…βαρέθηκα να διαβάζω, να βλέπω και να διαπιστώνω αθλιότητες:
απο ένα σημείο και μετά , ο κάθε κατά συρροήν βιασμένος, κακοποιημένος και προσβεβλημένος, υιοθετεί μιά παθητική στάση ανοχής, αδιαφορίας, άγνοιας.
…τι και αν εγιναν κάρβουνο 57 νέα παιδιά ?
…τι και αν η πολιτεία έσπευσε να μαζέψει μπάζα, καμμένες σάρκες και κόκκαλα, ανακατεμένα με σιδερα και χώματα?
…όλα μπάζα είναι και να πάνε στην χωματερή.
Να αποκατασταθεί η εικόνα ευπραξίας και ευνομίας.
Κάποιοι παρακολουθούσαν τους μισούς υπουργούς, τον αρχηγό του στρατού και άλλους σπουδαίους.
Κατάσκοποι? Τούρκοι? Ρώσσοι,? Μαφία?
…ο προιστάμενός τους Πρωθυπουργός?
Κανείς δεν ξέρει και όλοι είμαστε οκ.
Παραιτούνται οι γιατροί από το ΕΣΥ γιατί δεν αντέχουν και θα πεθάνουν στα ΤΕΠ , οι ίδιοι, μαζί με τους ασθενείς?
…και τα παιδάκια περιμένουν δυο χρόνια να χειρουργηθούν στο Παίδων και αν?
…τον κακό τους τον καιρό οι γιατροί που «δεν βάζουν πλάτη».
Σήμερα το πρωί έφαγα 2 ώρες να κοιτάζω ένα συντριβάνι.
Το νερό που χοροπηδάει και κάνει φρουφρουφρου….φρου…είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο διαλογισμού.
Καταφέρνεις να εστιάζεις όραση και ακοή στο συντριβάνι και αδειάζεις από σκέψεις και συναισθήματά που έρχονται…χοροπηδώντας σαν απρόσκλητα πιθηκάκια.

Η απομόνωση αυτή, ο διαλογισμός δηλαδή, επιτυγχάνει ένα διάλειμμα στην διάρκεια του οποίου ξεκουράζεται ενεργητικά ο εγκέφαλοςκαι το σώμα.
Διότι εγκέφαλος και σώμα είναι ένα πακέτο, ένα πράγμα , ενιαίο σύνολο.
Η ξεκούραση αυτή είναι ενεργητική, συνειδητή και δεν έχει σχέση με τον ύπνο : είναι διαφορετική νευροφυσιολογική δραστηριότητα.
… και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα το πιστοποιεί αυτό.
…λοιπόν… συνιστώ, είτε «Συντριβάνι»…
…είτε ακρόαση κιθάρας από τον περιφημο βραζιλιάνο κιθαριστα Γιαμάντου Κόστα.
Τις αθλιότητες, τις αγνοώ.
