Τι κατάλαβα εγώ απ’ όλα αυτά: δύο ανώριμοι ή προβληματικοί άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουνε συνειδητοποιήσει τι θα πει γάμος, τι θα πει γονεϊκότητα, ποιες είναι οι ευθύνες των γονέων απέναντι στα παιδιά τους, τι σημαίνει ιερότητα του γάμου…
…πάνε και παντρεύονται «γιά να περνάνε καλά».
Σαν ανώριμα και εγωκεντρικά άτομα που είναι, είναι βέβαιο πως μετά από λίγο καιρό θα αρχίσουν τους καυγάδες και θα σκοτωθούν - κυριολεκτικά ή μεταφορικά- ζητώντας διαζύγιο.
Εκεί, μερικές φορές, αρχίζουν άλλες αθλιότητες:
ο ένας γονέας εργαλειοποιεί τα παιδιά εναντίον του άλλου… δηλαδή τα μετατρέπει σε εργαλείο εκδίκησης θυματοποιώντας τα.
«Το παιδί έχει ψυχολογικά προβλήματα» από την βίαιη συμπεριφορά του πατέρα, την αδιαφορία η μητέρας, κλπ κλπ
Και δώστου τα δικαστήρια να παραγγέλνουν παιδοψυχιατρικές εξετάσεις οι οποίες,πολύ συχνά, θα χρησιμοποιηθούν στο δικαστήριο σαν «αδιάσειστα πειστήρια» ώστε να κερδίσει η μάνα τον πατέρα ή ο πατέρας τη μάνα.
Αθλιότητες.
Και τελικά, οι ελάχιστοι παιδοψυχίατροι του ΕΣΥ , αντί να βλέπουν πραγματικούς ασθενείς, τρώνε τον χρόνο τους γράφοντας πραγματογνωμοσύνες για τσακωμένους γονείς.
Και τελικά παραιτούνται αφού κανείς δεν ασχολείται και δεν εκτιμά το έργο τους.
…προβληματικοί γονείς και ευθυνόφοβο κράτος:
ενός κακού, μύρια έπονται