…ένα υπέροχο παραμύθι για ενήλικες που μιλάει για την ανάγκη και την ιερότητα της μητρότητας, της αγάπης, το πρόβλημα της ταυτότητας και το πρόβλημα του ανήκειν.
Ποιός είμαι?
Πού ανήκω?
Πως θα γίνω αποδεκτός?
…θα γίνω αυτός που θέλω ή αυτός που μου επιβάλλει η φύση μου?
Έχω φυσικά όρια και ποιά είναι αυτά? …μπορώ να τα ξεπεράσω με προσπάθεια και τόλμη και που ακριβώς μπορώ να φτάσω?
Κάθε κότα έχει αδύναμες φτερούγες και βαρύ σώμα:
κληρονομημένα κουσούρια από χιλιάδες γεννιές απο κότες που κάποτε πέταγαν…που τώρα αντί να πετάνε ελεύθερες σαν τις αγριόπαπιες που διασχίζουν Ηπείρους, προτίμησαν να σκαλίζουν την γή για χορταράκια και σκουληκάκια.
Η Κότα ήταν μιά κότα παραγωγής αυγών: κλεισμένη σε ένα στενόχωρο κοτέτσι που μόλις χωρούσε , είχε γίνει μηχανή παραγωγής αυγών που ποτέ δεν κλώσσησε…τα έπαιρνε όλα ο Αγρότης.
Δεν είχε δει ποτέ τους αγρούς και την παρακείμενη Λίμνη.
Μέχρι που ερωτεύτηκε το ακατάλληλο άτομο: έναν αγριόπαπιο που είχε ξεμείνει απο το σμήνος του.
Ένας πλατωνικός Έρωτας με τον κύριο Διαφορετικό:
ένας τύπος με παρδαλά χρώματα και ικανός να πετάει.
Μέχρι που βρήκε ένα αυγό ασυνόδευτο…και αποφάσισε να το κλωσσήσει.
Ερωτευμένη με λάθος ζώο και κλωσσώντας το αυγό μιάς άλλης…
…τι μπέρδεμα.
Και τι ελευθερία!
Μόνο που η Ελευθερία «θέλει Αρετην και Τόλμην»…έχει κινδύνους…
