Το έμφραγμα που απελευθερώνει

Όσο αδιαφορώ γιά τους ανθρώπους, τόσο με εμπιστεύονται: 

όχι ότι αδιαφορώ γιά τον πόνο τους...το ενδιαφέρον για τον πόνο είναι μέσα στην ιατρική δουλειά και με τα χρόνια γίνεται δεύτερη φύση.

Αδιαφορώ γιά τα γεγονότα της ζωής τους, γιά τους οικογενειακού καυγάδες, τα γκομενικά, τα μίση και τα πάθη κλπ... πράγματα γενικά ανόητα και ασήμαντα...που στα μάτια των πρωταγωνιστών είναι ζωή και θάνατος.

Ισως το κάνω και γιατί έχω αναπτύξει επιλεκτική μνήμη: 

το κουτί χωράει συγκεκριμένα πράγματα και θυμάμαι μόνο τα αναγκαία.

Τέλος πάντων, δίνω την εντύπωση ότι δεν χώνομαι κριτικά  στην ζωή των άλλων και συνεπώς δεν έχουν πρόβλημα να ντραπούν  ή να φοβηθούν από μένα, κριτική ή κουτσομπολιό.

Λένε...λένε... και...ό, τι πιάσω και ό,τι θυμηθώ.

Η Μαρία είναι φίλη που βλεπόμαστε σε αραιά διαστήματα...παρακολούθησα κάποτε για κάποια χρόνια  την μητέρα της.

Βασικά μιλάμε 2-3 φορές τον χρόνο....λέμε τα νέα μας και ως εκεί.

Περιέργως θυμάμαι τα της ζωής της...και έτσι έχω μιά γενική άποψη γιά τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που κατά καιρούς έχει.

Γύρω στα σαρανταπέντε.

Δεν παντρεύτηκε ποτέ αν και έχει κάνει κάμποσες σχέσεις, μόνιμες και λιγότερο μόνιμες, έως εντελώς ξώφαλτσες.

Στερημένη πάντως δεν την λές.

Την ψυχολογική της φάση την καταλαβαίνω  καλούτσικα: 

όταν την είδα πριν λίγο καιρό, ήταν ανεβασμένη.

Τι έγινε της λέω? έχεις κανέναν καινούργιο δεσμό? 

"Μπααα...είχα έναν καλούτσικο,  χαλαρό,  αλλά έληξε".

Και γιατί λοιπόν είσαι ανεβασμένη?

"Ο Δημήτρης" μου λέει..."έπαθε εμφραγμα και στο τσακ τον γλυτώσαμε...περάσαμε πολλά".

Ο Δημήτρης ήταν  ο μεγάλος της έρωτας...παντρεμένος που κόντεψε να χωρίσει για την Μαρία. 

Είχαν "παράνομο δεσμό" για 2-3 χρόνια... έρωτας τρελλός και παλαβός  και από τις δυο πλευρές αλλά, τελικά, ο Δημήτριος όλο ανέβαλε το διαζύγιο και η Μαρία τον εγκατέλειψε.

Του έβαλε το μαχαίρι στον λαιμό: "ή χωρίζεις, ή σε  παρατάω" 

Και αυτός δεν χώρισε.

Έκτοτε υπάρχει -λέει- μιά απλή φιλική σχέση, μέ εκατέρωθεν ενδιαφέρον και κρυμμένη τρυφερότητα αλλά χωρίς σεξ και γλύκες.

Δεν τον ξέρω τον τύπο αλλά από τα λεγόμενα πρέπει  να είναι ένας νάρκισσος τενεκές: 

απολαμβάνει να έχει γυναίκα και ερωμένη και να τον διεκδικούν.

Ειδικά με την Μαρία κόλλησε γιατί είναι αξιόλογη και μορφωμένη και μάλλον πιό πρεστιζάτη από αυτόν.

Ηταν το τρόπαιό  του.

Για την Μαρία ήταν και αυτήν ένα τρόπαιο, ένα παράσημο ερωτικής καριέρας: 

δεν είναι μικρό πράγμα κάποιος να παλαβώσει και να φτάσει να χωρίσει γιά σένα.

Έτσι αποδεικνύονται  τα αυθεντικά πάθη: από το μεγεθος της ζημιάς που προκαλούν.

Έμεινα  κατάπληκτος απο την δήλωση της: 

"έπαθε έμφραγμα ο Δημήτρης και γιαυτό είσαι ανεβασμένη;"

"Ή επειδή  την γλύτωσε;"

Είναι πολύπλοκο, θα σου εξηγήσω, είπε η Μαρία.

"Όταν έπαθε το έμφραγμα, ήταν έτοιμος να πεθάνει...πράγματι και οι γιατροί τον είχαν σχεδόν ξεγραμμένο.

Φοβήθηκε λοιπόν ότι δεν θα με ξαναδεί: θα έμπαινε χειρουργείο για αγγειοπλαστική με μπαλονάκι κλπ αλλά με πολύ κίνδυνο.

Με παίρνει  λοιπόν να με ειδοποιήσει να πάω να τον δώ και να με δει προφασιζόμενος μιά ηλίθια δικαιολογία: να μετακινήσω  το αυτοκίνητό του από το πάρκινγκ του νοσοκομείου στο σπίτι του.

Λες και αυτή ήταν η προτεραιότητα της στιγμής.

Προφανώς  η γυναίκα του ήξερε , κατάλαβε και σιώπησε.

Ήταν δραματικές ώρες γιά να κάνει σκηνή ζηλοτυπίας.

Είμασταν λοιπόν οι δυό σημαντικές γυναίκες της ζωής του και ο εραστής αμφοτέρων, ημιθανής ανάμεσά τους.

Το αυτοκίνητο πάντως εγώ το παρκάρισα...η γυναίκα του δεν οδηγεί.

Όλους τους "παρκάρισες κατάλληλα", είπα και εγώ με μιά ανόητη χυδαιότητα, ανάρμοστη στην περιγραφή των δραματικών γεγονότων.

Με αγνόησε.

"Λοιπόν , γιατί ανέβηκε η ψυχολογία σου", έσπευσα  να ρωτήσω μην εκνευριστεί περαιτέρω .

"Να...αποδείχθηκε ότι μπροστά στον θάνατο, του ήμουν αναγκαία.

Ποτέ δεν με ξεπέρασε και η απόδειξη ήταν αυτή η πρόσκληση".

"Χώρια που επικράτησες κατά κράτος της συζύγου", συνέχισα εγώ προβοκατόρικα.

"Και αυτό, αν και δευτερεύον", είπε η Μαρία.

"Και πιό ειναι το πρωτεύον;", επέμεινα.

"Το πρωτεύον είναι ότι πλέον απαλλάχτηκα απο την επιρροή του.

Δεν με απασχολεί συναισθηματικά, δεν ξέρω γιατί.

Ίσως είδα ότι πάντα ήταν  ενας αδύναμος άνδρας.

Όσο και αν προστατέψεις μιά αδύναμη και κακομοιριασμένη καρδιά, αυτή θα σε προδώσει...τί λες?"

Μπουρδουκλώθηκα και αμόλησα μιά εξυπνάδα:

"Δεν ξέρω...αναξιόπιστο όργανο η καρδιά.

Προτιμώ στομάχι και εγκέφαλο", είπα αστειευόμενος ανόητα.

οι ενοχές

 οι ενοχές

Για να έχεις ενοχές σημαίνει ότι έχεις ένα αξιακό σύστημα: 

δηλαδή πιστεύεις σε κάποιες αξίες. 

Πιστεύεις ότι κάτι έχει αξία,  όχι γιατί σε συμφέρει  αλλά γιατί είναι καλό από μόνο του.

… πιστεύεις δηλαδή στην ύπαρξη του καλού και του κακού,  του σωστού και του λάθους.

Αυτοί που δεν έχουν αξιακό σύστημα χωρίζουν τα πράγματα σ’ αυτά που τους συμφέρουν και σε αυτά που δεν τους συμφέρουν: 

στο συμφέρον και στο μη  συμφέρον.

Αντικειμενικά Καλό και Κακό,  δεν υπάρχει γι αυτούς.

Σαν «καλό» βαφτίζουν  αυτό που τους συμφέρει και,  σαν «κακό», το ανάποδο.

Οι ενοχές, γενικά, θεωρώ ότι είναι καλό σημάδι χαρακτήρα: αποδεικνύουν ότι έχεις ένα αξιακό σύστημα, έστω και στραβό.

Οι ενοχές μπορεί να είναι δημιουργικές, μπορεί να είναι θεραπευτικές , μπορεί να είναι και καταστροφικές.

Εγώ εκτιμώ τις ενοχές…ακόμη και τις στραβές, τις αδικαιολόγητες: 

δείχνουν άνθρωπο που τουλάχιστον έχει ένα ζωντανό συναίσθημα.

Όσοι δεν έχουν ενοχές,  είναι σαν τα βόδια στην λιακάδα : 

μοιάζουν ευτυχισμένα αλλά δεν είναι.

Απλά,  μασσάνε.

Οι Ψυχολόγοι, βγάζουν το ψωμί  τους με την απενοχοποίηση.

Προσπαθούν να σε απαλλάξουν από όλες τις ενοχές :

και τις καλές και τις κακές. 

Προσπαθούν να σε κάνουν ευχαριστημένο βόδι.

Οι Παπάδες συνήθως προσπαθούν να σου δημιουργήσουν ενοχές. 

Είναι μία μέθοδος ελεγχου και πειθάρχησης. 

Αν μαζευτούν πολλές ενοχές  στα γεράματα, τους κληροδοτείς την περιουσία σου και οι ενοχές ελαττώνονται μαζί με την περιουσία.

Το πρώτο και υψηλότερο επίπεδο ύπαρξης είναι να έχεις ενοχές και να προσπαθείς να διορθωθείς χωρίς φόβο τιμωρίας.

Προσπαθείς να γίνεις καλύτερος χωρίς να φοβάσαι κανένα βούρδουλα. 

Το κάνεις επειδή απλά είναι σωστό.

Το δεύτερο, το αμέσως κατώτερο επίπεδο ύπαρξης,  είναι να έχεις ενοχές γιατί πιστεύεις σε κανόνες και φοβάσαι που τους παραβίασες : 

πχ θα πάς στην κόλαση, θα ξεφτιλιστείς, θα πέσει το κύρος σου αλλά και η αυτοεκτίμησή σου.

Δηλαδή προσπαθείς να διορθωθείς γιατί φοβάσαι ένα ηθικό βούρδουλα. 

Το τρίτο, το κατώτατο επίπεδο ύπαρξης, το πλέον ζωώδες, είναι να κάνεις ό,τι σου καπνίσει αδιαφορώντας για όλους και όλα χωρίς ενοχές: 

δεν παραδέχεσαι κανένα ηθικό βούρδουλα.

Παραδέχεσαι  μόνο έναν κυριολεκτικό βούρδουλα, αν υπάρχει.

Είσαι ένα βόδι.

Πρέπει να κεντρίσεις τον πισινό του βοδιού για να πονέσει…και να βαδίσει.

Ο κομμουνισμός και ο χριστιανισμός απέτυχαν στην οργάνωση ενός λειτουργικού κοινωνικού συστήματος,  γιατί πιστεψαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι  ανήκουν στην πρώτη ή στην δεύτερη  κατηγορία.

Ενώ, δυστυχώς, ανήκουν στην τρίτη.

αδιόρθωτοι γερμαναράδες

 Έγινε έγινε σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο κατά την επίσκεψη της Γερμανίδας υπουργού εξωτερικών πριν από 3 η μέρες:

 η Γερμανιδα υπουργός κατηγόρησε την κινεζική κυβέρνηση ότι ενισχύει την Ρωσία με αποτέλεσμα να ευθύνεται για την συνέχιση του  πολέμου  στην Ουκρανία, ότι καταπιέζει τα  ανθρώπινα δικαιώματα και διάφορα άλλα, σε στυλ  παλαιού αποικιοκράτη. 

Ο Κινέζος  υπουργός εξωτερικών διέκοψε την συνέντευξη και την πέταξε έξω απο την αίθουσα μαζί με όλους τους Γερμανούς δημοσιογράφους. 

Από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης,  τα μεγάλα τουλάχιστον, το γεγονός απεκρύβη  ενώ υπάρχουν μαρτυρίες και φίλμ.

Η Γερμανία μαζί με άλλες μεγάλες δυτικές δυνάμεις πριν από 100 χρόνια συμμετείχε στην εκμετάλλευση της Κίνας. 

Στον δε  19ο αιώνα, η Βρετανία έκανε  δύο πολέμους για εξαναγκάσει τους κινέζους να αγοράζουν βρεταννικό όπιο  από την Ινδία της με αντάλλαγμα τσάι. 

Είναι οι πόλεμοι του οπίου:  ο πρώτος έγινε το 1842 και ο δεύτερος το 1860….στους οποίους βρετανικά  πολεμικά πλοία βομβάρδισαν λιμάνια της Κίνας και ουσιαστικά εισέβαλαν στρατιωτικά ταπεινώνοντάς τους κινέζους και τον αυτοκράτορα. 

Μάλιστα είχα διαβάσει  ότι στο εμπόριο αυτό συμμετείχαν και οι Βρετανοί πολιτικοί  οι οποίοι είχαν οικονομικά συμφέροντα στο εμπόριο του οπίου.

Επειδή ήθελα να διασταυρώσω την πληροφορία αυτή,  ρώτησα το chat GPT για να να την διασταυρώσω και για να δω αν το θυμόμουν καλά. 

Πράγματι,  είχαν εμπλακεί και μέλη του βρετανικού κοινοβουλίου και κάποιος που αργότερα έγινε υπουργός εξωτερικών:

πολιτικοί  δηλαδή οι οποίοι συμμετείχαν επίσημα σε εταιρείες εμπορίας οπίου.

…οι απόγονοι όλων αυτών, τώρα,  παριστάνουν τους ηθικούς τιμητές σε μία χώρα την οποία μόλις πριν από ενάμιση αιώνα είχαν κακοποιήσει  βάναυσα ως κοινοί  έμποροι ναρκωτικών

https://x.com/onlydjole/status/1864063270006448623?s=61

στην «επανάσταση των πυγμάχων» (boxers rebelion) οι κινέζοι εκαναν αποτυχημένη εξέγερση εναντίων των ξένων αποικιοκρατικών  δυνάμεων που λυμαίνονταν την χώρα.

Συμμετείχε στο αποικιοκρατικό μπλοκ και η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία, η Ιαπωνία και φυσικά Αγγλοι, Γάλλοι κλπ

https://en.wikipedia.org/wiki/Boxer_Rebellion

Ο Άγιος Βασίλης αυτοπροσώπως στο όνειρό μου

Χτες με επισκέφτηκε στον ύπνο μου ο Άγιος Βασίλης.

Πλάτωνα μου λέει, παλιά μου έγραφες γράμματα στο Facebook …και ήταν πολύ ωραία:

πότε ζητουσες να σε απαλλάξω από τον εγωισμό και  την έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους…

… και πότε να σε γεμίσω με  αισιοδοξία,   αυτογνωσία και θάρρος.

Ωραία και ευγενικά δώρα ζητούσες Πλάτωνα…και προσπάθησα να στα βρώ….δεν ξέρω τελικά , τι έγινε .

Τώρα  τελευταία όμως,  δεν μου γράφεις γράμματα και ανησύχησα.

Δεν θέλεις τίποτε?

Τον κοίταξα σκεφτικός.

Τι να θέλω,  ρε Άγιε?

Έχω απ´ όλα, είπα λίγο κοροιδευτικά.

Το μόνο που μου λείπει είναι η «ιδανική γυναίκα»

…είσαι  τρελλός, Πλάτωνα?

…ζητάς κάτι που δεν υπάρχει!

Έλα ρε Άγιε, σε παρακαλώ….ασε με να σου εξηγήσω…δεν θέλω καμμιά σουπερ μόντελ η καμμιά σουπερ γούμαν…είμαι μετριοπαθής τύπος.

Μιά καλή,  ιδανική, για μένα .

Και πως πρέπει  να είναι αυτή?

ρώτησε επιφυλακτικά ο Άγιος.

  Σκέφτηκα λίγο και να τι απάντησα:

Μιά ιδανική, καλή γυναίκα.

Χωρίς πολλά ελαττώματα αλλά και χωρίς πολλές αρετές.

Τα ελαττώματα με βλάπτουν και οι αρετές με φοβίζουν

Να μην δραστήρια,  να μην είναι αεικίνητη,  να μην είναι υπερπαραγωγική.

Να μιλάει ελάχιστα, γιατί βαρυέται τα πολλά λόγια: 

συνήθως τα πολλά λόγια  είναι αέρας κοπανιστός.

Να της αρέσει να χαζεύει άσκοπα πίνοντας καφέ και τσάι με τις ώρες, χαζεύοντας την λιακάδα.

Να παρατηρεί ενδελεχώς τις ακτίνες του ήλιου που μπαίνουν λοξά από τις περσίδες του παραθύρου ,το απόγευμα , όταν γέρνει ο ήλιος.

Να ξοδεύει το χρόνο της διαβάζοντας ένα σωρό ετερόκλητα βιβλία και συσσωρεύοντας άχρηστες γνώσεις γιατί  πιστεύει περισσότερο στο άχρηστο από το χρήσιμο και στο επουσιώδες από το σημαντικό.

Έχοντας ξοδέψει μια ζωή στα «σημαντικά», τώρα θέλει να αφιερωθεί στα ασήμαντα.

Και να έχει την πιο σωστή τεχνική κλαδέματος του βασιλικού και το πιο σωστό πότισμα ούτως ώστε να έχει τον καλύτερο, τον πιο φουντωτό και τον πιό ζωηρό βασιλικό  από οποιοδήποτε άλλο βασιλικό που έχουν οι γνωστοί της.

Να είναι καλή αλλά …κατα βάθος: 

…να μην δείχνει  καλή, αλλά ούτε και κακή.

Όποιος δείχνει καλός,  του πιάνουν  τον κώλο.

Όποιος δείχνει κακός , του πατάνε τον κάλο.

Γενικά,  οι κακοί άνθρωποι είναι απαίσιοι και οι καλοί,  μαλάκες. 

Οι πιό σωστοί άνθρωποι είναι οι ξενέρωτοι.

Δεν ενοχλούν κανένα.

Να είναι κάπως αντικοινωνική. 

Να μην μισεί τον κόσμο… να τον αγαπάει, τον κόσμο.

Αλλά από μακριά.

Να μη θέλει τις «πολλές συνάφειες του κόσμου».

…οι «πολλές συνάφειες» σε μικρές δόσεις προκαλούν βαρεμάρα και σε μεγάλες,  ναυτία.

Αυτά θέλω…και διάφορα άλλα,  που βαριέμαι να στα πω.

Ο Αγιος Βασίλης έδειχνε σκεφτικός.

Έλα Άγιε, πες μου, δεν έχει καμμιά καλή γυναίκα για μένα?

Μέ κοίταξε σκεφτικός:

…έχω μία… αλλά είναι σκύλος.

…σου κάνει?

Σκύλος? 

…έστω και σκύλος…εσυ ξέρεις….τι ράτσα?

Παπαζάχος και Γέρων Πορφύριος

 …όταν ήμουνα φοιτητής, αυτός ο κύριος  - Παπαζάχος λεγόταν- μας δίδασκε ηλεκτροκαρδιογράφημα…ήταν στην έδρα του Δαΐκου.

Είχε γράψει μάλιστα και ένα πολύ  ωραίο , πολυ διδακτικό μικρό βιβλίο που διαπίστωσα στην Σαντορίνη ότι το διαβάζουν  ακόμη οι αγροτικοί γιατροί.

Ό Παπαζάχος ήταν θρήσκος - είχε τελειώσει και θεολογία- και ήταν για κάμποσα χρόνια γιατρός του Γέροντα Πορφύριου.

Φυσικά, τον ήξερε καλά και έχει γράψει και καταπληκτικά περιστατικά , σχετικά.

Καλός άνθρωπος, σεμνός, όχι με στυλ καθηγητικό κλπ.

Και αξιόπιστος: σίγουρα ό,τι λέει, αυτό είναι.

Για ακούστε κάτι ενδιαφέρον για τις ικανότητες - Θείες δωρεές του Γεροντα - νυν οσίου- Πορφυρίου: απίστευτα και όμως αληθινά.

Και δεν  είναι  το προορατικό χάρισμα που λέει ο τίτλος: 

προ-ορατικό είναι να βλέπεις μελλοντικό γεγονός …δηλαδή προφητικό.

Εδω μιλάει για κατάργηση της βαρύτητας - αναφερεται και σε άλλους αγίους - και για όραση πίσω από βουνό…

Ο Πορφύριος έβλεπε μεσα στο έδαφος αν επηρχε νερό, αντικείμενα , τάφοι κλπ θαμμένα..

Όλες αυτές οι υπερφυσικές ικανότητες είναι κατά επεισόδια…όχι μόνιμες.

Χρειάζεται ειδική ψυχική προπαρασκευή και συνθήκες για να εμφανιστούν.

Η αλαζονεία είναι το κυριότερο αίτιο που εξαφανίζονται : 

μόλις μεγαλοπιάνεσαι ότι είσαι σπουδαίος  ,  σε εγκαταλείπει το χάρισμα, έλεγε ο Πορφύριος.

https://youtube.com/shorts/X8CaYExO4Yk?si=ymFlUt_0Yst-KfHl

ψευταράδες

…είναι απίστευτο πόσοι ψευταράδες κυκλοφορούν ανάμεσά μας…ακόμη και γιατροί ή δικηγόροι - κλασσικό φαινόμενο- και πολιτικοί ( σούπερ κλασσικό).

Γνώρισα κάμποσους επαγγελματίες που ζούσαν  απο τα ψέμματα που έλεγαν : 3-4 μέντιουμ/ «ψυχοερευνητές», αστρολόγους , «μάγους που έλυναν μάγια» κλπ  που είχα ασφαλισμένους παλιά στο ΤΕΒΕ . 

(Στο ΤΕΒΕ έκανα περίεργες γνωριμίες…μέχρι μισοπάλαβους μόδιστρους και ιδιοκτήτριες οίκων ανοχής).

Από τα ψέμματα αποκλειστικά ζουν και πολλοί εναλλακτικοί θεραπευτές….που και από αυτούς γνώρισα αρκετούς.

Η πλάκα και το ενδιαφέρον που τα λέω όλα αυτά , είναι το εξής: 

όλοι οι ψευταράδες που ζουν αποκλειστικά απο το ψέμμα, αρχικά το κάνουν ενσυνείδητα για να βγάλουν λεφτά.

Μετά όμως απο λίγο καιρό, μήνες ή χρόνια, καταλήγουν να πιστεύουν τα ψέμματά τους!

Θυμάμαι μέντιουμ που έλεγαν εμφανείς παλαβομάρες και τις πίστευαν…

….θεραπευτές που θεράπευαν τάχα ανίατες παθήσεις…και το πίστευαν.

….τύπους που τάχα έκαναν «υπερφυσικά κατορθώματα» κλπ…και το πίστευαν.

Παλαβοί θα μου πείτε…διαταραγμένοι.

…οκ…δεν αντιλέγω ότι ορισμένοι είχαν, ίσως,  κάποια ψυχική διαταραχή…

…δεν μου φάνηκαν όμως να έχουν άλλα εμφανή ψυχιατρικά συμπτώματα που να τεκμηριώνουν διάγνωση.

Τα ψέμματα αφορούσαν το επάγγελμά τους.

…τελικά κατεληξα στο εξής συμπέρασμα: το να πιστέψουν ότι είχαν τις ικανότητες και τις θεραπευτικές δυνάμεις που διατείνονταν ήταν ψυχικά ανακουφιστικό.

…νιώθεις καλύτερα αν πιστεύεις ότι αξίζεις  τα λεφτά που παίρνεις  από τον κοσμάκη γιατί προσφέρεις κάτι πραγματικά… από το να αποδεχτείς ότι είσαι απατεώνας.

Είναι σαν τους χειρουργούς που εγχειρίζουν καρκίνους τελικού σταδίου χωρίς ιατρική ένδειξη: 

πείθουν τον έαυτό τους ότι δίνουν παράταση.

Αν είναι έξι μήνες η παράταση, οφείλεται σε αυτούς… αν είναι τρείς, «επιδεινώθηκε η ασθένεια».

Αν είναι λιγότερο, «ήταν γραφτό…».

Έτσι εξηγείται και η ικανότητα εξαπάτησης : πιστεύουν τα ψέμματά  τους…άρα μοιάζουν ειλικρινείς.

Οι ερασιτέχνες ψεύτες όμως, μου είναι πιό συμπαθείς: 

έχουν επίγνωση ότι παραβιάζουν ένα ηθικό κώδικα και κοκκινίζουν ή δείχνουν αμήχανοι.

Αν ο τύπος είναι ατάραχος   και σε κοιτάει σταθερά στα μάτια,  όταν λέει  τις ψεμματούρες, άστα να πάνε.

Μακριά.