Θρήνος για μιά μπουγάτσα - ποίημα
Ακούστε μια ιστορία που αποδεικνύει ότι το ερωτικό πάθος δεν καταστρέφει μόνο ανθρώπους, οικογένειες, καριέρες και περιουσίες αλλά και έργα τέχνης , τα ποιήματα του ανθρώπινου μόχθου.
Κάποτε σε αυτό το μαγαζί άνοιξε ένα μπουγατσάδικο που έφτιαχνε τις πιο ωραίες τραγανιστές, μοσχομυριστές μπουγάτσες :
με χειροποίητο φύλλο, πραγματικό βούτυρο και ποιοτική κρέμα .
Πραγματικά έργα τέχνης.
Το άνοιξαν ένας πρώην ταξιτζής με την γυναίκα του που έμαθαν την τέχνη από ένα μουσουλμάνο της Θράκης.
Η δουλειά πήγαινε πρίμα γιατί η ποιότητα ήταν τοπ.
Δούλευαν σκληρά αλλά κέρδιζαν και καλά λεφτά γιατί έγιναν φίρμες.
Όσπου ο διάολος έβαλε το βρωμερό του πόδι:
Ο πρώην ταξιτζής ξεμυαλίστηκε με μια άλλη γυναίκα και παράτησε την όμορφη σύζυγό του και μητέρα των τριών παιδιών του.
Έφυγε από το μαγαζί και άνοιξε άλλο , σε άλλη περιοχή.
Η εγκαταλελειμμένη σύζυγός του έπεσε σε κατάθλιψη, αδιαφόρησε για την δουλειά και έριξε την ποιότητα.
Στο τέλος, πριν χρόνια, το μαγαζί έκλεισε.
Έμαθα ότι έκλεισε και το νέο τυροπιτάδικο που άνοιξε ο ταξιτζής εραστής με το αντικείμενο του πόθου του.
Και να μαι εγώ απέναντι από το παλιό μπουγατσάδικο - που έγινε «πρατήριο ζύμης» υπό άλλη διεύθυνση - και προϊόντα της άθλιας βιομηχανίας τροφίμων.
«Ο έρωτας φταίει γιά όλα» , φαντάζομαι να λέει ο κατεστραμμένος ταξιτζής.
Η αγαπησιάρα του προφανώς θα έχει γίνει καπνός.
Η τέως σύζυγος, στα αντικαταθλιπτικά.
Οι πελάτες με τις αναμνήσεις.
Μας κατέστρεψαν τις γλυκές μας αναμνήσεις.
Γλυκές στην κυριολεξία.
Άτιμε έρωτα που καταστρέφεις τους οικογενειάρχες .
…και τους πελάτες τους.