κοτσονάτος στις ομαδικές εκδρομές

 ….ζηλεύω κάτι κοτσονάτους γερο-συνταξιούχους με καρό πουκάμισα και μαλακά σπορ παπούτσια που τρέχουν σε ομαδικές εκδρομές ιστορικοπροσκυνηματικού χαρακτήρα.

….πχ στην εβδομηκοστή πέμπτη επέτειο απο την ανακατάληψη του οχυρού 825 για την «ανακοπή της ναζιστικής λαίλαπας», την τρύπα του Νταβέλη «εκεί που τον στρίμωξε ο υπομοίραρχος Σκαλτσοδήμος», στα Τρίκαλα στα δυό στενά «που σκότωσαν τον Σακαφλιά» κλπ.

Τι ωραία να ήμουνα και γω εκεί!

Πλατάνια, πράσινο και καθαρός αέρας!

Μετά όλοι μαζί θα πηγαίναμε για μπύρες και γίδα στα κάρβουνα και θα λέμε ιστορίες απο την ζωή μας.

Εκεί θα τους ταράζω στα ψέμματα… με τόση τέχνη,  που δεν θα το καταλαβαίνει κανένας.

Το μυστικό είναι να κάνεις τον ντροπαλό.

Ειδικά όλες οι συνταξιούχες του Δημοσίου θα με λατρεύουν.

η ψευδοτέχνη προκαλεί την αυθεντική τέχνη

 Στο παλάτι του Δόγη (Palazzo Ducale) γινεται έκθεση έργων του Τιντορέτο απο διαφορα μουσεία ( βλ. αυτοπροσωπογραφία του).

Έναν κορυφαίο ζωγράφο της αναγέννησης, με έργα σταθμούς στην ιστορία της τέχνης, βρήκαν τον τρόπο για να τον «τιμήσουν» κατάλληλα: ανάμεσα στα αριστουργήματά του έβαλαν και δυό μοντέρνα, ακατανόητα, ζωγραφικά σκουπίδια...

Σαν να το κάνουν επίτηδες...σαν να θέλουν να τον εμπαίξουν αναδρομικά.

Κάθε προσπάθεια να προκαλέσει η τέχνη ψυχική πληρότητα, ευεξία, ανάταση, σκέψη  και ελπίδα, πρέπει να καταδικαστεί.

Επιτρέπονται μόνο η απελπισία, η ασχήμια και η σύγχιση.

Έλενα Φεράντε

 Η λογοτεχνία είναι σαν τα γλυκά: αν φας μερικά καλά, δεν αντέχεις τα γλυφιτζούρια και τα κορνέ.

Αν διαβάσεις την Αννα Καρένινα , δεν αντέχεις την Λένα Μαντά. 

Είναι θέμα άσκησης της μύτης, της γλώσσας και του ουρανίσκου. 

Και του μυαλού, φυσικά.  

Ευαίσθητες καρδιές, ευαίσθητοι γευστικοί κάλυκες.

Αν αποπλανηθούν  από ένα πραγματικό γόη, δεν αρκούνται στη βαρεμάρα του κυρ Μπάμπη.

Δυναμίτης.

…αχ!…να ήμουν ήρωας!

 …ένα ομορφόπαιδο γυναικολόγος έγινε ήρωας γιατί λέει κουβάλησε με τα χέρια αιμορραγούσα κοπέλα σε παρακείμενη ιδιωτική κλινική και εκεί την έσωσε.

Είναι όσα κατάλαβα διαβάζοντας θαυμαστικές αποσπασματικές αναφορές εδώ και κεί…χωρίς βέβαια να επιμείνω στις λεπτομέρειες του θαυμαστού συμβάντος.

Και δώστου φωτογραφίες του ομορφόπαιδου - ήρωα - επιστήμονα κλπ κλπ…σε τέλεια σέλφι και χωρίς αίματα.

Είναι θαυμάσια γεγονότα όλα αυτά και με κάνουν να ζηλεύω λιγάκι.

Νέος και ωραίος γιατρός σώζει νέα και ωραία στα πρόθυρα του θανάτου?

Τέλεια  ιστορία για θετικό παράδειγμα.

Προφανώς μετά τον παραλίγο θάνατο θα του κανε κανα τραπέζι…(λέω εγώ, με ζήλεια).

…αλλά,  ρε γαμώτο, αυτά τα θαυμαστά γεγονότα θέλουν και τύχη για να σου συμβούν… 

Δε συμβαίνουν στον καθένα και κάθε μέρα. 

Δεν είναι απλό να γίνεις ήρωας… πρέπει να έχεις και μία θεϊκή εύνοια. 

Εμένα το μόνο που μου έτυχε ήταν να περάσω κάτι γριές στο απέναντι πεζοδρόμιο. 

Αλλά δε γίνεσαι ήρωας έτσι.

ακατάστατη γλώσσα, ακατάστατο μυαλό

 …πλάκά έχουν οι ψυχίατροι που προσπαθούν να δείξουν φιλολαικοί και προσιτοί κακοποιώντας την γλώσσα.

…πχ δεν τους αρέσει ο όρος «γονέας»: προτιμούν να γράφουν ο «γονιός».

Αριστερόμορφο και λαικόμορφο…πιθανόν προέρχεται από την αγοραία φραση : «γαμώ τον γονιό σου».

Οκ.

Αλλά στον πληθυντικό δεν τους πάει να γράψουν «οι γονιοί»: παραείναι μπαναλαρία….οπότε γράφουν το πιό καθαρευουσιάνικο «οι γονείς».

Το ίδιο κάνουν και οι εκπαιδευτικοί: στην ονομαστική «το σχολειό», η «σκολειό» ( πχ κρυφό σκολειό) , αλλά  γενική «του σχολείου» :

πχ κανείς Δάσκαλος δεν θα πει ότι είναι «δάσκαλος δημοτικού σχολειού»

…και στον πληθυντικό λένε  «τα σχολεία» ( τα «σχολειά» δεν αρέσουν)

Τελικά το μήνυμα είναι ένα: γράφε όπως σου κατέβει και δεν τρέχει τιποτα.

Ο,τι και να πείς, μέσα είσαι. 

...πχ…να ένας  γραμματιζούμενος - πολιτικός και καθηγητής οικονομικών στο ΕΚΠΑ που μας μαθαίνει σκέψη και γλώσσα: 

μπερδεύει το «απευθύνομαι» με το «αποφαίνομαι» και το «τριγύρω» με τον ... «τρύγο»!

γιατροί: γιατί στέγνωσε η ψυχή τους?

...κάποτε οι γιατροί ήταν κουλτουριάρηδες, λογοτέχνες , διπλωμάτες, ιστορικοί υψηλοτάτου επιπέδου : ο Γουσταύος Σλυμπερζέ (διάσημος βυζαντινολόγος και νομισματολόγος που έγραψε κάτι τόμους ιστορίας σε μέγεθος τσιμεντόλιθου) , ο Κοραής, ο Καποδίστριας, ο Γουσταύος Λε Μπον( πρωτοπόρος της κοινωνιολογίας) κλπ

Ακόμη και πρόσφατα, στην Ελλάδα, υπήρχαν γιατροί που είχαν μόρφωση τρομερή: πχ διάβαζα αναμνήσεις του Νικολάου  Λούρου, απο τα φοιτητικά του χρόνια στη Γερμανία, και είχα μείνει άναυδος με τα ποικίλα κουλτουροενδιαφέροντά του. 

Συν την Ιατρική , που διέπρεψε. 

Συν την τόλμη, να γράψει πανεπιστημιακό σύγγραμμα , το 1949, στην δημοτική. (Είχε άποψη και γιά το γλωσσικό...που ήταν αγριεμένο θέμα,τότε, να ασχοληθείς).

Πως στο καλό προλάβαιναν και μάθαιναν τόσα πράγματα, τόσες γλώσσες, και μάλιστα σε βάθος, απορώ.

Τώρα ούτε Ιατρική προλαβαίνουμε να μάθουμε, καλά-καλά, ούτε και  τίποτε άλλο. 

Και δεν είναι μόνο ότι η Ιατρική μεγάλωσε σε όγκο πληροφοριών.

Είναι, νομίζω, το κλίμα, που δεν ευνοεί την γενική μόρφωση: η κοινωνία εκτιμά τους υπερειδικούς.

Χώρια τις νευρώσεις που θεριεύουν και δεν σ´ αφήνουν να ηρεμήσεις και να μελετήσεις.

Η μελέτη έπαψε να είναι διασκέδαση: έγινε επάγγελμα.

Συν τον ναρκισσισμό του ξερόλα: όλοι τα ξέρουν όλα.

Τα έψαξαν στο Google.

🙂

Τώρα οι μόνοι γιατροί που μπορείς να συζητήσεις κάτι -πέρα από αρρώστους και Ιατρική- είναι οι ψυχίατροι: είναι οι μόνοι που έχουν μάθει να ακούνε.

Οι υπόλοιποι, ή δεν μιλάνε καθόλου, ή μιλάνε γιά να ακούσουν τον «υπέροχο» εαυτό τους.

Που  τα λέει «υπέροχα», φυσικά.

ΒΕΝΕΤΙΑ, ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

...έφτασα στον «οίκο των μετανοημένων»....παλαιό μοναστικό ίδρυμα θηλέων , κτισμένο τον 16ο αιώνα από τον διάσημο αρχιτέκτονα της εποχής, Παλάντιο.(Andrea Palladio).

(Πολλά γνωστά ιστορικά κτίρια και ναοί  της Βενετίας είναι κτισμένα από αυτόν.)

Τώρα ξενοδοχείο.

Γιά μετανοημένους και αμετανόητους.

Αδιακρίτως.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Le_Zitelle?fbclid=IwAR19IEv7ZbNANapxKZHAGT0nlovNNnzwDqJxppgjo_jO3xf8X00JWUkIZP4_aem_AfWP6KPMGFAqX6ooaRuLiNqqF7hFY7NNeHSsq2Jf21QxvwUy-vLSdSOal1vWXDLAAj4