωπικά δεν συμβιβάζομαι και δεν θα συμβιβαστώ με την κατάσταση να είναι οι κάτοικοι της νησιωτικής Ελλάδας πολίτες δεύτερης κατηγορίας, εγκλωβισμένοι στη φτωχή συγκοινωνία με την ηπειρωτική χώρα και αποκλεισμένοι από τις υποδομές που οφείλει το κράτος να προσφέρει ισότιμα σε όλους μας.

Στις αντιξοότητες ήρθαν στην πορεία του χρόνου να προστεθούν οι αλλεπάλληλες αποχωρήσεις εργαζόμενων από το Κέντρο Υγείας Ίου από όλα τα πόστα, μειώνοντας δραστικά την επάρκειά του και το επίπεδο ετοιμότητάς του να ανταποκριθεί στο έργο του. Η φτωχή οργάνωσή του σε ζητήματα διαχείρισης πόρων, υλικών και ανθρώπινων. Η εξαιρετικά αργή ανταπόκριση του συστήματος σε αιτήματα για ανανέωση ή βελτίωση τεχνολογικού και φαρμακευτικού εξοπλισμού. Η έλλειψη διάθεσης για από κοινού δράση, αποδοτική συνεργασία και συλλογική εξέλιξη της επιστημονικής μας κατάρτισης και του προσφερόμενου έργου μας, μεταξύ των μελών του ιατρικού, κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά, προσωπικού της υγειονομικής μας δομής. Της διάθεσης να μάθουμε από τα λάθη μας και να εργαστούμε μαζί, ώστε να γίνουμε καλύτεροι στις δουλειές μας για εσάς, τους έχοντες ανάγκη τις υπηρεσίες μας. Αισθάνομαι πικρία, καθώς οι παρατηρήσεις και οι επισημάνσεις μου εντός του περιβάλλοντος εργασίας μου, αντιμετωπίζονται από απαθώς ως αρνητικά, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους.

Εν τω μεταξύ σωρεία δράσεων άλλων φορέων για την υγεία των κατοίκων της Ίου, επισκέψεις ιατρικών ομάδων, προγράμματα προληπτικών εξετάσεων, εκπαίδευση πρώτων βοηθειών, ομιλίες περί ψυχοκοινωνικών ζητημάτων, ημερίδες εκπαίδευσης γονεϊκότητας, αιμοδοσίες, πραγματοποιούνται με μηδαμινή ως μηδενική συμμετοχή της υγειονομικής μας δομής, με πτωχή οργάνωση ως προς αυτό, εμποδίζοντας την πραγματική αξιοποίησή τους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου ως επιμελητής παιδίατρος του Κέντρου Υγείας Ίου.

Πολλά από τα ζητήματα αυτά είναι γνωστά σε αρκετούς από εσάς. Είναι ζωτικής σημασίας οι θεσμοί να λειτουργούν με τρόπο τυπικό και αποτελεσματικό για την ελαχιστοποίηση αυτών των φαινομένων. Δυστυχώς οφείλω να ομολογήσω ότι μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια, έχοντας απευθυνθεί σε όλες τις θεσμικές βαθμίδες με τον ενδεικνυόμενο τρόπο, εκκινώντας από άτυπες προφορικές συζητήσεις και φτάνοντας ως έγγραφα αιτήματα, κλιμακώνοντας βαθμιαία το επίπεδο απεύθυνσής μου, δεν έχω βρει ανταπόκριση. Η χρήση των δημόσιων υπηρεσιών αφορά όμως πρωτίστως τους κατοίκους μιας περιοχής και εφόσον εκείνοι φέρονται ικανοποιημένοι, ενέργειες σαν τις δικές μου εκλαμβάνονται ως παράπονα ενός ιδιόρρυθμου υπαλλήλου. Η δικλείδα ασφαλείας σε αυτή την κατάσταση, η συμμετοχή εκπροσώπων των κατοίκων στα θεσμικά όργανα εν προκειμένω ενός Κέντρου Υγείας, παρέμεινε σε τυπικό επίπεδο, χωρίς να προσφέρει ουσιαστική λύση σε κάποιο ζήτημα.

Αγαπητοί συμπολίτες, κάτοικοι της Ίου, γονείς, εκπαιδευτικοί, συνάδελφοι και συνεργάτες,

Επί τέσσερα και πλέον χρόνια έχω βάλει τα δυνατά μου, σε πείσμα κάθε άδολης αδράνειας ή δολερής αντιξοότητας, να σας προσφέρω το καλύτερο που μπορώ. Με αίσθημα καθήκοντος, επιστημονική, επαγγελματική και προσωπική αξιοπρέπεια. Πολλές φορές έχω φτάσει στα όριά μου και τα έχω υπερβεί, μεριμνώντας πάντα να μην επιδράσει αυτό δυσμενώς στην ιατρική που σας προσφέρω, στη συμπεριφορά ή στην αποτελεσματικότητά μου. Σε επίπεδο αξιοπρέπειας έχω υποστεί επί μακρόν υποτίμηση του ρόλου μου, της θέσης μου ως επιμελητής Α' ΕΣΥ, του δικαιώματος να έχω λόγο στο πρόγραμμα εργασίας και ανάπαυσής μου ως εργαζόμενος, της δίκαιης ανταμοιβής μου μεταξύ των συναδέλφων μου για το χρόνο εφημέρευσής μου. Η δυνατότητα να προσλάβω και να προσφέρω γνώσεις μεταξύ των συναδέλφων μου, τόσο έμπειρων όσο και νεότερων, μου έχει αποστερηθεί. Οι υπηρεσιακές ανάγκες, που συχνά προτάσσονται ως αιτία για πολλά από τα παραπάνω, ως δια μαγείας διαμορφώνονται χωρίς να μου ζητηθεί ποτέ πληροφορία για το ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες του παιδιατρικού πληθυσμού της Ίου, ενώ φρονώ είμαι ο καθ' ύλην αρμόδιος να προτείνει ποιες θα ήταν αυτές.

Η συνεχής πίεση να προσαρμοστώ και να αποδώσω στο για μένα ανεξήγητο αυτό περιβάλλον είχαν τίμημα και στην υγεία μου, επιβαρύνοντας και εξελίσσοντας μία αυτοάνοση νόσο. Δυστυχώς ούτε αυτή η εξέλιξη ήταν ικανή να βελτιώσει ουσιαστικά την εργασιακή μου καθημερινότητα.

Φίλοι,

Τον Δεκέμβριο του 2020 και μεσούσης της πανδημίας του κορονοϊού, ο δήμαρχος Ιητών σε τηλεοπτική εκπομπή απηύθυνε έκκληση για τον ερχομό παιδιάτρου στο νησί, για την φροντίδα της υγείας των σχεδόν 400 παιδιών της. Έχοντας μόλις αποκτήσει τον τίτλο ειδικότητας, ανταποκρίθηκα με ταπεινότητα και αισιοδοξία σε μία πρόκληση για την οποία δεν με είχε προετοιμάσει η εκπαίδευσή μου: την απόλυτη ευθύνη των αποφάσεων για την υγεία των παιδιών του νησιού. Τον Φλεβάρη του 2021 ξεκίνησε αυτή η διαδρομή, με τις πολλές όμορφες, δύσκολες, αγχωτικές και συγκινητικές στιγμές. 

Σήμερα έχω λάβει την απόφαση να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του επιμελητή Α' παιδιατρικής στο Κέντρο Υγείας Ίου. Τόσο η επαγγελματική και επιστημονική μου αξιοπρέπεια, όσο και η φροντίδα της υγείας μου και η προστασία μου από καταστάσεις που συχνά υπερβαίνουν τη λογική, το επιτάσσουν. Είμαι ευγνώμων για την εμπιστοσύνη, το ευχαριστώ και την αγάπη σας, που με έχουν παρακινήσει να ωριμάσω σαν παιδίατρος και να εξελιχθώ σαν προσωπικότητα.

Το προσεχές διάστημα δεν θα πάρω περαιτέρω αποφάσεις σχετικά με το επαγγελματικό μου μέλλον. Επιθυμούσα, ως όφειλα, να ανακοινώσω ο ίδιος την απόφασή μου, όπως έχω υποσχεθεί όποτε ερωτήθηκα, μην αφήνοντας χώρο σε φημολογίες και νέα από χαλασμένα τηλέφωνα.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

Εξακολουθώ να ελπίζω πως ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός και πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από τη συλλογική μας βούληση, μέσα από τη συλλογική μας δράση.

Με ευγνωμοσύνη,

Σεμερτζιάν Σωτήρης

Ο παιδίατρός σας

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid031S8qqLEpdA2W9H1sH9y1zaFKetkxEJvSLzNLLWEGWFtmzjcmLHDjzFYLJCLvBXRRl&id=761814065

πολιτική αποδιάρθρωσης της παιδείας

 Το συμπέρασμα που βγάζω εγώ, απο τα παρακάτω,  καθότι είμαι και λίγο συνωμοσιολόγος,  :)

είναι ότι υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΗ αποδιάρθρωσης της δημόσιας παιδείας - και της υγείας- για διάφορους λόγους: 

και για να ελαφρύνει ο προυπολογισμός από λεφτά, και για να αποβλακωθεί ο κόσμος με αγραμματωσύνη και υποκουλτούρες… ώστε να γίνει χειραγωγήσιμος και, κυρίως, η τρομοκράτηση του κοσμάκη μέσω της ατιμώρητης βίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα σοβαρά εγκλήματα και η σοβαρή παραβατική συμπεριφορά δεν τιμωρείται αλλά μπορεί να τιμωρηθείς με δύο χρόνια φυλακή για ένα tweet για κάτι ασήμαντο που είπες. 

Το μήνυμα είναι «κάτσε στα αυγά σου, μικροαστικό ποντίκι , γιατί σε λιώσαμε».

Οι ελίτ πάντα έστελναν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά.

Εκεί υπαρχει πειθαρχία, τάξη , ευπρέπεια και οι …μαγκιές, κομμένες.

Εκεί θα συνεχίσουν να πηγαίνουν, για να μάθουν γράμματα και η διαφορά τους απο την μεσαία τάξη να γίνει χαοτική.

Παλιά στην Ελλάδα μπορούσες να προκόψεις έστω και φτωχός: 

Διάβασες τα μαθήματά σου, έμπαινες στο πολυτεχνείο, γινόσουν  πολιτικός μηχανικός και τα κονόμαγες.

Αν το πολυτεχνείο γίνει μπάχαλο, θα το τελειώνεις και δεν θα ξέρεις τίποτα… όπως ο Τσίπρας.

Στην δουλειά άσχετος… και στην ζωή, θα ψελίζεις  πέντε μαρξιστικά ή λοατκικά  τσιτάτα.

Η ζούγκλα του μαυροπίνακα: τα -κάποτε-  πειθαρχημένα βρετανικά σχολεία έχουν γίνει επικίνδυνα θηριοτροφεία.

https://www.bbc.com/news/articles/cvgq98edegxo?xtor=AL-71-%5Bpartner%5D-%5Bbbc.news.twitter%5D-%5Bheadline%5D-%5Bnews%5D-%5Bbizdev%5D-%5Bisapi%5D&at_campaign_type=owned&at_format=link&at_bbc_team=editorial&at_campaign=Social_Flow&at_link_origin=BBC_News&at_ptr_name=facebook_page&at_medium=social&at_link_id=63AA3E18-332B-11F0-87E3-E81B96EE7E93&at_link_type=web_link

 

Μετάφραση κειμένου:

Όταν η Σόφι Γουόκερ αποφοίτησε και έγινε δασκάλα πριν από 10 χρόνια, ένιωθε ενθουσιασμένη για το μέλλον. 

Αυτή την εβδομάδα, όμως, η καθηγήτρια  συμμετείχε σε απεργία μαζί με 50 συναδέλφους της στο σχολείο της στο Ίπσουιτς, διαμαρτυρόμενη για τη συμπεριφορά των μαθητών. 

Οι δάσκαλοι στο Westbourne Academy δέχονται ρίψεις καρεκλών και ψαλιδιών, ενώ πολλοί αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, λέει η κα Γουόκερ. 

Ορισμένοι μαθητές αρνούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα και διακόπτουν άλλες τάξεις, ακόμα και εξετάσεις, προσθέτει. 

«Πηγαίνουν και παίρνουν άλλους μαθητές από τις τάξεις και περιφέρονται σε μεγάλες ομάδες. Έρχονται χωρίς καμία πρόθεση να παρακολουθήσουν μαθήματα». 

Η κα Γουόκερ, εκπρόσωπος της Εθνικής Ένωσης Εκπαίδευσης (NEU), παραδέχεται ότι αυτό την έχει κάνει να σκεφτεί να εγκαταλείψει τόσο το σχολείο όσο και τη διδασκαλία συνολικά. 

«Μένω μόνο για τους μαθητές που θέλουν να μάθουν. Αξίζουν μια εκπαίδευση», λέει. 

Μια άλλη δασκάλα, που ζήτησε να παραμείνει ανώνυμη, λέει ότι παραιτήθηκε από το σχολείο, το οποίο έχει λίγο πάνω από 1.000 μαθητές, μετά από σπρωξίματα από μαθητές και βρισιές που δεν μπορεί να μετρήσει. 

Το ίδρυμα που διαχειρίζεται το σχολείο αναγνωρίζει ότι υπάρχει «μια μικρή αλλά σημαντική μειοψηφία της οποίας η συμπεριφορά δεν ανταποκρίνεται ακόμα στις υψηλές μας προσδοκίες» και λέει ότι το «αντιμετωπίζει ενεργά».

Η αναστάτωση δεν αντιμετωπίζεται με συνέπεια, σύμφωνα με αρκετούς δασκάλους, οι οποίοι λένε ότι υπάρχει έλλειψη υποστήριξης από την ανώτερη διοικητική ομάδα. 

Ο Μαρκ Εμμανουήλ, που διδάσκει Αγγλικά εκεί για 24 χρόνια και είναι επίσης εκπρόσωπος της NEU, λέει ότι τέσσερις πολύ έμπειροι δάσκαλοι έφυγαν τον τελευταίο χρόνο. 

Αν και είναι ασυνήθιστο οι δάσκαλοι να απεργούν για τη συμπεριφορά των μαθητών, λέει ότι είναι «η τελευταία και απελπισμένη λύση» για να λάβουν κάποια υποστήριξη. 

«Οι μαθητές τρέχουν στους διαδρόμους για έως και πέντε ώρες την ημέρα. Μπορεί να είναι 30 με 40 από αυτούς. Κλοτσούν πόρτες, πετούν μπουκάλια γεμάτα νερό στις τάξεις και μπαίνουν σε αίθουσες εξετάσεων φωνάζοντας. Δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς. Θέλουμε να εφαρμοστούν ισχυρά συστήματα που να τηρούνται. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε για να μην εξαπλωθεί περαιτέρω».

Τα κοινωνικά δίκτυα και τα κινητά τηλέφωνα παίζουν μεγάλο ρόλο στην κακή συμπεριφορά στο Westbourne Academy, λέει η κα Γουόκερ. Οι μαθητές δεν πρέπει να έχουν τηλέφωνα στο σχολείο, αλλά λέει ότι είναι δύσκολο να τους σταματήσουν. «Βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους στα κοινωνικά δίκτυα να βγάζουν πολλά χρήματα και νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν σκληρά», λέει. «Το περιεχόμενο που εκτίθενται δεν ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά».

Η 31χρονη λέει ότι ελπίζει η διοικητική ομάδα να αρχίσει να επικοινωνεί καλύτερα και ότι το προσωπικό, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας ποιμαντικής φροντίδας, να είναι πιο συνεπές στη διαχείριση της κακής συμπεριφοράς. «Αποκτήσαμε νέο διευθυντή τον Σεπτέμβριο και προσπαθεί σκληρά, αλλά τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν γρήγορα». Η ψυχική της υγεία πρόσφατα ήταν «στο χαμηλότερο σημείο όλων των εποχών», λέει.

. «Δούλεψα σκληρά για να φτάσω εδώ που είμαι και δεν θέλω να εγκαταλείψω τους μαθητές που θέλουν να μάθουν, αλλά δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να αντέξω».

Τι λένε οι γονείς;

Μια μητέρα λέει ότι μικρότερα ζητήματα, όπως με τη σχολική στολή, τιμωρούνται, ενώ τα μεγαλύτερα συχνά δεν αντιμετωπίζονται. 

Λέει ότι ο γιος της δέχτηκε επίθεση δύο φορές έξω από το σχολείο από μεγαλύτερους μαθητές και απειλήθηκε με μαχαίρι. Της είπαν ότι διερευνάται, αλλά δεν έλαβε καμία ενημέρωση, λέει. 

Ωστόσο, ισχυρίζεται ότι το άλλο της παιδί στο σχολείο έχει τιμωρηθεί για μικρές παραβάσεις των κανόνων. 

Ένας πατέρας λέει ότι απέσυρε την αυτιστική κόρη του από το σχολείο για να την εκπαιδεύσει στο σπίτι, αφού υπέστη εκφοβισμό και απειλές με σεξουαλική βία. «Η διοίκηση δεν ανέλαβε καμία ευθύνη», λέει. «Είπαν ότι θα κάνουν κάτι, αλλά αντίθετα έκαναν την κόρη μου να νιώσει ότι φταίει, βάζοντάς την να μάθει μόνη της σε ένα δωμάτιο. 

Άφησαν τον δράστη να ξεφύγει».

.Ορισμένοι γονείς λένε ότι έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο σχολείο. 

Ένας πατέρας λέει ότι οι καλύτεροι δάσκαλοι έχουν φύγει, με περισσότερους να φεύγουν τον Σεπτέμβριο. 

«Είναι απολύτως απαράδεκτο. Οι σχέσεις μεταξύ δασκάλων και μαθητών έχουν διαρραγεί και η απεργία δεν θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης», λέει. 

«Αποφάσισα να μεταφέρω την κόρη μου, που έχει ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, σε άλλο σχολείο. Έχει αποβληθεί αρκετές φορές για λεκτικές εκρήξεις, αλλά δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί σε αυτό το περιβάλλον». Λέει ότι διαφωνεί με την απεργία, θεωρώντας άδικο ότι οι δάσκαλοι μπορούν να απεργήσουν, ενώ αυτός θα πληρωνόταν πρόστιμο αν έπαιρνε τα παιδιά του από το σχολείο.

«Δεν κατηγορώ τους δασκάλους»

…άλλοι γονείς λένε ότι υποστηρίζουν την απεργία και ελπίζουν ότι θα οδηγήσει σε βελτιωμένη συμπεριφορά. 

Η Ρεμπέκα, 40 ετών, της οποίας η κόρη φοιτά στο σχολείο, λέει ότι είναι «πλήρως υπέρ» της απεργίας. 

«Είχαμε μια περίοδο που δεν πήγαινε στην τάξη της επειδή η συμπεριφορά ήταν τόσο κακή, αλλά τώρα πηγαίνει χαρούμενη και αυτό είναι το μόνο που ζητάμε», λέει.

Δεν κατηγορώ τους δασκάλους που απεργούν. 

Δεν πρέπει να δέχονται κακοποίηση. 

Οι γονείς πρέπει να συνεργαστούν μαζί τους για να βελτιώσουν τη συμπεριφορά. 

Αυτοί οι μαθητές δοκιμάζουν τα όρια των δασκάλων και δεν είναι δίκαιο για όσους θέλουν να μάθουν».

Ορισμένοι γονείς λένε ότι σοκαρίστηκαν όταν το σχολείο βαθμολογήθηκε ως «καλό» από τον Ofsted το περασμένο καλοκαίρι. Οι επιθεωρητές σημείωσαν ότι το σχολείο «δεν έχει εξασφαλίσει ότι ορισμένοι μαθητές συμπεριφέρονται αρκετά καλά στο σχολικό χώρο και, σε πολύ μικρότερο βαθμό, στα μαθήματα». 

Αλλά είπαν ότι το Academy Transformation Trust, που διαχειρίζεται το σχολείο, έχει λάβει «αποφασιστική δράση» για την αντιμετώπιση «απαράδεκτων προτύπων συμπεριφοράς και εσωτερικής απουσίας».

Ο Βικ Γκόνταρντ, που εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή Educating Essex και διευθύνει ένα δίκτυο έξι σχολείων στην κομητεία, λέει ότι η συμπεριφορά στα σχολεία έχει επιδεινωθεί μετά την πανδημία του Covid. 

Ένας αυξανόμενος αριθμός νέων μπαίνει σε έναν «κύκλο συμπεριφοράς», λέει.

. «Ως σχολικοί ηγέτες, η δουλειά μας είναι να υποστηρίζουμε τους δασκάλους στη διαχείριση της συμπεριφοράς, ενώ επιτρέπουμε στους άλλους να συνεχίσουν να μαθαίνουν, και εκεί είναι η μάχη». Επισημαίνει ότι οι σημερινοί μαθητές της Γ’ και Δ’ Γυμνασίου έχασαν την αρχή του Key Stage Two στο δημοτικό και επηρεάστηκαν από το κλείσιμο των κέντρων Sure Start. Πιστεύει ότι οι περικοπές στη χρηματοδότηση των σχολείων επηρεάζουν επίσης τη συμπεριφορά.