….επικρατεί η ορθολογική σκέψη στο συναίσθημα και ο γνωσιακός έλεγχος πάνω στην αυθόρμητη έκφραση?
Αξιολογεί τις ανθρώπινες σχέσεις σαν να είναι εμπορικές συναλλαγές:
σκέφτεται τι μπορεί να του δώσει ο άλλος…σε τι μπορεί να του χρησιμεύσει και, παράλληλα, τί θα του κοστίσει αυτό.
Αυτό βέβαια συνιστά αναπηρία με την έννοια ότι, ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, πρέπει να έχει και μια ομαλή συναισθηματική ζωή.
Μιά ζωή στην οποία το συναίσθημα να πάλλεται επαρκώς -να δονείται δηλαδή συναισθηματικά - και όχι απλά να κάνει απλοϊκούς η πολύπλοκους υπολογισμούς.
Μόνο έτσι αποκτά η ζωή νόημα, περιεχόμενο, και χρώμα.
Αλλιώς, είναι σαν ασπρόμαυρη ταινία και μάλιστα με ανιαρό περιεχόμενο.
Θυμάμαι ένα τύπο που ήτανε τσιγκούναρος, συμφεροντολόγος και συναισθηματικά ανώριμος: είχε χρόνια δεσμό με μιά κοπέλα και δεν μπορούσε να πάρει απόφαση να την παντρευτεί.
Σαν ορθολογιστής που ήταν λοιπόν, έφτιαξε λοιπόν ένα κατάλογο με τα υπέρ και τα κατά του γάμου του με την κοπέλα αυτή…
…και, επειδή δεν μπορούσε να πάρει απόφαση ούτε και τότε τι να κάνει, ρώτησε τον πατέρα μου που τον θεωρούσε σοφό.
Εγώ ήμουν παιδί και ήμουν παρών.
Υποτίθεται ότι δεν καταλάβαινα πολλά, αλλά, τελικά τα καταλάβαινα όλα.
Δίνει, λοιπόν, τον κατάλογο στον πατέρα μου και του λέει:
« να, αυτά είναι τα υπέρ και τα κατά της κοπέλας τι να κάνω;»Θυμάμαι, ο πατέρας μου, με σοβαρό ύφος πήρε τον κατάλογο καί αφού του έριξε μια ματιά, του τον έδωσε πίσω.
«να μην παντρευτείς», του λέει.
«Δεν θα πάει καλά αυτός ο γάμος».
«Μα γιατί?» ρώτησε ο ενδιαφερόμενος.
«Αν πραγματικά ήθελες να παντρευτείς, δεν θα έφτιαχνες κατάλογο» απάντησε ο πατέρας μου.
«τεφτέρια κρατάνε οι ψιλικατζήδες, όχι οι σύζυγοι» , συμπλήρωσε.
«Τελικά θα την παντρευτεί ή δεν θα την παντρευτεί, μπαμπά?» , ρώτησα εγώ μετα που έφυγε ο τύπος και που με ενδιέφερε το τελικό αποτέλεσμα.
«Θα παντρευτεί…» , απάντησε ο πατέρας μου «αλλά θα δυστυχήσει και αυτός και η κοπέλα».
«Και γιατί θα δυστυχήσουν?» επέμεινα εγώ με εκνευριστική παιδική επιμονή.
«Γιατί έχει στραβό κεφάλι», απάντησε ο σοφός πατήρ μου.
Αυτό δεν το κατάλαβα τότε… γιατί το κεφάλι του δεν μου φάνηκε στραβό αλλά κανονικό.
Το κατάλαβα όμως τώρα.
Βασικά, ήταν στραβό.
