Being single
Όταν ήμουνα στην Σαουδαραβία, τους προκαλούσα μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όταν τους έλεγα ότι είμαι χωρισμένος και δεν έχω γυναίκα… δηλαδή είμαι «single», μόνος μου.
Γούρλωναν τα μάτια και με κοίταζαν παράξενα σαν να ήμουνα κανένα αξιοπερίεργο ζώο, από αυτά τα εξαφανισμένα είδη εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Μετά ακολουθούσε η φάση της συμπόνιας για την κατάντια μου και οι πιο τολμηροί αναλάμβαναν να μου δώσουν συμβουλές προτείνοντας μου να «αγοράσω μία γυναίκα».
Τότε η έκπληξη ήταν δική μου γιατί το buy / αγοράζω δεν ταιριάζει σε παντρολογήματα.
Βέβαια μετά κατάλαβα ότι το χρησιμοποιούσανε γιατί εκεί - στο μουσουλμανικό κόσμο - ο γαμπρός δίνει προίκα στον πεθερό και όχι ανάποδα, όπως εδώ.
Για πλάκα τους έλεγα ότι θα αγοράσω ένα σκύλο που είναι σίγουρα καλός και πιστός και μάλιστα θα πάρω ένα χοντρό και τεμπέλη σαν κι εμένα για να πίνουμε καφέ, ήσυχα, στο καφενείο.
Τότε σταματούσε κάθε περαιτέρω συζήτηση αφού είχε ήδη γελοιοποιηθεί το όλο θέμα.
Αυτή υπόθεση βέβαια με το σκύλο άρχισε να μου αρέσει κι αν είχα τη δυνατότητα και την ενέργεια να τον φροντίζω, θα έπαιρνα ένα τεμπέλη και χοντρό σκύλο.
Είναι σημαντικό ο σύντροφός σου να έχει τις ίδιες συνήθειες με σένα και, σίγουρα, να μην κάνει πολύ φασαρία, αν εσύ είσαι τύπος της ησυχίας.
Εκεί θυμήθηκα τι έλεγε ο Φώτης Κόντογλου για τη γυναίκα του… που ήτανε μια απλή καλοκάγαθη και ήρεμη γυναίκα, ευτυχισμένη μέσα στο μικρόκοσμο της χωρίς να ενοχλεί καθόλου τον Κόντογλου που τρωγότανε με πολλές πνευματικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Μου άρεσε αυτή η περιγραφή…γιατί είναι ειλικρινής , αποπνέει μία ηρεμία και πνευματικότητα και αποδείχνει ότι τα αρμονικά ζευγάρια υπάρχουν, δεν είναι φαντασίωση.
