Θύτες και θύματα

θύτες και θύματα σε εναλλασσόμενους ρόλους

 …τους Αραβες νομιζω πως τους ξέρω κάπως.

Έζησα δύο χρόνια μαζί τους. 

Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι δεν είναι ένας ομοιογενής πληθυσμός και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να λέμε γενικούς αφορισμούς για ένα τόσο τεράστιο πλήθος 300 εκατομμυρίων ανθρώπων που κατοικούν σε διαφορετικά γεωγραφικά και ιστορικά περιβάλλοντα.

Μπορεί να έχουν κοινή γλώσσα και κοινή  θρησκεία - εξάλλου και η θησκεία σχετίζεται με την γλώσσα αφού το Κοράνι είναι και ένα γλωσσικό διδακτικό εργαλείο - αλλά έχουν διαφορετικό ιστορικό παρελθόν και πιθανόν με διαφορετική γενετική κληρονομικότητα και πολιτισμική κληρονομιά. 

Οι Αιγύπτιοί είναι γηγενής αρχαίος πληθυσμός και σε μεγάλο ποσοστό έχει αρχαίες αιγυπτιακές ρίζες .

Μιλάνε  αραβικά αλλά δεν είναι αμιγείς  Άραβες: 

έχουν  εξαραβιστεί γλωσικά και πολιτιστικά μέσω του Ισλάμ, αλλά έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και νοοτροπία από τους Άραβες της Λιβύης , της Αλγερίας,  του Μαρόκου και της Σαουδικής Αραβίας . (που και αυτοί διαφέρουν πολύ μεταξύ τους).

Πολιτιστικά οι Αιγύπτιοι,  είναι πολύ ανώτεροι  των υπολοίπων… όπως είναι και οι Σύριοι και οι Ιρακινοί: 

Αλεξάνδρεια -Κάιρο, Δαμασκός και Βαγδάτη, ήταν μεγάλα πολιτιστικά κέντρα… πολύ ανώτερα του Παρισιού  και του Λονδίνου στην διάρκεια του Μεσαίωνα.

Αυτοί έσωσαν μέρος της αρχαίας γραμματείας.

Ακόμη και σήμερα μελετάμε τους αρχαίους έλληνες μαθηματικούς μέσα από αραβικά κείμενα.

Μετά τον 10ο αιώνα όμως, έγινε θρησκευτική στροφή και εγκαταλείφθηκε  η μελέτη του Αριστοτέλη και των αρχαίων φιλοσόφων και επιστημόνων με αποτέλεσμα ο Αραβικός κόσμος να παρακμάσει επιστημονικά. 

Σήμερα παρατηρείται μία έξαρση της θρησκείας ακόμα και σε χώρες που ήταν πιο κοσμικές όπως στην Συρία, στο Λίβανο και στην Αίγυπτο.

Αιτία είναι …οι Αμερικάνοι.

…η άθλια συμπεριφορά των δυτικών με το αποικιοκρατικό τους πνεύμα αλλά κυρίως  η εισβολή των αμερικανών στο Ιράκ και η ταπείνωση του αραβικού έθνους.

Η καταστροφή  των μουσείων της Βαγδάτης και  η λεηλασία  τους από τους αμερικανούς, τα λέει όλα.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι πολλές εξτρεμιστικές ισλαμικές οργάνωσεις όπως η Al Qaeda, στελεχώθηκαν από πρώην στελέχη του στρατού του Σανταμ Χουσείν.

Τους Ισραηλινούς δεν τους ξέρω. 

Μια φορά πήγα στο Ισραήλ για ένα συνέδριο και , γενικά,  δεν είχα  καλές εντυπώσεις. 

Ένα καθεστώς εξαιρετικά αυταρχικό, ξενοφοβικό και αλαζονικό.

Με τάραξαν στις ανακρίσεις στον δρόμο: 

με σταματούσαν  παιδάρια 18-20 χρονών, σε ομάδες,  σε ρόλο  άτυπων αστυνομικών  και με ρωτούσαν  ποιος είμαι,  τι κάνω και τι θα μελετήσει το …συνέδριο, προσπαθώντας  να καταλάβουν  αν είμαι κατάσκοπος.

Πήγα με πολύ καλή διάθεση γιατί ήμουν θρησκευόμενος τότε και ήμουν συγκινημένος γιατί θα πήγαινα στα «ιερά εδάφη» αλλά μου κατέστρεψαν όλες τις ψευδαισθήσεις πάρα πολύ γρήγορα. 

Από την άλλη μεριά νιώθω ότι γνωρίζω τους εβραίους μέσα από πολλά κείμενα που έχω διαβάσει και στην λογοτεχνία και σε απομνημονεύματα και στην επιστήμη.

Για παράδειγμα θαυμάζω  τον Φρόιντ, τον Αϊνστάιν, Αρθουρ Κέστλερ, τον Στεφαν Τσβάιχ κα.

Είναι ένας λαός ταλαιπωρημένος που δεν είναι κι αυτός ομοιογενής.

Είναι άλλο πράγμα οι εβραίοι της ανατολικής Ευρώπης, άλλο οι  Ισπανοεβραίοι,  άλλοι οι  εβραίοι της μέσης Ανατολής. 

Και εμφανισιακά να τους δεις,  άλλοι μοιάζουν   με σλαύους ή γερμανούς και είναι ξανθοί και γαλανομάτηδες, άλλοι είναι κοκκινοτρίχηδες, άλλοι είναι από την Κεντρική Ασία και άλλοι είναι μεσανατολίτες μελαχρινοί. 

Μερικοί μάλιστα είναι από την Αιθιοπία και είναι αρκετά μαυριδεροί.

Επίσης δεν έχουνε ενιαία νοοτροπία και  πολιτική και τρώγονται αρκετά συχνά μεταξύ τους,  όπως όλες οι ζωηρές ράτσες.

Έχουν σαφείς ταξικές διαφορές και οι πλούσιοι σνομπάρουν τους φτωχούς.

Επίσης θρησκευτικά   διαιρώνται  στους κοσμικούς που είναι οι άθεοι αριστεροί και δεξιοί εκκοσμικευμένοι καπιταλιστές και στους πιο θρησκευόμενους παραδοσιακούς οι οποίοι επηρεάζονται από τους ραββίνους και την θρησκεία.

Αυτή η δεύτερη ομάδα αυξήθηκε σημαντικά μετά το ολοκαύτωμα γιατί   οι πολιτικές μαζικής εξόντωσης δημιούργησαν   αίσθημα αυτοσυντήρησης: 

 είναι φυσικό οι διωκόμενοι να συσπειρωθούν γύρω από τους θρησκευτικούς ηγέτες τους αφού δεν υπήρχαν εκλεγμένοι πολιτικοί ηγέτες μέχρι το 1948.

Γενικά οι θρησκευόμενοι δημιουργούν  αντιπάθειες γιατί έχουν εξαιρετικά εσωστρεφή ζωή γύρω από την οικογένεια και την ράτσα τους και βλέπουν με περιφρόνηση, καχυποψία και αλαζονεία κάθε «ξένο» .

Πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι ο «περιούσιος λαός» και τους επέλεξε ο ίδιος ο Θεός γιά να γίνουν αφεντικά και σπουδαίοι σε όλο τον κόσμο.

Οι θρησκευόμενοι άραβες έχουν επίσης περίπου την ίδια αντίληψη: είναι κι αυτοί εκλεκτοί του Θεού…

… διότι μόνο δικός τους Θεός είναι αληθινός και ο προφήτης σωστός και το κείμενο θεόπνευστο.

Και αυτοί βλέπουν  τους αλλόθρησκους  ως κατώτερους ή πλανεμένους και προορισμένους να υπακούουν και να τρώνε καρπαζές  μέχρι να δουν το φως το αληθινό.

Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές του ΙSIS  έκαναν, τρομερά εγκλήματα και εναντίον των χριστιανών και των Γιαζίντι και των Ασσυρίων  και εναντίον οιουδήποτε δεν είναι μαζί τους.

Οι μόνοι που τους πολέμησαν πραγματικά ήταν οι Κούρδοι και οι σιιτικές οργανώσεις όπως η φιλοιρανική Χεσμπολάχ.

Συνεργαζόμενος με την Al Qaeda και τον ΙSIS ήταν και ο νυν πρόεδρος της Συρίας με την οργάνωση Αλ Νούσρα….

Ο οποίος, περιέργως, τώρα έγινε εκλεκτός της Τουρκίας και των αμερικανών και του κάνουν τεμενάδες.

Εξαιρετικά πολύπλοκες καταστάσεις ανακατεμένες με ένα σωρό βρωμερές μυστικές υπηρεσίες και λοιπές σκοτεινές δυνάμεις.

Θύμα είναι πάντα ο κοσμάκης: 

τα 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι  που είναι ανάμεσα στην Χαμάς…

…η οποία  έκανε το μεγάλο έγκλημα των 1200 νεκρών,  τις απαγωγές κλπ .

…και στο  εξαιρετικά βίαιο αυταρχικό και ρατσιστικό- αλαζονικό καθεστώς στο Ισραήλ που βρήκε ευκαιρία για γενοκτονία και εθνοκάθαρση. 

Και δεν τα λέω εγώ αυτά…

…. τα λένε από το γενικό γραμματέα του ΟΗΕ και τον Πάπα μέχρι εξέχοντες ισραηλινούς και εβραίους πολιτικούς και επιστήμονες.

Μέχρι  και ένας πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ τα έχει καταγγείλει σαφέστατα και κατηγορηματικά.

Είναι μία ντροπή για όλο τον πολιτισμένο κόσμο όλα αυτά που συμβαίνουν…

…. και η μεγάλη ευθύνη ανήκει στα αφεντικά της Δύσης, στους ηγέτες των αραβικών κρατών που κάνουν την πάπια και στο ίδιο το Ισραήλ που από  λαός θυμάτων  κατήντησε απαίσιο κράτος- θύτης και δυνάστης.

Εγώ για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: ότι τα εγκλήματα δεν παραγράφονται. 

Δεν παραγράφονται ούτε στην θεϊκή ούτε στην ανθρώπινη συνείδηση.

Καμιά ευημερία δεν μπορεί να βασιστεί πάνω σε εγκληματικές πράξεις. 

Όσοι ονειρεύονται πως θα κάνουνε μια υπέροχη τουριστική «Ριβιέρα» πάνω στη λωρίδα της Γάζας…

… όπου θα διασκεδάζουν και θα τσαλαβουτάνε ευχαριστημένοι μέσα στις πισίνες πεντάστερων  ξενοδοχείων…

είναι οικτρά γελασμένοι.

Τα Θεικά  κατάστιχα είναι τρομερά. 

Μπορεί να αργούν…

…. αλλά δεν αφήνουν ποτέ απλήρωτα βερεσέδια.

https://www.in.gr/2025/07/23/inview/gaza-israilini-ypourgos-dimosieyse-vinteo-ai-tin-poli-tou-mellontos-xorispalaistinious/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR75gTDaxTz-7TC3bb9LCarztgIo8u9odADk-ey3EXCDnSwlbd_KH_KR4zvV1g_aem_ZtK7Tj29MjzNMipI2x0MqA

το τραίνο

 ….τί ειναι ο ανθρωπος?

Ένας κακομοίρης που νομίζει ότι είναι κάτι σπουδαίο. 

Επειδή απέκτησε αυτοσυνειδησία και σιγά-σιγά έμαθε να κάνει μερικές απλές σκέψεις και να κατασκευάζει εργαλεία, νόμισε τον εαυτό του στόχο της Δημιουργίας. 

Μάλιστα.

Ισχυρίστηκε ότι ο Δημιουργός Θεός  έστιψε το άπειρο μυαλό του  για να κατασκευάσει στο σύμπαν.

…και στο κέντρο του σύμπαντος, έβαλε το υπέροχο μαργαριτάρι που είναι ο άνθρωπος.

… ναι, μάλιστα… τον άνθρωπο… που πρέπει να έχει στόχο να μοιάσει στον  ίδιο τον Θεό.

Κάθ’ εικόνα και ομοίωσιν, ο άνθρωπος. 

Έβαλε μάλιστα τον εαυτό του στο κέντρο της Γης  και την Γή στο κέντρο της της δημιουργίας.

Έτσι ο άνθρωπος αυτο-τοποθετήθηκε στο κέντρο του κέντρου και έγινε συνομιλητής του Θεού.

 Ο άνθρωπος στην Γη και ο Θεός  τον ουρανό.

 …σχεδόν ισότιμοι.

Δυστυχώς,  από τότε που ο Κοπέρνικος ανακάλυψε ότι η Γη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κόκκος άμμου σε μια  τεράστια τρομακτική αμμουδερή έρημο , ο μεν  άνθρωπος φανηκε ασήμαντος και ο Θεός τεράστιος.

Ούτε αυτό έβαλε μυαλό στους ανόητους ανθρώπους.

Παρέμειναν ανόητοι και μικρόνοες μέσα σε μια κενή μεγαλαυχία.

Έχει  πει κάποιος που είχε περισσότερο μυαλό ότι  ο άνθρωπος μοιάζει με ταξιδιώτη που γεννήθηκε και ζεί  σε ένα τρένο με σφραγισμένα παράθυρα.

Δεν ξέρει από πού ξεκίνησε και ούτε που πάει αυτό το τραίνο. 

Απλά ζει μέσα σε ένα βαγόνι και όλος ο κόσμος του είναι αυτός… αυτό το βαγόνι.

Κάνει υποθέσεις για το πως βρέθηκε εκεί και δε βγάζει άκρη. 

Κάνει υποθέσεις επίσης για τον προορισμό που έχει το τρένο και πάλι δε βγάζει άκρη. 

Αρρωσταίνει, ερωτεύεται, τσακώνεται, μαχαιρώνει και βγάζει πύρινους λόγους  μέσα στο βαγόνι για τις προνομιούχες θέσεις.

Όταν πεθάνει, ανοίγουνε μια καταπακτή στον πάτο του βαγονιού και τον πετάνε έξω.

Όλο αυτό το λένε ζωή και προσπαθούν να του δώσουν νόημα.

Φτιάχνουν μάλιστα  ολόκληρες θεωρίες, αρκετά πολύπλοκες,  ώστε να δώσουν στρογγυλεμένες ερμηνείες για το τι είναι το βαγόνι  και πως πρέπει να συμπεριφέρονται μέσα σε αυτό.

Αυτοί  ονομάζουν τους εαυτούςτους νομοθέτες και πολιτικούς. 

Κάποιοι άλλοι που ισχυρίζονται ότι έχουν δει στη ζούλα τι ακριβώς είναι έξω από το βαγόνι,  λέγονται παπάδες  και φιλόσοφοι.

Όλοι αυτοί ζούνε πλουσιοπάροχα γιατί έχουν προτεραιότητα στο κυλικείο του τρένου. 

Οι υπόλοιποι τρώνε  ότι περισσέψει.

Και το τρένο τρέχει ασταμάτητα…. 

και  ουδείς ξέρει πού πάει.

…. αν θα καταλήξει σε κάποιο σταθμό ή αν θα πέσει σε καμμιά χαράδρα.

άσπρο ψωμί

  Δεν ξέρω τι είδους μαζοχιστικό κίνητρο έχω να κάθομαι να διαβάζω για τον εμφύλιο πόλεμο και τις αθλιότητες, τις αχρειότητες και τις αγριότητες που συνέβησαν τότε.

Το βλέπω συνολικά το θέμα σε μια τεράστια αρχαία τραγωδία που έχει πρωταγωνιστή,   φονιά,  θύτη και θύμα, έναν ολόκληρο λαό σε εναλλασσόμενους ρόλους.

Έγιναν τρομερά πράγματα τότε και τα εγκλήματα δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμη στην συλλογική συνείδηση. 

Έχω την τρομερή υποψία ότι ο λαός μας έχει πολλές ενοχές.

Οι γέροι μας έκρυβαν πολλές ενοχές.

Ενοχές  οι οποίες κληρονομούνται.

Οι ενοχές είναι αόρατοι σατανάδες   που περνάνε με  μυστηριώδη τρόπο από τη μία γενιά στην άλλη.

Δεν ξέρω…δεν θα επεκταθώ…δεν έχω όρεξη για πολιτική συζήτηση γιατί οι αντοχές μου σε τέτοιες αντιπαραθέσεις είναι πολύ μικρές. 

Απλά ήθελα να σχολιάσω μόνο το «άσπρο ψωμί».

Ο αντάρτης κρυβόταν μέσα σε ένα θάμνο ενώ οι «δεξιοί»  είχαν πιάσει ένα σύντροφο του.

Και οι δύο ήταν στην ομάδα των τελευταίων συντρόφων του Άρη Βελουχιώτη…

 αλλά είχαν  χαθεί από αυτόν.

 …είχαν χαθεί στα βουνά προσπαθώντας να σωθούν. 

Ήταν τα τελευταία δυο τρία εικοσιτετράωρα πριν την αυτοκτονία του. 

Κυνηγημένο αγρίμι κι αυτός,  αποκηρυγμένος  από το κόμμα και «αφορισμένος» από το Ζαχαριάδη.

Ήταν λοιπόν ο αντάρτης μέσα στο θάμνο, εξαιρετικά πεινασμένος και διψασμένος αλλά δεν κουνιόταν καθόλου γιατί ήξερε ότι, αν προδοθεί, θα τον καταλάβαιναν ότι θα τον συλλάμβαναν.

Ο αιχμαλωτισμένος σύντροφος του για να τον δελεάσει ώστε να βγει από την κρυψώνα του, από την μία τον καθησυχάζει ότι οι δεξιοί δεν θα τον πειράξουν και από την άλλη ότι θα του έδιναν να φάει την μεγαλύτερη λιχουδιά  που θα μπορούσε να έχει εκείνη την εποχή. 

Το άσπρο ψωμί.

Το εχω  διαβάσει ξανά  αυτό με το άσπρο ψωμί.

…και νομίζω ότι ήταν πάλι στον εμφύλιο. 

Το άσπρο ψωμί ήταν το πιο γλυκό ψωμί… η μεγαλύτερη πολυτέλεια.

Αυτό που παίρνω  από το φούρνο  90 λεπτά την φρατζόλα και  πετάω το μισό γιατί ξεραίνεται στο μεταξύ πριν προλάβω να το φάω.

Έχω αρχίσει να έχω κάποια προβλήματα δυσπεψίας τώρα τελευταία. 

Μετά άρχισα να αναπαράγω στην φαντασία μου  την σκηνή του αυθόρμητου λαικού  θριάμβου στην πλατεία της Καρδίτσας με τα κομμένα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα κρεμασμένα από τον φανοστάτη και από κάτω οι πίπιζες να δίνουν τόνο στον θρίαμβο.

Είναι παλιά παραδοση θριάμβου αυτή με τα κεφάλια. 

Δεν έκανε μόνο ο Αττίλας πυραμίδες από κεφάλια. 

Έχουμε κι εμείς ιστορικό με πυραμίδες από κεφάλια.

Αριστερά και δεξιά κεφάλια κομμένα. 

Κρεμασμένα σε πλατάνια για πανηγύρι  η πεταμένα στην ζούλα στη χαράδρα του Φενεού.

Θα πρέπει να αρχίσω να εκτιμώ  το λευκό ψωμί.

Χωρίς κριτική

 πέρα από την κριτική

…ο δαιμονιώδης μέσα στην οξυδέρκεια του Νίτσε, είχε πει κάποτε ότι νιώθουμε στη φύση πολύ ευχάριστα διότι η φύση δεν έχει γνώμη για μας. 

Προφανώς… 

…ούτε τα δέντρα, ούτε τα λουλούδια, ούτε οι μύγες, ούτε τα ζουζούνια, ούτε οι γάιδαροι, έχουν γνώμη για μας. 

Η φύση είναι δεδομένη και μας παραδόθηκε ως έχει. 

Είτε από την Τύχη, είτε από τον Θεό,  μας παραδόθηκε ως έχει.

Η πόλη έχει γνώμη για μας… 

Δηλαδή η κοινωνία έχει γνώμη για μας. 

Αυτό είναι αρκετά ψυχοπιεστικό και ενοχλητικό… συνήθως.

Στην πόλη δίνουμε συνεχώς εξετάσεις… είτε στους άλλους είτε στον εαυτό μας. 

Μέσα στη φύση, απλά ικανοποιούμε τις ανάγκες μας.

Απλά πράγματα. 

Τελικά, μεγάλο μέρος της ταλαιπωρίας που τραβάει ο άνθρωπος, προέρχεται από την κοινωνία. 

Γιατί δεν μπορεί να κάτσει μόνος του μέσα σ’ ένα δωμάτιο…

… αφού  δεν αντέχει την μοναξιά και την ενδοσκόπηση.

….άρα πρέπει να είναι μαζί με άλλους ανθρώπους και να συνυπάρξει μαζί με αυτούς και τα κουσούρια τους.

Πάλι δύσκολα πράγματα.

Οι άνθρωποι έχουν εγγενή τάση προς την εξουσία και την εκμετάλλευση που  είναι δύο αιτίες μεγάλης ενόχλησης.

Τελικά,  μόνο με τα κατοικίδια  συμβιώνουμε με  ανθρώπινους όρους: 

είναι πλήρως  υποταγμένα και πλήρως ευγνώμονα με ένα κόκκαλο η ψαροκόκκαλο.

Πενταροδεκάρες.

Οι πόρνες στοιχίζουν ένα σωρό λεφτά και πουλάνε μαιμού προιόν.

Αι σύζυγοι,  ακόμα  και αν δεν πουλάνε μαιμού προιόν, το θέλουν όλο δικό τους.

Μόνο οι  σκύλοι και οι γάτες παρέχουν συντροφικότητα, αποδοχή και ψυχική υποστήριξη…

…. χωρίς πολλές απαιτήσεις.

… και χωρίς κριτικές για το αν  προκόψαμε περισσότερο από τον κουμπάρο μας.

είδα τα μελλούμενα πριν δυό χρόνια!

 …όταν όλοι - πολλοί- θαύμαζαν τον Τσίπρα, εμένα με εκνεύριζε: 

ένας  ημιαγράμματος ηθοποιός που δεν ήξερε τον ρόλο του και που όμως  όλοι τον χειροκροτούσαν.

Τώρα που το κοινό τον βαρέθηκε , τώρα που τα ταμεία του θεάτρου βαράνε μύγες και στις παραστάσεις του πετάνε λεμονόκουπες ακόμα και οι ταξιθέτριες, εγώ τον συμπονώ.

…δηλαδή τον βλέπω σαν θύμα της αλαζονικής ασχετοσύνης του: 

πίστεψε ελάχιστα στην γνώση και πάρα πολύ στον αυτοσχεδιασμό.

Όπως όλοι οι τεμπέληδες που δεν διαβάζουν τις οδηγίες χρήσεως  και απλά πασπατεύουν το μηχάνημα, πατώντας τα κουμπιά κουτουρού.

Μόνο που το μηχάνημα - που ήταν ολόκληρο κράτος - ήταν ευαίσθητο και πολύπλοκο και, μέχρι να μάθει τα βασικά,  του πέταξε όλα τα ελατήρια έξω.

Σκέφτομαι λοιπόν τον Αλεξάκο και προσπαθώ να μπω μέσα στο κεφάλι του να δω τι σκέφτεται και πως νιώθει. 

Πρέπει να σας ομολογήσω το μυστικό μου…. ότι έχω  κληρονομικό χάρισμα να καταλαβαίνω τις σκέψεις των άλλων.

….κάτι  σαν τους γέροντες του Αγίου όρους.

Λέγεται διορατικό χάρισμα και στην ουσία είναι εικόνες που περνάνε απ’το μυαλό μου σαν κινηματογραφική ταινία.

Χθες λοιπόν που είχα αϋπνία, όταν κοιμήθηκα για λίγο,  είδα μια τέτοια κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Αλέξη που ήμουνα εγώ ο ίδιος. 

Εγώ λοιπόν, ως  Αλέξης,  δεν ήμουνα δυστυχισμένος όπως πολλοί, φαντάζονται… αλλά ήμουνα λιγάκι ανακουφισμένος που γλίτωσα προς το παρόν… 

Γλίτωσα από όλους αυτούς τους μαλακογκρινιάρηδες που στην επιτυχία σε χειροκροτάνε και στα δύσκολα σε βρίζουν. 

Επίσης ένιωθα αρκετά σίγουρος ότι θα επιστρέψω δριμύτερος: 

όλοι τους είναι τενεκέδες και ουδείς θα καταφέρει να πάρει παραπάνω ποσοστό από το 18 τοις 100 που πήρα εγώ… 

Άρα μόλις φάνε κανα δυό εκλογικά χαστούκια, θα αρχίσουν να με παρακαλάνε να γυρίσω.

Εγώ βέβαια,  δεν θα δεχτώ με τη μία… αλλά θα κάνω τον δύσκολο.

Το πρόβλημα μου είναι όμως τι θα κάνω μέχρι τότε… 

Το να δουλέψω σε κανονική δουλειά δεν το θέλω με τίποτα αφού βασικά  δεν  ξέρω να κάνω τίποτα.

…οπότε αποκλείεται η δουλειά η κανονική. 

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να φτιάξω άλλο ένα ιδεολογικό - πολιτικό κέντρο , ένα Think Tank της αριστεράς.

Θα καλώ εκεί  διάφορους αποτυχημένους  πολιτικούς με αλογοουρές,  όπως εκείνος ο ισπανός που τελικά κατέληξε απο προλετάριος  με  βίλα και πισίνα,  και θα συζητάμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Ότι κάναμε και στα Εξάρχεια δηλαδή, αλλά στο πιο κυριλέ. 

Θα καλούμε  και διάφορες μισοπάλαβες Οικολόγες και φεμινίστριες που θα λένε και αυτές τα δικά τους.

Η Μπέτυ θα μιλάει μαζί τους για την διεθνή πορεία του γυναικείου κινήματος και την συμπληρωματική σχέση του με τους τρανσέξουαλ.

Είναι θέμα χρόνου να γυρίσω πίσω αφού είναι δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης θα φάει τα μούτρα του αφού τα προβλήματα είναι άλυτα. 

Μετά ξύπνησα και είχα μιά στυφή γεύση στο στόμα.

dream becomes reality

 …dream becomes reality

…κάποτε έγραψα για μιά δυστοπική προφητεία που έκανα καθότι έχω κληρονομικό χάρισμα: 

ο κόσμος μας ήταν πλέον πεδίο ανταγωνισμού αδίστακτων και σκληρών Ινδών και Κινέζων επιχειρηματιών ολιγαρχών.

Φαίνεται ότι ήδη έμαθαν τα κόλπα των  εγχώριων ολιγαρχών: αγοράζουν ομάδες.

Πάντως, σαν φάτσα, τον προτιμώ από  τον Ιβάν Σαββίδη.

https://www.facebook.com/100058064601278/posts/1330454158900058/?

https://storyteller-doctor.blogspot.com/2023/01/blog-post_31.html