Η γουρούνα και ο λύκος 5
«Καλώς τον κύριο λύκο» είπε η κουκουβάγια.
«.. χρόνια και ζαμάνια που λένε και οι άνθρωποι, στα χωριά».
Δηλαδή όχι ακριβώς χρόνια… περίπου ένας μήνας είναι που τα είπαμε την τελευταία φορά.
Ξέρεις, κύριε λύκε, εκτός από εξαιρετική όραση και ακοή που μου είναι πολύ χρήσιμες στο κυνήγι, έχω και εξαιρετική μνήμη.
Ίσως αυτή η μνήμη να είναι ένας λόγος που θεωρούμαι σοφή, στο δάσος.
Δεν ξέρω με τι ασχολήθηκες αυτό το μήνα… μπορώ να υποθέσω όμως.
Μπορώ να υποθέσω ότι δεν ήθελες να έρθεις να συζητήσουμε γιατί κάθισες και σκέφτηκες το θέμα μόνος σου…
Έτσι δεν είναι;
Συμφωνείς βλέπω.
Ξέρεις, φυσικό είναι όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα να λύσουμε - πάνω στο οποίο πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, να χρειαζόμαστε κάποιο χρόνο να το επεξεργαστούμε.
Και αυτή δουλειά που θέλει μοναξιά.
Κι εσύ είσαι μοναχικός τύπος, από ότι ξέρω.
Όπως και εγώ άλλωστε: όλα τα έξυπνα ζώα, συνήθως είναι μοναχικά»,
…είπε η κουκουβάγια, χασκογελώντας κάπως από μέσα της.
«…πρέπει να σκεφτείς λίγο πάνω στη δική σου φύση και πάνω στη φύση τις φίλης σου της γουρούνας.
Τι σημαίνει να είσαι λύκος και τι να είσαι γουρούνα.
Ελπίζω οι προηγούμενες συναντήσεις μας να σε βοήθησαν πάνω σε αυτό.
Πως?
…υποτιμώ την νοημοσύνη σου λέγοντας αυτονόητα πράγματα?
Ακόμη και το μικρό λυκάκι και γουρουνάκι ξέρει την διαφορά που έχει το ένα με το άλλο?
Ακόμη και ο πιο χαζός μπορεί να δει τις διαφορές στην εμφάνιση, στο μέγεθος, στη διατροφή, στις συνήθειες»?
Ο λύκος ήτανε σοβαρός και μάλλον θυμωμένος.
«Καταλαβαίνω κυρία κουκουβάγια ότι θέλεις να αναδείξεις αυτονόητες αλήθειες μέσα από το διάλογο… Αλλά μην τα υπεραπλουστεύεις τα πράγματα.
Ακόμα και τα χρόνια που ζει ο λύκος και η γουρούνα είναι διαφορετικά»… είπε.
«Ο λύκος ζει μέχρι 10 χρόνια και η γουρούνα μπορει να πάει μέχρι 40…
…τι είδους συντροφικότητα ή μπορεί να έχουν δύο τέτοια ζώα?
Όσον αφορά το σεξ, επίσης υπάρχουν μεγάλες διαφορές:
ο λύκος κάνει σεξ μόνο ένα μήνα το χρόνο - γύρω στο Φεβρουάριο- και όλο τον άλλο χρόνο δεν ενδιαφέρεται…
Ενώ η γουρούνα έχει οίστρο δυο τρεις φορές το χρόνο και πολλές φορές και συνεχώς…
Χώρια το γεγονός ότι ο λύκος είναι μονογαμικός ενώ η γουρούνα όχι… Χώρια ότι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, οικογένεια…
Τώρα, αν με ρωτάς, κυρά κουκουβάγια, «αφού ρε λύκε ξέρεις τις διαφορές σας και πόσο ασύμβατοι είσαστε σαν ζώα, τι στο καλό πήγες και τα βρήκες με την γουρούνα και έγινες σώγαμπρος στην γουρούνο-οικογένεια?»…
…θα σου πώ, ότι… «παρασύρθηκα»
…και αν ρωτήσεις…
«τι θα πει παρασύρθηκες ρε λύκε;
Από τι παρασύρθηκες;
Από τα κάλλη της?
…από την εξυπνάδα της?
… από την χάρη της?
…από τι?
Θα σου πω, ειλικρινά, ότι ήταν και η περιέργεια μου, ήταν και οι κολακείες της…
….ήταν και κάτι άλλο ακόμα χειρότερο:
μία ανάγκη εκδίκησης της παλιάς μου οικογένειας των λύκων».
Ο Λύκος σταμάτησε να μιλάει και την κοίταξε σοβαρός για να δει αν τον προσέχει και αν τον καταλαβαίνει.
Αφού βεβαιώθηκε, συνέχισε:
«Θέλησα να τους τιμωρήσω κατά κάποιο τρόπο.
Να τους δείξω ότι έκανα λάθος που με απομόνωσαν, που όχι μόνο με έβγαλαν από αρχηγό αλλά και που υιοθέτησαν μια απαξιωτική συμπεριφορά.
Γιατί, πρέπει να ξέρεις κυρά κουκουβάγια, ότι όλα άρχισαν με ένα ατύχημα που είχα.
Ήταν μια μέρα που κυνηγούσα ένα μεγάλο ελάφι μαζί με άλλους λύκους… και την ώρα που το άρπαξα από πίσω και το δάγκωσα, τίναξε τα πόδια του απότομα και με χτύπησε με την οπλή του , σπάζοντας το δικό μου πόδι».
«Όπως ξέρεις, στο δάσος, ένας σοβαρός τραυματισμός που προκαλεί αναπηρία, συνήθως σημαίνει και θάνατο.
Εγώ ήμουν τυχερός: κάθισα στη γωνιά μου για μερικές εβδομάδες και έτρωγα ότι περίσσευε από το κυνήγι των άλλων λύκων που πίστευαν ότι θα πεθάνω.
Τελικά όμως…δεν πέθανα, το πόδι μου έφτιαξε.
… αλλά κούτσαινα.
Τότε με απομόνωσαν και μου είπαν ξεκάθαρα να σηκωθώ να φύγω από κεί:
δεν μπορώ να τους ακολουθώ στις μετακινήσεις και στο κυνήγι.
Ήμουν βάρος.
Στην ουσία μου είπαν να πάω να πεθάνω μόνος μου.
Και ποιος μου το είπε αυτό?
… όλοι οι άλλοι λύκοι… θηλυκοί και αρσενικοί.
Πολλοί απ’ αυτούς ήταν παιδιά μου…που τα είχα μεγαλώσει, προστατέψει και εκπαιδεύσει να είναι σωστοί λύκοι.
Όπως ξέρεις, ένα ζώο που δε μεγαλώνει προστατευμένο και που δεν εκπαιδεύεται σωστά, είναι σίγουρο ότι έχει πολύ μικρή ζωή.
Φυσικά, δεν έκανα φασαρία… σηκώθηκα και έφυγα.
Απλά λυπήθηκα πάρα πολύ γιατί είδα ότι είχαν ικανότητες αλλά δεν είχαν αρχές.
Ήταν καλοί στο κυνήγι… ίσως τολμηροί.
Αλλά δεν ήταν υπερήφανοι πολεμιστές.
Δεν ζούσαν με υπερηφάνια και τιμή.
Και στην τελική ανάλυση, δε μου ταίριαζαν.
…. αλλά και δε μου άξιζαν.
Τους έδωσα ένα πρώτο μάθημα επιβίωσης και αξιοσύνης στην επιβίωση…
Γιατί τα κατάφερα και επιβίωσα μόνος μου… πράγμα που είναι πολύ πιο δύσκολο για ένα μοναχικό λύκο να το καταφέρει αυτό.
… και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία.
Αλλά η λύπη μου για την κατάντια τους, συνέχιζε.
Η γουρούνα με βρήκε σε μια ίδια φάση που ήμουνα στεναχωρημένος και ευάλωτος.
Με κολάκεψε και με κανάκεψε με τα τσαλίμια της .
Με έβαλε στην ομάδα της…την ανόητη και διεφθαρμένη ίσως…αλλά διασκεδαστική πολλές φορές.
Με έκανε να αισθάνομαι πιο νέος.
Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτό που μετρούσε, ήταν τα θηράματα που έπιανα.
Όταν έπιανα κάτι καλό, γινότανε πάρτι από όλους.
Ένιωθα πάλι σημαντικός».
Παράλληλα δημιουργήθηκε σκάνδαλο στο δάσος:
…που ξανακούστηκε, ένας γέρος Λύκος - και μάλιστα πρώην αρχηγός- να ζεί μαζί με τα γουρούνια?
Και μάλιστα να τα έχει φτιάξει με μία γουρούνα διπλάσια σε μέγεθος από αυτόν, ζωηρή και κουνιστή?
Που πήγε ο περίφημος πουριτανισμός και συντηρητισμός των λύκων;
Ξεφτιλίστηκαν όλα στο δάσος;»
«Όλα αυτά τα άκουγα σαν ψιθύρους… με τα τρομερά αυτιά μου…
….όπως ξέρεις, έχω και εγώ πολύ καλά αυτιά».
Ήξερα ότι είχα προκαλέσει σκάνδαλο… και ότι η παλιά μου οικογένεια με συζήταγε.
Αυτό μου προκαλούσε μεγάλη ευχαρίστηση και με διασκέδαζε.
Στην ουσία, τους έδειχνα ότι, όχι μόνο δεν τους είχα ανάγκη αλλά περνούσα και καλύτερα.
Χώρια που τους έβγαλα άχρηστους, γιατί κατάφερα και επιβίωσα κόντρα σε όλες τις αντίξοες συνθήκες.
Αλλά τους έβγαλα και ανήθικους… γιατί με εγκατέλειψαν για να πεθάνω, ενώ είχα ακόμα ζωή μπροστά μου».
Η Κουκουβάγια τον κοίταζε πολύ σοβαρή.
Στην ουσία ήταν μαγεμένη με όσα άκουγε:
πρώτη φορά άκουγε μια τόσο τολμηρή προσωπική εξομολόγηση.
Τα περισσότερα ζώα είναι απλοικά…
….σκέφτονται μόνο με όρους συμφέροντος:
τι μου κάνει καλό… τι με βολεύει…ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός.
Εδώ όμως, ο λύκος, έκανε μια εξαιρετική αναδρομή στη ζωή του, στις σχέσεις του και με την παλιά του οικογένεια και με την νέα, με εξαιρετική ευαισθησία.
Ποιος θα το περίμενε ότι ένας Λύκος , θα ήταν τόσο ψυχολογικά ευαίσθητος;
Κανείς… Ούτε καν μια σοφή κουκουβάγια.
Άρχισε να θαυμάζει τον Λύκο.
Ήταν ένα ζώο όχι μόνο γενναίο αλλά και έντιμο, αυθεντικό και πάρα πολύ ανθεκτικό.
Δεν φοβόταν τον πόνο:
σήμερα επικρατεί παντού μια αλγοφοβία, ένας γενικευμένος φόβος γιά τον πόνο…ειδικά στους ανθρώπους.
…αλλά και στα ζώα… συχνά η ανοχή τους στον πόνο, μειώνεται ραγδαία.
Εκφυλίζονται και αυτά.
Ειδικά τα κατοικίδια.
Αποφεύγεται κάθε επώδυνη κατάσταση…ακόμη και ο πόνος που προκαλεί ο έρωτας.
Από μιά άποψη, ο έρωτας του λύκου προς την γουρούνα είχε κάτι τολμηρό και γενναίο, εκτός από ανόητο:
ο λύκος αγνόησε την κοινωνία των ζώων και την κριτική τους.
Εμ βέβαια… «η γενναιότητα και η ανοησία συχνά πάνε μαζί» σκέφτηκε, χαχανίζοντας από μέσα της, η κουκουβάγια.
Βασικά η αλήθεια είναι άλλη… Δεν ήταν έρωτας.
Ο λύκος παρασύρθηκε.
Πίστεψε αυτά που ήθελε να πιστέψει:
πίστεψε ότι βρήκε μια νέα οικογένεια, μια νέα σύντροφο, και ότι θα μπει στο μάτι της παλιάς του οικογένειας που τον περιφρόνησε.
…wishful thinking:
όταν πιστεύεις αυτό που ΕΥΧΕΣΑΙ να συμβεί.
Πιστεύεις αυτό που ΘΕΛΕΙΣ να συμβεί.
Αρνείσαι κάθε τι που δεν συμφωνεί με την έντονη επιθυμία σου.
Προσαρμόζεις την πραγματικότητα, στην επιθυμία.
Είσαι κακόμοιρος και δεν το ξέρεις».
Η κουκουβάγια κοίταξε τον λύκο στεναχωρημένη.
Τον συμπαθούσε και γι’ αυτό τον συμπονούσε.
Παρότι ήταν έξυπνος, δεν έβλεπε το προφανές:
όχι μόνο δεν ταίριαζε με την γουρούνα, όχι μόνο είχε μπλέξει σε ένα ακατάλληλο, για αυτόν, περιβάλλον, αλλά είχε γίνει και αντικείμενο εκμετάλλευσης άλλων ζώων…
…ζώων πολύ κατώτερων από αυτόν.. και σε ικανότητες και σε χαρακτήρα.
«Κατανοείς αυτό που ΘΕΛΕΙΣ, κύριε Λύκε», είπε απλά, η κουκουβάγια..
«Έχεις ακούσει για ένα μεγάλο πουλί που λέγεται στρουθοκάμηλος?
Όταν πλησιάζει ο εχθρός και νιώθει ότι κινδυνεύει, χώνει το κεφάλι της στην άμμο…για να μην τον βλέπει.
Έτσι είναι ήσυχη ότι, ο κίνδυνος, πέρασε.
Φυσικά, δεν πέρασε: όταν ο εχθρός έρθει κοντά της, θα την φάει.
…είναι κακό πράγμα να αρνείσαι την πραγματικότητα, κύριε Λύκε.
Χαίρομαι που πλέον δεν είσαι στρουθοκάμηλος», είπε η κουκουβάγια…. και τον κοίταζε σοβαρή.
Στα μάτια της έλαμπε μια μικρή, παιχνιδιάρικη, ειρωνεία.
Αλλά με κατανόηση και συμπάθεια.
(συνεχίζεται)
