Χτες με επισκέφτηκε στον ύπνο μου ο Άγιος Βασίλης.
Πλάτωνα μου λέει, παλιά μου έγραφες γράμματα στο Facebook …και ήταν πολύ ωραία:
πότε ζητουσες να σε απαλλάξω από τον εγωισμό και την έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους…
… και πότε να σε γεμίσω με αισιοδοξία, αυτογνωσία και θάρρος.
Ωραία και ευγενικά δώρα ζητούσες Πλάτωνα…και προσπάθησα να στα βρώ….δεν ξέρω τελικά , τι έγινε .
Τώρα τελευταία όμως, δεν μου γράφεις γράμματα και ανησύχησα.
Δεν θέλεις τίποτε?
Τον κοίταξα σκεφτικός.
Τι να θέλω, ρε Άγιε?
Έχω απ´ όλα, είπα λίγο κοροιδευτικά.
Το μόνο που μου λείπει είναι η «ιδανική γυναίκα»
…είσαι τρελλός, Πλάτωνα?
…ζητάς κάτι που δεν υπάρχει!
Έλα ρε Άγιε, σε παρακαλώ….ασε με να σου εξηγήσω…δεν θέλω καμμιά σουπερ μόντελ η καμμιά σουπερ γούμαν…είμαι μετριοπαθής τύπος.
Μιά καλή, ιδανική, για μένα .
Και πως πρέπει να είναι αυτή?
ρώτησε επιφυλακτικά ο Άγιος.
Σκέφτηκα λίγο και να τι απάντησα:
Μιά ιδανική, καλή γυναίκα.
Χωρίς πολλά ελαττώματα αλλά και χωρίς πολλές αρετές.
Τα ελαττώματα με βλάπτουν και οι αρετές με φοβίζουν
Να μην δραστήρια, να μην είναι αεικίνητη, να μην είναι υπερπαραγωγική.
Να μιλάει ελάχιστα, γιατί βαρυέται τα πολλά λόγια:
συνήθως τα πολλά λόγια είναι αέρας κοπανιστός.
Να της αρέσει να χαζεύει άσκοπα πίνοντας καφέ και τσάι με τις ώρες, χαζεύοντας την λιακάδα.
Να παρατηρεί ενδελεχώς τις ακτίνες του ήλιου που μπαίνουν λοξά από τις περσίδες του παραθύρου ,το απόγευμα , όταν γέρνει ο ήλιος.
Να ξοδεύει το χρόνο της διαβάζοντας ένα σωρό ετερόκλητα βιβλία και συσσωρεύοντας άχρηστες γνώσεις γιατί πιστεύει περισσότερο στο άχρηστο από το χρήσιμο και στο επουσιώδες από το σημαντικό.
Έχοντας ξοδέψει μια ζωή στα «σημαντικά», τώρα θέλει να αφιερωθεί στα ασήμαντα.
Και να έχει την πιο σωστή τεχνική κλαδέματος του βασιλικού και το πιο σωστό πότισμα ούτως ώστε να έχει τον καλύτερο, τον πιο φουντωτό και τον πιό ζωηρό βασιλικό από οποιοδήποτε άλλο βασιλικό που έχουν οι γνωστοί της.
Να είναι καλή αλλά …κατα βάθος:
…να μην δείχνει καλή, αλλά ούτε και κακή.
Όποιος δείχνει καλός, του πιάνουν τον κώλο.
Όποιος δείχνει κακός , του πατάνε τον κάλο.
Γενικά, οι κακοί άνθρωποι είναι απαίσιοι και οι καλοί, μαλάκες.
Οι πιό σωστοί άνθρωποι είναι οι ξενέρωτοι.
Δεν ενοχλούν κανένα.
Να είναι κάπως αντικοινωνική.
Να μην μισεί τον κόσμο… να τον αγαπάει, τον κόσμο.
Αλλά από μακριά.
Να μη θέλει τις «πολλές συνάφειες του κόσμου».
…οι «πολλές συνάφειες» σε μικρές δόσεις προκαλούν βαρεμάρα και σε μεγάλες, ναυτία.
Αυτά θέλω…και διάφορα άλλα, που βαριέμαι να στα πω.
Ο Αγιος Βασίλης έδειχνε σκεφτικός.
Έλα Άγιε, πες μου, δεν έχει καμμιά καλή γυναίκα για μένα?
Μέ κοίταξε σκεφτικός:
…έχω μία… αλλά είναι σκύλος.
…σου κάνει?
Σκύλος?
…έστω και σκύλος…εσυ ξέρεις….τι ράτσα?