Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ

 …κάποτε η πεθερά μου - Θεός σχωρέστηνε- παρέστη  σε ένα πιθανό προξενιό ενος νεαρού ανιψιού της , αγαθιάρη και ντροπαλού, με μιά νεαρή ξανθιά, εντυπωσιακή και μάλλον περπατημένη.

Μιά ματιά της έρριξε και απεφάνθη : «δεν κάνει αυτή…πάμε»,  είπε χαμηλόφωνα στους γονείς του νεαρού.

Όταν την ρώτησα, μετά, πως έβγαλε κρίση τόσο γρήγορα μου λέει: 

«έλα τώρα…η ξανθιά με την βαμμένη μαλλούρα και το ύφος το μοιραίο…είσαι καλά? θέλεις και άλλες αποδείξεις για τον φόνο πέρα από το πιστόλι και το μαχαίρι?»

«…μιά μπουκιά θα τον κάνει τον δικό μας!»

Η λαική σοφία της πεθεράς μου, αυθεντική και διαυγής από την κρυστάλλινη πηγή της εμπειρίας ζωής, μέ έβαλε σε σκέψεις.

Η πραγματική γνώση δεν έχει ανάγκη απο βαθυστόχαστες επιστημονικούρες, από κοινωνιολογικές και ψυχολογικές αναλύσεις, από παραπομπές σε εκτενή βιβλιογραφία.

Η επιστημονικόμορφη ανακατωσούρα που συχνά βλέπουμε σε ειδικούς παπαρολόγους με τρομερό ύφος και τρομερές παπαροδημοσιεύσεις, είναι απλά η στάχτη στα μάτια των αφελών που θα πειστούν να πληρώσουν ή να ψηφίσουν τον πελάτη τους.

Η αλήθεια πρέπει να είναι απλή και όμορφη.

 Απλή και όμορφη σαν τον φυσικό νόμο της βαρύτητας και της άνωσης των υγρών.

Ό,τι δεν είναι απλό και όμορφο, δεν είναι αυθεντικό.

ΑΓΝΟΙΑ, ΠΗΓΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ

 

Υπάρχουν τρία είδη δυστυχισμένων: 

αυτοί που ξέρουν τις αιτίες της δυστυχίας τους, αυτοί που τις αγνοούν και αυτοί που νομίζουν ότι όλα πάνε καλά μέχρι να τους πέσει η κεραμίδα στην κεφάλα.

Οι πιο ταλαίπωροι είναι οι τελευταίοι.

Σύζυγοι που νόμιζαν την γυναίκα τους άγγελο και την είδαν πρωταγωνίστρια σε σαδομαζοχιστικό πορνό.

Οι άλλοι, που τσακωνόμαστε χρόνια με την κυρά μας γιατί αποδείχτηκε γλωσσού και μέγαιρα, κινδυνεύουμε λιγότερο από κατάθλιψη.

Η άγνοια είναι η κύρια πηγή ανθρώπινης δυστυχίας.

ΚΟΝΤΟΣΟΥΒΛΙ ΓΙΑ ΤΑ ΤΣΆΚΡΑΣ

 ...υπάρχουν λέξεις η συνθετικά λέξεων που, μόλις τα δώ, αμέσως κουμπώνομαι αμυντικά:

...πχ «ευρω»: ευδιαγνωστική, ευρωθεραπευτική , ευρωασφαλιστική , ευρωεργασιακή.

Όλοι ευρωπαίοι, τάχα, για ευρω- κύρος (του κώλου).

Οι βιο-παπαρολογικές εφαρμογές είναι συνήθως ψευτοοικολογικές:

Βιοενεργειακή- βιοκλιματική-βιομπουρδολογική  κλπ

Παλιά, μια πολύ φορεμένη λέξη απο απατεώνες ήταν η κυβερνο...τάδε: απο την κυβερνητική, που ήταν της μόδας πριν 30-40 χρόνια.

Τωρα, είναι το νανο-ταδε, από την  νανοτεχνολογία.

Νανογιλέκα κλπ

Τα «Λειζερ» -τάδε επίσης μου σηκώνουν λίγο την τρίχα.

Αλλά αυτό που μου την δίνει πιό πολύ είναι η «ολιστική» : θεραπεία , ψυχοθεραπεία, προσέγγιση, κλπ

Κόβω αμέσως κάθε ανάγνωση ή συζήτηση: σαν να μου πατάς τον κάλο.

Έχω τραυματική εμπειρία απο τότε που κάλεσα μία κυρία σε εστιατόριο και, με το καλημερα, μου είπε ότι είναι οπαδός της φυτοφαγίας, της  γιόγκα, της ολιστικής θεραπευτικής και του καθαρισμού των τσάκρας.

Και ήθελα να παραγγείλω κοντοσούβλι.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ - ΚΥΤΤΑΡΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ - ΦΡΟΥΡΙΑ

 

Από τα λίγα πράγματα που με κάνουν να χαίρομαι -και αυξάνουν την μάλλον ταλαιπωρημένη αισιοδοξία μου - είναι τα νέα ζευγάρια με παιδιά ανάμεσα στα 12 και τα 16-17. 

Μικρές οικογένειες που αγωνίζονται να ζουν αρμονικά: καλή σχέση στο ζεύγος, καλή σχέση με τα παιδιά.

Παιδιά  σε δύσκολη ηλικία γεμάτη κινδύνους. 

Ισορροπία. Αγάπη. Ανθρωπιά. Λογική.

Μικρά, υγιή φρούρια που αντιστέκονται. 

Όσοι αμφισβητούν τον θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας, όσοι χλευάζουν τους παραδοσιακούς δεσμούς γενικά, όσοι περιφέρονται σαν φτερά εδώ και κεί -ξυπνήστε!…συνήθως σε βρώμικες γωνιές καταλήγουν τα ελαφριά σκουπίδια-  ας δουν λίγο το είδωλό τους στον καθρέφτη και ας αποφασίσουν με ειλικρίνεια και τόλμη, αν τους αρέσει.

Μετά, ας σκεφτούν λίγο.

Λίγη σκέψη κατά μόνας, ποτέ δεν βλάπτει.

ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ

 

Στην Ελλάδα υποτίθεται ότι τσακωνόμαστε για τις ιδεολογίες ενώ, στην ουσία,  έχουμε προσωπικές αντιδικίες και συμφέροντα : θεσιθηρία, κονόμα, μικροφιλοδοξίες, μωροφιλοδοξίες, «ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε» κλπ.

Οι παρακεντέδες κάθε υπουργού - ή ακόμα και βουλευτή - προσπαθούν να του μοιάσουν…. εμφανισιακά αλλά και στην συμπεριφορά και στο στυλ.

Κάποτε που ήμουνα στο κόμμα του Τσοβόλα, ήταν ένας τύπος που ηταν ιδιος ο Τσοβόλας  σε νεαρή ηλικία. 

Και δεν ήταν συγγενείς. 

Απλά του φερνε λίγο στη φάτσα, έφτιαξε και το μαλλί και την έκφραση, και , έγινε ίδιος ο Τσοβόλας.

Στελεχάρα.

Το βλέπω και τώρα  σε παρατρεχάμενους : 

κάτι τενεκέδες ξεγάνωτοι… που είτε φόρεσαν ένα κουστούμι  και μια γραβάτα…είτε μια ψευτοαγωνιστική περιβολή -ανάλογα το «αφεντικό»…

Αντιγράφουν το στυλ και τις ατάκες του αφεντικού τους  και νομίζουν ότι έπιασαν τον Πάπα από τα  «παπά….».

Αρχίζουν να φαντάζονται και τον εαυτό τους βουλευτή… 

Βλέπουν ότι, στην ουσία,  δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά από τους υπάρχοντες… Άρα σου λέει γιατί αυτός και όχι και εγώ»…»

Βέβαια, άμα γράψουν δύο γραμμές,  κάνουν 30 ορθογραφικά και συντακτικά λάθη.

Λεπτομέρειες.

Τα κόμματα είναι τα μεγαλύτερα διαφθορεία: παίρνουν ασήμαντους  ανθρώπους και, αντί να τους μορφώσουν και εκπαιδεύσουν, τους διαμορφώνουν φιλοδοξίες χωρίς να βελτιώνουν καθόλου το ποιόν  τους.

Και μετά διαμαρτύρονται οι κομματικοί ηγήτορες ότι δεν έχουν στελέχη να κάνουν μια δουλειά σωστή...

Αφού εσείς τους φτιάχνετε ρε… καθ´ εικόνα  και ομοίωσιν…

ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ , ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΕΣ

…άμα βλέπω υιοθεσίες νέων από γέρους , ειδικά  λεφτάδες ή φιρμάτους, διπλοκουμπώνομαι.

…σαν την Ολλανδή εξηντάρα δημοσιογράφα με την κόκκινη καπελλαδούρα που φιλοξένησε - και τελικά υιοθέτησε-  τον 23χρονο Αφγανάκο.

Γλυκούλης, το αξίζει!

Και ο Σαρτρ υιοθέτησε  μιά απ´ τις γκόμενές του: την περνούσε καμμιά …σαρανταριά χρόνια.

Σούγκαρ ντάντυ, ο πουροφιλόσοφος.

Και η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η «αιώνια σύντροφός» του, η σημαία των φεμινιστριών, ήταν μπαισέξουαλ και υιοθέτησε μιά νεαρή ερωμένη της.

( η οποία μετά τον θάνατό της «μαμάς» την έκανε ρόμπα αποκαλύπτοντας ένα σωρό ερωτικές βρωμιές).

Η Ολλανδή φιλάνθρωπος  με την καπελλαδούρα, δεν περιέθαλψε καμμιά γριά Κούρδισσα ή καμμιά Ιρακινή οικογένεια.

Ήθελα φρέσκο κρέας από το Αφγανιστάν.

Γ αυτό,  όταν βλέπω υιοθεσίες, φιλανθρωπίες και «ευαισθησίες» λέω: κούμπωμα διπλό!

Ο ΗΓΕΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΡΑΣΤΗΣ

Έρωτες. 

Η σχέση ηγέτη -οπαδών, μοιάζει με ερωτική σχέση: 

ο Ηγέτης/Εραστής ενσαρκώνει όλες τις ελπίδες, όλες τις καταπιεσμένες φιλοδοξίες και όλες τις κρυμμένες ανασφάλειες των οπαδών. 

Οι οπαδοί είναι σαν την κακομοίρα λαικογκόμενα που ελπίζει να αλλάξει η ζωή της μέσα από την σχέση της με τον ωραίο, θαρραλέο και ματσωμένο τύπο που την λατρεύει. 

Δικαίωση, καταξίωση και ευημερία έν όψει.

Γιατί τον λατρεύει και αυτή... και του συγχωρεί ένα σωρό ελαττώματα του λεβέντη.

...εκτός από ένα: να την προδώσει γιά μιά άλλη.

Συνήθως, μια πολύφερνη νύφη. 

Αλλά, και ο Ηγέτης-Εραστής, κουφιοκεφαλάκης όπως είναι συνήθως, όσο πιό καψούρα  βλέπει την γκόμενα - λαουτζίκο , τόσο φουσκώνουν τα μυαλά του ότι είναι ξεχωριστός, χαρισματικός, σπέσιαλ και Αναντικατάστατος.

Και φυσικά, για να μην χαλάσει η υπέροχη «σχέση», της λέει ό,τι αυτή θέλει να ακούσει. 

Γιά όσο πάει.

Μια αμφοτερόπλευρη,  ανατροφοδοτούμενη σχέση αλληλοπαραμυθιάσματος: όπως συνήθως όλες οι ερωτικές σχέσεις. 

Στην  αρχική φάση. 

Γιατί πάντα ακολουθεί και η επόμενη φάση: 

της προσγείωσης στην πραγματικότητα. 

Ωραίο το δροσερό νεράκι, να το πιούνε και οι δυό, αλλά, δυστυχώς, κάποιος πρέπει να κουβαλήσει  το λαγήνι στον ώμο. 

Και,  φυσικά, ουδείς σπουδαίος εραστής καταδέχεται να κουβαλάει λαγήνια: είναι προορισμένος να εμπνέει τους άλλους να τα κουβαλάνε.

Πάνω εκεί λοιπόν που κουβαλάει η κακομοίρα,  ιδρώνοντας, το λαγήνι, αρχίζει να τρίζει και η ερωτική σχέση και να δραπετεύουν οι ψήφοι.