ποιοί γιατροί με εκνευρίζουν

 Βαρέθηκα να βλέπω γιατρούς να αυτοδιαφημίζονται , συνήθως βαρετά και ανόητα. 

Βασικά πιστεύω ότι το πιό σωστό, συνετό και αξιοπρεπές γιά τον γιατρό είναι να μην διαφημίζεται καθόλου. 

Μια ενημέρωση για ένα θέμα που ξέρει, είναι οκ αν γίνει σεμνά

Αλλά τελευταία,  νομίζω ότι μερικοί έχουν μπερδέψει το επάγγελμα του γιατρού με το φωτομοντέλο, τον ηθοποιό και το σεξ σύμπολ.

Βγαίνει μια χειρουργός με τσίτα δέρμα από το μποτοξ και δυό χειλάρες αράπικες από το ενέσιμο υλικό  και λέει με ύφος γόησσας και ηρωίδας πόσο δύσκολο χειρουργείο τελείωσε.

Μπάστα ρε ψάρι.

Μετά βαρέθηκα τους ουρολόγους και την υπερτροφία του προστάτη.

Ο προστάτης πρέπει να είναι η μάστιγα αλλά και η κονόμα της εποχής μας αφού γεμίσαμε ουρολόγους να κυνηγάνε προστάτες με το ρομποτικό σύστημα. 

Μετά πάμε στους ορθοπεδικούς και τα ισχία, τα γόνατα και τις δισκοκήλες.

Αυτοί είναι πιο συγκρατημένοι στις διακηρύξεις τους αλλά στεναχωριέμαι που βάζουν τις γριές να περπατάνε μετά το χειρουργείο για να πεισθούμε ότι η εγχείρηση επέτυχε.

Τι να κάνουν και οι γριές, περπατάνε για να μην θυμώσει ο γιατρός.

Για τους γυναικολόγους δεν θα πώ γιατί θα γίνω κακός και θα με μισήσουν.

Οι αγαπημένοι μου όμως είναι οι ψυχίατροι και δη οι ψυχαναλυτικοί: 

πάντα θα βρούν μια μπουρδουκλωμένη εξήγηση γιά τα πάντα.

Αυτοί και οι παπάδες είναι οι πιό έξυπνοι από όλους.

Υπόσχονται την ευτυχία και, αν δεν την βρεις, φταίς εσύ.

Πλάτων, ο αφελής

 Ο Πλάτωνας ήταν πολιτικό ψώνιο και ήθελε να εφαρμόσει την ιδανική Πολιτεία.

Πίστεψε ότι είχε την ευκαιρία αυτή στις Συρακούσες και να μετατρέψει έναν τύραννο σε ιδανικό κυβερνήτη - φιλόσοφο.

Προφανώς, ήξερε λίγη ψυχολογία από δικτάτορες και εμπιστεύτηκε και το Διονύσιο Α  αλλά και τον γιο του τον Διονύσιο Β , με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε τεράστιους κινδύνους και κακοποιήσεις  και να πωληθεί ως δούλος.

Η αφέλεια είναι κακός σύμβουλος ειδικά στην πολιτική…

 και η  εμπιστοσύνη σε αυταρχικούς  πολιτικούς, είναι ανοησία.

Το να δώσεις δεύτερη ευκαιρία σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό είναι σα να συγχωρήσεις  μία γυναίκα που σε ήδη έχει κερατώσει: 

σχεδόν ποτέ δε στρώνει και φυσικά θα σε κερατώσει ξανά.

Τελικά ένας μεγάλος φιλόσοφος μπορεί να είναι και ένας μεγάλος αφελής.

:)

Πρώτο ταξίδι

Ήταν το 388 π.Χ. και σε ηλικία 40 ετών όταν ο Πλάτων προσκλήθηκε στην αυλή τουΔιονύσιου Α’ .  Γρήγορα συνδέθηκε με τον αδελφό της γυναίκας του τυράννου, Δίωνα, ο οποίος δέχθηκε με ενθουσιασμό τις ιδέες του και εξελίχθηκε σε αφοσιωμένο μαθητή του. Η στενή σχέση των δύο ανδρών επηρέασε σημαντικά τον φιλόσοφο που βρήκε δίπλα του έναν πολύτιμο σύμμαχο στη διάδοση της πολιτικής του θεωρίας . Η επαφή, όμως, του φιλοσόφου με τον Διονύσιο υπήρξε άγονη, αφού ο τύραννος θεώρησε προσβλητικές τις παραινέσεις του Πλάτωνα για στροφή στην αρετή και τη φιλοσοφία. Εξοργισμένος μάλιστα ο Διονύσιος σκέφτηκε αρχικά να τον καταδικάσει σε θάνατο. Μετά την παρέμβαση του Δίωνα, ο τύραννος αναθεώρησε και σχεδίασε την πώληση του Πλάτωνα ως δούλου. Λέγεται ότι στην Αίγινα ο Πλάτων κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του για άλλη μία φορά εξ αιτίας του νόμου που προέβλεπε τη θανάτωση του πρώτου Αθηναίου που θα εντοπιζόταν στο νησί. Αθωώθηκε την τελευταία στιγμή, όταν διαπιστώθηκε ότι ήταν φιλόσοφος. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, κατά τη διαδικασία της πώλησής του αναγνωρίστηκε από έναν γνωστό του, ο οποίος τον αγόρασε και τον ελευθέρωσε .

Δεύτερο ταξίδι

Το 367 π.Χ. πέθανε ο Διονύσιος Α’ και τον διαδέχθηκε ο νεαρός γιος του Διονύσιος Β’, ο οποίος βρισκόταν τον πρώτο καιρό υπό την επιρροή και την καθοδήγηση του Δίωνα. Ο Δίων πίστεψε πως με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση θα ήταν δυνατό να εξελιχθεί ο Διονύσιος σύμφωνα με το πλατωνικό πρότυπο του φιλοσόφου-βασιλιά. Ο Διονύσιος, μετά από παρότρυνση του Δίωνα, προσκάλεσε τον Πλάτωνα στις Συρακούσες. Ο Πλάτων στην αρχή δίστασε από ανησυχία μήπως το παράτολμο σχέδιο του αποτύχει. Συνειδητοποίησε, όμως, ότι δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία για να επιχειρήσει να εφαρμόσει το πολιτικό του όραμα κι έτσι αποφάσισε να επισκεφθεί για δεύτερη φορά τη Σικελία στα 60 του χρόνια.

«Εκείνο που βάρυνε στη σκέψη μου ήταν ότι, αν επρόκειτο να επιχειρήσω να εφαρμόσω όσα είχα σκεφτεί για τους νόμους και την πολιτεία, η δοκιμή έπρεπε να γίνει τώρα. [...] Ξεκίνησα λοιπόν από την πατρίδα μου κυρίως γιατί ντρεπόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό, μήπως φανεί ότι δεν είμαι μόνο παρά σκέτη θεωρία και ότι ουδέποτε επιλέγω να καταπιαστώ με κάποια πράξη»Επιστολή Ζ’ 328bc.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Δίωνα διέγνωσαν τον κίνδυνο που διέτρεχαν εξ αιτίας της πολιτικής πρότασης του φιλοσόφου και φρόντισαν να καλλιεργήσουν το έδαφος για τη ρήξη ανάμεσα στον Διονύσιο και τους δύο άνδρες. Διέβαλαν τον Δίωνα και τον Πλάτωνα, υποστηρίζοντας ότι οι δύο φίλοι σχεδίαζαν τον εκτοπισμό του τυράννου . Ο Διονύσιος καταδίκασε τον Δίωνα για συνωμοσία και τον εξόρισε από τη Σικελία, ενώ αιχμαλώτισε τον Πλάτωνα στην ακρόπολη των Συρακουσών . Ο Πλάτων, βαθύτατα απογοητευμένος από την υπονόμευση που εισέπραξε και τη δυσπιστία που του έδειξε ο Διονύσιος, θέλησε να διακόψει την πολιτική του δραστηριότητα και να εγκαταλείψει τη Σικελία.  Με τη μεσολάβηση του πυθαγόρειου Αρχύτα, ο Διονύσιος τον άφησε να επιστρέψει στην Αθήνα .

Τρίτο ταξίδι

Ο Διονύσιος προσκάλεσε ξανά τον Πλάτωνα στις Συρακούσες, όχι όμως και τον Δίωνα. Επέμενε να συνδεθεί ξανά με τον Αθηναίο φιλόσοφο, αφού ισχυριζόταν πως είχε γίνει φίλος της φιλοσοφίας και είχε ανάγκη την θεωρητική καθοδήγηση του Πλάτωνα. Συγχρόνως, του διεμήνυσε ότι μόνο αν τον επισκεπτόταν, θα διευθετούσε με δίκαιο τρόπο τα εκκρεμή οικονομικά ζητήματα του Δίωνα. Ο Δίων παρότρυνε τον Πλάτωνα να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του τυράννου, αλλά εκείνος το αρνούνταν με τη δικαιολογία ότι βρισκόταν πλέον σε προχωρημένη ηλικία που δεν του επέτρεπε ένα ακόμα ταξίδι . Τελικά για χάρη του Δίωνα και με την ελπίδα ότι ο Διονύσιος θα τηρούσε τις υποσχέσεις του, ο Πλάτων γύρω στο 360 π.Χ. αποτόλμησε το τρίτο ταξίδι του στις Συρακούσες . Η έκβαση και αυτής της επίσκεψης αποδείχθηκε γρήγορα απογοητευτική. Ο Διονύσιος δεν μεταβίβασε την περιουσία του Δίωνα στον ίδιο, και ο Πλάτων διαμαρτυρόμενος θέλησε να εγκαταλείψει τις Συρακούσες. Ο Διονύσιος προσπάθησε να τον μεταπείσει, προτείνοντας συμβιβαστικές λύσεις∙ πούλησε την περιουσία του Δίωνα, αλλά από τα έσοδα δέχθηκε να αποστείλει στον Δίωνα μόνο τα μισά. Ο Πλάτων, ενοχλημένος, αποφάσισε να φύγει, αλλά δέχθηκε τις κατηγορίες του τυράννου ότι δήθεν επιχειρούσε να αναχαιτίσει την πολιτική του σταδιοδρομία, εκδιώχθηκεαπό την αυλή του καιαιχμαλωτίστηκε ξανά.  Με τη βοήθεια του Αρχύτα και άλλων οικείων του από τον Τάραντα προμηθεύτηκε πλοίο και διέφυγε οριστικά από τη Σικελία . Στην Ολυμπία συνάντησε τον Δίωνα, ο οποίος ετοιμαζόταν να εισβάλει στις Συρακούσες για να εκδικηθεί τον Διονύσιο, αλλά ο Πλάτων αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία. Η εισβολή στις Συρακούσες πραγματοποιήθηκε, όμως ο Δίων τελικά δολοφονήθηκε . Ο Πλάτων είχε πιστέψει ότι αν η φιλοσοφία και η εξουσία είχαν συνυπάρξει σε έναν άνθρωπο, θα έλαμπε σε όλον τον κόσμο η αλήθεια ότι η ευδαιμονία έρχεται με τη φρόνηση και τη δικαιοσύνη. Η διάψευση των προσδοκιών του και η παταγώδης αποτυχία της τρίτης προσπάθειας στη Σικελία απομάκρυναν τον Πλάτωνα από κάθε άλλη ενεργή πολιτική δραστηριότητα. Έτσι, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο φιλόσοφος αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη διδασκαλία και τη συγγραφή των διαλόγων του.

https://www.academia.gr/atlantida/lyceum/?p=lemma&id=210&lang=1

γεροντοκρατία

 …ένας εγωιστής, νάρκισσος και ισχυρογνώμων νέος, γίνεται ένας απίστευτα εγωιστής, νάρκισσος και ξερόλας γέρος.

Η άννοια ενδυναμώνει και χρωματίζει - καθιστώντας γραφικά - όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, ιδίως τα αρνητικά.

Ενας τσιγκουνάκος στα νιάτα του θα γίνει σπαγγοραμένος γέρος και ενας ζηλιάρης νέος θα γίνει ένας παρανοικά ζηλιάρης γέρος που φοβάται ότι τον κερατώνει η γριά του.

Ενας καλός  ανθρωπος,  θα παραμείνει καλός και στα γεράματα.

Σχεδόν όλοι βέβαια, γίνονται αρνιά σε βαρειά αρρώστεια ή λίγο πριν πεθάνουν.

Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση κάνει κακό ψυχολογικά, ειδικά στις περιπτώσεις ανθρώπων που παίρνουν δύναμη και ζωή  από το κοινωνικό status που έχουν.

Προφανώς, καλό είναι να δουλεύει ο άνθρωπος όσο μπορεί…

…αλλά  να κάνει και την δουλειά του σωστά. 

Το να έχουμε γέρους ανθρώπους σε πολύ υπεύθυνες θέσεις,  με ένα μυαλό δύσκαμπτο και προσωπικότητα προβληματική στην συνεργασία και στην διοίκηση, δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει.

https://www.instagram.com/reel/DOOUp-aEbl_/?igsh=MTNndWlsMTQxZHBsZg==

Κίνα

 Πεκίνο 1987 :

ήμουνα ένας μικρός που είχα πάει στην Κίνα για να εκπαιδευτώ στον βελονισμό αλλά και για να ανακαλύψω μια εξωτική χώρα που σχεδόν ήταν απρόσιτη τότε, άγνωστη και μυστηριώδης.

Οι πληροφορίες ήταν ελάχιστες… διαδίκτυο δεν υπήρχε και  για να τηλεφωνήσω στην Ελλάδα,  γινόταν μόνο μέσω τηλεφωνητή και κάποτε χρειάστηκα 2 ωρες προσπάθεια για να συνδεθώ .

Οι εφημερίδες έκαναν να φτάσουν τρεις μήνες από την Ελλάδα. 

Ο καύσωνας του  87…που ήταν μειζον γεγονός, τον έμαθα σε λεπτομερειες  τρεις μήνες μετά, από το Βήμα,  που μου είχαν στείλει από την Ελλάδα.

Κάποιες φορές έβγαινα και στα προάστια για να ανακαλύψω την πόλη και όχι μόνο στο κέντρο. 

Σε κάποια φάση είδα μέσα σε προάστιο του Πεκίνου ενα σκελετωμένο άλογο να σέρνει ένα κάρο πάνω στο οποίο υπήρχανε κόκκαλα βοδιού με ελάχιστα υπολείμματα κρέατος απάνω. Προφανώς είχαν πάρει το κρέας και το υπόλοιπο το πήγαιναν  για σούπα ή ζωμό. 

Είχα στεναχωρηθεί πολύ με αυτή την εικόνα γιατί έδειχνε  το μέγεθος της φτώχειας σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. 

Τα κρεοπωλεία στις συνοικίες πουλούσαν κιμά που ήταν σχεδόν άσπρος από το πολύ λίπος που είχε μέσα. 

Η πρόοδος, η βιομηχανική και οικονομική,  στην Κίνα είναι απερίγραπτη πλέον:

800 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βγει από το επίπεδο της φτώχειας, ένα πολιτικό κατόρθωμα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία.

Και τώρα κάθομαι και βλέπω τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα προηγμένης τεχνολογίας και ηλεκτροκίνησης με τα οποία οι κινέζοι έχουν κατακτήσει τον κόσμο και απειλούν να κλείσουν  τις αυτοκινηβιομηχανίες στην Ευρώπη και την Αμερική. 

Τα εγγόνια των τύπων που οδηγούσαν ποδήλατα και κάρα, είναι άσσοι στα πολύπλοκα γκάτζετς που προσφέρουν τα αυτοκίνητά τους .

https://m.youtube.com/shorts/DfniTULWa1Y?fbclid=IwRlRTSANE_R9leHRuA2FlbQIxMQABHvwRXtkm5jxSNAxyepRSA7-6SqDaot_lrZmcI9hgXJWpRDKn9iHrOiNtSanf_aem_3J91gPO_Kpl5cDXcuS6rTw

με την ακοή εντοπίζεται το θύμα

 …το πιό αποτελεσματικό αρπακτικό δεν είναι αυτό με την δυνατή όραση αλλά αυτό με την δυνατή ακοή και το ακουστικό ραντάρ εντοπισμού του θύματος.

Ακούει το θόρυβο που κάνει το ποντίκι που κινείται κάτω από το χιόνι….

…το εντοπίζει με τα φτερά στο πρόσωπο που συνεργάζονται με τα αυτιά : οι ήχοι του κρυμμένου ποντικού δίνουν ερεθίσματα σε αυτιά  και στο δίσκο των φτερών,.

Τα αυτιά:  ταυτόχρονα.ερεθίζονται με μικροδιαφορές και τα αυτιά γιατί το ένα αυτί είναι πιο ψηλά από το άλλο και επιτρέπει το υπολογισμό απόστασης με  πολύπλοκη τριγωνομετρία που γίνεται αυτόματα και , φυσικά, ασυνείδητα.

Ερεθίζονται και τα φτερά διαφορετικά, ανάλογα την απόσταση απο το ποντίκι.

Οι μικροδιαφορές αυτές στον χρόνο και την ένταση ερεθισμού, επεξεργάζονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου στον εγκέφαλο της κουκουβάγιας και βγαίνει το τελικό αποτέλεσμα της θέσης και κίνησης του ποντικού.

https://www.facebook.com/reel/755926337346192?fs=e&fs=e

ο Σεφέρης

 …είναι σαφές στο ζεύγος ποιος εχει το πάνω χέρι: η Μαρώ.

Ο Σεφέρης τα έφτιαξε με τη Μάρω όταν αυτός ήταν 36 χρονών και αυτή 38, παντρεμένη με δύο παιδιά. 

Έγινε σκάνδαλο, δεν παντρεύτηκαν παρά μόνο την τελευταία στιγμή πριν φύγουν στην Αίγυπτο το 1941,  λίγο πριν μπουν  οι Γερμανοί στην Αθήνα. 

Ήθελε να πάει μαζί με το Σεφέρη 

Παράτησε τα παιδιά της στην Πηνελόπη Δέλτα η οποία μετά από λίγο αυτοκτόνησε. 

…τελικά τα δύο κοριτσάκια περάσανε πεινώντας στην κατοχή από δω κι από κει. 

Το ένα, η  Άννα Λόντου,  που είναι τώρα πλέον γριά, είναι στη έγχρωμη φωτογραφία, και μένει στο σπίτι του Σεφέρη.

Απορώ πως μία μάνα παρατάει τα παιδιά της σε ανθρώπους ξένους και φεύγει, σε καιρό πολέμου, σε μια άγνωστη χώρα και για άγνωστο χρόνο. 

Και πως το δέχτηκε αυτό ως επιτρεπτό ο σπουδαίος λουκουμάς Σεφέρης. 

Άκρως εγωκεντρική συμπεριφορά,  οι διάφοροι ποιητάδες μας.

στρατηγική αχρηστία

 Πώς να επιβιώσετε στην ελληνική δημόσια διοίκηση, στην πολιτική και τα κόμματα.

Αφορά και  τους διοικητές νοκοκομείων του ΕΣΥ.

Ο Ξυλουργός Σι ταξίδευε στην ύπαιθρο μαζί με τον νεαρό μαθητευόμενό του όταν έφτασαν σε ένα χωριό με έναν ιερό ναό χτισμένο γύρω από μια τεράστια βελανιδιά. 

Το δέντρο ήταν αρχαίο, πέρα από κάθε μέτρο, με τον κορμό του τόσο τεράστιο που χίλιοι άνθρωποι κρατώντας τα χέρια δεν θα μπορούσαν να το περιβάλλουν. 

Τα κλαδιά του απλώνονταν σαν πράσινος καθεδρικός ναός, προσφέροντας σκιά σε ολόκληρη την πλατεία του χωριού.

Ο μαθητευόμενος στάθηκε μαγεμένος. «Δάσκαλε!» φώναξε ενθουσιασμένος. «Σε όλα τα ταξίδια μου δεν έχω δει ποτέ ξύλο τόσο υπέροχο! Γιατί δεν το κοιτάς καν;»

Ο Ξυλουργός Σι μόλις που σήκωσε το βλέμμα από το μονοπάτι του. «Άχρηστο ξύλο», μουρμούρισε απαξιωτικά. «Φτιάξε βάρκες από αυτό και θα βυθιστούν. Φτιάξε φέρετρα και θα σαπίσουν πριν από τα σώματα. Φτιάξε εργαλεία και θα σπάσουν στα χέρια σου. Φτιάξε σπίτια και θα τα φάνε τα σκουλήκια. Είναι εντελώς άχρηστο—αυτός είναι ο μόνος λόγος που έχει ζήσει τόσο πολύ».

Ο ξυλουργός συνέχισε τον δρόμο του, αλλά εκείνη τη νύχτα το μεγάλο δέντρο του εμφανίστηκε σε όνειρο.

«Με τι με συγκρίνεις;» ρώτησε το δέντρο. «Με ωραία δέντρα όπως η κερασιά και η αχλαδιά; Εκείνα τα δέντρα που δίνουν καρπούς δέχονται επίθεση τη στιγμή που ωριμάζουν. Τα κλαδιά τους σπάνε, ο φλοιός τους ξεφλουδίζεται. Η ίδια τους η χρησιμότητα κάνει τη ζωή τους δυστυχισμένη, συντομεύοντας τη φυσική τους διάρκεια. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα πράγματα.

«Εργάζομαι εδώ και αιώνες για να γίνω εντελώς άχρηστο. Παραλίγο να πεθάνω αρκετές φορές στην προσπάθεια, αλλά τελικά τα κατάφερα. Η αχρηστία μου είναι τώρα η μεγαλύτερη χρησιμότητά μου. Αν ήμουν χρήσιμο, πιστεύεις ότι θα μπορούσα να μεγαλώσω τόσο πολύ;

«Εξάλλου, εσύ κι εγώ είμαστε απλώς πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Πώς μπορεί το ένα πράγμα να κρίνει το άλλο; Είσαι ένας θνητός που δεν καταλαβαίνει τίποτα—τι θα μπορούσες να ξέρεις για ένα άχρηστο δέντρο;»

Όταν ο Ξυλουργός Σι ξύπνησε, είπε στον μαθητευόμενό του για το όνειρο. Ο νεαρός μπερδεύτηκε: «Αν το δέντρο θέλει να είναι άχρηστο, γιατί χρησιμεύει ως ιερό;»

Ο δάσκαλος χαμογέλασε. «Σιωπή! Απλώς βρίσκει καταφύγιο εκεί. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν μπορεί να το βλάψουν διαφορετικά. Αν δεν ήταν ιερό δέντρο, δεν θα κινδύνευε να κοπεί; Ο τρόπος που προστατεύει τον εαυτό του είναι διαφορετικός από τα συνηθισμένα δέντρα, οπότε αν το κρίνουμε με συμβατικά πρότυπα, θα παραπλανηθούμε πολύ».

Επιφανειακά, αυτή η ιστορία φαίνεται να αφορά διαφορετικούς ορισμούς της αξίας—ο ξυλουργός βλέπει ξυλεία, το δέντρο βλέπει επιβίωση. Αλλά αν σκάψεις βαθύτερα, ανακαλύπτεις κάτι επαναστατικό: 

το δέντρο έχει βρει ελευθερία μέσω της στρατηγικής αχρηστίας.