δες το συντριβάνι, άκου το συντριβάνι

 …βαρέθηκα να διαβάζω,  να βλέπω και να διαπιστώνω αθλιότητες:

απο ένα σημείο και μετά , ο κάθε κατά συρροήν βιασμένος, κακοποιημένος και προσβεβλημένος, υιοθετεί μιά παθητική στάση ανοχής, αδιαφορίας, άγνοιας.

…τι και αν εγιναν κάρβουνο 57 νέα παιδιά ?

…τι και αν η πολιτεία έσπευσε να μαζέψει μπάζα, καμμένες σάρκες και κόκκαλα, ανακατεμένα με σιδερα και χώματα?

…όλα μπάζα είναι και να πάνε στην χωματερή.

Να αποκατασταθεί η εικόνα ευπραξίας και ευνομίας.

Κάποιοι παρακολουθούσαν τους μισούς υπουργούς, τον αρχηγό του στρατού και άλλους σπουδαίους.

Κατάσκοποι? Τούρκοι? Ρώσσοι,? Μαφία?

…ο προιστάμενός τους Πρωθυπουργός?

Κανείς δεν ξέρει και όλοι είμαστε οκ.

Παραιτούνται οι γιατροί από  το ΕΣΥ γιατί δεν αντέχουν και θα πεθάνουν στα ΤΕΠ , οι ίδιοι,  μαζί με τους ασθενείς?

…και τα παιδάκια περιμένουν δυο χρόνια να χειρουργηθούν στο Παίδων και αν?

…τον κακό τους τον καιρό οι γιατροί που «δεν βάζουν πλάτη».

Σήμερα το πρωί έφαγα 2  ώρες να κοιτάζω  ένα συντριβάνι.

Το νερό που χοροπηδάει και κάνει φρουφρουφρου….φρου…είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο διαλογισμού.

Καταφέρνεις να εστιάζεις όραση και ακοή στο συντριβάνι και αδειάζεις από σκέψεις και συναισθήματά που έρχονται…χοροπηδώντας σαν απρόσκλητα πιθηκάκια.

 

Η απομόνωση αυτή, ο διαλογισμός δηλαδή, επιτυγχάνει ένα διάλειμμα στην διάρκεια του οποίου ξεκουράζεται ενεργητικά  ο εγκέφαλοςκαι το σώμα.

Διότι εγκέφαλος  και σώμα είναι  ένα πακέτο, ένα πράγμα , ενιαίο σύνολο.

Η ξεκούραση αυτή είναι ενεργητική, συνειδητή και δεν έχει σχέση με τον ύπνο : είναι διαφορετική νευροφυσιολογική δραστηριότητα.

… και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα το πιστοποιεί αυτό.

…λοιπόν… συνιστώ, είτε «Συντριβάνι»…

…είτε ακρόαση κιθάρας  από τον περιφημο βραζιλιάνο κιθαριστα Γιαμάντου Κόστα.

Τις αθλιότητες, τις αγνοώ.

https://youtu.be/eeAv_SfAWmc?si=-u4eH5Zt2Ukai5On

εγώ και οι υπουργοί παιδείας και υγείας

 Όταν ήμουν μικρός - μαθητής η φοιτητής - είχα την ψευδαίσθηση  ότι ο υπουργός παιδείας μπορεί να κάνει καλύτερο σχολείο και να αλλάξει την ζωή μου. 

Ονειρευόμουν κάτι πιό ενδιαφέρον, πιό φιλικό, πιό συναρπαστικό, πιό δημιουργικό. 

Καθόμουν λοιπόν,  σαν αφελής , και διάβαζα τις δηλώσεις του εκάστοτε νέου υπουργού όταν αναλάμβανε. 

Να δω τι πιστεύει, τι σχεδιάζει.

Οι υπουργοί άλλαζαν, οι κυβερνήσεις άλλαζαν, οι πρωθυπουργοί άλλαζαν, και η παιδεία πήγαινε απ´ το κακό στο χειρότερο.

Μετά,  που έγινα νέος  γιατρός, άρχισε η ίδια αυταπάτη με τον υπουργό υγείας : 

πίστευα  πως αυτός μπορεί να αλλάξει τα πράγματα . 

Αφού άλλαξα κάμποσους υπουργούς υγείας , και αφού μεγάλωσα εν τω μεταξύ και έγινα λιγότερο αγαθιάρης, κατάλαβα ότι ο υπουργός δεν  έρχεται για να αλλάξει την ζωή μου: 

έρχεται για να αλλάξει την δική του. 

Την ζωή του αλλάζει,  και των κολλητών του. 

Αντε και κάποιων ψηφοφόρων.

Την δική μου, ποτέ.

Λοιπόν,  εγώ ο αγαθός , τον παρεξήγησα τον υπουργό: 

περίμενα ριζική θεραπεία σε μια ανίατη εκφυλιστική νόσο. 

Χαζός.

Μόνο συντήρηση κάνεις εκεί.

«Ρεαλιστική προσέγγιση των θεραπευτικών στόχων», μας έλεγαν στο πανεπιστήμιο. 

«Και στην πολιτική,  ρε κακομοίρη, το ίδιο κάνουμε» , θα μου έλεγε ο υπουργός υγείας.

«Ρεαλιστική, βρε».

«Βάλε μυαλό»

Έβαλα.

θεωρίες συνωμοσίας ή εφιαλτικά σενάρια?

 «θεωρίες συνωμοσίας»

…φοβάμαι μήπως γίνω σαν κάτι παλαβούς γέρους που έβλεπα μικρός οι οποίοι έλεγαν συνεχώς εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας με το φυσικότερο ύφος… και τους λυπόμουνα.

…βλέπετε έχω  και εγώ θεωρίες συνωμοσίας,  έτοιμες να μου καρφωθούν  στο μυαλό.

Κακά σημάδια?

Ίσως.

… ή μήπως ο κόσμος χάλασε και δικαίως  τον υποπτεύομαι?

Το πρόβλημα είναι ότι,  μερικές από αυτές τις παλιές θεωρίες συνωμοσίας,  απεδείχθη ότι δεν ήταν  θεωρίες αλλά πραγματικότητα.

Διαβάζοντας ιστορία μαθαίνεις χίλια δυό πράγματα που έμοιαζαν  επιστημονική φαντασία,  θεωρίες συνωμοσίας…

…..δηλαδή νοσηρής φαντασίας.

…και τελικά,  διαπιστώνεις ότι υπήρχε ποσοστό  αλήθειας σε όλα αυτά που διάβαζες ως μυθεύματα. 

Για παράδειγμα, ενώ οι «ιπτάμενοι δίσκοι»…και τα UFO…  και οι «εξωγήινοι» είχαν χαρακτηριστεί ως προϊόντα φαντασιοπληξίας ορισμένων αφελών και ανισόρροπων, τελικά  βλέπουμε να γίνονται επίσημες αποκαλύψεις από ανώτατα ειδικά κλιμάκια στρατιωτικών υπηρεσιών  των ΗΠΑ, να γίνονται αποκαλυπτικές συνεντεύσεις ειδικών  στην Γερουσία, να συγκροτούνται ειδικές επιτροπές μελέτης των φαινομένων αυτών και, γενικά, να φαίνεται ότι κάτι γίνεται ρε παιδιά εκεί πέρα… δεν είναι όλα μπούρδες…κάτι υπάρχει…

Αλλά το λένε με μισόλογα.

Άλλο παράδειγμα: 

υπήρχε η φήμη ότι η θρησκεία του σατανισμού είναι κάτι υπαρκτό και μάλιστα σε ελίτ πολιτικές και οικονομικές,  διεθνώς.

….και έλεγα «έλα ρε παιδιά τώρα αν είναι δυνατόν»… 

Και τελικά βλέπουμε, ακόμη και στην τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων,   να παρελαύνουν σκοτεινές εφιαλτικές φιγούρες και σκοτεινά συμβολα πάνω κάτω, σαν σε προσπάθεια να μας πουν ότι «εδώ είμαστε… και πάρτε το απόφαση, ρε».

Τώρα τελευταία μου καρφώθηκε ένα άλλο σενάριο συνωμοσίας καθόλου ενθαρρυντικό… και δεν θέλω να το πιστέψω.

… αν και αρχίζω να θεωρώ ότι δεν είναι απίθανο τελικά: 

από αυτά που διαβάζω και πληροφορούμαι,  σκόρπια δεξιά και αριστερά, έχω την εντύπωση ότι διάφοροι διαβολικοί εγκέφαλοι στην Αμέρικα  - αλλά και με συνεργάτες στην Ευρώπη - προγραμματίζουν πυρηνικό παγκόσμιο  πόλεμο.

Ελπίζουν  βέβαια ότι θα γίνει ένας πόλεμος στην Ευρώπη μόνο,  μεταξύ ευρωπαίων και Ρώσων, και  ότι  η Αμερική θα την γλυτώσει.

…ώστε μετά η Αμέρικα να κυριαρχήσει σε όλα τα αποκαίδια.

Στην Ουκρανία σκοτώνονται κάθε μέρα 1000 με 2000 άνθρωποι.

Έχουν σκοτωθεί συνολικά πάνω από 500.000 με 600.000. 

Απίστευτα πράγματα…και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. 

Διάφορες πολιτικές σαπιοκοιλιές  δεξιά και αριστερά,  στην Ευρώπη και στην Αμερική,  αποφασίζουν να στείλουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στη μηχανή του κιμά και στα νεκροταφεία. 

Δεν υπάρχει κανένας ηθικός ενδοιασμός για τίποτα.

Μας κυβερνάνε αδίστακτοι εγκληματίες, ένθεν κακείθεν. 

Και τα περί «Δημοκρατίας»,  «ελευθερίας του λόγου» και των διαφόρων «ανθρωπιστικών αξιών» και «δικαιωμάτων» μοιάζουν με θλιβερά ανέκδοτα…

μαύρη, άσπρη και παρδαλή καρακάξα

…οι πιό σημαντικές ερωτήσεις που πρέπει να κάνει ο καθένας, στον εαυτό του, είναι δύο: 

…ποιος είμαι?

…που ανήκω?

Πρώτα απαντάς στην πρώτη και, αφού καταλάβεις ποιος είσαι με τόλμη και ειλικρίνεια, τότε απαντάς στην δεύτερη ερώτηση.

Που ανήκω?

Το που ανήκεις,   σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζεται από το ποιος είσαι…. διότι, αν πχ είσαι χριστιανός,  δεν θα πας να προσκυνήσεις την Μέκκα και ανάποδα.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι εύκολο ούτε να καταλάβεις ποιος είσαι ούτε να πείσεις ακριβώς που ανήκεις. 

Πάντως οι επιφανειακές αλλαγές και η προσποίηση, συνήθως δεν αποδίδουν για πολύ χρόνο.

Περιγραφή πολύ ωραία αυτού του θέματος κάνει ο Αίσωπος σε ένα μύθο του: 

κάποτε μια καρακάξα  ζήλεψε τα περιστέρια που ήταν εκεί κοντά σε μια φάρμα και τρώγανε  ωραίες λιχουδιές.

 …το θέμα είναι ότι δεν την άφηναν τα περιστέρια να πάει να τσιμπήσει κι αυτή. 

Μασκαρεύτηκε  λοιπόν σε περιστέρι βάφοντας τα μαύρα φτερά της άσπρα και πήγε απαρατήρητη και έτρωγε μαζί με τα υπόλοιπα περιστέρια όσο ήταν σιωπηλή. 

Όταν όμως άνοιξε το στόμα της και έβγαλε κραξίματα καρακάξας  και όχι περιστεριού, τα περιστέρια  την πήραν χαμπάρι και, αφού την τσίμπησαν πάρα πολύ, την έδιωξαν . 

Τότε αυτή καταξεσκισμένη, επέστρεψε εκεί που ήταν οι άλλες καρακάξες  οι οποίες επίσης την τσίμπησαν διότι δεν την αναγνώρισαν με τα βαμμενα άσπρα φτερά.

Τελικά δεν μπορούσε να πάει ούτε με την μία ομάδα ούτε με την άλλη και κατέληξε άστεγη , πεινασμένη   και περιπλανώμενη.

Νομίζω ότι ο μύθος αφορά και τον κύριο Μητσοτάκη και τον κύριο Κασσελάκη.

Ο κύριος Μητσοτάκης ξέρει ποιος είναι αλλά έχει  το πρόβλημα ότι δεν ξέρει που ανήκει. 

Ηγείται ενός κόμματος το οποίο έχει ψηφοφόρους που δεν θέλουν να γίνουν απάτριδες, άθρησκοι, άφυλοι  και αλλοτριωμένοι ψευτοευρωπαίοι,  ανακατεμένοι με άλλες 200 φυλές.

Τώρα που το κατάλαβε, πάει και κάνει τάμα στην Παναγιά της Τήνου.

… το οποίο τάμα δεν πείθει κανέναν: ούτε την Παναγία, ούτε τους ψηφοφόρους. 

Ξέχασε να ξεβάψει τα φτερά του από άσπρα σε μαύρα και οι καρακάξες δεν τον αναγνωρίζουν.

Ο κύριος  Κασσελάκης είναι κι αυτός μια μαύρη δεξιά καρακάξα που παριστάνει την κόκκινη αριστερή.

Πρόβλημα.

Δεν υπάρχουν κόκκινες καρακάξες.

Μάλλον άστεγο και περιπλανώμενο, τον βλέπω κι αυτόν.

κάτω τα χέρια από την Αθηνά Λινού!

 …συμπαράσταση σε όλους τους γερο-καθηγητάδες που έχουν στήσει «αστικές μη κερδοσκοπικές  εταιρείες» προώθησης/ κατανόησης/ενημέρωσης/ προβληματισμού της ταδε επιστημονικής διάστασης απόψεων, του  ταδε κοινωνικού στίγματος και της δείνα  ανισότητας/ μειονότητας/ ταυτότητας.

Αλλά και «επιστημονικές εταιρείες» για την τάδε νοσολογική υπο-οντότητα σε σχέση με τον ψύλλο και τον κώνωπα…

….συν ταξιδιωτικά γραφεία που οργανώνουν τα συνέδρια του Ψύλλου και τις διημερίδες του Κώνωπα 

(τα γραφεία τα δουλεύουν αι σύζυγοι των καθηγητάδων)…

….αλλά και «συλλόγους υπέρ» του και του…και «κατά του» και του…

Οπωσδήποτε και «συλλόγους φίλων της κλινικής τάδε» και του ιδρύματος δείνα…

…και last but not least, “ιδρύματα / ινστιτούτα/ ακαδημίες/MKO” που με καλό σκοπό εξειδικεύονται σε ευρωπαικές επιδοτήσεις.

Δεν αντέχω να παραγνωρίζονται οι αξίες στην Ελλάδα!

Κάτω τα χέρια από την Αθηνά Λινού!

σταδιοποίηση του αυτάρεσκου μαλακογιατρού

Grade 1, αυτάρεσκος μαλακογιατρός:

…είναι μόνο αυτάρεσκος. 

Δεν είναι κακός, δεν δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και μπορεί να βελτιωθεί με ήπιες φάπες.

Κέντρο του μικροκόσμου του.

Grade 2 αυτάρεσκος μαλακογιατρός: 

Δυσάρεστα αυτάρεσκος, αρκετά προβληματικός, δύσκολος σε συνεργασία, επίμονος ξερόλας, ανακατωσούρας.

Κέντρο του Ηλιακού Συστήματος.

Grade 3 αυτάρεσκος μαλακογιατρός:

Αυτάρεσκος, μαλάκας, ΚΑΙ τενεκές.

Συνεργασία σχεδόν αδύνατη καθώς στην αυταρέσκεια και την μη συνεργασιμότητα, προστίθεται και η ασχετοσύνη.

Κίνδυνος γιά κάθε συνεργάτη του που κινδυνεύει να παραφρονήσει,  να μπεί φυλακή ή και τα δυό μαζί.

Κέντρο του Γαλαξία.

Grade 4 αυτάρεσκος μαλακογιατρός

Είναι το Grade 3 σύν μεγαλομανιακό παραλήρημα: αυτοκατατάσεται στην χορεία των πολυ μεγάλων της επιστήμης. 

Μιλάει για ανθρώπους  που έμειναν στην επιστημονική ιστορία σαν να είναι φιλαράκια και πολύ οικεία πρόσωπα.

Κοντά στο Κέντρο του σύμπαντος, κατανόηση των αόρατων μηχανισμών του.

επιτυχημένος με μωρό

 …αλήθεια, πως ορίζεται η επιτυχία?

…ποιός είναι ο επιτυχημένος  στην Ελλάδα?

Στην Ελλάδα, από το Κλικ και τον Κωστόπουλο και μετά που προσπάθησαν να οριοθετήσουν την βλαχοεπιτυχία, υπάρχει μιά ασάφεια για την κοινωνικό προσδιορισμό του «επιτυχημένου» ατόμου.

Ποιό είναι το βασικό κριτήριο?

…είναι τα λεφτά?

….είναι η ομορφιά?

οι ερωτικές κατακτήσεις?

Νέος , ωραίος πλούσιος  και με γκομενάρα μοντέλο στο γιαλιστερό γκαμπριολέ, είναι ένα δεξιό ιδανικό.

Αγωνιστικές περγαμηνές, παθιασμένα χειροκροτήματα στις πλατείες και στα αμφιθέατρα, κοινωνική αναγνώριση και κοινωνική δραση μέσα απο τα σωστά «μετερίζια», είναι ένα αριστερό ιδανικό.

Λεφτά, Κολωνάκι, εναλλακτική σεξουαλικότητα και λαική πάλη , είναι το τελευταίο αριστεροδεξιό ιδανικό.

Έπινα τον φραπέ μου νιώθοντας γέρος και αποτυχημένος.

Εκμυστηρεύτηκα την κατάσταση σε μιά φίλη που πίναμε καφέ μαζί και με κατέπληξε με την συμβουλή της:

Δεν είσαι  ούτε γέρος ούτε αποτυχημένος!

…απλά,  πρέπει να κάνεις ένα μωρό!

Μωρό?

…δεν είμαστε καλά!

και γιατί αυτό?

Γιατί είναι το απόλυτο κριτήριο επιτυχίας,  Πλάτωνα!

Μόνο οι επιτυχημένοι κάνουν μωρά λίγο πριν γεράσουν!

Όλες αυτές οι κυρίες που τους παντρεύονται έχουν αλάνθαστο κριτήριο! 

Για να σε παντρευτούν  και να κάνουν  μωρό μαζί σου πρέπει να ξέρουν ότι είσαι κελεπούρι!

… και να έχουν πειστεί ότι αξίζει τον κόπο ο γάμος και η τεκνοποίηση! 

Ολες αυτές ξέρουν αν είσαι αρκετά επιτυχημένος για να σε παντρευτούν  και να δέσουν  το γάιδαρο τους!

Ώστε έτσι ε; Έτσι θα καταλάβω ότι είμαι κελεπούρι! 

Ναι, έτσι!

«Δηλαδή πρέπει να κάνω αμέσως ένα μωρό;»

Ρώτησα εγώ αφελώς.

‘Αν υπάρχει έστω και μία νεαρή κυρία που να  θέλει να κάνει μωρό μαζί σου, σημαίνει ότι κάτι αξίζεις Πλάτωνα» μου είπε η αγαπητή μου φίλη.

Δε βλέπεις τον Πατούλη που είναι επιτυχημένος με μωρό;