Όλη αυτή η γεροντοκρατία θα μας καταστρέψει σαν κοινωνία.
Και όταν λέω γεροντοκρατία, δεν εννοώ μόνο τους πολιτικούς…δηλαδή τις θέσεις εξουσίας που είναι κατειλημμένες από ηλικιωμένους.
Εννοώ και τους εργαζόμενους σε μεγάλες ηλικίες…. όπως είναι οι γιατροί, οι δημόσιοι υπάλληλοι… ακόμα και οι εργάτες και χειρώνακτες… που τα φαλιρισμένα συνταξιοδοτικά ταμεία μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε μέχρι τα 70 και βάλε.
Δεν είναι ούτε υγιές , ούτε παραγωγικό….όλο αυτό το πράγμα.
Όλοι αυτοί οι ηλικιωμένοι έχουν χαμηλές ικανότητες…
…με την έννοια ότι, δεν μπορούν να μάθουν καινούργια πράγματα, δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε απαιτητικές εργασιακές συνθήκες, δεν μπορούν να αντέξουν πιεστικές καταστάσεις και δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις με ευκολία, ταχύτητα και ψυχραιμία.
Αποδίδουν λίγο και κάνουν ένα κάρο λάθη.
Δεν λέω να μην αξιοποιούνται…. αλλά προφανώς, από μια ηλικία και μετά πρέπει να πηγαίνουν σε λιγότερο απαιτητικές δουλειές που να μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Όλοι αυτοί κλείνουν το δρόμο σε νέους οι οποίοι έχουν και όρεξη και ενέργεια να δουλέψουν και να αποδώσουν… αλλά και να μάθουν καινούργια πράγματα… και να δημιουργήσουν καινούργια πράγματα.
Και τελικά, καταντήσαμε, ο τριαντάρης ο οποίος την εποχή τη δική μου η του πατέρα μου ήταν ένας ώριμος οικογενειάρχης , ο οποίος ήτανε πραγματικό κύτταρο παραγωγικό στην κοινωνία, να έχει καταντήσει σήμερα ένας υπερφυσικός μπέμπης, ένας έφηβος σε παράταση, που ζει στο παιδικό του δωμάτιο, ψευτοδουλεύει από δω κι από κει σε εργασίες που δεν έχουν καμία σχέση με τις μακρόχρονες σπουδές του και συχνά χαρτζιλικώνεται από τους γονείς του.
Γεμάτος ντροπή και θυμό -με τον εαυτό του- και με ελαττωμένη αυτοπεποίθηση, περιμένει να ωριμάσει «όταν ωριμάσουν και οι συνθήκες».
Δηλαδή πολύ αργά…ή και ποτέ.
Ηλίθια, γερασμένη, γεροντοκρατούμενη, αυτοκαταστροφική κοινωνία.
Το βλέπουμε ακόμα και στην Αμερική:
τη χώρα που κάποτε λάτρευε τα νιάτα και έδινε ευκαιρίες σε πολύ νέους.
Ο John Kennedy έγινε πρόεδρος στα 43, ο Μπιλ Κλίντον ελάχιστα μεγαλύτερος.
Και τώρα έχει καταντήσει η Αμερική να έχει υποψήφιους προέδρους κάτι ογδοντάρηδες έτοιμους να πεθάνουν.
Απίστευτο .
Αν αυτό δεν είναι παρακμή, τι είναι?
