...απίστευτο...
...είναι δυνατόν τα δύσκολα- δυσδιάγνωστα περιστατικά της παθολογίας να γίνονται αντικείμενο για ριάλιτι σόου?
...είναι δυνατόν μιά σοβαρή γιατρός - αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Γέιλ- να μαζεύει τα περιστατικά, να τα παρουσιάζει στην ...στήλη της στους Νιου Γιορκ Τάιμς και να ζητάει διαγνωστική βοήθεια από τους ...αναγνώστες?
...είναι δυνατόν -αφου η στήλη είχε επιτυχία- να μπλέκουν και οι τηλεορασάδες του Νετφλίξ και να κάνουν τους αρρώστους, τους συγγενείς τους, τους γκόμενους, τους γείτονες και τους διαδικτυακούς ερασιτέχνες- ιατρικούς ντετέκτιβς, ένα κοινωνικοιατρικό τηλεοπτικό αχταρμά?
...είναι δυνατόν να περνάει στην κοινωνία το μήνυμα ότι σχεδόν όλοι οι γιατροί είναι άσχετοι και μαλάκες και ότι η ιατρική διάγνωση είναι παιχνιδάκι για το τηλεοπτικό κοινό ?
Δεν υπάρχει πιο παρακμιακό σήριαλ από το αυτό το πράγμα.
Αν για κάτι εκτιμούσα την Αμερική ήταν για τον ορθολογισμό και την επιστημοσύνη της.
Αλλά μάλλον υποχωρούν και η λογική και η επιστημοσύνη.
Ο λαικισμός τις έχει πάρει φαλάγγι.
Είδα ένα επεισόδιο με πιθανή νοσο McArdle η νόσο Pompe.
Κάτι βλάχοι στην Νεβάδα «αποδεικνύουν» ότι όλοι οι γιατροί είναι σκάρτοι, τενεκέδες και απατεώνες.
Ξεχωρίζει μόνο μιά πουρογιατρός - τιβιστάρ, με υφάκι ενσυναίσθησης και κουλτουρογιαλάκια, που είχε παιδικό όνειρό της να γίνει ντετέκτιβ.
Και τα κονομάει απ´ τους τηλεορασάδες.
Μωρέ τι μας λές.
Αντε τράβα να εφημερέψεις σε κανά ελληνικό νοσοκομείο να στρώσεις.
