όλα περαστικά

Καμιά φορά σκέφτομαι τι έχει περάσει αυτός ο λαός… 

Και δεν θα πάρω την αρχαία εποχή ή το μεσαίωνα η την τουρκοκρατία, γιατί  θα πάει πολύ μακριά το πράγμα. 

Απλά σκέφτομαι  τα τελευταία 100 χρόνια που ήταν προσιτά σαν εμπειρία στους πατεράδες μας τους παππούδες και τους προπαππούδες μας… 

Δηλαδή σε ανθρώπους οι οποίοι μας μετέδωσαν την ζωντανή εμπειρία τους με την προφορική παράδοση. 

Και σκέφτομαι συχνά τους Πόντιους - ορίτζιναλ και Ρωσσοπόντιους-  στη γειτονιά μου στην Καλλιθέα… πόσο έντονη είναι η ανάμνηση της Μικρασιατικής καταστροφής και του ξεριζωμού τους από τα πατρογονικά χωριά τους. 

Στα  οποία χωριά έζησαν επί αιώνες,  για να μην μπω χιλιετίες… 

Και αναγκάστηκαν και ήρθαν στην «μητέρα Ελλάδα»… βασικά σε ένα σχεδόν άγνωστο τόπο που απλά μιλούσε  την ίδια γλώσσα και είχε την ίδια θρησκεία.

Είχαν προηγηθεί 10 χρόνια πολέμου : 1912-13 οι βαλκανικοί πόλεμοι, 1914-18 ο  πρώτος παγκόσμιος,  1919 με 1922 ο πόλεμος στην Μικρασία.

….μετά 1940-1949 η τρομερή δεκαετία Κατοχής και εμφυλίου, μετά πολιτικές αναταραχές, πόλεμος στην Κορέα, Χούντα, Κύπρος, Καραμανλοπασόκ, Πράσινα και Μπλε καφενεία, Ιμια, Σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο, τριτος δρόμος για τον Σοσιαλισμό, εκσυγχρονιστικός σοσιαλισμός, ευμάρεια, χρηματιστήριο, πόρσε καγιέν, Πέτρος Κωστόπουλος, πως να  κόψετε σωστά και να απολαύσετε ένα κουβανέζικο πούρο, αναρχομπαχαλία, κοινωνικό μίσος, οικονομική κατάρρευση, αναλήψεις μέχρι 50 ευρώ, κλπ κλπ.

Οι κοκκινομούρηδες απόγονοι των Βίκιγκς, των Κελτών , των Οστρογότθων και των Βησιγότθων, μας κατηγορούν  ότι είμαστε καιροσκόποι,  απατεώνες χωρίς  σταθερές  αρχές και  απόψεις, ευκαιριακοί χειροκροτητές ανάλογα με τα μικροσυμφέροντα μας και το που  φυσάει ο άνεμος.

Παλιότερα συμμεριζόμουν αυτή την άποψη σε μεγάλο βαθμό. 

Τώρα μάλλον πιστεύω ότι μοιάζούμε με τα κλαράκια του σταριού που  λυγίζουν χωρίς να σπάνε  όταν φυσάει ο δυνατός άνεμος: 

φαίνεται πως τα στάχυα θεωρούν ότι δεν έχει νόημα να αντιστέκονται γιατί ξέρουν ότι όλα είναι περαστικά και ο θυελλώδης άνεμος επίσης  είναι περαστικός και βραχύβιος.

Σε αντίθεση με την γερή και περήφανη βελανιδιά  που αντιστέκεται στον άνεμο με αποτέλεσμα, σε κάποια φάση, να ξεριζωθεί.

Έχουμε μία Σοφία: 

…έχουμε περάσει τόσες μπόρες που ξέρουμε ότι είναι μέσα στο παιχνίδι να βρεχόμαστε ως το κόκκαλο, μιά στο τόσο.

«Υπομονή χρειάζεται και όλα θα περάσουν». 

Και ο πολύς σοσιαλισμός, και ο πολύς καπιταλισμός, και ο πολύς κομμουνισμός και ο βαρύς αναρχισμός,  και πολύς χριστιανισμός.

Και το Πασόκ , και το Κινάλ, και ο δεξιός φιλελευθερισμός, και ο δεξιός εθνοκεντρισμός , και οι Τσιπρογιωργάκηδες , και ο Αδωνις  Γεωργιάδης και η Μόνικα Μπελούτσι.

Όλα τα δεινά, είναι περαστικά.

…εκτός από την Μόνικα Μπελούτσι.

όταν ο γάιδαρος πετάει και είναι η μόνη αλήθεια που σου επιτρέπεται να πιστέψεις

 Όταν ήμουνα στο κατηχητικό,  μας έλεγαν ότι το κυριότερο χαρακτηριστικό του διαβόλου δεν ήταν ούτε η κλοπή ,ούτε ο φόνος  ούτε η βία: 

ήταν το ψέμα.

Το ψέμα είναι κάτι τρομερό:  

είναι το πιο σατανικό και δαιμονιώδες χαρακτηριστικό του «Κακού».

Είναι η πηγή της πλάνης, της διαφθοράς, της εκτροπής από την οδό της ανθρωπιάς  και της αρετής. 

Με το ψέμα ο διάβολος παρέσυρε τον Αδάμ και την Εύα στο προπατορικό αμάρτημα, την Πτώση, τον Αυτο-Καταστροφικό Εγωισμό. 

Με την εξαπάτηση τους κατέστρεψε.

Δεν τους έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο,  δεν άσκησε βία πάνω τους.

Όσο πιο πολύ το ψέμα , τόσο πιο παρακμιακή

 είναι η κοινωνία που το παράγει.

Τα εντελώς σάπια  καθεστώτα, τα λεγόμενα failed states, είναι αυτά στα οποία κυριαρχεί η υποκρισία: 

σ’ αυτά δε λέει κανείς την αλήθεια.

…όλοι χειροκροτούν  τους διάφορους γυμνούς βασιλιάδες που κυκλοφορούν ξετσίπωτοι δεξιά και αριστερά.

Κάνουν πως δεν τους βλέπουν γυμνούς. 

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα, σήμερα: 

στην πολιτική, στα ΜΜΕ , στα πανεπιστήμια, στην εκκλησία, στις δημόσιες υπηρεσίες, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, στις οικογένειες, στις ερωτικές σχέσεις. 

Ψέματα, ψέματα… και ψέματα 

….ψέματα και υποκρισία,  σε βαθμό μέγιστης ξεδιαντροπιάς και ηλιθιότητας.

Η σατανική μηχανή του ψέμματος γίνεται πλέον βασικός μηχανισμός πολιτικής διακυβέρνησης και ελέγχου των μυαλών.

Η περιγραφόμενη στην Αποκάλυψη κυριαρχία του Αντιχρίστου, μάλλον είναι αυτή ακριβώς η κατάσταση: 

όταν το ψέμμα θα εκλαμβάνεται ως η μόνη Αληθεια και κάθε αμφισβήτησή του θα  σημαίνει εξόντωση του αμφισβητία.

Πχ θα σου λένε οι ελίτ…πολιτικές, πανεπιστημιακές, μηντιακές:  πετάει ο γάιδαρος?

…. και θα λές :

Βεβαίως, πετάει!

…και, γιατί πετάει?

Για να επιβιώσεις,  τότε,  θα πρέπει να πεις: 

Μα… γιατί, δεν είναι γάιδαρος!

…αυτοπροσδιορίζεται ως πεταλούδα!

πόση δυστυχία αντέχεις

Λένε ότι για να γράψεις καλή λογοτεχνία, πρέπει να έχεις πλούσια εμπειρία ζωής… 

…και η «πλούσια εμπειρία ζωής» αναπόφευκτα περιλαμβάνει και την ταλαιπωρία, τα  βάσανα και την  γνώση της δυστυχίας, της ανασφάλειας και του πόνου, στον σύγχρονο κόσμο.

Κι αν δεν έχεις βιώσει ο ίδιος, στο πετσί σου, μπόλικο πόνο, τουλάχιστον είναι απαραίτητο  να έχεις κάπως ευαισθησία και ανοιχτά μάτια… για να δεις την δυστυχία  δίπλα σου, στους άλλους.

Κανένα μαμόθρεφτο πουλάκι που μεγάλωσε προστατευμένο κάτω από τις  φτερούγες κυριαρχικών μπαμπάδων και μαμάδων, δεν μπόρεσε να μάθει να πετάει ψηλά, ελεύθερα και με αυτοπεποίθηση.

Τα μικρά, χαμηλά πεταγματά γύρω απ’ το κλουβί της οικογένειας, ποτέ δεν δυναμώνουν τόσο τους μυς και την θέληση για να γίνεις αποδημητικό πτηνό. 

Η Τζίνα Ρόουλινγκ , η συγγραφέας του Harry Potter έχει περάσει μεγάλη φτώχεια και μεγάλες ταλαιπωρίες μέχρι το 30 της…είναι γνωστό.

Αναγνωρίζει όμως ότι η ευαισθησία της και η γνώση του κόσμου καλλιεργήθηκαν από τη δουλειά που έκανε με πολιτικούς πρόσφυγες πριν γίνει επαγγελματίας συγγραφέας. 

Για βιοπορισμό το έκανε…αλλά, εκτός από το νοίκι, ωφελήθηκε πολύ και η ψυχή της. 

Και μαζί με την ψυχή, ωφελήθηκε και η συγγραφική ικανότητα.

Το βλέπουμε σε πολλούς μεγάλους συγγραφείς τι βάσανα έχουν περάσει.

Ο Ντοστογιέφσκι ήταν επιληπτικός έκανε τέσσερα χρόνια κάτεργο και κάμποσα εξορία. Ο Τσέχωφ ήταν φυματικός γιατρός και έφτασε με έλκυθρο μέχρι την άκρη του κόσμου, στην Σαχαλίνη, τόπο εξορίας πολιτικών και ποινικών κρατουμένων που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες. Για να μελετήσει τις συνθήκες ζωής και υγιεινής των αθλίων , σε μια προσπάθεια να καταγραφούν και να βελτιωθούν.

Το ερώτημα είναι πόση ταλαιπωρία αντέχει ο άνθρωπος…

…. και ποιο είναι το κρίσιμο όριο πάνω από το οποίο η ταλαιπωρία μετατρέπεται από παράγοντα ψυχικής  βελτίωσης και ενδυνάμωσης,  σε παράγοντα φθοράς και αποδυνάμωσης.

Αυτό σκεφτόμουν μελετώντας τις απεγνωσμένες ανακοινώσεις ιατρικών συλλόγων και  γιατρών που καλούνται να πάνε με το ζόρι να βουλώσουν τις τρύπες του ΕΣΥ:

Σε ένα περιβάλλον ακραίας εργασιακής  κακοποίησης και αυξημένου ρίσκου που  κινδυνεύεις να μπεις φυλακή για κάθε περιστατικό που θα στραβώσει λόγω της γενικότερης δυσλειτουργίας του ξεχαρβαλωμένου συστήματος, η συνεχής προσπάθεια να «βάλεις πλάτη» από φιλότιμο ή από επαγγελματική ευσυνειδησία, δε συνιστά τίποτε άλλο παρά κακοποίηση,. 

Και η κακοποίηση φέρνει burnout, δηλαδή εργασιακή εξουθένωση .

…και ποιος τα καταλαβαίνει αυτά; 

Προφανώς ούτε ο κόσμος που έχει αυτός τα δικά του βάσανα και θέλει να κάνει την δουλειά του αλλά ούτε και ο κύριος υπουργός που θέλει  κι αυτός να παρουσιάσει έργο, χωρίς να υπάρχουνε οι προϋποθέσεις. 

Στην καμπούρα των άλλων δηλαδή… 

Όπως συνήθως.

Δεν προβλέπω πως οι γιατροί που τρώνε καρπαζιές στα νοσοκομεία, θα γίνουν μεγάλοι συγγραφείς. 

Οι «Σφαλιάρες» είναι πάρα πολλές και πολύ  παρατεταμένες ώστε εξαντλούν και το μεγαλύτερο συγγραφικό ταλέντο.

θετική σκέψη

…σημασία έχει η θετική  σκέψη.

Ταξιάρχης , Θάσος

 Θεού στρατηγός ειμί 

σπάθην φέρων

και τους ενταύθα εισιόντας εν φόβω

φρουρώ, προμαχώ, υπερμαχώ και σκέπω

τους δε καρδία ρυπαρά

πικρώς εκτέμνω εν τη ρομφαία τήδε.

μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Θάσος

https://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/antwnymies.htm

«θέση ευθύνης»

 Όταν γίνω ένας εντελώς κακιασμένος γέρος, θα σκιστώ με κάθε μέσο να πάρω μιά κυβερνητική "θέση ευθύνης".

Το καλύτερό μου.

Από κεί θα μπορώ να βασανίζω  πολύ κόσμο και να του ανακατεύω την ζωή, ώστε όλοι να ασχολούνται μαζί μου.

Και αν με βρίζουν, ακόμα καλύτερα: αυτό θα σημαίνει ότι έχω πραγματική εξουσία και δεν είμαι ένας ασήμαντος.

Αν τα κάνω θάλασσα - που είναι και το πιθανότερο- έχω έτοιμη, από τώρα, την δικαιολογία: φταίνε οι προκάτοχοί μου που ήταν ανίκανοι και τα «συμφέροντα» που με πολέμησαν λυσσασμένα.

Being single

 Being single

Όταν ήμουνα στην Σαουδαραβία, τους  προκαλούσα μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όταν τους έλεγα ότι είμαι χωρισμένος και δεν έχω γυναίκα… δηλαδή είμαι «single», μόνος μου.

Γούρλωναν τα μάτια και με κοίταζαν παράξενα σαν να ήμουνα κανένα αξιοπερίεργο ζώο,  από αυτά τα εξαφανισμένα είδη εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Μετά ακολουθούσε η φάση της συμπόνιας για την κατάντια μου και οι πιο τολμηροί αναλάμβαναν να μου δώσουν συμβουλές  προτείνοντας μου να «αγοράσω μία γυναίκα».

Τότε η έκπληξη ήταν δική μου γιατί το buy / αγοράζω δεν ταιριάζει σε παντρολογήματα. 

Βέβαια μετά  κατάλαβα ότι το χρησιμοποιούσανε γιατί εκεί - στο μουσουλμανικό κόσμο - ο γαμπρός δίνει προίκα στον πεθερό  και όχι ανάποδα, όπως εδώ.

Για πλάκα τους έλεγα ότι θα αγοράσω ένα σκύλο που είναι σίγουρα καλός και πιστός και μάλιστα θα πάρω ένα χοντρό και τεμπέλη σαν κι εμένα για να πίνουμε καφέ, ήσυχα,  στο καφενείο.

Τότε σταματούσε κάθε περαιτέρω συζήτηση αφού είχε ήδη γελοιοποιηθεί το όλο θέμα. 

Αυτή υπόθεση βέβαια με το σκύλο άρχισε να μου αρέσει κι αν είχα τη δυνατότητα και την ενέργεια να τον φροντίζω, θα έπαιρνα ένα τεμπέλη και χοντρό σκύλο. 

Είναι σημαντικό ο σύντροφός σου να έχει τις ίδιες συνήθειες με σένα και, σίγουρα,  να μην κάνει πολύ φασαρία, αν εσύ είσαι τύπος της ησυχίας. 

Εκεί θυμήθηκα τι έλεγε ο Φώτης Κόντογλου για τη γυναίκα του… που ήτανε μια απλή καλοκάγαθη και ήρεμη γυναίκα, ευτυχισμένη μέσα στο μικρόκοσμο της χωρίς να ενοχλεί καθόλου τον Κόντογλου που τρωγότανε με πολλές πνευματικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Μου άρεσε αυτή η περιγραφή…γιατί είναι ειλικρινής ,  αποπνέει μία ηρεμία και πνευματικότητα και αποδείχνει ότι τα αρμονικά ζευγάρια υπάρχουν,  δεν είναι φαντασίωση.