…εγραψα ένα παραμύθι σε εξι κεφάλαια με τίτλο «η γουρούνα και ο λύκος».
Επειδή δυσκολεύομαι να δώσω ένα τρυφερό και αισιόδοξο τέλος στην ιστορία -αν είναι δυνατόν και κάπως απροσδόκητο και πρωτότυπο - μήπως θα μπορούσες να γράψεις εσύ το τελικό, έβδομο, κεφάλαιο?
…θα έλεγα να είναι ανάμεσα στις 500 με 1000 λέξεις, σε νέα ελληνικά που να ταιριάζουν γλωσσικά με το δικό μου στύλ , όπως αυτό φαίνεται στα προηγούμενα κεφάλαια.
Ευχαριστώ.
το παραμύθι είναι το κατωτέρω:
η γουρούνα και ο λύκος , 1
Ο λύκος είχε γεράσει αλλά διατηρούσε ακέραιο το ηθικό του:
οι δυνάμεις του τον είχαν εγκαταλείψει σε σημαντικό βαθμό αλλά η ιδέα που είχε για τον εαυτό του , δεν είχε υποχωρήσει ούτε χιλιοστό.
Ο λύκος πάντα πίστευε ότι είναι σπουδαίος και πλασμένος για ηγέτης… αλλά είχε και λόγους για να το πιστεύει:
ήταν άτομο με μεγάλες ικανότητες.
Ήταν ανθεκτικός, γενναίος, πεισματάρης, προστατευτικός στην οικογένεια και την αγέλη του.
Όταν έπρεπε, ήταν αδίστακτος και φονιάς, ήταν σκληρό καρύδι από την φύση του.
Γενικά, δεν σήκωνε πολλά από εχθρούς και ανταγωνιστές:
τους πολεμούσε με μανία, μέχρι να τους εξοντώσει ή μέχρι να τους τρέψει σε φυγή.
Είχε οξυδέρκεια , οξύνοια, μεγάλη αντίληψη και ηγετικές ικανότητες, αρετές που τον καθιστούσαν φυσικό αρχηγό στην μικρή του ομάδα - αγέλη.
Η ομάδα του ήταν πάντα μικρή…ποτέ δεν τα κατάφερε να την μεγαλώσει, παρ´ όλο που το προσπάθησε αρκετά.
Ο κυριότερος λόγος που έμεινε μικρή ομάδα του ήταν ο εγωισμός του: ότι δεν κατάφερε να βρει αρκετά αξιόλογα στελέχη για να την στελεχώσει .
Έτσι εγωιστής που ήταν, δεν ανεχόταν κανένα άλλο λύκο με ικανότητες πάνω από το μέτριο… με αποτέλεσμα, η ομάδα του, να έχει μόνο αυτόν αδιαμφισβήτητο αρχηγό.
… και από κει και κάτω, όλοι οι υπόλοιποι, ήταν απλοί στρατιώτες χωρίς καμμιά πρωτοβουλία.
Δεν υπήρχαν ικανοί «αξιωματικοί», ανώτεροι και κατώτεροι, που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν σε μεγάλα εγχειρήματα.
Τελοσπάντων… τώρα, αυτά ήταν παρελθόν.
Είχε πλέον γεράσει γιά τα καλά και είχε μείνει μόνος.
Ήταν και η φύση του μοναχική… ήταν και το γεγονός ότι είχε χάσει τις φυσικές του δυνάμεις και δεν ανεχόταν να αμφισβητείται από κανέναν:
ούτε κάν από τις λύκαινες…τα θηλυκά της ομάδας του.
….οι οποίες πάντα γύρευαν αρσενικό με δύναμη… δύναμη φυσική, ηγετική και σεξουαλική.
«Έτσι είναι τα θηλυκά… πάντα τρέχουν πίσω από τα ισχυρά αρσενικά χωρίς πολλές ενοχές και ενδοιασμούς»…έλεγε η παλιά πατροπαράδοτη σοφία των λύκων που κληροδοτούνταν από γενιά σε γενιά.
🙂
Το είχε πάρει απόφαση ότι θα μείνει μόνος του μέχρι να πεθάνει αλλά πολλές φορές θύμωνε με όλους αυτούς παλιά τον θαύμαζαν και τώρα τον αγνοούσαν.
Όλους αυτούς τους τενεκέδες με την χαμηλή αυτοεκτίμηση που τον καλόπιαναν γιά να τα ‘χουν καλά μαζί του και τώρα έκαναν ότι δεν τον βλέπουν όταν περνούσε κοντά… από τους δρόμους και τα στέκια τους.
…σήμερα ήταν πρωί…. και είχε σχετικά καλή διάθεση γιατί χθες και προχθές είχε φάει καλά:
είχε καταφέρει να αρπάξει ένα μικρό κατσικάκι το οποίο ήταν κουτσό και δεν μπορούσε να τρέξει αρκετά γρήγορα.
Εκεί λοιπόν που καθόταν και λιαζότανε απολαμβάνοντας την ζέστη του ήλιου, την θεραπευτική για τους πόνους στους μύες και στις αρθρώσεις του, είδε να περνάει δίπλα του για ένα θηλυκό αγριογούρουνο.
Μεγαλόσωμο, κουνιστό και λυγιστό.
Γεια σου λύκε - γερολύκε!
… παλιά δόξα της ένδοξης γενεάς των γενναίων λύκων που εμείς τα αγριογούρουνα πάντα είχαμε σε μεγάλο σεβασμό!
Ο λύκος σήκωσε το βλέμμα και την κοίταξε καχύποπτα:
«λες να με κοροϊδεύει αυτή η βρωμιάρα?
Είναι δυνατόν να αγνοεί το γεγονός ότι είμαι ένας γενναίος και άγριος λύκος και να κάθεται να μου μιλάει με τόσο θάρρος χωρίς να με φοβάται?»
Κοίταξε λίγο καλύτερα για να καταλάβει τις προθέσεις της και να ζυγίσει την πιθανότητα να της επιτεθεί και να την φάει.
Δυστυχώς φαινόταν εξαιρετικά δυνατή και μεγαλόσωμη:
ήταν σχεδόν διπλάσια σε μέγεθος από αυτόν και είχε και δύο χαυλιόδοντα τα οποία δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά.
«Μη με κοιτάς καχύποπτα, γλυκέ μου γερο-λύκε» είπε ναζιάρικα η γουρούνα, «όχι μόνο δεν έχω κακές προθέσεις για σένα αλλά έχω και πολύ καλές: σε βλέπω σαν ένα φίλο, σαν ένα δυνητικό σύντροφο… σε γλέντια και χαρές».
«Μα τί λέει αυτή?», σκέφτηκε ο γερόλυκος… «τρελάθηκε?»
«Με βλέπεις σαν φίλο και δυνητικό σύντροφο?», ρώτησε κατάπληκτος στη γουρούνα.
«Βεβαίως», είπε αυτή… «εγώ πάντα σε έβρισκα «γοητευτικό, λεβέντη και σέξυ» είπε ναζιάρικα η γουρούνα.
…σέξυ? είπε ο λύκος?
…ξεχνάς ότι εγώ είμαι λύκος και συ γουρούνα?
Έλα μωρέ λύκε! τί οπισθοδρομικός που είσαι?
…καθόλου inclusive!
τώρα, πλέον, έχουν ξεπεραστεί όλοι αυτοί οι ανόητοι διαχωρισμοί….
….δεν παρακολουθείς την κοινωνία των ανθρώπων?»
«Των …ανθρώπων?», φώναξε με αηδία ο λύκος.
«όχι βέβαια!
…αν ήθελα να συμμετέχω στην αηδιαστική και εκφυλισμένη κοινωνία των ανθρώπων θα είχα γίνει σκύλος!
Να τους γλείφω για να μου πετάνε κόκκαλα!
…να μου λείπει τέτοιος εξευτελισμός!
Αλλά, για πές μου…είπες στα αλήθεια ότι με βρίσκεις σέξυ?»
«Αλήθεια είπα», δήλωσε σοβαρά η γουρούνα.
«Το αγριωπό σου στυλ ήταν πάντα πολύ σέξυ»
«Και να ξέρεις ότι ακόμα σε βρίσκω…θα μπορούσαμε να περάσουμε πολύ καλά μαζί».
«Εμείς τα αγριογούρουνα είμαστε γλεντζέδικοι τύποι και κάνουμε πολύ καλή παρέα με πάρτυ και γλέντια στα οποία θα μπορούσες να συμμετέχεις κι εσύ, αν ήσουν συνεργάσιμος.
Και, όταν λέω συνεργάσιμος, λέω, για παράδειγμα, ότι θα μπορούσες να μας δίνεις κανα μεζέ από τα κοψίδια που πιάνεις: να όπως αυτό εδώ το κατσικάκι που δεν το έχεις φάει ολόκληρο γιατί το στομάχι σου το γέρικο δεν αντέχει»
«χμμμ…ώστε μεζέ, θέλεις ?» ρώτησε ο γερόλυκος.
«Κι εσύ τι θα κάνεις για μένα? απλώς θα με καλέσεις στην γουρουνο- οικογένειά σου?»
Καταρχήν θα κάνουμε μια αγκαλίτσα για να δεις πόσο τρυφερή σάρκα έχω…όχι για φάγωμα αλλά για τρυφερή ξεκούραση.
Θα ξαπλώσεις τα κοκαλάκια σου πάνω στην μαλακιά και ζεστή κοιλίτσα μου -που πάλλεται ρυθμικά από την αναπνοή μου- και θα νανουριστείς από τους χτύπους της καρδιάς μου που θα τους νιώθεις και θα τους ακούς σαν τους ήχους ενός συντροφικού ρολογιού» .
«Κοιλίτσα? νανούρισμα? συντροφικό ρολόι?»
«μα τι λέει αυτή η σκρόφα? θέλει να με τρελάνει εντελώς?»
μονολόγησε απο μέσα του ο γερολύκος.
«Γιατί δεν πας να φας κανα βελανίδι, κυρά γουρούνα?» ρώτησε ο λύκος .
«Τι το θες το κατσικάκι?
Τα κατσικάκια είναι για τους εκλεκτούς: για εμάς τα σαρκοφάγα» δήλωσε περήφανα ο λύκος.
«Δεν είμαι πλασμένη μόνο για βελανίδια, χαρούπια και ρίζες…κύριε λύκε» είπε η γουρούνα.
«εμείς τα γουρούνια είμαστε παμφάγα: τρώμε και κρέας… και ζωικά και φυτικά προϊόντα.
…. αφού σου είπα ότι είμαστε «συμπεριληπτικοί» από τη φύση μας» , συμπλήρωσε η γουρούνα, δίνοντας μια ιδεολογική απόχρωση στην δήλωση της.
(συνεχίζεται)
η γουρούνα και ο λύκος 2
Είχαν περάσει μόλις τρεις μήνες από τότε που ο γερόλυκος συνάντησε την αγριογουρούνα.
…αυτήν που «του την είχε πέσει» κανονικά, προτείνοντας «σχέση» και «οικιακή θαλπωρή» με αντάλλαγμα μερίδιο από τα κοψίδια που θα έφερνε ο λύκος, κυνηγώντας.
Ο γέρικος λύκος, είχε ανάμεικτα συναισθήματα:
δεν ήξερε αν είχε κάνει καλά που δέχτηκε την πρόταση της γουρούνας.
Επίσης δεν ήξερε ακριβώς τα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια που τον έκαναν να την δεχτεί αυτήν την αφύσικη πρόταση.
Μπερδεμένος…ήταν.
….και συναισθηματικά και νοητικά.
Εντάξει, ήταν ένας γέρικος λύκος…
….αλλά δεν έπαυε να είναι ένας πρώην ένδοξος λύκος…
…ένας πρώην λυκοαρχηγός… που τον φοβόταν όλη η πιάτσα του Δάσους.
Η γουρούνα, του προκαλούσε μάλλον απέχθεια:
φυσικό.
…βασικά, την σιχαινόταν.
…από την άλλη όμως, την ευγνωμονούσε: γιατί τον θαύμαζε.
Και γιατί τον έβαλε σε μια κοινότητα γουρουνιών που, επίσης, τον θεωρούσε αξιοθαύμαστο.
Τουλάχιστον έτσι έδειχναν.
Ανήκε πλέον και πάλι σε μια ομάδα.
Μιά ομάδα της οποίας δεν ήταν αρχηγός αλλά ήταν, τουλάχιστον, ένα εξέχον μέλος.
Είχα ανάγκη να ανήκει κάπου και να τον εκτιμούν.
Ας ήταν και γουρούνια.
Αλλά, είχε και τις αμφιβολίες του.
…πχ , έλεγε στον εαυτό του:
«τι γερο- μαλάκας λύκος είσαι που παίρνεις ικανοποίηση από το να σε θαυμάζει μιά ηλίθια πονηρή γουρούνα και οι ακόμα πιο ηλίθιοι και χυδαίοι συγγενείς της?»
«τόσο ηλίθιος και εγωκεντρικός γερο-νάρκισσος είσαι που, θέλεις να σε θαυμάζει, ο οποιοσδήποτε? Πού κατάντησες, ανόητε!»
…πράγματι, όμως, όλη αυτή η γουρουνο-οικογένεια τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση τον λύκο…τον είχε «απάνω και ξαπάνω»…
…και του το έδειχνε.
Ειδικά όταν τους έφερνε κανένα κατσικάκι, ή ελαφάκι, ή λαγό…. κάτι νόστιμο τελοσπάντων.
Τότε τα γουρούνια το έστρωναν στο γλέντι και, το τιμώμενο πρόσωπο, ήταν ο λύκος:
τον έβαζαν στην κορυφή του τραπεζιού - η τελοσπάντων σε αυτό το μέρος που είχαν για τραπέζι στο έδαφος - και τον επαινούσαν για την κυνηγητική του αξιοσύνη.
Το κοίταζαν σαν ήρωα και τον χάιδευαν, γρυλίζοντας θαυμαστικά.
Μετά, ανακάτευαν το κρέας με ρίζες ή καρπούς από διάφορα φυτά και, αφού τρώγανε βογγώντας από ηδονή, το έριχναν στο γλέντι.
Το γλέντι, βασικά, ήταν λασπόλουτρο με τρίψιμο των λασπωμένων σωμάτων και, ενίοτε σεξ και τραγούδι…
(Που ο θεός να το κάνει τραγούδι αφού βασικά ήταν γουρουνο-γρυλίσματα).
Ήταν μια διονυσιακή γιορτή… όπου, όλα τα γουρούνια, ερχόταν σε διέγερση και έκσταση:
το τρίψιμο και κύλισμα στις λάσπες ήταν η τελετουργία τους και τους έδινε μεγάλη χαρά.
Εκεί λοιπόν που τριβόταν μεταξύ τους, τριβόταν και με τον λύκο… που, σιγά-σιγά, άρχισε κι αυτός να συμμετέχει σε αυτές τις οργιαστικές καταστάσεις.
Όχι βέβαια για να κάνει σεξ….ήταν πολυ γέρος και δεν άντεχε… αλλά και γιατί ήταν πολύ φυσιολογικός λύκος για να ξεπέσει σε διαστροφές με γουρούνια.
Απλά άρχισε να του αρέσει κι αυτουνού το κύλισμα και το τρίψιμο στις λάσπες: ήταν διασκεδαστικό.
Άσε που τον ανακούφιζε και από τους πόνους που είχε παντού στον γέρικο σώμα του.
Μασσαζάκι με μιά αίσθηση εφηβικού παιχνιδιού.
Ξανιάνιωνε.
Δεν είχε ξαναζήσει ποτέ τέτοιο πράγμα ομαδικού παιχνιδιού από τότε που ήταν λυκάκι.
Οι λύκοι, μπορεί να ζουν σε αγέλες και να έχουν μία αυστηρή οργάνωση και ιεραρχία αλλά, στην ουσία, είναι μοναχικά άτομα.
Η αγέλη εξυπηρετεί κυρίως λειτουργικούς σκοπούς:
να κυνηγήσουν ένα μεγάλο θήραμα το οποίο δεν μπορεί ένας λύκος να το καταφέρει μόνος του, να εγκλωβίσουν ένα κοπάδι και να το οδηγήσουν εκεί που πρέπει για να απομονώσουν μερικά αδύναμα θύματα, να αμυνθούν σαν ομάδα απέναντι σε μια απειλή ενός μεγάλου ζώου…
…. παραδείγματος χάρη στην απειλή ενός λιονταριού η μιάς τίγρης η μιάς άλλης αγέλης λύκων.
Οι λύκοι δεν έκαναν ποτέ, τέτοια γλέντια…
…ήταν αυστηροί σαν σπαρτιάτες.
Σπάνια, έκαναν τελετουργίες με ουρλιαχτά στην διάρκεια της Πανσελήνου.
Αλλά και αυτά, δεν ήταν γιορτή… ήταν σαν μιά προσευχή :
ήταν σαν να προσεύχονται όλοι μαζί και καθένας μόνος του.
…μάλλον ήταν μιά εκδήλωση σεβασμού προς τις άγνωστες δυνάμεις που κυριαρχούν στην Φύση.
Στο Δάσος, υπάρχουν πολλές αόρατες δυνάμεις…
….αυτές είναι που πραγματικά κάνουν κουμάντο.
Οι λύκοι το ξέρουν καλά αυτό και το σέβονται.
Τα άλλα, τα ανόητα ζώα, αγνοούν τις αόρατες δυνάμεις του Δάσους. ….και, βέβαια, αυτή η άγνοια, είναι και πηγή κακοτυχίας και τιμωρίας γι αυτά..
Οι λύκοι είναι ζώα με ανώτερη νοημοσύνη και γι’ αυτό διαθέτουν αυτό το είδος θρησκευτικότητας:
τιμούν τις ανώτερες δυνάμεις.
Τα άλλα , τα ηλίθια ζώα βασίζονται αποκλειστικά στα προφανή:
στα κοφτερά δόντια τους και στα γρήγορα πόδια τους.
Τα γουρούνια πχ , δεν είχαν καμιά θρησκευτικότητα:
ήταν κυριολεκτικά «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας».
Γι’ αυτό και ήταν γουρούνια… όνομα και πράγμα:
χυδαία, βρώμικα και ευτελή:
…δεν μπόρεσαν ποτέ να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων ζώων.
Αυτή η έλλειψη εκτίμησης της κοινωνίας του δάσους προς τη νέα του οικογένεια, ενοχλούσε τον Λύκο.
Είχε πάρει το αυτί του -γιατί είχε τρομερή ακοή ο λύκος - διάφορα ενοχλητικά υπονοούμενα ότι έκανε παρέα με «περιθωριακούς».
Κάπου μάλιστα άκουσε ότι του είχαν βγάλει το παρατσούκλι «γουρουνόλυκος».
Πολύ τον στεναχωρούσαν όλα αυτά.
Από τη μία, κέρδισε το θαυμασμό και την εκτιμησή των γουρουνιών και, από την άλλη, έχασε την εκτίμηση του δάσους.
Αλλά… ποιού δάσους, γαμώτο?
Αφού τον είχαν εγκαταλείψει όλοι.
Ακόμα και η οικογένειά του.
Δεν δικαιούται και αυτός , στα γεράματα, να βρεί μια νέα οικογένεια? ….έστω κι από γουρούνια?
Άρχισε, τότε, να κάνει ενδοσκόπηση για τα βαθύτερα κίνητρα που τον οδήγησαν να δεχτεί την πρόταση της γουρούνας.
Γιατί δέχτηκε να προσχωρήσει στην γουρουνο-οικογένεια.
Σαν μοναχικό ζώο, ο λύκος, είχε ικανότητα ψυχολογικής σκέψης.
Μπορούσε να σκάψει βαθειά μέσα στην ψυχή του και να δεί τι συμβαίνει.
Άρχισε λοιπόν να σκέφτεται.
Με γενναιότητα.
«Μήπως τελικά, όλη αυτή η αφύσικη κατάσταση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ψυχολογικό καταφύγιο το οποίο αποδεικνύει όχι την δύναμή μου αλλά την αδυναμία μου?»
«Μήπως η ανάγκη να με θαυμάζουν τα γουρούνια δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα θλιβερό υποκατάστατο του θαυμασμού που είχα από τους λύκους όταν ήμουνα αρχηγός αγέλης?»
«Μήπως απλά είμαι ένας αδύναμος και φοβισμένος γερόλυκος?»
Αυτά - κι άλλα πολλά - περνούσαν από το μυαλό του λύκου και τον βασάνιζαν.
…όπως τον βασάνιζαν και πολλές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής.
Λεπτομέρειες, οι οποίες ήταν ενοχλητικές… και ενίσχυαν τις αμφιβολίες του για την ορθότητα της απόφασης του να ενταχθεί στην γουρούνο- οικογένεια.
Όπως, για παράδειγμα, το φαγητό:
αυτός, μια ζωή, είχε μάθει να τρώει σάρκες και να πίνει το αίμα των ζώων που έπιανε.
Αυτό ήταν μέσα στη φύση του, σαν σαρκοφάγος κυνηγός που ήταν.
Όλα αυτά όμως, τα ανακατέματα, που έκαναν τα γουρούνα, στο κρέας, με το να προσθέτουν βελανίδια, άγρια φασόλια, ρίζες και ότι άλλο αηδιαστικό έκριναν, του ήταν ανυπόφορα.
Αυτός δεν ήταν παμφάγο ζώο:
ήταν καθαρά σαρκοφάγο.
Ζώντας όμως μαζί με τα γουρούνια, κατάντησε παμφάγος και αυτός…
… δηλαδή γουρούνοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο.
Φρικτό.
Κάτι άλλο που επίσης τον ενοχλούσε τελευταία πάρα πολύ, ήταν ότι μερικά γουρούνια είχαν αρχίσει να δείχνουν έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό του…
Ειδικά όταν δεν έφερνε κυνήγι.
Δεν καταλάβαιναν.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο γι αυτόν, να κυνηγάει…
….και γιατί είχε γεράσει- και δεν άντεχε στο τρέξιμο και στο πάλεμα με τα θηράματα- αλλά και γιατί ήταν μόνος του:
δεν είχε υποστηρικτική ομάδα.
Τα γουρούνια δεν καταλάβαιναν ότι, το κυνήγι, είναι ομαδική δουλειά.
Το μόνο που τα ενδιέφερε ήταν να γεμίζουν την κοιλάρα τους.
Προχθές, για παράδειγμα, έγινε έξαλλος με την «αγαπημένη» του γουρούνα:
όταν γύρισε από το κυνήγι χωρίς να έχει πιάσει τίποτα, η αγαπημένη του του έβαλε τις φωνές και του είπε σχεδόν ότι είναι ανίκανος.
Φώναζε πως «δεν μπόρεσε να πιάσει ούτε κάτι ασήμαντο…κάτι μικρό»:
πχ ένα λαγό… ή έστω ένα σκίουρο… ή ακόμα και έναν αρουραίο.
Κάτι, επιτέλους, να βάλουν σαν γαρνίρισμα στις ρίζες και να γεμίσουν το στομάχι τους.
Τότε έγινε έξαλλος και αυτός.
«Σκίουρο; Αρουραίο;»
«Τρελάθηκες?», φώναξε.
«Είναι δυνατόν ένας λύκος - και μάλιστα πρώην αρχηγός - να κυνηγάει σκίουρους και αρουραίους?
…για να τους φάει μαζί με ρίζες?
Αυτό είναι η έσχατη κατάντια και ο τέλειος εξευτελισμός!
Δεν θα μου πεις να πάω να κυνηγάω και σαύρες!»
Τόνισε, με αγανάκτηση.
«Ναι, ρε μπάρμπα! ακόμα και σαύρες! κάτι πρέπει να φέρεις και σύ!
…να συνεισφέρεις! Δεν είμαστε γηροκομείο λύκων εδώ πέρα!» , πετάχτηκε θρασύτατα ένα μεγαλόσωμο αρσενικό γουρούνι που είχε βγάλει πολύ γλώσσα τελευταία γιατί ένιωθε πολύ δυνατό.
(και το οποίο μάλλον φλέρταρε και με την αγαπημένη του γουρούνα)
Αθλιότητες.
Σηκώθηκε και έφυγε συγχυσμένος για να σκεφτεί τι θα κάνει.
Αποφάσισε να ζητήσει τη γνώμη του πιο σοφού ζώου του δάσους:
της κουκουβάγιας.
την γνωρίζε από παλιά…. και είχε καλή σχέση μαζί της.
Τον καταλάβαινε και την καταλάβαινε.
Ήταν κι αυτή ένας μοναχικός κυνηγός.
(συνεχίζεται)
η γουρούνα και ο λύκος 3
«Ε, και πως από τα μέρη μου, κύριε Λύκε?»
Όταν ο γερο-λύκος πήγε από τα μέρη της κουκουβάγιας για να ζητήσει την συμβουλή της πάνω στην αδιέξοδη κατάσταση που είχε μπλέξει με την γουρούνα και την φάρα της, η αλήθεια είναι ότι ντρεπόταν αρκετά:
…πως αυτός, ένας περήφανος και γενναίος λύκος, είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο αδυναμίας ώστε να μην μπορεί να τακτοποιήσει τις προσωπικές του υποθέσεις, μόνος του?
…και να αναγκάζεται να ζητήσει συμβουλή από μιά κουκουβάγια, έστω και σοφή?
«Ήρθες να ζητήσει την συμβουλή μου; «
…ρώτησε η Κούκου (Κούκου ήταν το παρατσούκλι της κουκουβάγιας… αλλά το χρησιμοποιούσαν μόνο οι φίλοι της).
«Πάνω σε ποιο θέμα, κυρ Λύκε?
Πως?
Έχεις πρόβλημα στη σχέση σου με τα Γουρούνια;
Δηλαδή τι είδους σχέση είναι αυτή, σεβαστέ μου κυρ -λύκε?
Πως?
Είναι η νέα σου παρέα και μάλιστα έκανες και σχέση με μία γουρούνα?
Θεοί και Ξωτικά του Δάσους!
Σχέση Λύκου με γουρούνα, πρώτη φορά ακούω!
Τέτοια αφύσικα πράγματα, μόνο οι άνθρωποι κάνουν!
Δεν ήξερα ότι αυτές οι συνήθειες ήρθαν και στο παρθένο δάσος μας!
Τέλος πάντων…δεν σχολιάζω…
…δεν θέλω να είμαι επικριτική- judgemental- όπως λένε και οι μοντέρνοι άνθρωποι»…
Είπε η κουκουβάγια και χασκογέλασε ελαφρά από μέσα της.
Μπορεί η φάτσα της να ήταν σοβαρή και αυστηρή αλλά είχε πολύ χιούμορ.
Απλά δεν το ´δειχνε.
Ο λύκος απλά έκανε μιά αδιόρατη κίνηση του κεφαλιού που δεν έλεγε ούτε ναι ούτε όχι.
…σαν να της έλεγε: συνέχισε να ρωτάς.
«Και ήρθες σε μένα για συμβουλευτική ερωτικών σχέσεων λύκων και γουρουνιών?»
…επανέλαβε, για επιβεβαίωση, η κουκουβάγια.
Όπως όλοι οι ψυχολόγοι, έβαζε σαφώς το πλαίσιο της συνάντησης.
Ο πελάτης έπρεπε να δηλώσει με σαφήνεια τον λόγο της επίσκεψής του : το «αίτημά» του, όπως το έλεγαν.
«Ξέρεις, το πρόβλημα είναι, ότι ούτε εγώ είμαι συμβουλος σχέσεων…
Εγώ, μιά απλή κουκουβάγια είμαι»
…είπε πονηρά η κουκουβάγια για να φυλάξει τα νώτα της απο υπερβολικές προσδοκίες του λύκου και πιθανά μελλοντικά παράπονα και γκρίνιες..
«…αλλά ούτε και τέτοιο είδος της συμβουλευτικής υπάρχει».
συνέχισε.
«Εκτός και εάν ιδρύσω εγώ νέο κλάδο συμβουλευτικής:
της λυκογουρουνικής συμβουλευτικής.
Ίσως δεν είναι κακή ιδέα»….κορόιδεψε και πάλι κρυφά -από μέσα της- ευχαριστημένη με το αστείο της.
«Τι είπες?
… να μη σε ειρωνεύομαι;
Να μη σε κοροϊδεύω;
Μήπως μπορώ να κάνω αλλιώς?
Δεν μπορώ.
Το τραβάει ο οργανισμός σου το δούλεμα».
Ο λύκος είχε γίνει πυρ και μανία.
Δεν του έφτανε η αναίδεια των γουρουνιών, τώρα αντιμετώπιζε και τις ειρωνείες της κουκουβάγιας!
Αίσχος.
…η κατάντια του δεν είχε όρια!
«Πάντως αν θέλεις τη συμβουλή μου πρέπει να καταλάβω πρώτα την κατάστασή σου, κύριε λύκε» συνέχισε η Κουκουβάγια, με ήπιο ύφος, για να τον καλμάρει και να στρέψει το θέμα στην ουσία του.
«πρέπει να καταλάβω τι ακριβώς σου συμβαίνει».
«Και για να καταλάβω εγώ τι συμβαίνει σε σένα, πρέπει να μου το περιγράψεις με ακρίβεια.
Και για να μου τα περιγράψεις με ακρίβεια, πρώτα ΕΣΥ να καταλάβεις τι σου συμβαίνει.
Αλήθεια έχεις καταλάβει τι σου συμβαίνει?
Φυσικά?
Φυσικά και ξέρεις?
Πολύ αμφιβάλλω φίλε μου…
….πολλοί νομίζουν ότι ξέρουν τι τους συμβαίνει… ενώ, στην πραγματικότητα, δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Αυτό είναι ένα από τα λίγα πράγματα που έχω καταλάβει στην ζωή.
Και όμως… αυτά τα λίγα πραγματάκια είναι που μου έκαναν να φαίνομαι σοφή στο δάσος».
«Γνώρισε τον εαυτό σου» είχε πει ένας μεγάλος σοφός που δε θυμάμαι το όνομα του αλλά και ούτε και με ενδιαφέρει.
Εμείς τα ζώα έχουμε τη δική μας Σοφία… που διαφέρει από την Σοφία των ανθρώπων.
Είναι καλύτερη η δικιά μας Σοφία γιατί είναι πιο απλή και πιο κοντά στη φύση.
Οι άνθρωποι θέλουν περίπλοκες αποδείξεις γιά να παραδεχτουν μιά αλήθεια.
Εμείς, τα ζώα, απλά την βιώνουμε.
Είναι μιά «βιωματική αλήθεια».
…με παρακολουθείς , κυρ Λύκε?
…σαν λίγο χαμένο και μπερδεμένο σε βλέπω.
Μήπως να στα λέω πιο απλά?
«ναι…έτσι που λές , είναι οι άνθρωποι με την ψευτοπρόοδό τους:
θέλουν αποδείξεις.
Βέβαια, οι αποδείξεις τους, συχνά είναι τόσο αντιφατικές μεταξύ τους, που φτάνουν να σκοτώνονται και οι άνθρωποι μεταξύ τους… για να αποδείξει ο καθένας την δική του, αληθινή απόδειξη…
….χαχαχα…
έχουν πλάκα οι άνθρωποι από τότε που εκπολιτίστηκαν.
…εκτός από νωθροί και κακοί, έγιναν και παράλογοι!»
Ο λύκος την κοίταζε αμίλητος, να δεί που το πάει η κουκουβάγια.
Δεν του άρεσε όλη αυτή η άσκοπη πολυλογία.
«Τελοσπάντων, για να καταλάβω τι γίνεται με σένα, πρέπει να σου κάνω μερικές ερωτήσεις.
Μου επιτρέπεις; ρώτησε η κουκουβάγια.
Οκ
Ερώτηση πρώτη:
…ποιός είσαι, τελικά, κύριε λύκε?
Λύκος?
OK …λύκος.
Όχι, τσακάλι?
Έχεις μεγάλη διαφορά από το τσακάλι ε?
…και ποια είναι αυτή η διαφορά?
…σαρκοφάγα ζώα είναι και τα τσακάλια , με τέσσερα πόδια , μουσούδα και φάτσα, παρόμοια με την δική σου.
Τι διαφορά έχετε μεταξύ σας;
Να μου πεις ότι δεν είσαι ίδιος με μένα…είναι πολύ απλό…
….εύκολα το καταλαβαίνω :
εγώ έχω δύο πόδια και εσύ τέσσερα , εγώ έχω ράμφος ενώ εσύ έχεις μουσούδα.
Εγώ πετάω κι εσύ όχι
. Εγώ έχω φτερά ενώ εσύ έχεις γούνα.
Εγώ γεννάω αυγά ενώ εσύ είσαι θηλαστικό.
Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσει κάποιος την κουκουβάγια από το λύκο.
Αλλά από το τσακάλι;
Πως είπες?
… τα τσακάλια τρώνε ψοφίμια ενώ εσύ εσείς δεν τρώτε;
Πρέπει πρώτα να σκοτώσεις τα ζώα για να φάς φρέσκο και υγιεινό κρέας?
….ενώ τα ψοφίμια είναι αυτά τα ζώα που έχουν ψοφήσει από μόνα τους και είναι πιθανά γεμάτα βρωμιές και μικρόβια?
Μάλιστα, το καταλαβαίνω ότι αυτή είναι μία διαφορά των λύκων από τα τσακάλια…μία διαφορά… αλλά όχι και τόσο σημαντική.
Μόνο οι διατροφικές συνήθειες ξεχωρίζουν τους λύκους από τα τσακάλια?
…απλοικό μου φαίνεται.
Πως?
Εσείς οι λύκοι είσαστε γενναίοι κυνηγοί και δεν φοβάστε να κυνηγήσετε τρέχοντας και παλεύοντας με τα θηράματά σας ενώ τα τσακάλια είναι δειλά και τεμπέλικα και γιαυτό τρώνε ψοφίμια?
Η διαφορά σας δηλαδή είναι στο θάρρος?
…ok, αλλά και η λεοπάρδαλη και το λιοντάρι, είναι αυστηρά σαρκοφάγα και κυνηγοί και σκοτώνουν ζώα για να φάνε:
δεν τρώνε ψοφίμια.και είναι γενναία, όπως οι λύκοι.
Άρα είσαι ίδιος με την λεοπάρδαλη και το λιοντάρι?
…δεν νομίζω.
Πως?
Η λεοπάρδαλη και το λιοντάρι είναι αιλουροειδή όπως η γάτα…ενώ εσύ δεν είσαι?
… και τι σημαίνει «αιλουροειδή»?
Εγώ, δεν ξέρω ακριβώς αυτές τις κατατάξεις των ανθρώπων.
…αιλουροειδή είναι μιά ομάδα ζώων βάσει μιάς κατάταξης που έκαναν κάτι ηλίθιοι άνθρωποι που λέγονται ζωολόγοι και που δεν ξέρουν τίποτε από δάσος.
Όλοι τους ζουν σε διαμερίσματα, σε πόλεις.
Πως?
…οι λεοπαρδάλεις, οι τίγρεις και τα λιοντάρια μοιάζουν με μεγάλες γάτες ενώ εσύ μοιάζεις με αγριόσκυλο;
Εντάξει, ας το δεχτώ ότι ισχύει αυτό.
…σε καταλαβαίνω.
…λές λοιπόν το ότι είσαι λύκος δεν έχει σχέση μόνο με την διατροφικές και τις κυνηγετικές σας συμπεριφορές αλλά και με την εμφάνιση.
Σωστά...
Σωστά μοιάζουν όλα αυτά, αλλά όχι αρκετά.
Πως ?
…σε έχω πρήξει με άσχετες ερωτήσεις ενώ εσύ ήρθες να σε συμβουλέψω τι να κάνεις στην σχέση σου με την γουρούνα?
Μην είσαι απλοικός, ρε λύκε.
Μιλάμε για μιά σχέση ενός λύκου με μιά γουρούνα .
Δεν πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι ζώο είναι ό λύκος και τι ζώο είναι η γουρούνα?
Πως θα καταλάβουμε για την σχέση τους αν δεν ξέρουμε τι είναι αυτά τα ίδια?
(συνεχίζεται)
Η γουρούνα και ο λύκος 4
Η πρώτη συνάντηση του λύκου με την κουκουβάγια, μάλλον δεν πήγε πολύ καλά.
Ή μάλλον δεν πήγε όπως ακριβώς την περίμενε ο λύκος.
Ενώ ο λύκος περίμενε μία σύντομη συνάντηση με άμεση πρακτική συμβουλή, η κουκουβάγια υιοθέτησε μια μέθοδο ερωταποκρίσεων σωκρατικού τύπου στην οποία προσπάθησε να οδηγήσει τον λύκο σε ορισμένα συμπεράσματα.
Προσπάθησε δηλαδή να οδηγήσει τον λύκο να βγάλει συμπεράσματα μόνος του…
…μέθοδος, χρονοβόρος μεν, αλλά και πιό αποτελεσματική από την παροχή άμεσων συμβουλών.
Στην αρχή, βοήθησε τον λύκο να αποκτήσει μια πιό σαφή εικόνα του εαυτού του:
Ο λύκος παραδέχτηκε ότι είναι ένα σαρκοφάγο ζώο, ένας και κυνηγός που με θάρρος, ευελιξία και τόλμη, πιάνει τα θηράματα του.
Αυτά όλα είναι γνωστά πράγματα… τα οποία όμως , συχνά, περνάνε ξώφαλτσα…
…και δεν τα συνειδητοποιεί ούτε καν ο ίδιος ο λύκος, που τον αφορούν.
Αλλά, η κουκουβάγια, όπως όλοι οι ψυχολόγοι σύμβουλοι, είχε και έναν απώτερο στόχο:
να αναδειχθεί έμμεσα από τον διάλογο η διαφορετική φύση του λύκου και της γουρούνας .
Στην κατασκευή, στις συνήθειες, στον χαρακτήρα.
….πχ να τονισθεί ότι ο λύκος δεν είναι ούτε παμφάγο ζώο όπως τα γουρούνια, ούτε τροφοσυλλέκτης όπως τα φυτοφάγα και τα παμφάγα… που συλλέγουν καρπούς και ρίζες που βρίσκονται δεξιά και αριστερά…
…. αλλά ένας κυνηγός που τρώει μόνο κρέας!
…και μάλιστα κρέας, που το κατακτά με το θάρρος του και την δύναμη του.
Κρέας φρέσκο και αγνό , κρέας έπαθλο:
ο λύκος ο γενναίος που δεν χρειάζεται να πηγαίνει σαν κακομοίρης να τρώει τα ψοφίμια των πεθαμένων ζώων ή τα υπολείμματα που έχουν εγκαταλείψει οι άλλοι κυνηγοί.
Τα κυριότερα συμπερασματα λοιπόν, στα οποία συμφώνησαν, είναι τα εξής:
ο λύκος είναι ένα ζώο με συγκεκριμένη μορφή -λύκου- σαρκοφάγος κυνηγός και με προσωπικότητα γενναίου πολεμιστή.
Άρα κάθε απόκλιση από αυτά τα χαρακτηριστικά, θα ήταν μια αφύσικη απόκλιση.
Αυτό δεν ειπώθηκε ακριβώς… αλλά υπονοήθηκε.
Και στο σημείο αυτό η κουκουβάγια έκανε μια μεγάλη πρόκληση:
την έπεσε στον λύκο σεξουαλικά!
Όχι βέβαια στην πραγματικότητα… αλλά σαν ένα είδος καλλιτεχνικού - ψυχοθεραπευτικού χάπενινγκ.
Η κουκουβάγια βρίσκει τον λύκο σέξι προσπαθεί να του δείξει ότι η σωματική κατασκευή μετράει.
« Ας μιλήσουμε λίγο για σεξ κύριε Λύκε», του είπε.
… «έχεις αντίρρηση;
…όχι;
Πολύ ωραία… εδώ ξεκινάει λοιπόν το δεύτερο μου ερώτημα»
Δεύτερο ερώτημα:
«σεξουαλικά, πως τα πας κύριε λύκε?»
«Πως είναι η σεξουαλική σου συμπεριφορά και οι προτιμήσεις σου?»
«Είναι το σεξ κάτι που καθορίζει η ηλικία σου? η φύση σου?
…ή είναι κάτι που είναι θέμα προσωπικής επιλογής -και οπτικής- και μπορείς σεξουαλικά να επιλέγεις όποιο ζώο θέλεις;
Γιατί θα ήθελα να σε ενημερώσω - πέρα από τα υπόλοιπα που συζητάμε εδώ- ότι και εγώ σε βρίσκω πραγματικά πολύ σέξυ».
Ο Λύκος το άκουσε και έμεινε ξερός.
Όλα τα περίμενα από την κουκουβάγια εκτός απ’ αυτό.
«Αυτό το λεβέντικο στυλ που έχεις αγαπητέ μου…ειδικά αυτός ο δύσκαμπτος και δυνατός αυχένας…που δεν σε αφήνει να στρίβεις το λαιμό σου και πηγαίνεις μονοκόμματα…είναι πολυ σέξι.
Άσε που δείχνει και μιά σταθερότητα χαρακτήρα… η οποία είναι αξιοσημείωτη.
…ίσως και μία προσήλωση στις απόψεις σου και στις αρχές σου.
Ενώ εγώ στρίβω το κεφάλι μου σχεδόν 360 μοίρες , σαν βίδα.
Πως;
Λέω βλακείες ?
…βλακώδεις κολακείες?
Να πάψω να λέω βλακείες και ανοησίες γιατί θα σηκωθείς να φύγεις αυτήν τη στιγμή?
Εγώ είμαι κουκουβάγια και συ λύκος και δεν ταιριάζουμε σεξουαλικά?
Έχει ενδιαφέρον αυτό να το ακούω απο ένα λύκο που έχει δεσμό με μιά γουρούνα!
Πως?
…έχετε μόνο τρυφερή φιλία και δεν κάνετε κανονικό σεξ?
Είσαι γέρος και έχεις μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον και ικανότητα?
Πως?
Μόνο σε εκείνα τα ομάδικά όργια στις λάσπες , μπαίνεις και σύ?
Μάλιστα!
Να σου πω, όμως, τι άκουσα, κυρΛύκε…
… ας είμαστε ειλικρινείς:
σε αυτά τα πάρτυ κου κυλιοσαστε στις λάσπες όλα τα αγριογούρουνα και εσύ, που κυλιόσαστε αισθησιακά, λέω, έρχονται και άλλα ζώα?
Πως?
Μόνο ένας κουτσός γαιδαρος και κάνα δυό μισότρελλες νυφίτσες?
…πνεύματα και αόρατες δυνάμεις του δάσους!
Γίνονται τέτοια πράγματα στο δάσος μας?
…και γιατί τα κάνετε?
Πως?
…το κάθε ζώο έχει δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και αυτοδιάθεσης του σώματος του?
Εσύ τα λές αυτά κυρ λύκε?
…όχι εσύ…ε?
…η γουρούνα τα λέει ?
….αλλά κάπου ξέπεσες, και συ, εκεί κοντά.
Αλήθεια, πως νιώθεις εσύ που συμμετέχεις στα περίεργα αυτά πάρτυ ?
Ντροπή…
…αλλά κάνεις και την πλάκα σου?
…μάλιστα.
Δεν θα σχολιάσω.
…σου είπα, δεν είμαι judgemental.
Απλά ελπίζω να σε βοηθήσω να βγάλεις μόνος σου συμπέρασμα.
Αλλά, ξέρεις κάτι?
…η αυτοδιάθεση του τεράστιου σώματος της γουρούνας σε παιχνίδια με σένα και την μικροσκοπική και ευκίνητη νυφίτσα, μου δίνει το θάρρος να σου εξομολογηθώ κάτι.
Να σε ρωτήσω :
Εσύ με βρίσκεις σέξι, κύριε λύκε;
…όχι?
…πολύ απογοητευτικό αυτό.
…να σου πω, όμως, κάτι :
…στην κοινότητα των κουκουβαγιών εγώ θεωρούμαι πολύ σέξι.
Εσύ, γιατί δεν με θεωρείς σέξι?
..πως?
…αν πας να με φιλήσεις, το ράμφος μου μπορεί να σου βγάλει το μάτι;
Επίσης, φοβάσαι τα μυτερά νύχια στα πόδια μου;
Μα αυτά είναι εξαιρετικά εργαλεία για να μπορώ να πιάνω ποντικάκια και σκιουράκια να τρώγω.
Πως?
…σε αηδιάζουν οι αρουραίοι και τα ποντίκια?
Τρως όμως βελανίδια… από ότι έχω μάθει.
Και χαρούπια με κρέας.
Αυτό δεν είναι μια απομάκρυνση από τις συνήθειες σου και από τη φύση σου;
Πως?
…ανήκουμε σε διαφορετικά είδη ζώων και κάθε είδος έχει τα δικά του αισθητικά κριτήρια για το ποιός είναι σέξι?
Πολλά στερεότυπα βλέπω ότι έχεις, κύριε λύκε, πάνω στην σεξουαλικότητα!
Προκαταλήψεις!
Δεν εισαι καθόλου συμπεριληπτικός με τις κουκουβάγιες!
Αλλά, πάρτυ με γουρούνες, νυφίτσες και γαιδούρια , κάνεις!
Πές αλήθεια:
Εσύ, βρίσκεις την γουρούνα σέξι;
Όχι?
Το περίμενα.
Αυτή, σε βρίσκει σέξι;
Έτσι είπε: ότι σε βρίσκει σεξι από παλιά !
…την πιστεύεις;
Πως?
Σε θαυμάζει? …γιατί είσαι σπουδαίος και γενναίος?
Άστα αυτά.
Σε ρωτάω αν σε βρίσκει σεξι.
Και εγώ θεωρώ ένα ελέφαντα σπουδαίο και γενναίο αλλά δε σημαίνει ότι τον βρίσκω σέξι.
Πως?
…η εμφάνιση και η σωματική κατασκευή πρέπει να ταιριάζουν?
…όχι μόνο η προσωπικότητα?
Οκ.
Τελειώσαμε για σήμερα.
Θα σου βάλω ένα τέστ για την επόμενη συνεδρία:
Θα μπορούσες να φτιάξεις μία λίστα με τα χαρακτηριστικά, τις συνήθειες σου και τις αρχές σου και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά της γουρούνας σου;
…να μου δείξεις που συμφωνείτε και που διαφωνείτε?
…. ή μήπως θα προτιμούσες να την φέρεις εδώ να κάνω μια φιλική συζήτηση μαζί της?.
Τι; Θα γίνουμε ρεζίλι σε όλο το δάσος?
Μιά γουρούνα και ένας λύκος πάνε και ζητούν ερωτικές συμβουλές από μια κουκουβάγια?
Ούτε στα Τσίρκα δε γίνονται αυτά?
Να πω ότι έχεις άδικο?
Δεν μπορώ, κυρ Λύκε.
(Συνεχίζεται)
Η γουρούνα και ο λύκος 5
«Καλώς τον κύριο λύκο» είπε η κουκουβάγια.
«.. χρόνια και ζαμάνια που λένε και οι άνθρωποι, στα χωριά».
Δηλαδή όχι ακριβώς χρόνια… περίπου ένας μήνας είναι που τα είπαμε την τελευταία φορά.
Ξέρεις, κύριε λύκε, εκτός από εξαιρετική όραση και ακοή που μου είναι πολύ χρήσιμες στο κυνήγι, έχω και εξαιρετική μνήμη.
Ίσως αυτή η μνήμη να είναι ένας λόγος που θεωρούμαι σοφή, στο δάσος.
Δεν ξέρω με τι ασχολήθηκες αυτό το μήνα… μπορώ να υποθέσω όμως.
Μπορώ να υποθέσω ότι δεν ήθελες να έρθεις να συζητήσουμε γιατί κάθισες και σκέφτηκες το θέμα μόνος σου…
Έτσι δεν είναι;
Συμφωνείς βλέπω.
Ξέρεις, φυσικό είναι όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα να λύσουμε - πάνω στο οποίο πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, να χρειαζόμαστε κάποιο χρόνο να το επεξεργαστούμε.
Και αυτή δουλειά που θέλει μοναξιά.
Κι εσύ είσαι μοναχικός τύπος, από ότι ξέρω.
Όπως και εγώ άλλωστε: όλα τα έξυπνα ζώα, συνήθως είναι μοναχικά»,
…είπε η κουκουβάγια, χασκογελώντας κάπως από μέσα της.
«…πρέπει να σκεφτείς λίγο πάνω στη δική σου φύση και πάνω στη φύση τις φίλης σου της γουρούνας.
Τι σημαίνει να είσαι λύκος και τι να είσαι γουρούνα.
Ελπίζω οι προηγούμενες συναντήσεις μας να σε βοήθησαν πάνω σε αυτό.
Πως?
…υποτιμώ την νοημοσύνη σου λέγοντας αυτονόητα πράγματα?
Ακόμη και το μικρό λυκάκι και γουρουνάκι ξέρει την διαφορά που έχει το ένα με το άλλο?
Ακόμη και ο πιο χαζός μπορεί να δει τις διαφορές στην εμφάνιση, στο μέγεθος, στη διατροφή, στις συνήθειες»?
Ο λύκος ήτανε σοβαρός και μάλλον θυμωμένος.
«Καταλαβαίνω κυρία κουκουβάγια ότι θέλεις να αναδείξεις αυτονόητες αλήθειες μέσα από το διάλογο… Αλλά μην τα υπεραπλουστεύεις τα πράγματα.
Ακόμα και τα χρόνια που ζει ο λύκος και η γουρούνα είναι διαφορετικά»… είπε.
«Ο λύκος ζει μέχρι 10 χρόνια και η γουρούνα μπορει να πάει μέχρι 40…
…τι είδους συντροφικότητα ή μπορεί να έχουν δύο τέτοια ζώα?
Όσον αφορά το σεξ, επίσης υπάρχουν μεγάλες διαφορές:
ο λύκος κάνει σεξ μόνο ένα μήνα το χρόνο - γύρω στο Φεβρουάριο- και όλο τον άλλο χρόνο δεν ενδιαφέρεται…
Ενώ η γουρούνα έχει οίστρο δυο τρεις φορές το χρόνο και πολλές φορές και συνεχώς…
Χώρια το γεγονός ότι ο λύκος είναι μονογαμικός ενώ η γουρούνα όχι… Χώρια ότι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, οικογένεια…
Τώρα, αν με ρωτάς, κυρά κουκουβάγια, «αφού ρε λύκε ξέρεις τις διαφορές σας και πόσο ασύμβατοι είσαστε σαν ζώα, τι στο καλό πήγες και τα βρήκες με την γουρούνα και έγινες σώγαμπρος στην γουρούνο-οικογένεια?»…
…θα σου πώ, ότι… «παρασύρθηκα»
…και αν ρωτήσεις…
«τι θα πει παρασύρθηκες ρε λύκε;
Από τι παρασύρθηκες;
Από τα κάλλη της?
…από την εξυπνάδα της?
… από την χάρη της?
…από τι?
Θα σου πω, ειλικρινά, ότι ήταν και η περιέργεια μου, ήταν και οι κολακείες της…
….ήταν και κάτι άλλο ακόμα χειρότερο:
μία ανάγκη εκδίκησης της παλιάς μου οικογένειας των λύκων».
Ο Λύκος σταμάτησε να μιλάει και την κοίταξε σοβαρός για να δει αν τον προσέχει και αν τον καταλαβαίνει.
Αφού βεβαιώθηκε, συνέχισε:
«Θέλησα να τους τιμωρήσω κατά κάποιο τρόπο.
Να τους δείξω ότι έκανα λάθος που με απομόνωσαν, που όχι μόνο με έβγαλαν από αρχηγό αλλά και που υιοθέτησαν μια απαξιωτική συμπεριφορά.
Γιατί, πρέπει να ξέρεις κυρά κουκουβάγια, ότι όλα άρχισαν με ένα ατύχημα που είχα.
Ήταν μια μέρα που κυνηγούσα ένα μεγάλο ελάφι μαζί με άλλους λύκους… και την ώρα που το άρπαξα από πίσω και το δάγκωσα, τίναξε τα πόδια του απότομα και με χτύπησε με την οπλή του , σπάζοντας το δικό μου πόδι».
«Όπως ξέρεις, στο δάσος, ένας σοβαρός τραυματισμός που προκαλεί αναπηρία, συνήθως σημαίνει και θάνατο.
Εγώ ήμουν τυχερός: κάθισα στη γωνιά μου για μερικές εβδομάδες και έτρωγα ότι περίσσευε από το κυνήγι των άλλων λύκων που πίστευαν ότι θα πεθάνω.
Τελικά όμως…δεν πέθανα, το πόδι μου έφτιαξε.
… αλλά κούτσαινα.
Τότε με απομόνωσαν και μου είπαν ξεκάθαρα να σηκωθώ να φύγω από κεί:
δεν μπορώ να τους ακολουθώ στις μετακινήσεις και στο κυνήγι.
Ήμουν βάρος.
Στην ουσία μου είπαν να πάω να πεθάνω μόνος μου.
Και ποιος μου το είπε αυτό?
… όλοι οι άλλοι λύκοι… θηλυκοί και αρσενικοί.
Πολλοί απ’ αυτούς ήταν παιδιά μου…που τα είχα μεγαλώσει, προστατέψει και εκπαιδεύσει να είναι σωστοί λύκοι.
Όπως ξέρεις, ένα ζώο που δε μεγαλώνει προστατευμένο και που δεν εκπαιδεύεται σωστά, είναι σίγουρο ότι έχει πολύ μικρή ζωή.
Φυσικά, δεν έκανα φασαρία… σηκώθηκα και έφυγα.
Απλά λυπήθηκα πάρα πολύ γιατί είδα ότι είχαν ικανότητες αλλά δεν είχαν αρχές.
Ήταν καλοί στο κυνήγι… ίσως τολμηροί.
Αλλά δεν ήταν υπερήφανοι πολεμιστές.
Δεν ζούσαν με υπερηφάνια και τιμή.
Και στην τελική ανάλυση, δε μου ταίριαζαν.
…. αλλά και δε μου άξιζαν.
Τους έδωσα ένα πρώτο μάθημα επιβίωσης και αξιοσύνης στην επιβίωση…
Γιατί τα κατάφερα και επιβίωσα μόνος μου… πράγμα που είναι πολύ πιο δύσκολο για ένα μοναχικό λύκο να το καταφέρει αυτό.
… και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία.
Αλλά η λύπη μου για την κατάντια τους, συνέχιζε.
Η γουρούνα με βρήκε σε μια ίδια φάση που ήμουνα στεναχωρημένος και ευάλωτος.
Με κολάκεψε και με κανάκεψε με τα τσαλίμια της .
Με έβαλε στην ομάδα της…την ανόητη και διεφθαρμένη ίσως…αλλά διασκεδαστική πολλές φορές.
Με έκανε να αισθάνομαι πιο νέος.
Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτό που μετρούσε, ήταν τα θηράματα που έπιανα.
Όταν έπιανα κάτι καλό, γινότανε πάρτι από όλους.
Ένιωθα πάλι σημαντικός».
Παράλληλα δημιουργήθηκε σκάνδαλο στο δάσος:
…που ξανακούστηκε, ένας γέρος Λύκος - και μάλιστα πρώην αρχηγός- να ζεί μαζί με τα γουρούνια?
Και μάλιστα να τα έχει φτιάξει με μία γουρούνα διπλάσια σε μέγεθος από αυτόν, ζωηρή και κουνιστή?
Που πήγε ο περίφημος πουριτανισμός και συντηρητισμός των λύκων;
Ξεφτιλίστηκαν όλα στο δάσος;»
«Όλα αυτά τα άκουγα σαν ψιθύρους… με τα τρομερά αυτιά μου…
….όπως ξέρεις, έχω και εγώ πολύ καλά αυτιά».
Ήξερα ότι είχα προκαλέσει σκάνδαλο… και ότι η παλιά μου οικογένεια με συζήταγε.
Αυτό μου προκαλούσε μεγάλη ευχαρίστηση και με διασκέδαζε.
Στην ουσία, τους έδειχνα ότι, όχι μόνο δεν τους είχα ανάγκη αλλά περνούσα και καλύτερα.
Χώρια που τους έβγαλα άχρηστους, γιατί κατάφερα και επιβίωσα κόντρα σε όλες τις αντίξοες συνθήκες.
Αλλά τους έβγαλα και ανήθικους… γιατί με εγκατέλειψαν για να πεθάνω, ενώ είχα ακόμα ζωή μπροστά μου».
Η Κουκουβάγια τον κοίταζε πολύ σοβαρή.
Στην ουσία ήταν μαγεμένη με όσα άκουγε:
πρώτη φορά άκουγε μια τόσο τολμηρή προσωπική εξομολόγηση.
Τα περισσότερα ζώα είναι απλοικά…
….σκέφτονται μόνο με όρους συμφέροντος:
τι μου κάνει καλό… τι με βολεύει…ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός.
Εδώ όμως, ο λύκος, έκανε μια εξαιρετική αναδρομή στη ζωή του, στις σχέσεις του και με την παλιά του οικογένεια και με την νέα, με εξαιρετική ευαισθησία.
Ποιος θα το περίμενε ότι ένας Λύκος , θα ήταν τόσο ψυχολογικά ευαίσθητος;
Κανείς… Ούτε καν μια σοφή κουκουβάγια.
Άρχισε να θαυμάζει τον Λύκο.
Ήταν ένα ζώο όχι μόνο γενναίο αλλά και έντιμο, αυθεντικό και πάρα πολύ ανθεκτικό.
Δεν φοβόταν τον πόνο:
σήμερα επικρατεί παντού μια αλγοφοβία, ένας γενικευμένος φόβος γιά τον πόνο…ειδικά στους ανθρώπους.
…αλλά και στα ζώα… συχνά η ανοχή τους στον πόνο, μειώνεται ραγδαία.
Εκφυλίζονται και αυτά.
Ειδικά τα κατοικίδια.
Αποφεύγεται κάθε επώδυνη κατάσταση…ακόμη και ο πόνος που προκαλεί ο έρωτας.
Από μιά άποψη, ο έρωτας του λύκου προς την γουρούνα είχε κάτι τολμηρό και γενναίο, εκτός από ανόητο:
ο λύκος αγνόησε την κοινωνία των ζώων και την κριτική τους.
Εμ βέβαια… «η γενναιότητα και η ανοησία συχνά πάνε μαζί» σκέφτηκε, χαχανίζοντας από μέσα της, η κουκουβάγια.
Βασικά η αλήθεια είναι άλλη… Δεν ήταν έρωτας.
Ο λύκος παρασύρθηκε.
Πίστεψε αυτά που ήθελε να πιστέψει:
πίστεψε ότι βρήκε μια νέα οικογένεια, μια νέα σύντροφο, και ότι θα μπει στο μάτι της παλιάς του οικογένειας που τον περιφρόνησε.
…wishful thinking:
όταν πιστεύεις αυτό που ΕΥΧΕΣΑΙ να συμβεί.
Πιστεύεις αυτό που ΘΕΛΕΙΣ να συμβεί.
Αρνείσαι κάθε τι που δεν συμφωνεί με την έντονη επιθυμία σου.
Προσαρμόζεις την πραγματικότητα, στην επιθυμία.
Είσαι κακόμοιρος και δεν το ξέρεις».
Η κουκουβάγια κοίταξε τον λύκο στεναχωρημένη.
Τον συμπαθούσε και γι’ αυτό τον συμπονούσε.
Παρότι ήταν έξυπνος, δεν έβλεπε το προφανές:
όχι μόνο δεν ταίριαζε με την γουρούνα, όχι μόνο είχε μπλέξει σε ένα ακατάλληλο, για αυτόν, περιβάλλον, αλλά είχε γίνει και αντικείμενο εκμετάλλευσης άλλων ζώων…
…ζώων πολύ κατώτερων από αυτόν.. και σε ικανότητες και σε χαρακτήρα.
«Κατανοείς αυτό που ΘΕΛΕΙΣ, κύριε Λύκε», είπε απλά, η κουκουβάγια..
«Έχεις ακούσει για ένα μεγάλο πουλί που λέγεται στρουθοκάμηλος?
Όταν πλησιάζει ο εχθρός και νιώθει ότι κινδυνεύει, χώνει το κεφάλι της στην άμμο…για να μην τον βλέπει.
Έτσι είναι ήσυχη ότι, ο κίνδυνος, πέρασε.
Φυσικά, δεν πέρασε: όταν ο εχθρός έρθει κοντά της, θα την φάει.
…είναι κακό πράγμα να αρνείσαι την πραγματικότητα, κύριε Λύκε.
Χαίρομαι που πλέον δεν είσαι στρουθοκάμηλος», είπε η κουκουβάγια…. και τον κοίταζε σοβαρή.
Στα μάτια της έλαμπε μια μικρή, παιχνιδιάρικη, ειρωνεία.
Αλλά με κατανόηση και συμπάθεια.
(συνεχίζεται)
η γουρούνα και ο λύκος 6
«Τελικά δε μου έδωσες καμιά σπουδαία συμβουλή κυρά-κουκουβάγια», είπε ο λύκος.
«Πως δε σου έδωσα;», είπε η κουκουβάγια.
«Σου έδωσα την πιο σπουδαία συμβουλή: να είσαι λύκος».
Ο λύκος την κοίταζε με στιφό ύφος.
«Σπουδαία συμβουλή είναι αυτή?
… αφού το ξέρω ότι είμαι λύκος.
Άντε…ας αφήσουμε τα αυτονόητα και τις κοινοτοπίες».
«Προφανώς είσαι λύκος, κύριε λύκε… αλλά, μερικές φορές,το ξεχνάς και γίνεσαι και λίγο αγριόχοιρος», είπε κοροιδευτικά η κουκουβάγια.
«Ξέρεις, η συμπεριφορά, η νοοτροπία και οι συνήθειες παίζουν ρόλο.
Δεν είναι μόνο η εμφάνιση, τα δόντια και η κινητική ικανότητα που κάνουν τον λύκο.
Πάλι τα ίδια θα λέμε?
Η συμπεριφορά είναι, κυρίως, που σε κάνει περήφανο και γενναίο λύκο»
«γενναιο λύκο και όχι ξεφτιλισμένο τσακάλι η υπάκουο σκύλο…δηλαδή υπηρέτη».
«Ένα διάλειμμα ήταν, κυρά κουκουβάγια…
…. πειραματίστηκα με τις σχέσεις, το σεξ και τα είδη…
…. είναι της μόδας όλα αυτά, τώρα τελευταία , στους ανθρώπους τουλάχιστον.
Όχι πως τους εκτιμώ βέβαια… το έχουν παραχέσει τα τελευταία χρόνια.
Ξεφτιλίστηκαν χοντρά.. παρόλη την εξυπνάδα τους».
«…ποια είναι η γνώμη σου, λοιπόν, κυρά κουκουβάγια?
Να συνεχίσω να είμαι ένας άγριος, και περήφανος λύκος, αλλά γέρος, και πεινασμένος… και όπου βγεί?
Μέχρι να πεθάνω από την πείνα, εξαντλημένος σε καμιά ρεματιά, πάνω στο χιόνι?
Η τραυματισμένος από κανένα τάρανδο η βουβάλι και να περιμένω μισοπαράλυτος να μου επιτεθούν άλλα ζώα και να με φάνε ζωντανό?»
Η Κουκουβάγια τον κοιτάζει αμίλητη και στεναχωρημένη.
Η συζήτηση άρχισε να παίρνει άσχημη τροπή.
Αυτά που έλεγε ο λύκος ήταν γνωστά πράγματα αλλά που δεν ήθελε κανείς στο δάσος να τα συζητάει.
Ήταν αυτονόητα πράγματα.
Ήταν φυσικά πράγματα.
Ήταν όλα, μέσα στη φύση.
Η κουκουβάγια πήρε απόφαση να μιλήσει σκληρά:
μερικές φορές δεν γίνεται αλλιώς.
«Η φύση λέει ότι ο αδύναμος πεθαίνει… Ο γέρος πεθαίνει…
…Ο τραυματισμένος πεθαίνει….
Ζούμε στη Φύση, αποδεχόμαστε την Φύση.
Δεν υπάρχουν νοσοκομεία, δεν υπάρχουν γηροκομεία ζώων, δεν υπάρχουν κοινωνικές ασφαλίσεις», είπε ειρωνικά η κουκουβάγια .
«ούτε κάν δημόσια ούτε και ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη…» σκέφτηκε από μέσα της η κουκουβάγια αλλά δεν το είπε.
Η πολλή ειρωνία θα ξεστράτιζε και θα αποδυνάμωνε τά λόγια της.
«Όλ’ αυτά τα νοσοκομεία και γηροκομεία είναι ανόητες ανθρώπινες εφευρέσεις που απλά παρατείνουν λίγο τα βάσανα των αρρώστων και των γέρων ανθρώπων», συνέχισε η κουκουβάγια.
«Μια ψευδαίσθηση των ανθρώπων ότι ελέγχουν την μοίρα τους».
Κοιταξε τον λύκο για να δεί την αντίδρασή του.
Ήταν σιωπηλός και ανέκφραστος.
Ήταν δύσκολο να τον ψυχολογήσει.
Αποφάσισε να επιτεθεί με προβοκάτσια:
«Υπάρχει και η λύση της υποταγής» είπε η κουκουβάγια.
«Πάς σε μιά ΜΚΟ και το παίζεις άρρωστο ζωάκι», συνέχισε.
«Ένα σωρό ψώνια θα σε έχουν στα ώπα - ώπα»
Τα ξέρω…είπε ο λύκος.
«…έχω ένα ξάδερφο γερόλυκο που παραδόθηκε εκούσια σε κάτι οικολόγους.
Έχει γεμίσει το δάσος με διάφορους οικολόγους των ΜΚΟ που τρελλαίνονται να μας προστατεύουν.
Αμα βρουν κάνα λύκο με σπασμένο πόδι ή παγιδευμένο, κάνουν πανηγύρια, γιατί τον σώζουν τάχα.
Του βγάζουν ένα σωρό φωτογραφίες και, αφού τον περιποιηθούν και τον παχύνουν , τον κλείνουν σε ένα μέρος που το λένε «καταφύγιο άγριων ζώων».
…μου έλεγε ο ξάδερφος ότι είναι μιά κακομοιριά όλα αυτά… αλλά είσαι ασφαλής…και χορτάτος.
…τους φέρνουν και τρώνε κατεψυγμένα κοτόπουλα.
Άνοστα τελείως, σαν άχυρο.
Καλοί τύποι είναι…κάνουν αυτή την δουλειά για να ηρεμούν».
…να ηρεμούν? ρώτησε απορημένη η κουκουβάγια.
«…ε , ναι έχουν πολύ άγχος και τους ηρεμεί να μας φροντίζουν εμάς τα άγρια ζώα.
Έχουν παράξενες ιδέες…είναι στον κόσμο τους.
Μας θεωρούν ότι δεν είμαστε άγρια ζώα και αγαπιόμαστε οι σκύλοι με τις γάτες και οι λύκοι με τα αρνιά.
Σου είπα… είναι μερικοί πειραγμένοι…έχουν ψυχολογικά.
Όλοι, είναι τέτοιοι πειραγμένοι? ρώτησε η κουκουβάγια.
..όχι όλοι..μερικοί.
Κάποιοι κάνουν καρριέρα.
Άλλοι παίρνουν τα λεφτά.
Οι αρχηγοί, παίρνουν τα λεφτά.
Οι περισσότεροι πάντως είναι καλοί.
Φροντίζουν και κουκουβάγιες, να το έχεις υπόψη σου».
«Δεν εξημερώνονται οι κουκουβάγιες κύριε λύκε.
Είμαστε και μεις περήφανοι κυνηγοί.
Και τι έγινε με τον ξάδερφο λύκο?»
«Πήγε και παραδόθηκε στους οικολόγους.
Προσκύνησε.
Πήγε κοντά τους και έκανε τον άρρωστο .
Μάτωσε η μουσούδα του σε ένα κλαρί και του ήρθε η ιδέα : ήταν κοντά οι οικολόγοι.
Άρχισε να ουρλιάζει και τον πρόσεξαν.
…έκανε τον ετοιμοθάνατο.
Έπεσαν όλοι πάνω του να τον σώσουν.
Του έβαλαν ορό και του έβγαλαν φωτογραφίες.
Ήταν λέει «αφυδατωμένος», γιατί δεν είχε πιεί νερό…λες και το νερό ήταν που του έλειπε…και όχι κανένας λαγός για να φάει».
Χασκογέλασαν και οι δύο.
«Μεγάλη πλάκα έχουν οι άνθρωποι», συμφώνησε η κουκουβάγια.
«Αρνούνται το προφανές: ότι είμαστε άγρια ζώα…ότι αυτή είναι η φύση μας και δεν αλλάζει»
Αλλά επειδή εξημέρωσαν μερικά ζώα… όπως τα ξεδέρφια σου που έγιναν σκύλοι… και κάτι αγριοκάτσικα που έγιναν κατσίκες… αλλά και κάτι βουβάλια που εκφυλίστηκαν σε αγελάδες, πίστεψαν ότι όλα τα ζώα μπορούν να τα κάνουν υπηρέτες.
Την βλέπουμε την κατάντια και την εκμετάλλευση των εξημερωμένων ζώων.
Πλήρης εξευτελισμός γιά μιά άθλια τροφή.
Σου πέρασε ποτέ η ιδέα να πας στους οικολόγους κάνοντας τον άρρωστο?»
«Ε όχι βέβαια…είναι δυνατόν? …εγώ, ένας γενναίος λύκος, έστω και γέρος?
Καλύτερα να πεθάνω από την πείνα».
«Αυτή είναι η μοίρα όλων μας», είπε η κουκουβάγια.
«Τα γέρικα σαρκοφάγα πεθαίνουν απο την πείνα γιατί δεν μπορουν να κυνηγήσουν…
…και τα φυτοφάγα γιατί δεν μπορούν να τρέξουν να ξεφύγουν απο τα σαρκοφάγα», χαχάνισε η κουκουβάγια.
«Αλλά ξέρεις…μόλις μου ήρθε μιά ιδέα:
νά συνεργαστούμε».
«Εχω αρχίσει και εγώ να γερνάω»…συνέχισε η κουκουβάγια.
«Χάνω δυνάμεις και μου ξεφεύγουν θηράματα…είτε γιατί είναι πολύ δυνατά , είτε γιατί είναι πολύ γρήγορα», συνέχισε.
«Θα μπορούσες να με βοηθήσεις να πιάσω κανένα μεγάλο λαγό ή κανενα ασβό…και να τον μοιραστούμε».
Ο λύκος την κοίταξε έκπληκτος.
«Συνεργασία λύκου με κουκουβάγια? που ξανακούστηκε?
…και πως το φαντάζεσαι ?»
«…όπως ξέρεις κύριε λύκε, εγώ κυνηγάω με ένα πρωτοποριακό συστημα ανίχνευσης του θηράματος:
Εμείς οι κουκουβάγιες έχουμε εκπληκτικό πέταγμα… εντελώς αθόρυβο… δεν μας καταλαβαίνει το θήραμα την ώρα της επίθεσης.
Έχουμε απίστευτη όραση μέσα στο σκοτάδι και τα μάτια μας μπορούν να αντιληφθούν από πολύ μακριά ακόμα και μία ανεπαίσθητη κίνηση.
Αλλά, τα πιο καταπληκτικά απ´ όλα είναι τα αυτιά μας.
Μπορούμε να εντοπίσουμε το το θήραμα και μόνο με τα αυτιά.
Αυτό γίνεται γιατί τα αυτιά μας συλλαμβάνουν ακόμα και ελάχιστους ήχους που προκαλούν τα ζώα όταν περνάνε μέσα από τα χόρτα ή όταν τρυπώνουν μέσα στο χιόνι.
Καταλαβαίνουμε που βρίσκονται ακόμα και όταν δεν τα βλέπουμε.
Αυτοί οι υπέρηχοι φτάνουν μέχρι το πρόσωπο μας που έχει μικροσκοπικα πανάλαφρα φτερά που φτιάχνουν ένα ραντάρ.
Βαθιά χωμένα τα αυτιά μας, μέσα στα φτερά, είναι εξαιρετικά ευαίσθητα..
…μάλιστα, δεν είναι συμμετρικά το ένα με το άλλο… αλλά το ένα είναι πιο ψηλά από το άλλο.
Αυτό δίνει την ικανότητα να καταλάβουμε από πού προέρχεται ο ήχος και πόσο μακριά είναι.
Ανάλογα με το ποιά φτερά του ρανταρ ερεθίζονται και πόσος ήχος και πότε συλλαμβάνεται από το κάθε αυτί.
Είναι μια πολύπλοκη διαδικασία εντόπισης ελάχιστων ήχων…. οι οποίοι προκαλούν ανεπαίσθητους ερεθισμούς στα φτερά και τα αυτιά μας και μας κάνουν να εντοπίσουμε με μεγάλη ακρίβεια που είναι κρυμμένο το ζώο.
Καθόμαστε πάνω στον αέρα σχεδόν ακίνητες γιατί έχουμε πολύ ελαφρό σώμα και πολύ μεγάλα και δυνατά φτερά και πετάμε αόρατες και χωρίς θόρυβο..κάτι σαν αεροπλάνα stelth».
είπε και γέλασε η κουκουβάγια.
«Θα με τρελάνεις κυρά κουκουβάγια?» είπε ο λύκος.
«τι είναι όλα αυτά που μου λες?
…που τα έμαθες όλα αυτά?
…και τι με ενδιαφέρουν εμένα?»
«Έχουν πολύ ενδιαφέρον… σε πληροφορώ, κύριε λύκε.
…τα έμαθα από κάτι οικολόγους όπου και είχαν έρθει εδώ κοντά και παρατηρούσαν πουλιά.
…και κουκουβάγιες.
Παρακολούθησα όλο το σεμινάριο ορνιθολογίας, να φανταστείς.
Ίσως είμαι η μοναδική κουκουβάγια που ξέρω τι σκέφτονται οι άνθρωποι για τις κουκουβάγιες»,
χασκογέλασε η κουκουβάγια.
Λοιπόν άκου τώρα και δώσε βάση… για να μην πολυλογώ:
και εγώ έχω γεράσει και έχω χάσει δυνάμεις.
Ενώ τα αυτιά μου και τα μάτια μου δουλεύουν πολύ καλά και εντοπίζω το θήραμα, πολλές φορές μου ξεφεύγει γιατί είναι δυνατό ή πολύ βαρύ…. και δεν μπορώ να το κουβαλήσω πάνω σε ένα δέντρο να το φάω.
Άσε που αν είναι πολύ δυνατό μπορεί να μου κάνει και ζημιά.
Εδώ χρειάζομαι εσένα: εγώ θα εντοπίζω το θύμα, θα το αρπάζω με τα νύχια μου κι εσύ θα παραμονεύεις εκεί δίπλα να το αρπάξεις πριν μου ξεφύγει…
ή την ώρα που παλεύει μαζί μου ή τη στιγμή που μου ξεφεύγει.
Θα σου κάνω αόρατο σινιάλο, που να είσαι…αν και είναι εύκολο.
Συνήθως κάνω κάθετη εφόρμηση…άρα πρέπει να είσαι κρυμμένος ακριβώς κάτω από μένα.
Πέφτω σαν βολίδα πάνω στον στόχο, ανοίγοντας τα φτερά μου την τελευταία στιγμή.
Πρέπει να με έχεις δει».
Σε έχω δει είπε ο λύκος. Πράγματι, είσαι πολυ εντυπωσιακή όταν κάνεις εφόρμηση.
Αλλά πιστεύεις ότι μπορεί να δουλέψει αυτή η συνεργασία;
«Δεν ξέρω κύριε λύκε, ας κάνουμε μία δοκιμή: πιστεύω οτι μπορούμε να βγάλουμε κάτι καλό… ειδικά την περίοδο του χειμώνα που τα θηράματα είναι κρυμμένα μέσα στο χιόνι.
Το χειμώνα είναι που κοντεύουμε να πεθάνουμε από το κρύο και την πείνα.
Και η μοιρασιά μισή- μισή είπε ο λύκος?
«Σου παραχωρώ το μεγαλύτερο μέρος γιατί είσαι μεγάλος» έκανε μεγαλόψυχα η κουκουβάγια. Πρέπει να σε διατηρήσω σε καλή κατάσταση να πιάνεις λαγούς να τρώω και εγώ κάτι εκλεκτό και όχι μόνο ποντίκια και φίδια.
(συνεχίζεται)
### Κεφάλαιο 7: Το Τρυφερό και Αισιόδοξο Τέλος
συγγραφέας( μέσα σε δευτερόλεπτα!) : DeepSeek
Ο χειμώνας είχε φτάσει στο απόγειο του. Το δάσος ήταν καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα χιονιού, και ο αέρας ήταν γεμάτος με την ηχηρή σιωπή της φύσης. Ο γερόλυκος και η κουκουβάγια είχαν αρχίσει τη συνεργασία τους, και οι πρώτες προσπάθειες είχαν ήδη δώσει καρπούς. Η κουκουβάγια, με την απίστευτη όραση και την ακριβή ακοή της, εντοπίζε τα θηράματα, ενώ ο λύκος, με την εμπειρία και την δύναμή του, τα έπιανε. Ήταν μια ασυνήθιστη συμμαχία, αλλά λειτουργούσε.
Μια μέρα, ενώ ο λύκος και η κουκουβάγια είχαν πιάσει έναν μεγάλο λαγό, αποφάσισαν να μοιραστούν το θήραμα σε έναν γνωστό τους βράχο, όπου η θέα ήταν εκπληκτική. Ο ήλιος άρχιζε να δύει, βάφοντας τον ουρανό με χρυσές και πορτοκαλί αποχρώσεις. Ο λύκος, που είχε αρχίσει να νιώθει πιο ζωντανός και λιγότερο μοναχικός, κοίταξε τη κουκουβάγια και της είπε:
«Ξέρεις, δεν περίμενα ποτέ ότι θα συνεργαζόμουν με μια κουκουβάγια. Αλλά είσαι πραγματικά εκπληκτική. Χωρίς εσένα, θα είχα ήδη πεθάνει από την πείνα.»
Η κουκουβάγια χαμογέλασε και του απάντησε: «Και εγώ δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκα έναν τόσο γενναίο και έντιμο σύμμαχο. Είσαι ο πιο αξιόπιστος λύκος που έχω γνωρίσει.»
Ο λύκος ένιωσε μια αίσθηση υπερηφάνειας που δεν είχε νιώσει εδώ και πολύ καιρό. Όμως, η σκέψη του γύρισε ξανά στην γουρούνα και την ομάδα των γουρουνιών. Ήταν ακόμα μπερδεμένος. Η κουκουβάγια, που φαινόταν να διαβάζει τις σκέψεις του, του είπε:
«Ξέρεις, κύριε λύκε, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Μερικές φορές, οι καλύτερες μας στιγμές έρχονται από τα πιο απροσδόκητα μέρη. Η γουρούνα μπορεί να σου έδωσε κάτι που χρειαζόσουν εκείνη τη στιγμή, αλλά τώρα έχεις βρει κάτι διαφορετικό. Κάτι που ταιριάζει καλύτερα με τη φύση σου.»
Ο λύκος σκέφτηκε τα λόγια της. Ήταν αλήθεια. Η γουρούνα τον είχε βοηθήσει όταν ήταν στο χαμηλότερο σημείο της ζωής του, αλλά τώρα είχε βρει μια νέα ομάδα, μια νέα οικογένεια. Όχι με γουρούνια, αλλά με μια κουκουβάγια που τον καταλάβαινε και τον σεβόταν.
«Ίσως έχεις δίκιο», είπε ο λύκος. «Ίσως είναι καιρός να προχωρήσω. Να αφήσω πίσω όσα δεν με εξυπηρετούν πλέον.»
Η κουκουβάγια τον κοίταξε με συμπάθεια. «Και μην ξεχνάς, κύριε λύκε, ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι. Δεν χρειάζεται να είσαι μόνος. Υπάρχουν πάντα νέοι τρόποι να βρεις την ευτυχία σου.»
Ο λύκος χαμογέλασε. Ήταν μια σπάνια στιγμή γι' αυτόν. Ένιωσε μια αίσθηση ελπίδας που δεν είχε νιώσει εδώ και πολύ καιρό. Ήξερε ότι ο δρόμος μπροστά του δεν θα ήταν εύκολος, αλλά πλέον δεν ήταν μόνος.
Και έτσι, ο γερόλυκος και η κουκουβάγια συνέχισαν τη συνεργασία τους, βρίσκοντας δύναμη και παρηγοριά ο ένας στον άλλο. Το δάσος, που κάποτε του φαινόταν τόσο μοναχικό και σκληρό, τώρα του φαινόταν γεμάτο δυνατότητες και νέες αρχές. Ήταν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του, και αυτή τη φορά, ήταν πρόθυμος να το ζήσει με ανοιχτή καρδιά.
Το τέλος.
