ο εκφυλισμός των επιγόνων

 Έχω ένα σωρό ιστορίες γραμμένες από καλούς ιστορικούς…αλλά εκτός από έγκυρες πρέπει να είναι και καλογραμμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνονται ελκυστικές . 

Δεν μπορώ να διαβάζω ιστορία γραμμένη σε ακαδημαϊκό στυλ…λες  και είναι ανακοίνωση σε αρχαιολογικό συνέδριο γιατί  μου σπάνε τα νεύρα και με κουράζουν 

Δε μου μένει και τίποτα. 

Αυτή η ιστορία του Χατζόπουλου - ο οποίος είναι καθηγητής αρχαίας ελληνικής και λατικνικής  ιστορίας σε κολέγιο του Καναδά - είναι σαφέστατη και ξεκούραστη και χωρίς συναισθηματικές κορώνες ή ιδεολογικές παρωπίδες που επίσης είναι συχνά μειονεκτήματα.

Διαβάζοντας για τους ελληνιστικούς χρόνους και την σταδιακή παρακμή των κρατών των  επιγόνων του Αλέξανδρου, την παρακμή των ελληνικών πόλεων κρατών και την σταδιακή διείσδυση των Ρωμαίων -  που φαίνεται ότι εκτός από ικανοί στρατιωτικοί ήταν και ικανότατοι πολιτικοί -  σκέφτομαι πόσους εξευτελισμούς υπέστησαν οι έλληνες από την βλακεία τους,  την μηχανορραφία τους,  και την αλληλοφαγωμάρα τους και την στενοκέφαλη ιδιοτέλειά τους.

Ξεφτιλίστηκαν τελείως γλύφοντας και σκύβοντας στους Ρωμαίους ενώ αν ήταν ενωμένοι και αποφασισμένοι, θα τους είχαν συντρίψει τον δευτερο αιώνα πΧ.

Μετά που οι Ρωμαίοι έγιναν πανίσχυρη αυτοκρατορία, προφανώς ήταν αργά .

Το βασικό πρόβλημα των ελλήνων ήταν ότι έπαψαν να έχουν ήθος: πολιτικό και πολεμικό. 

Οι ανατολίτικες  συνήθειες, η έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης και θεσμών, οι αυταρχικοί ηγεμόνες, η έλλειψη εκτίμησης στην εκπαίδευση,  την επιστήμη και την φιλοσοφία , ήταν τα αίτια του σταδιακού ξεπεσμού. 

Με το να γίνουν  μισό-Πέρσες και μισό- αιγύπτιοι, έχασαν όλες τις πολιτικές και πολεμικές αρετές που τους ανέδειξαν τους προηγούμενους αιώνες.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλόδοξης, ανήθικης και τιποτένιας συμπεριφοράς από επιγόνους  του μεγάλου Αλεξάνδρου,  ήταν η Κλεοπάτρα η οποία, αφού γοήτευσε με την πουτανιά της και τον Ιούλιο Καίσαρα και μετά τον  Μάρκο Αντώνιο,  και αφού προσπάθησε να γίνει αυτοκράτειρα και  της ρωμαϊκής και της ανατολικής - Αιγυπτιακής  αυτοκρατορίας με τρομερά μεγαλεία και ταρατατζούμ, την  κρίσιμη στιγμή πούλησε τον μεγάλο της έρωτα Μάρκο Αντώνιο στην ναυμαχία στο Άκτιο :

δείλιασε αισχρά και πήρε τα πολεμικά της πλοία και σηκώθηκε και έφυγε και τον παράτησε στο έλεος του Οκταβιανού -Αυγούστου.

Μετά , φυσικά και την έπεσε τον Οκταβιανό ο οποίος  δεν μασησε και την αυτοκτόνησε. (μάλλον) 

https://el.wikipedia.org/wiki/Κλεοπάτρα_Ζ΄_της_Αιγύπτου

Ύβρις και αυτοκαταστροφή

 Το Ισραήλ έχει μιά υπεροψία και μεγαλομανία που πιθανον να το οδηγήσουν σε αυτοκαταστροφή: 

όπως εμείς, από το μηδέν το 1821,  απελευθερώσαμε μέχρι το 1913 τεράστιο ποσοστό ελληνικών εδαφών και μάλιστα εδαφών όχι αμιγούς ελληνικής κατοίκησης , έτσι και το Ισραήλ με πολέμους με την Αίγυπτο, την  Συρία  κλπ και με διώξεις του γηγενούς πληθυσμού, κατάφερε μέσα σε 77 χρόνια να επεκτείνει τα εδάφη του και να αυξήσει την ισχύ του. 

Και εμάς πήραν το 1920 τα μυαλά μας αέρα με την Μεγάλη Ιδέα: 

προφανώς δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε Κωνσταντινούπολη και Μικρά Ασία με τον μικρό πληθυσμό μας που ήταν μειονότητα στις περιοχές αυτές . 

Ήταν ανεδαφικό και αυτοκαταστροφικό να πολεμάμε στο Αφιον Καραχισάρ.

Και ήρθε η καταστροφή και η Μεγάλη Ιδέα πέθανε ως στόχος και όνειρο.

Το Ισραήλ μοιάζει να πάσχει από κάποια παρόμοια αρρώστια: μιλάει για μεγάλο Ισραήλ που πιάνει τεράστιες περιοχές της Συρίας, Λιβάνου, Ιορδανίας, της Αιγύπτου της σαουδικής αραβίας ακόμη και της Τουρκίας!

Παλαβά πράγματα που όμως κυκλοφορούν σε χάρτες που επιδεικνύει Ο Νετανιάχου .

Η Ισραηλινή Μεγάλη Ιδέα…

ένα ανεδαφικό όνειρο φουσκωμένο και με θρησκευτικό φανατισμό και οίηση για τον περιούσιο λαό κλπ .

…είναι μια αυτοκαταστροφική ιστορία.

Κρίμα γιατί πολύς πόνος θα προκληθεί και πολύ αίμα θα χυθεί από όλες τις πλευρές.

https://m.youtube.com/watch?v=7I4JmaJ2Z0I&fbclid=IwRlRTSANVpflleHRuA2FlbQIxMQABHqKwvsIwCa_1sxz6701bZ8DI_RhpF1XZR9Z-17TG3cApK7WxNEgy9VZK-ox4_aem_2u-t7cOG8yQwPlnbsUcPBA

Ο εσωτερικός δικαστής

 Αναρωτιέμαι γιατί όλοι οι περιθωριακοί προσπαθούν να εξωραΐσουν την εικόνα τους και να της δώσουν ιδεολογικό περιεχομένο. 

Ένα λούστρο που θα  θα δικαιολογήσει την αθλιότητα της συμπεριφοράς τους. 

Θυμάμαι τον γνωστό κακοποιό Σαμαρά - τον λεγόμενο και άσο των αποδράσεων - ο οποίος έβγαλε ένα βιβλίο και έγραφε ένα σωρό αντιεξουσιαστικές μπούρδες  που προφανώς είχε ακούσει σε συζητήσεις κρατουμένων αντιεξουσιαστών και αναρχικών που υπήρχαν στις ίδιες φυλακές με αυτόν. 

Όλοι οι τεμπέληδες της 17 Νοέμβρη που έχτισαν βιλίτσες και βολέψανε οικονομικά γυναίκες και παιδιά - που μπορούν και ζουν από τα προϊόντα της ληστείας των τραπεζών και των φόνων χωρίς να δουλεύουν - δικαιολογούν τις αθλιότητες τους ως «απαλλοτριώσεις».

Η τραβεστί Μπέτυ, μιά από τις πρώτες τραβεστί που είχε βγει στη Συγγρού, είχε βγάλει βιβλίο που παρίστανε την κουλτουριάρα και την πρωτοπόρα ακτιβίστρια ενώ στην ουσία ήταν μια άθλια πόρνη.

Το ίδιο γίνεται και από πολιτικούς όταν θέλουν να δικαιολογήσουν άθλιες επιλογές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Για παράδειγμα στο Ισραήλ τώρα προσπαθούν να δικαιολογήσουν μία γενοκτονία ως ένα δίκαιο αγώνα ο οποίος εδράζεται στα δικαιώματά τους ως εκλεκτού λαού του Θεού.

Το ερώτημα που με απασχολεί είναι αν τα πιστεύουν όλα αυτά που λένε:

 καταλήγω στο συμπέρασμα ότι , ενώ προσπαθούν να τα πιστέψουν και επιφανειακά φαίνεται ότι τα πιστεύουν, στο βάθος της ψυχής τους δεν τα πιστεύουν  και γι’ αυτό παρουσιάζουν ένα σωρό ψυχικά προβλήματα.

Τα ψυχιατρικά προβλήματα,  η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες μεταξύ των ισραηλινών στρατιωτών έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και οι διορισμοί ψυχιάτρων και ψυχολόγων στον ισραηλινό στρατό, έχουν πολλαπλασιαστεί. Σαν να υπάρχει ένα είδος εσωτερικού δικαστή μέσα στις ψυχές που αποφασίζει τι είναι αληθινό και τι όχι.

Και δεν έχει σχέση με τις ενοχές που δημιουργεί η χριστιανική η άλλη πίστη: αυτός ο εσωτερικός δικαστής υπάρχει και σε άθεους, αγνωστικιστές και αλλόθρησκους. Φαίνεται ότι είναι καθολικό συστατικό της ανθρώπινης φύσης.

Η μη ύπαρξη του σε ορισμένους ανθρώπους, προφανώς αποτελεί ένα είδος αναπηρίας :

σαν να τους λείπει ένα χέρι, ένα πόδι ή ένα νεφρό.

Φωκάς, συνέντευξη

 Έπεσα τυχαία στην συνέντευξη αυτή του διακεκριμένου μαθηματικού και ακαδημαϊκού Θανάση  Φωκά ο οποίος έχει πάρει και πτυχίο ιατρικής και αεροναυπηγικής και δεν ξέρω τι άλλο.

Χωρίς να θέλω να δείξω έλλειψη σεβασμού στα επιτεύγματα του και στην διαδρομή του, μου φαίνεται ότι ανάμεσα στις ενδιαφέρουσες ιδέες του  διατυπώνει και διάφορες άλλες αρκετά απλοϊκές. 

Για παράδειγμα η μοναξιά δεν είναι αποτέλεσμα των social media και της υπερβολικής ικανότητας για επικοινωνία αλλά είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται μάλλον με την αυτοεικόνα και αυτοαντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου: 

ο άνθρωπος στη Δύση  έχει χάσει κάθε μεταφυσικό στήριγμα και προσανατολισμό. 

Πείστηκε ότι απλά είναι ένα μάτσο κύτταρα που φτιάχτηκαν τυχαία και μετά θα αποσυντεθουν σε άτομα άνθρακα, υδρογόνου και αζώτου .

Καθόλου ενθαρρυντική προοπτική.

🙂

 …και καθόλου πειστική  ερμηνεία όσον αφορά το αίτιο της δημιουργίας του.

Επίσης διακρίνω ένα αρκετά μεγάλο άγχος του  σε σχέση με το χρόνο που περνάει αναξιοποίητος…

… και το οποίο άγχος, προφανώς,  έχει σχέση με το άγχος του θανάτου. 

Θα περίμενα περισσότερη ικανότητα ηρεμίας από ένα σοφό άνθρωπο .

Στην ουσία ο σοφός άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας άνθρωπος με αυτογνωσία και επίγνωση των ορίων του. Τελοσπάντων φαίνεται ότι οι πολύ  σοφοί  είναι και αγχώδεις ή και  νευρωσικοί  και μάλλον αυτή είναι η τιμωρία της  πολυμάθειάς τους .

Η πολυμάθεια δεν τους αφήνει σε ησυχία να σκεφτουν ήρεμα .

Η φιλοδοξία επίσης είναι ένα δηλητήριο που δεν αφήνει το άνθρωπο σε ησυχία: 

το να   θέλεις οπωσδήποτε να επιτύχεις κάτι σπουδαίο,  είναι τοξικό και δηλητηριώδες για την ύπαρξη.

🙂

«Αποφοίτησε πρώτος από την Αεροναυπηγική Σχολή του Imperial College, συνέχισε με διδακτορικό στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Caltech και αργότερα απέκτησε πτυχίο Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Το 1995 ανέλαβε την έδρα των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο Imperial College και από το 2002 κατέχει την έδρα της Μη Γραμμικής Μαθηματικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

Πρόσφατα, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) τον τίμησε με το Βραβείο Διακεκριμένου Αποφοίτου (Distinguished Alumni Award), την ανώτατη διάκριση που απονέμει στους αποφοίτους του, αναγνωρίζοντας την προσωπική δέσμευση και τη σημαντική συνεισφορά τους στην επιστήμη, την κοινωνία και την παγκόσμια κοινότητα.

Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.

Λέει πως για να πετύχει κανείς στη ζωή χρειάζεται να προστατεύει τον ελεύθερο χρόνο του, τον ύπνο του και να επενδύει σε ανώτερες μορφές απόλαυσης. Ο ίδιος κάνει καθημερινά 10.000 βήματα όχι μόνο για λόγους υγείας αλλά και για να ανακαλύπτει κάθε μέρα μια καινούργια σκέψη.

Ο Θανάσης Φωκάς είναι μία από τις σπάνιες μορφές της επιστήμης που γεφυρώνουν διαφορετικούς κόσμους: από την αεροναυπηγική και τα μαθηματικά μέχρι την ιατρική και τη φιλοσοφία. Έχοντας αναγνωριστεί διεθνώς για το έργο του στα μαθηματικά και τη συμβολή του στην πληρέστερη περιγραφή του εγκεφάλου, έχει καταφέρει να ανοίξει «μονοπάτια κατανόησης» που ξεπερνούν τα στενά όρια κάθε κλάδου:

 μιλήσαμε για το ασυνείδητο, την ευτυχία, τη δημιουργικότητα, αλλά και για τις προκλήσεις της εποχής μας, από την τεχνητή νοημοσύνη»

https://youtu.be/UxtdPv7WyVk?si=oDujEBEesQ9sgUEw

Με τους γέρους, στο Έβερεστ

 …κάθομαι το πρωί σε ένα Εβερεστ στην πλατεία και πίνω καφέ κρυφακούγοντας συνταξιούχους.

Είναι το μόνο στέκι που έχει καλό καφέ με 2 ευρώ.

Όλες οι καφετέριες με τα 4 € είναι άδειες από γέρους.

Είναι και μιά θαυμάσια διαδικασία μελλοντικής κοινωνικοποίησης για μένα…

…. στον κόσμο των συνταξιούχων που,  σημειωτέον, δεν είναι όλοι γέροι..

Υπάρχει μιά περίεργη δημοκρατία εκεί… αφού όλοι, παρά τις μικροδιαφορές στις συντάξεις, έχουν κοινά προβλήματα υγείας , μοναξιάς, άγχους και έλλειψης ελπίδας.

Παίζονται βέβαια κάποια παιχνιδάκια εξουσίας αλλά μπροστά στο βασικό πρόβλημα της φθοράς και του θανάτου, εξισώνονται όλοι.

Σπάνια έρχονται και κάτι γριές που γκομενίζουνε, που δηλαδή βασικά ναρκισσεύονται γιατί αυτό είναι κουσούρι χρόνιο και ανίατο , αλλά δεν δένουν στις αντροπαρέεες των γέρων.

Παλιά οι γέροι μιλάγανε παθιασμένα για πολιτικούς πχ τον Αντρέα, τον Καραμανλή κλπ.

Τώρα δεν ακούω συζητήσεις για πολιτικούς αλλά για δημαρχαίους.

Την τελευταία φορά που πήγα μου έκανε εντύπωση αυτό.

…. δηλαδή κανένας δε μίλαγε για Τσίπρα  και Μητσοτάκη αλλά για τους τοπικούς παράγοντες των δήμων,  για δημοτικούς συμβούλους και λοιπούς εκεί της περιοχής.

Οι πολιτικοί ξέφτισαν και απογοήτευσαν…και έτσι οι δήμαρχοι και λοιποί τοπικοί άρχοντες, υποκατέστησαν την σχέση με την εξουσία σε μιά πιό τοπική βάση.

Οι Γιατροί που είχαν κάποια τοπική επιρροή παλιότερα,  ξέφτισαν και αυτοί… και αντικαταστάθηκαν από τους παράγοντες των τοπικών ομάδων…

Δηλαδή από ιδιοκτήτες νυχτερινών  κέντρων,  καφετεριών και από εργολάβους. 

Άντε, γλυτώνει και κανένας δικηγόρος. 

…παρτε το απόφαση, λαμόγια εκλογολόγοι και ινφλουένσερς: 

στο καφενείο πλάθονται τα υπόγεια  κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα.

Αλλά εκεί δεν έχει μέλλον ο Κασελάκης. 

Ούτε ο Μητσοτάκης.

Ούτεο Κουτσούμπας.

Οι κυριλέ μορφωνιοί αποφεύγουν τα καφενεία…το ίδιο και οι γόνοι μεγάλων και πάμπλουτων οικογενειών ή οι χοντροί συνδικαλιστάδες του Δημοσίου και  τα κομματικά στελέχη που δεν δούλεψαν ποτέ.

Όλοι αυτοί είναι βολεμένα και αυτάρεσκα άτομα με τα οποία οι γέροι των  καφενείων  δεν  νιώθουν καμιά ψυχική συγγένεια.

Αν ποτέ τους ψηφίζουν,  είναι από  ανασφάλεια… γιατί φοβούνται μη χάσουν τη σύνταξη.

 …είτε για να εκδικηθούν  ένα άλλο πολιτικό ζουλάπι.

Θα συμβούλευα τους πολιτικούς και τους επικοινωνιολόγους να πηγαίνουν   σε κανα καφενείο να μιλήσουν με γέρους …

Αλλά ως ισότιμοι και όχι αφ’ υψηλού.

Την κρυφή υπεροψία την  μυρίζονται οι γέροι των καφενείων.

… από χιλιόμετρα μακριά.

ποιοί γιατροί με εκνευρίζουν

 Βαρέθηκα να βλέπω γιατρούς να αυτοδιαφημίζονται , συνήθως βαρετά και ανόητα. 

Βασικά πιστεύω ότι το πιό σωστό, συνετό και αξιοπρεπές γιά τον γιατρό είναι να μην διαφημίζεται καθόλου. 

Μια ενημέρωση για ένα θέμα που ξέρει, είναι οκ αν γίνει σεμνά

Αλλά τελευταία,  νομίζω ότι μερικοί έχουν μπερδέψει το επάγγελμα του γιατρού με το φωτομοντέλο, τον ηθοποιό και το σεξ σύμπολ.

Βγαίνει μια χειρουργός με τσίτα δέρμα από το μποτοξ και δυό χειλάρες αράπικες από το ενέσιμο υλικό  και λέει με ύφος γόησσας και ηρωίδας πόσο δύσκολο χειρουργείο τελείωσε.

Μπάστα ρε ψάρι.

Μετά βαρέθηκα τους ουρολόγους και την υπερτροφία του προστάτη.

Ο προστάτης πρέπει να είναι η μάστιγα αλλά και η κονόμα της εποχής μας αφού γεμίσαμε ουρολόγους να κυνηγάνε προστάτες με το ρομποτικό σύστημα. 

Μετά πάμε στους ορθοπεδικούς και τα ισχία, τα γόνατα και τις δισκοκήλες.

Αυτοί είναι πιο συγκρατημένοι στις διακηρύξεις τους αλλά στεναχωριέμαι που βάζουν τις γριές να περπατάνε μετά το χειρουργείο για να πεισθούμε ότι η εγχείρηση επέτυχε.

Τι να κάνουν και οι γριές, περπατάνε για να μην θυμώσει ο γιατρός.

Για τους γυναικολόγους δεν θα πώ γιατί θα γίνω κακός και θα με μισήσουν.

Οι αγαπημένοι μου όμως είναι οι ψυχίατροι και δη οι ψυχαναλυτικοί: 

πάντα θα βρούν μια μπουρδουκλωμένη εξήγηση γιά τα πάντα.

Αυτοί και οι παπάδες είναι οι πιό έξυπνοι από όλους.

Υπόσχονται την ευτυχία και, αν δεν την βρεις, φταίς εσύ.

Πλάτων, ο αφελής

 Ο Πλάτωνας ήταν πολιτικό ψώνιο και ήθελε να εφαρμόσει την ιδανική Πολιτεία.

Πίστεψε ότι είχε την ευκαιρία αυτή στις Συρακούσες και να μετατρέψει έναν τύραννο σε ιδανικό κυβερνήτη - φιλόσοφο.

Προφανώς, ήξερε λίγη ψυχολογία από δικτάτορες και εμπιστεύτηκε και το Διονύσιο Α  αλλά και τον γιο του τον Διονύσιο Β , με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε τεράστιους κινδύνους και κακοποιήσεις  και να πωληθεί ως δούλος.

Η αφέλεια είναι κακός σύμβουλος ειδικά στην πολιτική…

 και η  εμπιστοσύνη σε αυταρχικούς  πολιτικούς, είναι ανοησία.

Το να δώσεις δεύτερη ευκαιρία σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό είναι σα να συγχωρήσεις  μία γυναίκα που σε ήδη έχει κερατώσει: 

σχεδόν ποτέ δε στρώνει και φυσικά θα σε κερατώσει ξανά.

Τελικά ένας μεγάλος φιλόσοφος μπορεί να είναι και ένας μεγάλος αφελής.

:)

Πρώτο ταξίδι

Ήταν το 388 π.Χ. και σε ηλικία 40 ετών όταν ο Πλάτων προσκλήθηκε στην αυλή τουΔιονύσιου Α’ .  Γρήγορα συνδέθηκε με τον αδελφό της γυναίκας του τυράννου, Δίωνα, ο οποίος δέχθηκε με ενθουσιασμό τις ιδέες του και εξελίχθηκε σε αφοσιωμένο μαθητή του. Η στενή σχέση των δύο ανδρών επηρέασε σημαντικά τον φιλόσοφο που βρήκε δίπλα του έναν πολύτιμο σύμμαχο στη διάδοση της πολιτικής του θεωρίας . Η επαφή, όμως, του φιλοσόφου με τον Διονύσιο υπήρξε άγονη, αφού ο τύραννος θεώρησε προσβλητικές τις παραινέσεις του Πλάτωνα για στροφή στην αρετή και τη φιλοσοφία. Εξοργισμένος μάλιστα ο Διονύσιος σκέφτηκε αρχικά να τον καταδικάσει σε θάνατο. Μετά την παρέμβαση του Δίωνα, ο τύραννος αναθεώρησε και σχεδίασε την πώληση του Πλάτωνα ως δούλου. Λέγεται ότι στην Αίγινα ο Πλάτων κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του για άλλη μία φορά εξ αιτίας του νόμου που προέβλεπε τη θανάτωση του πρώτου Αθηναίου που θα εντοπιζόταν στο νησί. Αθωώθηκε την τελευταία στιγμή, όταν διαπιστώθηκε ότι ήταν φιλόσοφος. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, κατά τη διαδικασία της πώλησής του αναγνωρίστηκε από έναν γνωστό του, ο οποίος τον αγόρασε και τον ελευθέρωσε .

Δεύτερο ταξίδι

Το 367 π.Χ. πέθανε ο Διονύσιος Α’ και τον διαδέχθηκε ο νεαρός γιος του Διονύσιος Β’, ο οποίος βρισκόταν τον πρώτο καιρό υπό την επιρροή και την καθοδήγηση του Δίωνα. Ο Δίων πίστεψε πως με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση θα ήταν δυνατό να εξελιχθεί ο Διονύσιος σύμφωνα με το πλατωνικό πρότυπο του φιλοσόφου-βασιλιά. Ο Διονύσιος, μετά από παρότρυνση του Δίωνα, προσκάλεσε τον Πλάτωνα στις Συρακούσες. Ο Πλάτων στην αρχή δίστασε από ανησυχία μήπως το παράτολμο σχέδιο του αποτύχει. Συνειδητοποίησε, όμως, ότι δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία για να επιχειρήσει να εφαρμόσει το πολιτικό του όραμα κι έτσι αποφάσισε να επισκεφθεί για δεύτερη φορά τη Σικελία στα 60 του χρόνια.

«Εκείνο που βάρυνε στη σκέψη μου ήταν ότι, αν επρόκειτο να επιχειρήσω να εφαρμόσω όσα είχα σκεφτεί για τους νόμους και την πολιτεία, η δοκιμή έπρεπε να γίνει τώρα. [...] Ξεκίνησα λοιπόν από την πατρίδα μου κυρίως γιατί ντρεπόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό, μήπως φανεί ότι δεν είμαι μόνο παρά σκέτη θεωρία και ότι ουδέποτε επιλέγω να καταπιαστώ με κάποια πράξη»Επιστολή Ζ’ 328bc.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Δίωνα διέγνωσαν τον κίνδυνο που διέτρεχαν εξ αιτίας της πολιτικής πρότασης του φιλοσόφου και φρόντισαν να καλλιεργήσουν το έδαφος για τη ρήξη ανάμεσα στον Διονύσιο και τους δύο άνδρες. Διέβαλαν τον Δίωνα και τον Πλάτωνα, υποστηρίζοντας ότι οι δύο φίλοι σχεδίαζαν τον εκτοπισμό του τυράννου . Ο Διονύσιος καταδίκασε τον Δίωνα για συνωμοσία και τον εξόρισε από τη Σικελία, ενώ αιχμαλώτισε τον Πλάτωνα στην ακρόπολη των Συρακουσών . Ο Πλάτων, βαθύτατα απογοητευμένος από την υπονόμευση που εισέπραξε και τη δυσπιστία που του έδειξε ο Διονύσιος, θέλησε να διακόψει την πολιτική του δραστηριότητα και να εγκαταλείψει τη Σικελία.  Με τη μεσολάβηση του πυθαγόρειου Αρχύτα, ο Διονύσιος τον άφησε να επιστρέψει στην Αθήνα .

Τρίτο ταξίδι

Ο Διονύσιος προσκάλεσε ξανά τον Πλάτωνα στις Συρακούσες, όχι όμως και τον Δίωνα. Επέμενε να συνδεθεί ξανά με τον Αθηναίο φιλόσοφο, αφού ισχυριζόταν πως είχε γίνει φίλος της φιλοσοφίας και είχε ανάγκη την θεωρητική καθοδήγηση του Πλάτωνα. Συγχρόνως, του διεμήνυσε ότι μόνο αν τον επισκεπτόταν, θα διευθετούσε με δίκαιο τρόπο τα εκκρεμή οικονομικά ζητήματα του Δίωνα. Ο Δίων παρότρυνε τον Πλάτωνα να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του τυράννου, αλλά εκείνος το αρνούνταν με τη δικαιολογία ότι βρισκόταν πλέον σε προχωρημένη ηλικία που δεν του επέτρεπε ένα ακόμα ταξίδι . Τελικά για χάρη του Δίωνα και με την ελπίδα ότι ο Διονύσιος θα τηρούσε τις υποσχέσεις του, ο Πλάτων γύρω στο 360 π.Χ. αποτόλμησε το τρίτο ταξίδι του στις Συρακούσες . Η έκβαση και αυτής της επίσκεψης αποδείχθηκε γρήγορα απογοητευτική. Ο Διονύσιος δεν μεταβίβασε την περιουσία του Δίωνα στον ίδιο, και ο Πλάτων διαμαρτυρόμενος θέλησε να εγκαταλείψει τις Συρακούσες. Ο Διονύσιος προσπάθησε να τον μεταπείσει, προτείνοντας συμβιβαστικές λύσεις∙ πούλησε την περιουσία του Δίωνα, αλλά από τα έσοδα δέχθηκε να αποστείλει στον Δίωνα μόνο τα μισά. Ο Πλάτων, ενοχλημένος, αποφάσισε να φύγει, αλλά δέχθηκε τις κατηγορίες του τυράννου ότι δήθεν επιχειρούσε να αναχαιτίσει την πολιτική του σταδιοδρομία, εκδιώχθηκεαπό την αυλή του καιαιχμαλωτίστηκε ξανά.  Με τη βοήθεια του Αρχύτα και άλλων οικείων του από τον Τάραντα προμηθεύτηκε πλοίο και διέφυγε οριστικά από τη Σικελία . Στην Ολυμπία συνάντησε τον Δίωνα, ο οποίος ετοιμαζόταν να εισβάλει στις Συρακούσες για να εκδικηθεί τον Διονύσιο, αλλά ο Πλάτων αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία. Η εισβολή στις Συρακούσες πραγματοποιήθηκε, όμως ο Δίων τελικά δολοφονήθηκε . Ο Πλάτων είχε πιστέψει ότι αν η φιλοσοφία και η εξουσία είχαν συνυπάρξει σε έναν άνθρωπο, θα έλαμπε σε όλον τον κόσμο η αλήθεια ότι η ευδαιμονία έρχεται με τη φρόνηση και τη δικαιοσύνη. Η διάψευση των προσδοκιών του και η παταγώδης αποτυχία της τρίτης προσπάθειας στη Σικελία απομάκρυναν τον Πλάτωνα από κάθε άλλη ενεργή πολιτική δραστηριότητα. Έτσι, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο φιλόσοφος αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη διδασκαλία και τη συγγραφή των διαλόγων του.

https://www.academia.gr/atlantida/lyceum/?p=lemma&id=210&lang=1