Μεταξύ Ουρανού και Γής

 Κουνέλια, Λιοντάρια και άλλες πονεμένες ιστορίες

 

…αν πεις ένα χριστιανό ότι το Τριαδικό δόγμα αναφέρεται σε κατι ανύπαρκτο και ότι , τελοσπάντων, είναι προϊόν συμβιβασμών ανάμεσα στους ορθοδόξους,  τους οπαδούς του Αρείου  και το μεγάλο Κωνσταντίνο, -οι οποίοι δεν ήξεραν  τι να κάνουνε για να μην σκοτωθούνε μεταξύ τους- και βρήκανε αυτό τον παράλογο συμβιβασμό  των τριών προσώπων σε μία φύση και δεν ξέρω τι άλλο και από κει και δώθε λεμε αυτό το Δογμα…

…θα σε μισήσει.

Άν πεις σε ένα φανατικό  Χριστιανό ότι όλα αυτά είναι θεωρητικές κατασκευές και ότι ο Χριστός ήταν πχ  ένας θεόπνευστος προφήτης , θα σε μισήσει…

…αφάνταστα.

….διότι καταρρίπτεις όλο το κοσμοείδωλο το οποίο έχει κατασκευάσει  μέσα στο κεφάλι του και βάσει του οποίου κοσμοειδώλου ο αυτός υπάρχει και λειτουργεί.

Ανατρέπεται ο κόσμος του. 

Και όταν ανατρέπεται ο κόσμος κάποιου, ανατρέπεται και ίδια η ύπαρξη του…

…και είναι πάρα πολύ δύσκολο και επώδυνο να επανακαθορίσει  την ύπαρξη του σε νέα δεδομένα.

Σαν να έρθουν εξωγήινοι από ένα μακρινό γαλαξία και να πούνε ότι όλες οι θρησκείες είναι μία κουταμάρα διότι και οι ίδιοι έχουν αποδείξεις ότι ούτε Χριστός -  Θεός υπάρχει, ούτε Μωάμεθ προφήτης… ούτε τίποτα… 

…και ότι όλα είναι κουταμάρες και ότι αυτοί έχουν λεπτομέρειες με …αόρατες βιντεοκάμερες που μπορούν να μας δείξουν τι έγινε ακριβώς στο όρος των Ελαιών, στον Γολγοθά και στην πορεία του Μωάμεθ από την Μέκκα στην Μεδίνα.

Τό ίδιο χαζά θα χάσκουν όλα τα ιερατεία όλων  θρησκειών,  όταν θα κοιτάνε τις καταγραφές των εξωγήινων,  οι οποίες θα τους αποκαλύπτουν μια αλήθεια πολύ διαφορετική από αυτήν που έχουν  κατασκευάσει μέσα στο κεφάλι τους από τα «ιερά βιβλία».

Το ίδιο αδιέξοδο θα συναντήσεις αν προσπαθήσεις να πείσεις ένα φανατικό κομμουνιστή ότι ο Στάλιν, ο Λένιν και ο Μάο ήταν εγωκεντρικά, εξουσιομανή ανθρωπάκια… 

…και ότι δε δίστασαν να αφήσουν να πεθάνουν από την πείνα 20 εκατομμύρια Κουλάκοι ή 50 εκατομμύρια φτωχοκινέζοι μόνο και μόνο για να μη χάσουν την εξουσία γιατί αλλάζανε οι ισορροπίες μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα της κάθε χώρας.

Για να μην μακρηγορώ: 

πιστεύω ότι οι θρησκευτικές, οι πολιτικές και οι λοιπές «ακλόνητες» πεποιθήσεις των ανθρώπων , εδράζονται περισσότερο σε ψυχολογικά αίτια και κίνητρα και λιγότερο είναι αποτέλεσμα αδιάβλητων νοητικών διεργασιών και αποφάσεων. 

Λυπάμαι που το λέω αλλά ο άνθρωπος δεν είναι πολύ περισσότερο από ένα  φοβισμένο κουνέλι που χεζεται πάνω του απ´ το φόβο του μπροστά στον κίνδυνο και προσκυνάει πανεύκολα τον κάθε ισχυρό.

Αν το φοβισμένο κουνέλι πάρει λίγη εξουσία,  παίρνουν τα μυαλά του αέρα και γίνεται ένα χυδαιο και γελοίο κουνέλι που νομίζει ότι είναι  ένα ακαταμάχητο λιοντάρι.

…μην παρεξηγηθώ: 

έχω σεβασμό για την θρησκεία όταν είναι σε λογικές δόσεις και όταν συμβάλει στην ατομική και κοινωνική ηρεμία και στην κοινωνική ευεξία, συνεργασία και αυτοσυνειδησία.

Χωρίς την ορθόδοξη εκκλησία δεν θα είχαμε αυτά τα χαρακτηριστικά που έχουμε σήμερα, δηλαδή την ξεχωριστή «ελληνική ιδιοπροσωπία», όπως λένε οι κουλτουριάρηδες.

Ο Κοπέρνικος έκανε την μεγαλύτερη ζημιά στις μονοθεϊστικές θρησκείες γιατί μεγάλωσε πολύ τον Θεό και μίκρυνε τον άνθρωπο: 

μέχρι τον Κοπέρνικο , στο γεωκεντρικό σύστημα ,  το σύμπαν ήταν το ζευγάρι Ουρανού και Γης και , αντίστοιχα η συναλλαγή γινόταν ανάμεσα στον  κάτοικο της Γής (άνθρωπο) και στον κάτοικο του Ουρανού (Θεό). 

Όταν ανακαλύφθηκε ότι η Γή δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος αλλά ένας ασήμαντος πλανήτης μεσα σε δισεκατομμύρια άλλους, η απόσταση με το Θεό έγινε τεράστια. 

Ο Θεός έγινε πολύ μεγάλος για να ασχολείται μόνο με τα μικρόβια πάνω σε ένα ασήμαντο πλανήτη.

Και ο άνθρωπος, επίσης, έγινε πολύ μικρός , πολύ προσωρινός… 

…φαντάσου να ανακαλυφθούν εκατομμύρια πολιτισμοί με επιτεύγματα πολύ ανώτερα των δικών μας αλλά με αρχές πολύ διαφορετικές… 

…θα επιμείνουμε ότι ο δημιουργός του Σύμπαντος ενανθρωπίστηκε μόνο σε ένα μικρό πλανήτη, πριν 2000 χρόνια, και μόνο για μας;

Μέσα σε αυτο το αχανές πλαίσιο, η Χριστιανική θεολογία περι «μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου», του ανθρώπου που είναι  «Θεός κατά χάριν» αλλά και η προφητεία -εσχατολογία με την «τελική Κρίση» με  την «Ανασταση σωμάτων», μοιάζουν απλουστεύσεις για τις προθέσεις μιάς πολυ μυστηριώδους,πολύ βαθειάς και εξαιρετικά πολύπλοκης Δημιουργικής Αλήθειας.

Μιάς Αλήθειας  που δεν είναι ευνόητο για Αυτήν να διαπραγματεύεται και να συμβιβάζεται με την αποδοχή και την κατανόηση των ανθρωπίνων μικροβίων στην επιφάνεια ενός ασήμαντου πλανήτη που περιφέρεται γύρω από έναν επίσης ασήμαντο θνησιγενή ήλιο, που είναι και αυτός κόκκος άμμου μέσα σε έναν ασήμαντο γαλαξία, από τα τρισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν...

Ενός θνησιγενούς πλανήτη που κατ ουσίαν θα ζήσει  μια απειροελαχιστη στιγμή  στο συνολικο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Βγάλε άκρη, μικρόβιο.

“ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ”

 Έλα πολύ ενδιαφέρον γεγονός, από ιατρική άποψη, περιγράφεται στο σημερινό ευαγγέλιο της Κυριακής. 

Είναι από το κατά Λουκά ευαγγέλιο όπου αναφέρει δύο θαύματα:

την ιστορία μιας δωδεκαετούς νεαρής η οποία πέθαινε απο άγνωστη αιτία και την οποία θεραπευσε ο Χριστός ενω ήταν ετοιμοθάνατη ( η ανέστησε μόλις είχε πεθάνει)  και μιάς γυναίκας με μητρορραγία από δώδεκα χρόνια η οποία δε σταματούσε ποτέ και την οποία είχαν προσπαθήσει να θεραπεύσουν διάφοροι γιατροί ανεπιτυχώς.

 Ο Χριστός, κάποια ώρα που ήταν στριμωγμένος μέσα στο πλήθος,  ένιωσε να φεύγει κάποια «δύναμη» (ενέργεια?)  από μέσα του και είπε «κάποιος με άγγιξε, ένιωσα να μου φεύγει δύναμη». 

Ήταν η γυναίκα  με την μητρορραγία η οποία είχε αγγίξει στο χιτώνα του και η οποία θεραπεύτηκε αυτοστιγμεί.

Τέτοιες θαυματουργικές ιάσεις,  οι οποίες γίνονται από Αγίους και περιγράφονται σε συναξάρια ή άλλα κείμενα, αλλά και με Αγίους άλλων θρησκειών οι οποίοι περιγράφουν αντίστοιχες θαυματουργικές ιάσεις, είναι ενδιαφέρον ότι περιγράφουν   το ίδιο φαινόμενο: 

νιώθουν να φεύγει «ενέργεια» από μέσα τους.

Μάλιστα,  μετά την θαυματουργική ίαση, αισθάνονται «εξάντληση».

Ακόμα πιο ενδιαφέρον στο ανωτέρω κείμενο είναι το γεγονός ότι δεν περιγράφεται στο κείμενο επαφή ανάμεσα στα δύο σώματα… 

Δηλαδή η ασθενής  δεν ακούμπησε το σώμα του Χριστού αλλά μόνο το χιτώνα. 

Αυτό έχει σημασία γιατί σημαίνει ότι αν μεταδόθηκε κάποια ενέργεια, δεν μεταδόθηκε από το ένα σώμα στο άλλο αλλά μεταδόθηκε μέσω του χιτώνα, η τελοσπάντων, με κάποιο άλλο τρόπο…. αλλά εν αγνοία του Χριστού.

Άρα όχι μέσω υποβολής, ύπνωσης κλπ.

Ίσως έχει κάποια σημασία ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς ήταν γιατρός άρα μπορούμε να θεωρήσουμε την περιγραφή του αρκετά αξιόπιστη και από ιατρικής πλευράς. 

Θα είχε πάρει ιστορικό πιο αξιόπιστο από οποιονδήποτε άλλον.

Το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27/10/24. Κυριακή Ζ΄ Λουκά με τα δύο θαύματα του Ιησού. 

Ευαγγέλιο Κυριακής, Κατά Λουκά Η'(οκτώ) 41-56 :

Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,

ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.

καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;

ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.

ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.

῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.

ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.

ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα

ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.

καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.

αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.

καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.

καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ :

Η θυγατέρα του Ιάειρου και η γυναίκα με την αιμορραγία

Και ιδού, ήρθε ένας άντρας που είχε το όνομα Ιάειρος, και αυτός ήταν άρχοντας της συναγωγής. 

Και αφού έπεσε δίπλα στα πόδια του Ιησού, τον παρακαλούσε να εισέλθει στον οίκο του, γιατί είχε μια θυγατέρα μονογενή, περίπου δώδεκα ετών, και αυτή πέθαινε. Ενώ λοιπόν αυτός πήγαινε, τα πλήθη τον συνέπνιγαν.

Και μια γυναίκα που είχε ροή αίματος από δώδεκα έτη, η οποία σε γιατρούς κατανάλωσε όλη την περιουσία της και δεν μπόρεσε από κανέναν να θεραπευτεί, αφού πλησίασε από πίσω του, άγγιξε το κράσπεδο του ρούχου του και αμέσως σταμάτησε η ροή του αίματός της.

Και είπε ο Ιησούς: «Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;» Ενώ λοιπόν όλοι αρνούνταν, είπε ο Πέτρος: «Επιστάτη, τα πλήθη σε συμπιέζουν και σε συνθλίβουν».

Ο Ιησούς όμως είπε: «Με άγγιξε κάποιος, γιατί εγώ κατάλαβα ότι δύναμη έχει εξέλθει από εμένα».

Όταν είδε λοιπόν η γυναίκα ότι δε διέφυγε την προσοχή, τρέμοντας ήρθε και έπεσε μπροστά του και διηγήθηκε μπροστά σε όλο το λαό για ποια αιτία τον άγγιξε και πώς γιατρεύτηκε αμέσως.

Εκείνος της είπε: «Θυγατέρα μου, η πίστη σου σε έχει σώσει. πήγαινε με ειρήνη».

Ενώ αυτός μιλούσε ακόμη, έρχεται κάποιος από την οικία του αρχισυνάγωγου λέγοντας: «Η θυγατέρα σου έχει πεθάνει. μην ενοχλείς πια το δάσκαλο».

Αλλά ο Ιησούς, όταν άκουσε, του αποκρίθηκε: «Μη φοβάσαι, μόνο πίστεψε, και θα σωθεί».

Όταν ήρθε λοιπόν στην οικία, δεν άφησε κανέναν να εισέλθει μαζί του παρά μόνο τον Πέτρο και τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και τον πατέρα του παιδιού και την μητέρα του.

Και όλοι έκλαιγαν και τη θρηνούσαν. Αυτός είπε: «Μην κλαίτε, γιατί δεν πέθανε αλλά κοιμάται».

Και τον περιγελούσαν, γιατί ήξεραν ότι πέθανε.

Αυτός, όμως, αφού κράτησε το χέρι της, φώναξε λέγοντας: «Κορίτσι, σήκω».

Και επέστρεψε το πνεύμα της και σηκώθηκε αμέσως, και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φάει.

Και έμειναν εκστατικοί οι γονείς της. Εκείνος τους παράγγειλε να μην πουν σε κανέναν το γεγονός.

Ο ιδανικός άνδρας

Εχω την εντύπωση ότι ο Κασσελάκης αρέσει στον γυναικείο πληθυσμό.. και στις νέες αλλά και  στις  μεγάλες.

… και αναρωτιέμαι..

 γιατί;

…κανονικά , ως ομοφυλόφιλος,  θα έπρεπε να τους είναι αδιάφορος. 

…κσι όμως, συμβαίνει. 

Πρέπει να έχει σχέση όχι μόνο με τα αισθητικά κριτήρια αλλά και με τις κοινωνικές ανακατατάξεις στα φύλα : 

ωραίος είναι όποιος μοιάζει με τον Κεν, τον φίλο της Μπάρμπι. 

Κούκλος αλλά όχι σκληρό αρσενικό.

Νέος , δροσερός, αψεγάδιαστος, ατσαλάκωτος.

…ξενέρωτα ευγενικός. 

Δεν θολώνει το νερό.

Άρα και εύκολα διαχειρίσιμος.

Μια αρσενική κούκλα - σύντροφος, ένα νοήμον pet ράτσας που δεν σε εγκαταλείπει.

Τι και αν είναι γκαίη; 

Δεν πειράζει… καλύτερα: 

δεν έχει απαιτήσεις, δεν βγάζει τοξική αρρενωπότητα.

Ταιριάζει απόλυτα με την ανδροποιημένη γυναίκα : συναντήθηκαν κάπου στην μέση του αρσενικού-θηλυκού διπόλου.

Συζητάνε και για μόδα: για παπούτσια  και για τσάντες. 

Για τον σοσιαλισμό, μάλλον όχι.

Ξενέρωτα θέματα.

Για σκύλους, ναι .

Η σκύλα η Κάρλι δικαιούται αγάπη και 

προσοχή .

Είναι τόσο αξιαγάπητη.

Δεν σε αμφισβητεί ποτέ.

Έτσι πρέπει να είναι τα αρσενικά.

«εκστρατεία υπέρ»

 Προσπαθώ συνεχώς να κατεβάσω  καμμιά ιδέα γιά να τα κονομήσω.

Παρατηρώ διάφορους ξύπνιους τύπους που τόχουν καταφέρει για να δώ τις μεθόδους τους.

Λοιπόν... μιά κοινή, συχνή, μέθοδος είναι η «εκστρατεία υπερ»: 

Βρίσκεις μιά ομάδα αδικημένων η καταπιεσμένων και αρχίζεις μια «εκστρατεία ενημέρωσης της κοινωνίας» και κατάργησης του «στίγματος» και της «περιθωριοποίησης».

Σκέφτηκα τους  καραφλούς , τους κοντούς και τους μυτόγκες.

Όλους τους άλλους στιγματισμένους,  τους έχουν ήδη πιάσει άλλοι.

 «Ναι, κύριε...γιατί  να έχω κοινωνικό «στίγμα» που είμαι καραφλός»?

 «Αδικία»!

«Στιγματισμός κοινωνικός και ψυχολογικός»!

«Περιθωριοποίηση και απομόνωση»!

Βήμα πρώτο :  θα ιδρύσω μιά ΜΚΟ για το «στίγμα» της καράφλας.

Θα ψαρέψω  ένα σωρό ψώνια και παλαβούς απο άλλες ΜΚΟ με αντίστοιχο κοινωνικό ακτιβισμό.

Απο παλαβούς ακτιβιστές , βρωμάει ο τόπος.

Αφού βρώ 20-30 του χεριού μου, θα φτιάξω σύλλογο - αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία - ΜΚΟ.

Σημασία έχει να τα φέρνω έτσι,  ώστε να έχω πάντα την πλειοψηφία για να μη μου φάει κανείς το κουμάντο.

Αμέσως μετά, αρχίζω την φασαρία: δελτία τύπου , συνεντεύξεις, διαμαρτυρίες, παραστάσεις , πορείες, «συναυλίες υπέρ»  και καταγγελίες.

Διαδίκτυο και θετικά τρολλ.

Δεν χρειάζεται να είναι όλοι καραφλοί: θα είναι και άλλοι «μειονοτικοί» που απλά θα συμπαρίστανται.

Έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές: οι ακτιβιστές της μιάς ομάδας μπορούν να πάνε στην ενίσχυση της άλλης  ομάδας και ανάποδα.

Όλα για το κοινό καλό : τις επιδοτήσεις μειονοτήτων.

Η συνεργασία είναι στην φασαρία, όχι στην μάσα: ο καθένας τρώει τις δικές του επιδοτήσεις, μόνος του.

...μην τρελλαθούμε κιόλας.

Σημασία έχει η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης: αν δεν μας βάλει πλάτη η κοινωνία, προκοπή δεν κάνουμε.

Αλλά και η δική μας «αυτοεκτίμηση» πρέπει  να ενισχυθεί.

Είμαστε περήφανοι καραφλοί...όχι κακομοίρηδες που ζητιανεύουμε λεφτά και συμπάθεια.

Μιά οργισμένη αλλά και χαρούμενη «καραφλοπαρέλαση», ίσως βοηθούσε.

Και σίγουρα, θα είχε ενδιαφέρον.

οι λέξεις

 

Ποια είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη λέξη στην ελληνική  γλώσσα?

Προφανώς η λέξη «μαλάκας». 

Καμιά φορά ακούω παιδάκια του δημοτικού σχολείου σε πλατείες που παίζουν και είναι απίστευτο πόσο συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη. 

Βέβαια την χρησιμοποιούν την έννοια του βλάκα, του ανίκανου και του γελοίου. 

Δεν την χρησιμοποιούν κυριολεκτικά.

 Το ίδιο γίνεται και στην καθημερινή ζωή των ενηλίκων. 

Αλλά είναι ένα πρόβλημα και αυτό. 

Οι λέξεις  που χρησιμοποιούμε έχουν ψυχολογική και νοητική βαρύτητα: καθορίζουν  την σκέψη μας. 

Δηλαδή το πράγμα πάει κι ανάποδα: 

δεν είναι μόνο η σκέψη που διαμορφώνει την γλώσσα.

Και η ίδια γλώσσα διαμορφώνει την σκέψη. 

Δηλαδή οι λέξεις  που λέμε προσανατολίζουν τις σκέψεις μας και το συναίσθημά μας:

μας οδηγούν ασυναίσθητα στο τι θα σκεφτόμαστε και τι θα αισθανόμαστε. 

Αυτό είναι και η βασική έννοια του «new speak».

Της «νέας ομιλίας»,  του Όργουελ. 

Το «υπουργείο πολέμου» μετονομάστηκε σε «υπουργείο ειρήνης» κοκ.

Και δεν το έκαναν αυτό μόνο οι κομμουνιστές αλλά και όλες οι θρησκείες και ιδεολογίες, ιδιαίτερα οι πιο αυταρχικές. 

Και τώρα η Woke ιδεολογία.

Οι λέξεις δεν είναι απλά εργαλεία επικοινωνίας: 

 συνιστούν και αδιόρατα κοινωνικά σημάδια και  κοινωνικά μηνύματα.

…μηνύματα που χρήζουν περαιτέρω ερμηνείας και επεξεργασίας.

Μηνύματα πάνω σε κοινωνικές αλλαγές.

….σοβαρές αλλαγές στην σκέψη και  στο συναίσθημα που αρχικά περνάνε ξώφαλτσα , αόρατες στα μάτια, την ψυχή  και το μυαλό .

Στην αρχική φάση,  δεν τις παίρνεις είδηση τις αλλαγές…και, όταν θεριέψουν, γίνονται τσουνάμι που σε παρασέρνει σαν ανίσχυρο  άχυρο σε ορμητικό ποτάμι.

…πχ η αλλαγή λεξιλογίου  που προσπάθησε να κάνει ο Κασελάκης είναι τεράστιας σημασίας πάνω στην πολιτική κατεύθυνση του ΣυΡιζΑ: 

 αλλάζοντας λεξιλόγιο,  αλλάζεις προτεραιότητες,  αλλάζεις και πολιτική.

Το είχα πεί και παλιότερα αυτό, όταν ανέλαβε.

Προφανώς,  τον δασκάλεψαν επικοινωνιολόγοι.

…που είναι γάτες στην χρήση της γλώσσας.

Έτσι δουλεύουν., αυτοί, με συνθήματα, νέες λέξεις.

Με νεολογισμούς.

Νέες λέξεις, νέες «πολιτικές».

Αλήθεια, ποιές λέξεις χρησιμοποιούσαν πιο συχνά οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας?

Τις ίδιες,  έλεγαν, για χιλιάδες χρόνια .

Νομίζω ότι πιο συχνά έλεγαν την λέξη Θεός (Θεέ μου!), Χριστός (Χριστέ μου!),  Παναγία (Παναγία μου!)

Το να εγκαταλειφθεί από την κοινωνία η λέξη «Θεός» και να αντικατασταθεί με τη λέξη «μαλάκας», είναι μεγάλης  σημασίας. 

Είναι σαφές δείγμα κοινωνικής αποσύνθεσης: 

καταρχήν δίνει μήνυμα απαξίωσης και επιθετικής συμπεριφοράς προς το συνάνθρωπο. 

Τι είδους συνεργασία και κοινωνική αρμονία μπορεί  να επιτευχθεί σε μια κοινωνία όταν, συνεχώς, ο ένας αποκαλεί τον άλλο, ακόμη και τον φίλο του ή τον συγγενή του, «μαλάκα» από παιδική ηλικία?

Παρακμή.

…μανία  για δύναμη , για επικράτηση που οδηγεί σε αποσύνθεση και καταστροφή.

Αποδόμηση κάθε παραδοσιακής αξίας.

Ελλειψη σεβασμού σε οτιδήποτε έχει κύρος.

 Ο Νίτσε  νόμισε ότι γκρέμισε - σαν ιδέα- τον Θεό  από το βάθρο του, για να φτιάξει τον «υπεράνθρωπο».

…. αλλά αν ζωντάνευε ξανά…. θα έβλεπε ότι, στην προσπάθειά τους για απόκτηση δύναμης , οι άνθρωποι, αντί για υπεράνθρωποι,  έγιναν επιθετικά …ανθρωπάρια που αλληλοεξευτελίζονται.

Δεν είναι η φύση του ανθρώπου, καλή, τελικά.

Ιδικά όταν νομίζει ότι είναι τόσο σπουδαίος ώστε δικαιούται να κάτσει στον σβέρκο του άλλου και μπορεί να λέει ό,τι του γουστάρει και όπως του γουστάρει.

Χωρίς κανόνες.