Ο Σακίλ Ο’Νιλ, ο περίφημος βετεράνος μπασκεμπολίστας της Αμερικής, έχει ένα σπίτι παραθαλάσσιο 7000 m² και ομολογεί ότι από όλο αυτό το μεγαθήριο χρησιμοποιεί μόνο δύο δωμάτια.
(δες βίντεο)
Στην ιατρική, με όλο το φορτίο της το άγχος της και την εξάντληση και κακοποίηση που συνεπάγεται, έχουμε και το καλό ότι μαθαίνουμε καλύτερα τους ανθρώπους και τον κόσμο αφού μπαίνουμε μέσα στα σπίτια του και βλέπουμε πως ζει.
Θυμήθηκα τώρα με το σπίτι του Σακιλ Ό Νιλ, που με κάλεσαν κάποια φορά να δω μία ασθενή σε ένα τεράστιο τριώροφο σπίτι στο κέντρο της Αθήνας το οποίο μάλιστα είχε και καταπληκτική θέα στην Ακρόπολη και στο Λυκαβηττό και το είχε φτιάξει ένας που ήταν να πλούςιος εργολάβος μηχανικός και το είχε κάνει πραγματικό παλάτι.
Θυμάμαι ότι με ξενάγησαν να το δω όλο: στον τελευταίο τρίτο όροφο είχε ένα τεράστιο μπαρ το οποίο προοριζόταν για δεξιώσεις και ήταν το σημείο του σπιτιού που είχε την καλύτερη θέα.
Σε όλο αυτό το μεγαθήριο έμεναν μόνο τρία άτομα: ο πατέρας, η μητέρα και μια μεγάλη κόρη.
…απ’ ό,τι κατάλαβα, στο σπίτι υπήρχε μεγάλη ένταση:
ούτε το ζεύγος τα πήγαινε πολύ καλά μεταξύ του αλλά κυρίως ο πατέρας δεν τα πήγαινε καλά με την κόρη η οποία ήταν μονίμως θυμωμένη και καταθλιπτική.
Η οποία κόρη παρά του ότι είχε ένα τεράστιο υπνοδωμάτιο και ένα τεράστιο προσωπικό γραφείο.
Τελικά διαπίστωσα ότι το μέρος που κυρίως χρησιμοποιούσαν για να τρώνε και να βλέπουν τηλεόραση και να περνάνε καθημερινά κάποιες ώρες ήταν ένα μικρό δωμάτιο στο κέντρο του σπιτιού δίπλα στην κουζίνα το οποίο ούτε θέα είχε ούτε μεγάλη έκταση.
Δηλαδή όλο αυτό το τεράστιο σπίτι στην ουσία ήταν ανενεργό διότι μάλλον είχαν εγκαταλείψει και τις πολλές κοινωνικές δραστηριότητες και τις δεξιώσεις.
Ήταν μια τεράστια απογοήτευση να βλέπεις ένα όνειρο για μια λαμπρή και γεμάτη γεγονότα οικογενειακή ζωή να έχει θαφτεί μέσα σε ένα δωματιάκι χωρίς καθόλου χαρά και ηρεμία.
Μέτρον, άριστον…λέγανε οι σοφοί αρχαίοι.
Σημειωτέον ότι οι αρχαίοι έλληνες είχανε λαμπρά δημόσια κτίρια ναούς θέατρα αγορές γυμναστήρια αλλά πολύ μικρά σπίτια γιατί θεωρούσαν ότι ο ιδιωτικός βίος πρέπει να είναι μετρημένος και ότι Βόσνιος αναδειχθεί με την κοινωνία και τους πολίτες.
Οι Ρωμαίοι που ήταν αρχοντόβλαχοι, αντίθετα , ειχαν μεγάλα σπίτια, βίλλες και μέγαρα που τα βλέπουμε στην Πομπηία και αλλού.
Γι’ αυτό και η δημοκρατία τους ήταν μίζερη, το θέατρο ανύπαρκτο, η λατρεία ήταν αυτοκρατορική προσωπολατρεία και η φιλοσοφία τους κακέκτυπη αντιγραφή της ελληνικής.