…ο ταραγμένος Δεκέμβριος του 2008, μετά την δολοφονία Γρηγορόπουλου, άφησε ψυχολογικά τραύματα σε πολύ κοσμάκη :
εκτός από τους εμάς τους μικροαστούς του Αθηναικού κέντρου, άφησε ψυχολογικό τραύμα και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Θυμάμαι τον έντρομο Προκόπη Παυλόπουλο, υπουργό τότε, να ικετεύει τρομοκράτες και τρομοκρατούμενους, τον εξαφανισμένο χοντρο-Καραμανλή να μην τολμά μιά ανακοίνωση, τους περιδεείς αστυνομικούς που δεν μπορούσαν να προφυλάξουν κανένα..ούτε καν τον εαυτό τους.
Μέχρι και τα νήπια διαδήλωναν οργισμένα.
Έκτοτε αντιλήφθηκα ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε κυβέρνηση που σέβεται και ακολουθεί νόμους αλλά ομάδες θρασύτατων καλοπερασάκηδων που τρωγοπίνουν τζάμπα με έξοδα των ψηφοφόρων/φορολογουμένων και που απλά θέλουν την ησυχία τους.
Για σοβαρό έργο , ιδεολογικές αρχές και αποφασιστικότητα επώδυνων μεταρρυθμίσεων, απευθυνθείτε αλλού.
Η αποφασιστικότητα όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων εξανεμίζεται μπροστά σε μιά δυσμενή δημοσκόπηση.
Θα πιστέψω ότι «γίναμε Ευρώπη» και «κράτος δικαίου» όταν δώ απόλυτο σεβασμό ενός υπουργού μπροστά στον τροχονόμο που του κόβει κλήση και ένα τρομαγμένο υπουργικό βλέμμα όταν του γνωστοποιείται έναρξη εισαγγελικής έρευνας σε βάρος του.
Μέχρι τότε, δεν έχουμε κυβέρνηση… αλλά σπείρες που διαπραγματεύονται μεταξύ τους.
Σπείρες που δηλώνουν δεξιές, σπείρες που δηλώνουν αριστερές και γόνους βορείων προαστείων που καταπολεμούν την πλήξη τους σε αναρχοαυτόνομες σπείρες, μέχρις ότου πάρουν κυβερνητικά πόστα από τον μπαμπά τους.
