Ο λύκος είχε γεράσει αλλά διατηρούσε ακέραιο το ηθικό του:
οι δυνάμεις του τον είχαν εγκαταλείψει σε σημαντικό βαθμό αλλά η ιδέα που είχε για τον εαυτό του , δεν είχε υποχωρήσει ούτε χιλιοστό.
Ο λύκος πάντα πίστευε ότι είναι σπουδαίος και πλασμένος για ηγέτης… αλλά είχε και λόγους για να το πιστεύει:
ήταν άτομο με μεγάλες ικανότητες.
Ήταν ανθεκτικός, γενναίος, πεισματάρης, προστατευτικός στην οικογένεια και την αγέλη του.
Όταν έπρεπε, ήταν αδίστακτος και φονιάς, ήταν σκληρό καρύδι από την φύση του.
Γενικά, δεν σήκωνε πολλά από εχθρούς και ανταγωνιστές:
τους πολεμούσε με μανία, μέχρι να τους εξοντώσει ή μέχρι να τους τρέψει σε φυγή.
Είχε οξυδέρκεια , οξύνοια, μεγάλη αντίληψη και ηγετικές ικανότητες, αρετές που τον καθιστούσαν φυσικό αρχηγό στην μικρή του ομάδα - αγέλη.
Η ομάδα του ήταν πάντα μικρή…ποτέ δεν τα κατάφερε να την μεγαλώσει, παρ´ όλο που το προσπάθησε αρκετά.
Ο κυριότερος λόγος που έμεινε μικρή ομάδα του ήταν ο εγωισμός του: ότι δεν κατάφερε να βρει αρκετά αξιόλογα στελέχη για να την στελεχώσει .
Έτσι εγωιστής που ήταν, δεν ανεχόταν κανένα άλλο λύκο με ικανότητες πάνω από το μέτριο… με αποτέλεσμα, η ομάδα του, να έχει μόνο αυτόν αδιαμφισβήτητο αρχηγό.
… και από κει και κάτω, όλοι οι υπόλοιποι, ήταν απλοί στρατιώτες χωρίς καμμιά πρωτοβουλία.
Δεν υπήρχαν ικανοί «αξιωματικοί», ανώτεροι και κατώτεροι, που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν σε μεγάλα εγχειρήματα.
Τελοσπάντων… τώρα, αυτά ήταν παρελθόν.
Είχε πλέον γεράσει γιά τα καλά και είχε μείνει μόνος.
Ήταν και η φύση του μοναχική… ήταν και το γεγονός ότι είχε χάσει τις φυσικές του δυνάμεις και δεν ανεχόταν να αμφισβητείται από κανέναν:
ούτε κάν από τις λύκαινες…τα θηλυκά της ομάδας του.
….οι οποίες πάντα γύρευαν αρσενικό με δύναμη… δύναμη φυσική, ηγετική και σεξουαλική.
«Έτσι είναι τα θηλυκά… πάντα τρέχουν πίσω από τα ισχυρά αρσενικά χωρίς πολλές ενοχές και ενδοιασμούς»…έλεγε η παλιά πατροπαράδοτη σοφία των λύκων που κληροδοτούνταν από γενιά σε γενιά.
🙂
Το είχε πάρει απόφαση ότι θα μείνει μόνος του μέχρι να πεθάνει αλλά πολλές φορές θύμωνε με όλους αυτούς παλιά τον θαύμαζαν και τώρα τον αγνοούσαν.
Όλους αυτούς τους τενεκέδες με την χαμηλή αυτοεκτίμηση που τον καλόπιαναν γιά να τα ‘χουν καλά μαζί του και τώρα έκαναν ότι δεν τον βλέπουν όταν περνούσε κοντά… από τους δρόμους και τα στέκια τους.
…σήμερα ήταν πρωί…. και είχε σχετικά καλή διάθεση γιατί χθες και προχθές είχε φάει καλά:
είχε καταφέρει να αρπάξει ένα μικρό κατσικάκι το οποίο ήταν κουτσό και δεν μπορούσε να τρέξει αρκετά γρήγορα.
Εκεί λοιπόν που καθόταν και λιαζότανε απολαμβάνοντας την ζέστη του ήλιου, την θεραπευτική για τους πόνους στους μύες και στις αρθρώσεις του, είδε να περνάει δίπλα του για ένα θηλυκό αγριογούρουνο.
Μεγαλόσωμο, κουνιστό και λυγιστό.
Γεια σου λύκε - γερολύκε!
… παλιά δόξα της ένδοξης γενεάς των γενναίων λύκων που εμείς τα αγριογούρουνα πάντα είχαμε σε μεγάλο σεβασμό!
Ο λύκος σήκωσε το βλέμμα και την κοίταξε καχύποπτα:
«λες να με κοροϊδεύει αυτή η βρωμιάρα?
Είναι δυνατόν να αγνοεί το γεγονός ότι είμαι ένας γενναίος και άγριος λύκος και να κάθεται να μου μιλάει με τόσο θάρρος χωρίς να με φοβάται?»
Κοίταξε λίγο καλύτερα για να καταλάβει τις προθέσεις της και να ζυγίσει την πιθανότητα να της επιτεθεί και να την φάει.
Δυστυχώς φαινόταν εξαιρετικά δυνατή και μεγαλόσωμη:
ήταν σχεδόν διπλάσια σε μέγεθος από αυτόν και είχε και δύο χαυλιόδοντα τα οποία δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά.
«Μη με κοιτάς καχύποπτα, γλυκέ μου γερο-λύκε» είπε ναζιάρικα η γουρούνα, «όχι μόνο δεν έχω κακές προθέσεις για σένα αλλά έχω και πολύ καλές: σε βλέπω σαν ένα φίλο, σαν ένα δυνητικό σύντροφο… σε γλέντια και χαρές».
«Μα τί λέει αυτή?», σκέφτηκε ο γερόλυκος… «τρελάθηκε?»
«Με βλέπεις σαν φίλο και δυνητικό σύντροφο?», ρώτησε κατάπληκτος στη γουρούνα.
«Βεβαίως», είπε αυτή… «εγώ πάντα σε έβρισκα «γοητευτικό, λεβέντη και σέξυ» είπε ναζιάρικα η γουρούνα.
…σέξυ? είπε ο λύκος?
…ξεχνάς ότι εγώ είμαι λύκος και συ γουρούνα?
Έλα μωρέ λύκε! τί οπισθοδρομικός που είσαι?
…καθόλου inclusive!
τώρα, πλέον, έχουν ξεπεραστεί όλοι αυτοί οι ανόητοι διαχωρισμοί….
….δεν παρακολουθείς την κοινωνία των ανθρώπων?»
«Των …ανθρώπων?», φώναξε με αηδία ο λύκος.
«όχι βέβαια!
…αν ήθελα να συμμετέχω στην αηδιαστική και εκφυλισμένη κοινωνία των ανθρώπων θα είχα γίνει σκύλος!
Να τους γλείφω για να μου πετάνε κόκκαλα!
…να μου λείπει τέτοιος εξευτελισμός!
Αλλά, για πές μου…είπες στα αλήθεια ότι με βρίσκεις σέξυ?»
«Αλήθεια είπα», δήλωσε σοβαρά η γουρούνα.
«Το αγριωπό σου στυλ ήταν πάντα πολύ σέξυ»
«Και να ξέρεις ότι ακόμα σε βρίσκω…θα μπορούσαμε να περάσουμε πολύ καλά μαζί».
«Εμείς τα αγριογούρουνα είμαστε γλεντζέδικοι τύποι και κάνουμε πολύ καλή παρέα με πάρτυ και γλέντια στα οποία θα μπορούσες να συμμετέχεις κι εσύ, αν ήσουν συνεργάσιμος.
Και, όταν λέω συνεργάσιμος, λέω, για παράδειγμα, ότι θα μπορούσες να μας δίνεις κανα μεζέ από τα κοψίδια που πιάνεις: να όπως αυτό εδώ το κατσικάκι που δεν το έχεις φάει ολόκληρο γιατί το στομάχι σου το γέρικο δεν αντέχει»
«χμμμ…ώστε μεζέ, θέλεις ?» ρώτησε ο γερόλυκος.
«Κι εσύ τι θα κάνεις για μένα? απλώς θα με καλέσεις στην γουρουνο- οικογένειά σου?»
Καταρχήν θα κάνουμε μια αγκαλίτσα για να δεις πόσο τρυφερή σάρκα έχω…όχι για φάγωμα αλλά για τρυφερή ξεκούραση.
Θα ξαπλώσεις τα κοκαλάκια σου πάνω στην μαλακιά και ζεστή κοιλίτσα μου -που πάλλεται ρυθμικά από την αναπνοή μου- και θα νανουριστείς από τους χτύπους της καρδιάς μου που θα τους νιώθεις και θα τους ακούς σαν τους ήχους ενός συντροφικού ρολογιού» .
«Κοιλίτσα? νανούρισμα? συντροφικό ρολόι?»
«μα τι λέει αυτή η σκρόφα? θέλει να με τρελάνει εντελώς?»
μονολόγησε απο μέσα του ο γερολύκος.
«Γιατί δεν πας να φας κανα βελανίδι, κυρά γουρούνα?» ρώτησε ο λύκος .
«Τι το θες το κατσικάκι?
Τα κατσικάκια είναι για τους εκλεκτούς: για εμάς τα σαρκοφάγα» δήλωσε περήφανα ο λύκος.
«Δεν είμαι πλασμένη μόνο για βελανίδια, χαρούπια και ρίζες…κύριε λύκε» είπε η γουρούνα.
«εμείς τα γουρούνια είμαστε παμφάγα: τρώμε και κρέας… και ζωικά και φυτικά προϊόντα.
…. αφού σου είπα ότι είμαστε «συμπεριληπτικοί» από τη φύση μας» , συμπλήρωσε η γουρούνα, δίνοντας μια ιδεολογική απόχρωση στην δήλωση της.
(συνεχίζεται)
