«Να είσαι ειλικρινής», «να είσαι ο εαυτός σου», «να είσαι αυθεντικός», λενε συνεχώς στους εραστές τα λαικά περιοδικά, τα ιστολόγια, οι σύμβουλοι ερωτικών σχέσεων.
…τι βλακείες!
…τι να την κάνουν την ειλικρίνεια και την αλήθεια οι εραστές?
Η αλήθεια είναι η μεγαλύτερη ξενέρα, η τέλεια απογοήτευση.
Αλήθεια, τι να πει ο Τάσος στο Μαράκι?
…ότι είναι ένας φοβισμένος , ένας κακόμοιρος, ένας λιγούρης, που έχει να δει κορίτσι δυό - τρία χρόνια;
…όχι βέβαια!
Θα παραστήσει τον σπουδαίο, τον γενναίο, τον ελκυστικό, τον περιζήτητο.
Το ίδιο και το Μαράκι… τι να πει;
Ότι ψάχνει άντρα με το ντουφέκι;
Δε γίνονται αυτά τα πράγματα…
Δεν έχουν νόημα…
Δεν είναι αποτελεσματικά.
Όλη η ερωτική περιπέτεια, βασίζεται στην μυθοποίηση.
Πρέπει να φτιάξεις ένα μύθο, μιά εξιδανίκευση στο προϊόν…
…και αυτό πρέπει να γίνει και από τις δύο πλευρές.
Είναι μέσα στο ερωτικό παιχνίδι η μυθοποίηση και η εξιδανίκευση. Αλλιώς όλο το πράγμα, χάνει κάθε μαγεία.
Και η μυθοποίηση, δεν είναι μία κοινή εξαπάτηση:
η μυθοποίηση είναι απλώς ένα λουστράρισμα της πραγματικότητας.
Δεν θα πει ο Τάσος ότι είναι εφοπλιστής και ότι μένει στην Εκάλη.
Αυτό είναι εξαπάτηση και ανοησία.
Απλά ο Τάσος θα εξιδανικεύσειτο στυλ του, τα χόμπι του και τα ενδιαφέροντά του.
Θα δείξει πιο ζωηρός, πιο τολμηρός, πιο ενδιαφέρων.
Το ίδιο θα κάνει και το Μαράκι: θα παραστήσει την ωραία, την μοιραία, την εκρηκτική, τη σέξι.
Θα βάλει κάτι ελαφρύ στο καταχείμωνο ενώ είναι βέβαιο ότι το μόνο που θα ήθελε είναι να φορέσει τις ζεστές πυτζάμες της , τις γούνινες παντοφλίτσες σε σχήμα κουνελιού, να αγκαλιάσει το αρκουδάκι της και να πιεί καυτή σοκολάτα.
Αλλά τα λες αυτά στον Τάσο;
Ένα κινητοποιητικό μύθο θέλει κι αυτός, ο φτωχός, για να πάρει αποφάσεις και να κουνηθεί προς μία κατεύθυνση στη ζωή του.
Πρώτα κατασκευάζεται ο μύθος και έπεται η απομυθοποίηση. Είναι νομοτελειακά πράγματα αυτά.
Γι’ αυτό και δε χρειάζεται γκρίνια, ταλαιπωρία, μιζέρια όταν τελειώσει το παραμύθι.
Το παραμύθι, είναι μια ωραία ιστορία…
Διασκεδάζεις όσο το ακούς και μετά τελειώνει.
Είναι προορισμένο να τελειώσει.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έκανε τη δουλειά του: το παραμύθι έδωσε αυτό που είχε και από κει και πέρα ο καθένας πάει στη δουλειά του.
Προσπαθώ να τα εξηγήσω όλα αυτά, όταν μου φορτώνονται μερικοί και μερικές, γιά να μου πούνε τις ερωτικές τους απογοητεύσεις.
Επειδή βαριέμαι να μιλάω, είπα να κάτσω να τα γράψω περιληπτικά. Όσοι έχουν στοιχειώδες θάρρος, ας αποδεχτούν την πραγματικότητα.
Να δεχτούν τον μύθο ως μάννα εξ ουρανού.
Ο άνθρωπος δεν τρέφεται μόνο με ψωμί: τρέφεται και με μύθους.
Διότι όποιος δεν έχει μύθους να φάει, γερνάει και πεθαίνει από συναισθηματική λιμοκτονία.
