...κάποτε είχα γράψει ένα χιουμοριστικό κείμενο στο Facebook για τους «μπανιστηρτζήδες του διαδικτύου»...αυτούς που κοιτάζουν τι κάνουν οι άλλοι, τι δημοσιεύουν, τι ψηφίζουν, τι γκόμενες έχουν και - κυρίως- τι πιστεύουν.
Χωρίς οι ίδιοι οι μπανιστηρτζήδες, να εκτίθενται καθόλου.
Γι αυτό εξ άλλου, τους αποκάλεσα «μπανιστηρτζήδες»: όπως οι αυθεντικοί μπανιστηρτζήδες, κάθονται στην σκιά .
Και παρατηρούν.
Η πλάκα είναι ότι η συμπεριφορά- μπανιστηρτζή, αποκαλύπτει πάρα πολλά για τον χαρακτήρα: προφανώς είναι ένας ανασφαλής τύπος, κρυψίνους...
...αντικοινωνικός κατ´ ουσίαν.
Γιατί ψευτοκοινωνικός μπορεί να είναι.. αλλά πραγματικά κοινωνικός - με την έννοια της προσωπικής κοινωνίας- δεν είναι.
Ο μπανιστηρτζής θα πάει στο καφενείο... δεν θα πεί όμως σε κανένα τα βάσανα και τις σκέψεις του.
Γι αυτό, αγαπητοί «μπανιστηρτζήδες», επιτρέψτε μου να σας δώσω μιά φιλική συμβουλή:
ή πάψτε να είστε μπανιστηρτζήδες, που είναι και το καλύτερο, ή τουλάχιστον προσπαθείστε σε μιά προοδευτική αυτοέκθεση:
π.χ βάλτε μιά φωτογραφία σας με τον σκύλο σας, η μιά δίπλα στο χρυσόψαρο, στην γυάλα.
Μετά, πέστε ένα ρητό του Νίτσε που σας άρεσε.
Μετά από δέκα χρόνια, ίσως πείτε και μιά σκέψη σας.
Σιγά - σιγά.
