….τί ειναι ο ανθρωπος?
Ένας κακομοίρης που νομίζει ότι είναι κάτι σπουδαίο.
Επειδή απέκτησε αυτοσυνειδησία και σιγά-σιγά έμαθε να κάνει μερικές απλές σκέψεις και να κατασκευάζει εργαλεία, νόμισε τον εαυτό του στόχο της Δημιουργίας.
Μάλιστα.
Ισχυρίστηκε ότι ο Δημιουργός Θεός έστιψε το άπειρο μυαλό του για να κατασκευάσει στο σύμπαν.
…και στο κέντρο του σύμπαντος, έβαλε το υπέροχο μαργαριτάρι που είναι ο άνθρωπος.
… και μάλιστα ο άνθρωπος που πρέπει να έχει στόχο να μοιάσει στον ίδιο τον Θεό.
Κάθ’ εικόνα και ομοίωσιν.
Έβαλε μάλιστα τον εαυτό του στο κέντρο της Γης και την Γή στο κέντρο της της δημιουργίας.
Έτσι ο άνθρωπος αυτο-τοποθετήθηκε στο κέντρο του κέντρου και έγινε συνομιλητής του Θεού.
Ο άνθρωπος στην Γη και ο Θεός τον ουρανό.
…σχεδόν ισότιμοι.
Δυστυχώς, από τότε που ο Κοπέρνικος ανακάλυψε ότι η Γη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κόκκος άμμου σε μια τεράστια τρομακτικη αμμουδερή έρημο , ο μεν άνθρωπος φανηκε ασήμαντος και ο Θεός τεράστιος.
Ούτε αυτό έβαλε μυαλό στους ανόητους ανθρώπους.
Παρέμειναν ανόητοι και μικρόνοες μέσα σε μια κενή μεγαλαυχία.
Έχει πει κάποιος που είχε περισσότερο μυαλό ότι ο άνθρωπος μοιάζει με ταξιδιώτη που γεννήθηκε και ζεί σε ένα τρένο με σφραγισμένα παράθυρα.
Δεν ξέρει από πού ξεκίνησε και ούτε που πάει αυτό το τραίνο.
Απλά ζει μέσα σε ένα βαγόνι και όλος ο κόσμος του είναι αυτός… αυτό το βαγόνι.
Κάνει υποθέσεις για το πως βρέθηκε εκεί και δε βγάζει άκρη.
Κάνει υποθέσεις επίσης για τον προορισμό που έχει το τρένο και πάλι δε βγάζει άκρη.
Αρρωσταίνει, ερωτεύεται, τσακώνεται, μαχαιρώνει και βγάζει πύρινους λόγους μέσα στο βαγόνι για τις προνομιούχες θέσεις.
Όταν πεθάνει, ανοίγουνε μια καταπακτή στον πάτο του βαγονιού και τον πετάνε έξω.
Όλο αυτό το λένε ζωή και προσπαθούν να του δώσουν νόημα.
Φτιάχνουν μάλιστα ολόκληρες θεωρίες, αρκετά πολύπλοκες, ώστε να δώσουν στρογγυλεμένες ερμηνείες για το τι είναι το βαγόνι και πως πρέπει να συμπεριφέρονται μέσα σε αυτό.
Αυτοί ονομάζουν τους εαυτούςτους νομοθέτες και πολιτικούς.
Κάποιοι άλλοι που ισχυρίζονται ότι έχουν δει στη ζούλα τι ακριβώς είναι έξω από το βαγόνι, λέγονται παπάδες και φιλόσοφοι.
Όλοι αυτοί ζούνε πλουσιοπάροχα γιατί έχουν προτεραιότητα στο κυλικείο του τρένου.
Οι υπόλοιποι τρώνε ότι περισσέψει.
Και το τρένο τρέχει ασταμάτητα….
και ουδείς ξέρει πού πάει.
…. αν θα καταλήξει σε κάποιο σταθμό ή αν θα πέσει σε καμμιά χαράδρα.