Ιερό Μάνατζμεντ
Γιατί μια όμορφη, μορφωμένη, συχνά ευκατάστατη, νεαρή κοπέλα απο την Αγγλία, την Γερμανία, την Ρωσία, το Ισραήλ, την Ελλάδα και άλλες χώρες, με πτυχία , γλώσσες, ικανότητες , να "τα παρατήσουν όλα", και να γίνουν ορθόδοξες μοναχές, κάπου έξω απο το Μουζάκι Καρδίτσας;
Ερωτική απογοήτευση; Η εύκολη απάντηση.
Μεταφυσικός φόβος? απίθανο σε αυτή την ηλικία.
Φόβος των ανθρώπων και των δυσκολιών της ζωής? ...μα εκεί κάποιες παράτησαν δυνητικές καρριέρες για να πάνε...
Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι π.χ μια Ελληνίδα που έχει πτυχίο νοσηλευτικής και Νομικής, έχει ανθρωποφοβία ή κοινωνική φοβία...
Ηγουμένη είναι μια Γερμανίδα, γύρω στα σαράντα, σαρανταπέντε.
Ομορφη , στο πρόσωπο τουλάχιστον. Με τα ράσα δεν καταλαβαίνεις.
Λεπτή, ψηλή, σοβαρή, φιλική.
Μετρημένη.
Όχι ψευτοευλάβεια και κατεβασμένο βλέμμα, ψιθυριστή φωνή και τέτοια:
Ξερει ποιά είναι και τι θέλει.
Την ρώτησα, μάλλον ανόητα, πως αισθάνεται σαν μιά Γερμανίδα ηγουμένη ενός "πολυεθνικού" ορθόδοξου μοναστηριού στην Ελλάδα.
Δεν φάνηκε να ενοχλείται.
Πολύ ήρεμη.
Με έβαλε στην θέση μου, αναδεικνύοντας την ρηχότητα της σκέψης μου: κοιτάξτε μου λέει, εδώ η κύρια ταυτότητα που έχουμε και για την οποία εργαζόμαστε, είναι η Ορθόδοξη ταυτότητα και ιδιότητα.
Κάνουμε μια πνευματική άσκηση που υπερκαλύπτει κάθε άλλη ιδιότητα και ταυτότητα.
Η εθνική προέλευση καθεμιάς, η γλώσσα, η προηγούμενη κουλτούρα, αναδιαμορφώνεται στο πλαίσιο της Ορθοδοξης πίστης και πρακτικής.
Αυτο ήταν το νόημα όσων είπε. Δεν μπορώ να ξαναπώ ό,τι είπε κατά λέξη.
Χαιρέτησε ευγενικά και πήγε στη δουλειά της.
Μετά ασχολήθηκε μαζί μας ( με πήγε στο μοναστήρι ένας φίλος ιερέας που λειτουργεί εκεί καποιες φορές), μια μοναχή ιδιας περίπου ηλικίας, βρετανικής προέλευσης, με πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην Βρετανία και πτυχίο Θεολογίας στην Ελλάδα.
Από μορφωμένη, ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας της χειρουργός.
(Μου τα είπε ο Παπάς αυτά).
Ομορφη και ευγενική φυσιογνωμία.
Ελληνικά τέλεια, προς στιγμήν νόμισα ότι είναι Ελληνίδα, αλλά είχε ελαφρότατη προφορά.
Την ταλαιπώρησα και αυτήν με ερωτήσεις.
Είχα μάλλον κακή διάθεση λόγω κούρασης, είχα και τον παπά μέσον, είχα πάρει αέρα...
Την ρώτησα για την ζωή στο μοναστήρι. Φαινόταν ότι έκανε κουμάντο εκεί, μαζί με την ηγουμένη, την Γερμανίδα.
Την ρώτησα για το μάνατζμεντ, την διοίκηση.
Την ρώτησα πως χειρίζονται τα προβλήματα πειθαρχίας και συνεργασίας. Το κάνουν αν κάποια είναι π.χ τεμπέλα ή μη συνεργάσιμη:
Την τιμωρουν? την αποδοκιμάζουν? την απορρίπτει η κοινότητα?
της μιλούν αυστηρά? της στερούν κάποια προνόμια?
Θα τα πω πάλι με δικά μου λόγια και για να μην μακρυγορήσω.
Η κύρια προσέγγιση είναι να την φέρουν στο φιλότιμο.
Δεν αποδοκιμάζουν , δεν απορρίπτουν.
Της μιλούν με αγάπη, προσπαθούν να της δώσουν το μήνυμα ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά πως νιώθει. Ότι ενδιαφέρονται να καταλάβουν εάν την ενοχλεί κάτι.
Της δίνουν χρόνο.
Μόνο σε σοβαρή παρεκτροπή, και μόνο η Ηγουμένη, έχει το δικαίωμα της ποινής της ακοινωνησίας: να μην της επιτρέπει να κοινωνήσει.
Για κάποιο διάστημα.
Εαν δεν αποδίδει στην δουλειά της? στο διακόνημά της? εάν είναι αδιόρθωτη τεμπέλα?
Τότε μπορει να την απαλλάξουν απο την δουλειά, να την αφήσουν χωρίς διακόνημα -εργασία μέχρι να το ξανασκεφτεί.
Ζει σε κλειστό περιβάλλον και θα βλέπει όλες τις άλλες να δουλεύουν και να προσφέρουν για αυτήν...
Της ασκείται μια πίεση έτσι. Πάντως άλλη τιμωρία δεν έχει.
Πήγα να την στριμώξω: μου τα λέτε όλα εύκολα... Εδω και στην διοίκηση των εμπορικών επιχειρήσεων και στην δημόσια διοίκηση , αλλά και στο στρατό που επίσης έχει κοινοβιακό χαρακτήρα υπάρχουν αυστηροί κανόνες εσωτερικής λειτουργίας και ποινές.
Μέχρι και απόλυση, απόταξη ή φυλακή.
Εσείς πως τα καταφέρνετε χωρίς αυτά τα δοκιμασμένα εργαλεία? μόνο με την πειθώ και την αγάπη? λειτουργεί έτσι το "μαγαζί"?
Επέμεινε ότι λειτουργεί. Φαινόταν ειλικρινής.
Μιά σοβαρή και μορφωμένη γυναίκα.
Και γοητευτική.
Εν τω μεταξύ, όλη την ώρα, έμπαιναν στο δωμάτια κάτι πολύ όμορφες και γλυκές κοπέλες , σαν τα κρύα νερά...
Άλλες με ράσα και άλλες χωρίς...ζητούσαν την ευχή του "γέροντα"...
Έκαναν μια βαθειά μετάνοια μπροστά του, ακουμπώντας με το ένα χέρι στο έδαφος, και με πολλή συστολή του φιλούσαν το χέρι.
Μετά έσκυβε και ο παπάς και τους φιλούσε το χέρι και αυτός...
Μου έκανε εντύπωση: δεν καθόταν αγέρωχος να ...απολαύσει την εξουσία του ως ιερέα... έδινε το μήνυμα ότι όλοι πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να σεβόμαστε τον άλλο...
Μετά, άρχισα άλλες "εξυπνάδες".
Πιάσαμε κουβέντα για τα διακονήματα και ήρθε η κουβέντα στην εικονογραφία:
Ηρθε μιά Ρωσίδα μοναχή αγιογράφος και συντηρήτρια εικόνων στην Αγία Πετρούπολη.
Της έδειξα εικόνες του Μιχάλη Βασιλάκη, διακεκριμένου ζωγράφου και αγιογράφου που μου αρέσει πολύ.
Τις εχω το κινητό, αποθηκευμένες.
Αρχισα να λέω κάτι για μιά πιο "μοντέρνα αγιογράφηση" που ίσως θα φέρει μια "ανανέωση" κλπ
Με έβαλε και αυτή στη θέση μου ευγενικά, σε καλά Ελληνικά.
"Πολύ ωραίοι ζωγραφικοί ΠΙΝΑΚΕΣ", μου είπε .
Αλλά ΔΕΝ είναι ΕΙΚΟΝΕΣ.
Οι πίνακες προσφέρουν αισθητική απόλαυση.
Οι εικόνες διευκολύνουν την προσευχή.
Υπάρχουν αυστηροί κανόνες από τους αγίους εικονογράφους, που ορίζουν το πλαίσιο που θα κινηθείς. Είναι πνευματικά εργαλεία.. για τους πιστούς, όχι παιχνίδια γιά τους φιλότεχνους...
Μαζεψα τα ...βρεγμένα μου και είπα να πάω στην τουαλέτα.
Δεν ηταν όμως τουαλέτα: ήταν χειρουργείο. Έλαμπαν όλα.
Απίστευτη αίσθηση καθαριότητας.
Ούτε στο Χίλτον δεν έχεις τέτοια αίθηση.
Μετά έφαγα νεροβραστες φακές με βραστά λαχανικά μέσα.
Πολύ νόστιμες." Με αγάπη φτιαγμένες", γι αυτό είναι νόστιμες.... ...έτσι είπαν.
Μετα εξέτασα ένα Ρουμάνο με μικρό εγκεφαλικό.
Με διευκόλυνε μια Ελληνίδα με πτυχίο νοσηλευτικής και νομικής.
Δεν τα δήλωσε από μόνη της..εγώ την ρώτησα πως και ξέρει διάφορα ιατρικά....
Για να μην πολυλογώ, θα τελειώσω με μια κάπως χυδαία διατύπωση της τελικής μου εντύπωσης, που όμως νομίζω ότι ταιριάζει:
Το "μαγαζί" φαινόταν να δουλεύει καλά.
Καθαρό ,ήρεμο, περιποιημένο και λειτουργικό.
Με πολύ αξιόλογα στελέχη.
Με εργασιακές σχέσεις άψογες και όλο το προσωπικό και η διοίκηση, χωρίς αμοιβή.
Δεν ξέρω απο μάνατζμεντ.
Αλλά μάλλον και αυτοί που λένε ότι ξέρουν, κάτι πρέπει να τους διαφεύγει.
Ξερω τι θα έλεγαν οι μοναχές...ποιά θα ήταν η γνώμη τους πάνω διοίκηση των επιχειρήσεων...των ΔΕΚΟ και ...των Υπουργείων!
Δυό πράγματα: η Πίστη και η Αγάπη.
Απλό, είναι τόσο απλό?
Δεν ξέρω.
Λένε, πως τα απλά πράγματα, είναι και τα πιό ουσιώδη.
Μπορεί.
