Καλύτερα πρωτόγονοι

Όταν ήμουνα μικρός και πήγαινα διακοπές στο χωριό του πατέρα μου στην Κρήτη, θυμάμαι ότι τα ζώα υπήρχαν γιατί χρησίμευαν σε κάτι : 

οι κατσίκες για το γάλα , οι κότες για τα αυγά, ο σκύλος για φύλακας και οι γάτες για να τρώνε ποντίκια. 

Είχαν απλά χρηστική και όχι συναισθηματική αξία. 

Κανείς στο χωριό δεν εκστασιαζόταν με τη γάτα ή τον σκύλο του, κανείς δεν τον αγκάλιαζε , δεν τον έβαζε στο κρεβάτι και δεν τον φιλούσε στο στόμα.

Και προφανώς ο σκύλος δεν ήταν «οικογένεια».

Όλη αυτή η υπερβολική ζωοφιλία με τα ζώα συντροφιάς, νομίζω ότι συνιστά κοινωνική παθολογία. 

Βέβαια, οι ζωόφιλοι που ξέρω, τρώνε μπριζόλες και παϊδάκια στα κάρβουνα και δεν δίνουν δεκάρα για τα μοσχαράκια και προβατάκια που σφαγιάζονται ανηλεώς για να τα καταβροχθίσουν.

Δεν είναι αυθεντική ζωοφιλία.

Τα ζώα συντροφιάς, πέρα από την συναισθηματική έλλειψη που ψευτοαναπληρώνουν  δίνοντας αίσθηση συντροφικότητας, νομίζω ότι είναι και ένας κρίκος αποκατάστασης της χαμένης επαφής με την φύση . 

Νομίζω πως όλη αυτή η κοινωνική παθολογία έχει σχέση με την αστικοποίηση: 

γίναμε ανθρώπινα μυρμήγκια που ζουν σε άθλιες τσιμεντένιες τρύπες. 

Κορμιά που δεν πατάνε σε χώμα, που δεν βλέπουν φυσικά αυτοφυή δέντρα και δάση, που σπάνια βλέπουν ορίζοντα και ουρανό.

Όντα ανασφαλή και εγωκεντρικά που βασανίζονται από εξουσιαστικές σχέσεις στην εργασία, στην σχέση και στον γάμο. 

Αφύσικα πράγματα.

Και πάμε  να βρούμε ένα έμβιο όν που να μας θυμίζει ότι έχουμε σχέση με την φύση και να μας βεβαιώνει ότι μας προσέχει και ευχαριστιέται μαζί μας. 

Αυτό δηλαδή που σπάνια κάνει ένας σύζυγος ή ένας εραστής.

🙂

Βέβαια και αυτή η αίσθηση φυσικότητας και αυθεντικότητας , είναι αυταπάτη: 

τα ζώα μας θέλουν ως πηγές τροφίμων και όχι ως λαμπερές και ευαίσθητες προσωπικότητες.

Χέστηκαν για την προσωπικότητα και την ευαισθησία μας.

Έχουν εκφυλιστεί και αυτά.

Από κυνηγοί στα δάση έγιναν υπηρέτες, πληρωμένοι εραστές και κλόουν.

Νομίζω πρέπει όλοι να αποκτήσουμε ένα νέο πρωτογονισμό.

Και τα ζώα και εμείς.

Να γίνουμε όλοι ξανά σαν κυνηγοί : 

αυτόνομοι , ελεύθεροι και θαρραλέοι.

Η αστικοποίηση μας έκανε φοβισμένα ανθρώπινα κανίς.

Ο πολιτισμός ήταν κακοποίηση.

🙂

Κουσούρι

 κάποια γκόμενα που σου αφήνει κουσούρι

Αναρωτιέμαι γιατί οι άραβες και οι αφρικανοί που μεταναστεύουν στην βόρεια Ευρώπη βγάζουν τόσο μεγάλη επιθετικότητα και θυμό… και μοιάζουν να μισούν τις χώρες που τους υποδέχθηκαν και στις οποίες προφανώς ζουν καλύτερα και κυρίως με περισσότερη ασφάλεια.

Στην Ευρώπη έχουν εξασφαλισμένη τροφή,  επιδόματα, υγεία, εκπαίδευση για τους ίδιους και τα  παιδιά τους…πραγματα καθόλου σιγουρα στις χώρες τους…

…και,  κυρίως,  λιγότερη βία, τρομοκρατία και καταπίεση.

Προέρχονται από χώρες που το  κεφάλι σου είναι ασταθές στους ώμους σου…

…άρα…γιατί όσο μίσος? και τόσος θυμός?

Νομίζω ότι είχαν κατασκευάσει στο κεφάλι τους μιά φαντασίωση για ένα παράδεισο που δεν υπάρχει. 

Οι χώρες αυτές έχουν μέν  αυτές τις παροχές αλλά είναι κρυόκωλες χώρες, με κρυόκωλους κατοίκους και με κρυόκωλο περιβάλλον.

Δεν αισθάνονται άνετα,  δεν μπορούν να βγουν έξω να περπατήσουν,  να χαζέψουν,  να πιουν καφέ με τις ώρες στα καφενεία… διότι κάνει κρύο και γιατί δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό. 

Νιώθουν την κρυφή περιφρόνηση των ντόπιων που τους βλέπουν σαν ενοχλητικά έντομα.

Νιώθουν  ότι δεν πρόκειται να ενσωματωθούν ποτέ στην κοινωνία της ευρώπης και ότι ο τόπος αυτός δεν τους ταιριάζει. 

Νιώθουν ότι εξαπατήθηκαν : 

τους υποσχέθηκαν πολλά και τους έδωσαν λίγα. 

Νιώθουν ότι είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης… γιατί το πιθανότερο είναι να κάνουν  σκατοδουλειές σε όλη τους τη ζωή.

Νιώθουν ότι οι αξίες τους, οι πεποιθήσεις  τους και ο πολιτισμός τους,  δε γίνεται σεβαστά. 

Παρά τις περί του αντιθέτου βεβαιώσεις. 

Στην Ελλάδα δε νιώθουν εξαπατημένοι γιατί η Ελλάδα έχει τα χάλια της και δεν υποσχέθηκε ποτέ τίποτα. 

Βλέπουν  τους έλληνες να ταλαιπωρούνται με τα προβλήματά τους και  νιώθουν ότι είναι κι αυτοί μαύροι αλλά με άσπρο δέρμα.

Είναι και οι έλληνες αντικείμενα εκμετάλλευσης από κάποιους ευγενείς  που λένε ανήκουν στην ίδια φυλή  αλλά τελικά είναι μάλλον ειδική ράτσαξεπουλημένων απατεώνων.

Έχει ενδιαφέρον ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο θα γυρίσει στην Ελλάδα όταν τελειώσει η καριέρα του. 

Στην Αμερική δε νιώθει άνετα παρά το ότι υπάρχει εκεί μεγάλη κοινότητα  Αφροαμερικανών με τους οποίους θα έπρεπε να νιώθει κάποια φυλετική συγγένεια.

Αλλά δεν την νιώθει αυτή την συγγένεια: 

 είναι άλλη ράτσα αυτοί παρά το ότι είναι μαύροι.

Ο Γιάννης νιώθει πιο πολλή συγγένεια με τους έλληνες που είναι άσπροι παρά με τους μαύρους αμερικάνους.

Σπάω πλάκα με τους έλληνες που πήγαν μετανάστες και βρίζουν την Ελλάδα και όλοι ασχολούνται με την Ελλάδα: 

μερικοί παρακολουθούν  τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα πολύ περισσότερο απ’ ότι τα παρακολουθώ εγώ που ζω εδώ.

Επίσης σπάω πλάκα με  μερικούς αλβανούς - ελληνοποιημένους σε μεγάλο βαθμό -  οι οποίοι επίσης βρίζουν την Ελλάδα, αφού πήγανε  σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής: 

ασχολούνται συνέχεια με την Ελλάδα, βρίζοντας την. 

Για παράδειγμα ο Γκασμέντ Καπλάνι  και ο Νίκος Άγκο.

Αντιπαθητικοί και οι δύο αλλά μοιάζουν να έχουν καημό που δεν μένουν  στην Ελλάδα… ενώ συνεχώς την βρίζουν.

Σαν μια φιλενάδα που τα χάλασες και σε απασχολεί για χρόνια… ενώ δεν  θέλεις ούτε να την βλέπεις.

Είναι η Ελλάδα μιά χώρα που μοιάζει με γκόμενα που σου αφήνει κουσούρι.

ένα προφητικό παραλήρημα

 Τον είχα ασθενή είκοσι χρόνια.

Πολιτικός και διανοούμενος.

Αρκετά έντιμος ώστε να μην πάει στα ανώτατα κλιμάκια.. αλλά αρκετά κοντά τους ώστε να γνωρίζει  παρασκήνια.

Συζητούσαμε πότε πότε γιατί ένιωθε ασφάλεια μαζί μου .

Κάποτε ήταν τόσο αποκαλυπτικός που νόμιζα πως παραληρούσε.

Δεν είναι εύκολο πάντα να ξεχωρίσεις το παραλήρημα οπό τα γεγονότα.

Όλα τα προφητικά κείμενα, αν τα δεις αυστηρά,  έχουν και παραληρηματικό στοιχείο.

Βγάλε άκρη.

Παραθέτω ένα μονόλογό του, λίγο πριν πεθάνει.

Ομολογώ ότι μου σηκώθηκε η τρίχα.

Δεν είμαι για θρίλερ, ποτέ δεν τα άντεχα.

Προτιμώ κωμωδίες και ρομάντζα με happy end.

«Που Λες Γιατρέ»

Που λές, γιατρέ, η κατάσταση είναι χάλια για σας τους νεότερους .

Οι μόνοι που θα πολεμήσουν ενάντια στις συμμορίες των εξεγερμένων ισλαμιστών νέο-αποικιστών - που περιθάλπουμε ως «αδύναμους» και πρόσφυγες - θα είναι οι Αλβανοί  που ζουν εδώ.

Αλβανοί εναντίον Πακιστάν.

Οι ίδιοι θα πολεμήσουν και τις σάπιες μειονότητες τύπου ΛΟΑΤΚΙ κλπ που θέλουν να παρασύρουν όλες τις αρχές και τις παραδόσεις μας στον βούρκο, αφού μόνο σε αυτόν νιώθουν οικεία.

Οι εξελληνισμένοι Αλβανοί ίσως μας σώσουν μιά ακόμη φορά : 

όπως οι εξελληνισμένοι και Χριστιανοί Σουλιώτες πολέμησαν τους Τουρκαλβανους και τον Αλή Πασσά.

Ισως πολεμήσουν μαζί τους και τίποτε Σλάβοι , Ρωσσό-Πόντιοι, Αρμένηδες και Γεωργιανοί.

Κάποιοι δηλαδή αρκετά πρωτόγονοι και  αρκετά Χριστιανοί.

… δηλαδή αμόλυντοι από τον Δυτικό μηδενισμό.

Και οι Αλβανοί , Καυκάσιοι είναι στην ρίζα τους αλλά δεν το ξέρουν.

Καυκάσιοι που έχουν κάποια τσίπα ακόμα .

Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι «Ρωμιοί» ,  έχουμε γίνει αδερφές στην ψυχή και κουράδες στο σώμα.

Δυό χιλιάδες χρόνια υποταγής και κακοποίησης, μας ξέσκισαν. 

Καμμιά τόλμη, καμμιά αξιοπρέπεια, καμμιά αλήθεια.

Όλα τα βλέπουμε ..σχετικά… 

…τάχα είμαστε διανοούμενοι. 

Κληρονόμοι των Στωικών και των Επικούριων.

Για μας δεν υπάρχει τίποτε σταθερό και άξιο προσοχής εκτός από την σάπιο-κοιλάρα μας και τα βρωμερά γεννητικά μας όργανα.

Αυτά  που μας απασχολούν με συνεχή κνησμό, υπολειτουργούντα από την κατανάλωση πορνογραφικού υλικού .

Αλλά το τέλος είναι κοντά .

Οι λίγοι δεν μπορούν να αντισταθούν στην  βρωμερή εκπόρνευση   της Δύσης και στην ακραία ισλαμική φανατίλα που παρήχθη ως αντίδραση σε αυτή.

Τσουνάμι από δυό διαφορετικές  εκρήξεις ηφαιστείων με παράγωγα κύματα που αλληλοσυγκρούονται κατευθυνόμενα στην παραλία με τον φραπέ μας.

Δεν ελπίζω πολλά.

Παρακαλώ να τα συντρίψουν όλα οι Κινέζοι κομμουνιστές.

Να γίνουμε όλοι Κινέζοι νεοπρολετάριοι.

Να διαμορφώνουμε χαρακτήρα διαβάζοντας τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου και το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο.

Μια σωτήρια νέα αλλοτρίωση.

Όπως οι Χαν αφομοίωσαν τους Μογγόλους.

γίνε όπως η γάτα

 Οι σκύλοι είναι ηλίθιοι και οι γάτες είναι έξυπνες. 

Βλέπω κάτι μοτοσικλετιστές που βάζουν τον σκύλο τους όρθιο: 

πάνω στην σέλα τα πίσω πόδια και πάνω στο ρεζερβουάρ τα μπροστινά πόδια.

Ο  σκύλος κρατάει μια ασταθή ισορροπία και είναι σίγουρο ότι στην πρώτη στραβοτιμονιά,  θα τσακιστεί.

Ο Σκύλος το κάνει αυτό γιατί εμπιστεύεται το αφεντικό του. 

Είναι θέμα εμπιστοσύνης. 

Ο σκύλος ποτέ δεν έχει βιολογική μνήμη ισορροπίας πάνω σε μοτοσικλέτα… 

Ποτέ δεν εκπαιδεύτηκε στην φύση σε αυτό το ρόλο. 

Αλλά ο σκύλος εμπιστεύεται το αφεντικό του.

Η πολλή εμπιστοσύνη, βέβαια,  είναι δείγμα βλακείας. 

Η γάτα ποτέ δεν εμπιστεύεται το αφεντικό της. 

Η γάτα ποτέ δεν κάνει τον ισορροπιστή σε τσίρκο.

Η γάτα ποτέ δεν κάνει την ισορροπίστρια σε μοτοσικλέτα.

Η Γάτα έχει άποψη.

…άποψη που την  διαμορφώνει μέσα από την πραγματικότητα και όχι μέσα από την τυφλή εμπιστοσύνη.

Πρέπει να διδαχτώ από την γάτα.

Θέλω να είμαι όπως η γάτα.

… αλλά δυστυχώς δεν είμαι.

 …ούτε και σκύλος είμαι . 

Ένας γάιδαρος είμαι που καταλαβαίνει και υπομένει . 

Άλλο δράμα και αυτό.

Κάτσε στα αυγά σου, μπάρμπα!

 Είναι μιά θλιβερή ιστορία με ένα γέρο Εγγλέζο που αρρώστησε στις διακοπές σε χώρα «μαγική και μακρινή».

Ανασφάλιστος στην ουσία γιατί απέκρυψε προϋπάρχουσα παθολογία.

Εισαγωγή σε δημόσιο και μετά ιδιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα , διασωλήνωση, σήψη, θάνατος,  κρεματόριο.

Και απλήρωτος λογαριασμός στον Θεό.

Όλη αυτή η συμπεριφορά δραπέτη που μαστίζει τους βορειοευρωπαίους, που τρέχουν αλαφιασμένοι να ξεφύγουν από τις  ομιχλώδεις βαλτοχώρες  τους, με μια ψευτονεανική  διάθεση και ένα κάρο αρρώστιες, μου προκαλεί θλίψη.

Κάτσε στα αυγά σου ρε μπάρμπα.

Πιες ήρεμα το τσαγάκι σου ρε θειά…

 θέλεις και σεξ με  τοιμποι…

…που πας ρε οστεοπόρωση;

Σοβαρευτείτε και φιλοσοφείστε επιτέλους.

Φάτε μπακαλιάρο με πατάτες στην πατρίδα σας.

Έχω και εγώ να πω αντίστοιχες ιστορίες με άρρωστους που μου ξεμείνανε στο νοσοκομείο στη Σαντορίνη και δεν ήξερα τι να τους κάνω…και μάλιστα  εν μέσω Κόβιτ και χωρίς ασφάλεια…

Κάθε τέτοια ιστορία θα μπορούσε να γίνει ένα λυπητερό διήγημα…που απομυθοποιεί την ανόητη ανθρώπινη  φύση και τις κίβδηλες ερωτικές και συγγενικές σχέσεις.

Κάθε κρουαζιερόπλοιο έχει πάνω 2-5 χιλιάδες ανθρώπους που οι περισσότεροι είναι γέροι με 1-15 αρρώστιες έκαστος.

Θυμάμαι μια γριά Βραζιλιάνα που είχε ένα πολύπλοκο ιστορικό που δεν μπορούσες να βγάλεις άκρη,  μια έντονη υπονατριαιμία, αστάθεια, λιποθυμικά επεισόδια κλπ.

Μηδέν ιστορικό και να μιλάει μόνο πορτογαλικά. 

Τελοσπάντων αφού την ψευτομαζέψαμε και στήθηκε όρθια χωρίς πολλή αυτοπεποίθηση, ήθελε να της υπογράψω ότι είναι ικανή να πάρει τρεις πτήσεις μέχρι τη Βραζιλία και η ευθύνη δική μου!

Πτήσεις συνολικής διάρκειας με τα μεσοδιαστήματά πάνω από δυό τρεις μέρες αφού βέβαια είχε χάσει το κρουαζιερόπλοιο…

Όλοι αυτοί οι άρρωστοι γέροι τρέχουν στην άκρη του κόσμου ανασφάλιστοι, χωρίς ιστορικό, χωρίς γλώσσα , χωρίς συνοδούς  που να γνωρίζουν,  χωρίς τίποτα… και τρέχουν σε ταξίδια στην άκρη του κόσμου…

https://www.manchestereveningnews.co.uk/news/real-life/brit-67-dies-after-becoming-32366019?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR4L3Og_GLm31G8GYEK5qYh2AT7y8MgxW_wgMFGlQxQ8qEz4j4WRrACwhYQraw_aem_w_tQtBluQeUacbxwsUwM1g

Ο Τσίπρας στο Χάρβαρντ

 Όταν ήμουνα μικρός στη γειτονιά μου τα παιδιά είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες.

Οι πιο μάγκες και οι πιο δυνατοί έπαιζαν μπάλα γιατί ήταν καλοί  μπαλαδόροι ενώ τα πιο αδύναμα και τα πιο φοβιτσιάρικα παιδιά  έπαιζαν βόλους,  γκαζάκια δηλαδή.

Ένα καλομαθημένο μοναχοπαίδι που ήτανε κάπως ασθενικό, ενώ  έπαιζε πολύ καλά γκαζάκια, στο ποδόσφαιρο δεν τα κατάφερνε.

Αλλά ήταν χαζό και πήγαινε στους μπαλαδόρους  να τους κάνει τον έξυπνο και τους μάθει ποδόσφαιρο .

Βέβαια τελικά και ξεφτιλιζόταν και έτρωγε και μερικές φάπες.

Του το ‘χα πει αλλά δέν με άκουγε. 

Του λέω πρέπει να παίζεις στο κατάλληλο γήπεδο για σένα.

…εκεί που τα καταφέρνεις.

Αλλά ήταν και φιλόδοξο και χαζό.

Κακός συνδυασμός.

Ο Τσίπρας μιλάει στο Χάρβαρντ πάνω στις σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας

Ο χρυσός αετός ακριβώς μπροστά του προφανώς συμβολίζει την δύναμη και τον πλούτο και την επιθετικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών...

Είναι από κινέζικο κανάλι στο YouTube: 

Σε τέσσερις μήνες 319 προβολές και μηδέν like!

https://youtu.be/D9kJp9xcTn8?si=h_XmtHAgcXM8BGfe

Ινφλουένσερς στους ανθρώπους και χιμπαντζήδες

 

Ινφλουένσερς στους ανθρώπους και χιμπαντζήδες 

Οι χιμπατζήδες που ζουν σε ένα καταφύγιο στην Αφρική έχουν αναπτύξει μια "τάση μόδας"  χώνοντας χορτάρια ή κλαδάκια στις τρύπες των αυτιών τους και τον πισινό τους, όπως δείχνει μια νέα μελέτη.

Το 2010, οι ερευνητές που εργάζονταν στο καταφύγιο χιμπατζήδων Chimfunshi Wildlife Orphanage Trust στη Ζάμπια παρατήρησαν πώς ένας θηλυκός χιμπατζής άρχισε να κρεμάει αντικείμενα από το αυτί της και η συμπεριφορά αυτή σύντομα αντιγράφηκε από άλλα μέλη της ομάδας της, δήλωσε στο CNN την Τετάρτη ο επικεφαλής της μελέτης Ed van Leeuwen, επίκουρος καθηγητής βιολογίας της συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία.

Η μόδα και η δύναμη της μίμησης, συνεχίζουν να με καταπλήσσουν: 

Όταν ήμουνα νέος εκπαιδευόμενος στον βελονισμό στην Κίνα,  το 1987, πέραν του βελονισμού ενδιαφερόμουν και για τον Κινέζικο πολιτισμό. 

Με κατάπληξη ήρθα σε επαφή με το φενγκ σούι, το Τάιτσί , το Τσι Κουνκ κλπ μεθόδους φυσικής άσκησης και ταοϊστικού διαλογισμού.

Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μετά από 30 χρόνια όλες αυτές οι ιδιαιτερότητες της κινεζικής  κουλτούρας θα είχαν μεταφερθεί στην Ελλάδα και ένα σωρό νέα παιδιά θα έκαναν τατουάζ με ιδεογράμματα στην σπονδυλική τους στήλη και ένα σωρό μεσήλικες αγχωμένες κυρίες θα έκαναν κόλπα φενγκ σούι για «καλή ενέργεια».

Τα αρνητικά κοινωνικά παραδείγματα όπως προβάλλονται από τους ινφλουένσερς και τους ράπερς , ίσως πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο προσεκτικής  κοινωνιολογικής και , ενδεχομένως νομικής, μελέτης.

https://edition.cnn.com/2025/07/10/science/chimpanzees-grass-behavior-scli-intl?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR6F-5QsNjQe_5RJhF0f6dWp5VTpVWzULvu0xM_XTCbHN32uGyUExrUdLYqW_w_aem_2RZLwtKoJ13VgpnFYhs5SQ