η αρραβωνιάρα

 η αρραβωνιάρα

Βλέπω ένα  κοριτσάκι χαζό με ξανθά μαλλιά, μαύρες  ρίζες και  φουσκωμένα χείλια  με κολλαγόνο, να λέει τάχα μου τα αποτελέσματα μιας «έρευνας» ότι οι άντρες εγκαταλείπουν τις  καρκινοπαθείς συζύγους  τους σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι οι γυναίκες τους αντίστοιχους, ασθενείς,  άνδρες. 

Στα σχόλια  κάποιος άντρας λέει ότι η έρευνα αποσύρθηκε λόγω κακού σχεδιασμού  και εσφαλμένων αποτελεσμάτων.

Αλλά ή η ανάρτηση  δεν αποσύρεται διότι οι Φεμιναζί πρέπει να βγάλουν όλη την χολή που έχουν παράξει.

Στο σημείο αυτό θυμήθηκα ένα προσωπικό μου περιστατικό…. το οποίο το χα ξεχάσει… αλλά είναι συγκλονιστικό πραγματικά….. αλλά και πολύ δυσάρεστο…. και γι’ αυτό το ξέχασα:

 δηλαδή φρόντισα να το ξεχάσω… διότι για λόγους αυτοπροστασίας τα πολύ δυσάρεστα τα καταχωνιάζω στη μνήμη μου… μέχρι που μπορεί να τα ξεχάσω εντελώς.

Ήταν ένα νεαρό αρραβωνιασμένο ζευγάρι από την Σκανδιναβία το οποίο συνοδευόταν και από τους γονείς της κοπέλας.

Είχαν έρθει για διακοπές στη Σαντορίνη ενόψει του γάμου ο οποίος θα γινόταν σύντομα. 

Πολύ νέα παιδιά, γύρω στα 25. 

Ο νεαρός ήταν ένας άντρακλας σχεδόν 2 μέτρα, πολύ καλοφτιαγμένος αλλά έπασχε  από κάποιο χρόνιο αυτοάνοσο το οποίο προκαλούσε αγγειοπάθεια και τελικά ήρθε στο νοσοκομείο με ημιπληγία λόγω μεγάλου  ισχαιμικού εγκεφαλικού.

Δεν κουνούσε σχεδόν καθόλου το χέρι και το πόδι και μιλούσε με δυσαρθρία.

Ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που πληρούσε σαφώς τα κριτήρια για θρομβόλυση… και την έκανα - αν και γενικά φοβάμαι τις επιπλοκές.

….στην παρούσα περίπτωση όμως ήταν πολύ νέο παιδί και αποφάσισα να διακινδυνεύσω τις επιπλοκές...αφού ήταν κακής προγνωσης.

Ενημέρωσα και τον ίδιο  αλλά και την αρραβωνιάρα και  τα πεθερικά ότι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή και ότι  θα του έκανα  θρομβόλυση που έχει όμως κίνδυνο και ότι έψαχνα αεροπλάνο να τον στείλω στην Κρήτη. 

Όλοι αυτοί κατέβασαν τα μούτρα τους με το ατυχές γεγονός και όταν τους ρώτησα ποιος θα συνοδεύσει τον ασθενή στην Κρήτη - στο Ηράκλειο-  η αρραβωνιάρα μου είπε ότι δεν θα πάει κανείς διότι  αποφάσισε να τον χωρίσει διότι δεν μπορεί να πάει να παντρευτεί έναν ανάπηρο και ότι θα πάει μόνος του. 

Τα πεθερικά - οι γονείς της-  ήταν σύμφωνα με την γνώμη της.

Εγώ πραγματικά έμεινα  ξερός με τη στάση τους αλλά και με το γεγονός ότι έπρεπε να στείλω με το αεροπλάνο έναν άνθρωπο άρρωστο, σε απόγνωση, παράλυτο,  σε μια ξένη χώρα σε ένα νοσοκομείο… μόνο του…

…. απίστευτο!

Τελοσπάντων,  όσο περίμενα το αεροπλάνο που έκανε  κάμποσες ώρες να έρθει, του έκανα την θρομβόλυση -  μην ελπίζοντας και πολλά πράγματα - αλλά ώ του θαύματος!

…έδρασε καταπληκτικά και αποκαταστάθηκε πλήρως!

… σχεδόν …95% !!!

Αφού έκανα το σταυρό μου,  πήγα να πω τα καλά νέα στην αρραβωνιάρα και  στα πεθερικά και τότε πάλι έκαναν συμβούλιο μεταξύ τους και αποφάσισαν ότι δεν υπήρχε λόγος χωρισμού και πήγανε  και του μίλησαν… και του είπαν ότι όλα καλά τώρα που είναι υγιής και θα τον συνοδευσουν στο νοσοκομείο και θα γίνει μετά ο γάμος!

Μιλάμε,  τέτοια έκπληξη, δεν έχω νιώσει στη ζωή μου…. και θα τράβαγα τα μαλλιά μου αν είχα… αλλά,  δυστυχώς, μου έχουν απομείνει ελάχιστα.

Τόσο πολύ με ενόχλησε όλη αυτή η απανθρωπιά και  η κυνικότητα,  που το ξέχασα το περιστατικό… και γι’ αυτό δεν το έγραψα πουθενά…. 

…ούτε σαν μικρό διήγημα…ούτε σαν  αξιοπερίεργο περιστατικό….

….διότι όλα αυτά που αναδεικνύουν την άθλια ανθρώπινη φύση και επιβεβαιώνουν  την μάλλον κακή γνώμη που έχω για το ανθρώπινο είδος, θέλω να τα βάζω στην άκρη.

Και έρχεται τώρα η χαζό- ξανθιά με τις μαύρες ρίζες και τα φουσκωμένα χείλια και λέει παπαριές για τους κακούς άντρες!

Σοβαρευτείτε ρε….όλοι κακοί είναι:  

και οι αρσενικοί, και οι θηλυκοί  και …οι ουδέτεροι.

…και εάν δεν είναι κακοί,  είναι σίγουρα μάλακες…

…. που είναι ίσως ελαφρύτερο αμαρτημα,  αλλά πολύ ενοχλητικό επίσης.

Ο κλήδονας

 …πως εύρισκαν παλιά οι γυναίκες τον μελλοντικό τους σύζυγο: 

ο κλήδονας

…πρώτα, διαπίστωσα  μιά δυσκολία των γυναικών στην εξεύρεση του. «σωστού» άντρα: 

το διαδίκτυο είναι γεμάτο από σχετικές αναφορές στους  άντρες που «δεν υπάρχουν» είτε γιατί είναι «άχρηστοι», είτε «ευθυνόφοβοι», «παρτάκηδες»…ή απλά, …«μαλάκες».

…μετά, έψαξα να βρω τι είναι ο «κλήδονας» γιατί από παλιά μου είχε κολλήσει το χαζό  ποιηματάκι του Σεφέρη :

τα μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα

 ανθίζανε στον  στον κάμπο

μου το ´χαν πει  το στον κλήδονα 

και σμίξαμε φιλήδονα

τα χείλη μας Μαλάμω!

Τελικά, κατέληξα στον «Κλήδονα» ως μέθοδο ανίχνευσης του «σωστού» άντρα: 

Ο κλήδονας είναι έθιμο με τις ρίζες του στην αρχαιότητα, γιορτάζεται στις 23- 24 Ιουνίου και σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη εμφανίζεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου. 

Εντάσσεται στα λατρευτικά έθιμα, σχετίζεται με τη διαδοχή των εποχών του έτους (συμπίπτει με το θερινό ηλιοστάσι), ενώ πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι ενέχει την τεχνική της μαντείας (μάλιστα, η ετυμολογία της λέξης το μαρτυρεί, καθώς κατά τους Liddel- Scott «κλήδων» σημαίνει «οιωνός», μήνυμα με μαντικό περιεχόμενο). Είναι τελετουργική γιορτή με συμβολισμούς. 

Διακρίνεται, επίσης, για τη θεατρικότητά του, ενώ έχει έντονο το φολκλορικό στοιχείο.

Ο κλήδονας τελείται διαχρονικά, ως έθιμο στην αρχαιότητα αναφέρεται στην αρχαία ελληνική γραμματεία με την έννοια του «γνωστοποιώ». 

Συνεχίζεται στο Βυζάντιο και στην Τουρκοκρατία.

Πώς, όμως, πραγματοποιείται το έθιμο του κλήδονα; 

Στις 23 Ιουνίου,  παραμονή του Αϊ Γιαννιού, τα αγόρια της γειτονιάς ανάβουν τρεις μεγάλες φωτιές στη σειρά, μόλις αρχίσει να βραδιάζει. 

Χρησιμοποιούν τα μαγιάτικα στεφάνια που έφερναν τα κορίτσια ως προσανάμματα.  

Πάνω από τις φωτιές πηδάνε όλοι, αγόρια και κορίτσια.  

Επίσης, προετοιμάζεται ο κλήδονας σε ένα σπίτι της κοινότητας. 

Το απόγευμα της ημέρας ένα μικρό αγόρι ή κορίτσι πηγαίνει σε μια πηγή ή ένα πηγάδι ή τρεις διαφορετικές βρύσες και παίρνει νερό με ένα δοχείο. 

Το μεταφέρει στο σπίτι χωρίς κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του να μιλήσει. 

(Γι΄αυτό το νερό ονομάζεται «αμίλητο»…η αλαλία σχετίζεται με τη μαντική αξία, τη μυστηριακότητα). 

Όταν τελικά φτάσει στον προορισμό του, χύνεται σε δοχείο με στενό λαιμό, για να μη βλέπει αυτός που βγάζει τα αντικείμενα, όταν ανοιχτεί ο κλήδονας. 

Όσοι πάρουν μέρος στον κλήδονα φέρνουν διάφορα μικροκοσμήματα ή αντικείμενα, δαχτυλίδια, δαχτυλήθρες, καρφίτσες, κουμπιά, ακόμα και φρούτα, όπως μήλα σημαδεμένα με κρυφά σημάδια, τα ρίχνουν μέσα στο νερό, αφού αφιερωθούν νοερά σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. 

Ακολουθεί το κλείδωμα του δοχείου, ενώ μια γυναίκα απαγγέλει: «Κλειδώνουμε τον κλήδονα, με τ΄ Αϊ-Γιαννιού τη χάρη κι όποια ‘χει καλορίζικο, να δώσει να το πάρει». 

 Στη συνέχεια ο κλήδονας σκεπάζεται με πανί ή με μαντίλι κόκκινου χρώματος (το κόκκινο χρώμα ταυτίζεται με την ταχύτητα) και στεφανώνεται με φύλλα. 

Μετά τη δύση του ηλίου, οι κοπέλες βγάζουν το κλειδωμένο αγγείο, σκεπασμένο και στεφανωμένο στο ύπαιθρο. 

Εναλλακτικά, σε δωμάτιο του σπιτιού ή κάτω από μια τριανταφυλλιά. Τα άστρα, θεωρείται, πως θα επιδράσουν στο αγγείο και ο κλήδονας θα προσλάβει μαντική και τελεστική δύναμη. 

Το βράδυ της παραμονής γίνεται χρήση και άλλων τρόπων της μαντικής, όπως ονειρομαντεία, κατοπτρομαντεία, για να αποκαλυφθεί στο κορίτσι ο μελλοντικός σύζυγός του. 

Πριν την ανατολή του ηλίου, για να μην καταστρέψει το ηλιακό φως το μαγικό πλέγμα που έχει δημιουργήσει η προηγούμενη νύχτα, το αγγείο μεταφέρεται μέσα στο σπίτι σε σκιερό μέρος, μέχρι να ανοίξει ο κλήδονας. 

Όταν προσέλθουν στο σπίτι τα κορίτσια και τα αγόρια που έχουν βάλει τα «ριζικάρια», αρχίζει η τελετή του ανοίγματος, βγάζοντας ένα ένα τα αντικείμενα με τυχαία σειρά. Καθώς τα αντικείμενα βγαίνουν με τυχαία σειρά στο κάθε ένα απαγγέλεται ένα αυτοσχέδιο δίστιχο- προφητεία για τον κάτοχο του σημαδιού. 

Τα δίστιχα δεν είναι μόνο ερωτικά ή προφητικά αλλά και σκωπτικά, σατιρικά. 

Μετά ακολουθεί κέρασμα και χορός. 

Όταν οι κοπέλες επιστρέφουν στα σπίτια τους, προσέχουν ποιο όνομα ή λέξη θα πρωτακούσουν στο δρόμο, γιατί θα συσχετίζεται με την ανοιχτή τύχη τους εκείνη τη βραδιά.

Οι γυναίκες κατέφευγαν στη μαγεία και σε μαντικές τέχνες, όπως ο κλήδονας, για να μάθουν για το μελλοντικό τους σύντροφο.  

Εξ ου και περιοριζόταν τα θέματα των μαντικών διστίχων σε θέματα γάμου αλλά και το ακροατήριο περιοριζόταν σε άγαμους νέους και κυρίως κορίτσια, τα οποία επιθυμούσαν να μάθουν πώς θα αποκατασταθούν. 

Ο κλήδονας έδινε την ευκαιρία στα κορίτσια να βγουν από το σπίτι τους και να συναναστραφούν με το άλλο φύλο σε ένα πλαίσιο «εθιμικά διασφαλισμένο», εξασφαλίζοντας μια στοιχειώδη δημόσια προβολή μέσα από το χορό και το τραγούδι και παράλληλα γνωριμία με κάποιον μελλοντικό σύντροφο.

Ο θάνατος του Στάλιν και ο Ρίτσος

 5/3/1953. Θάνατος του Στάλιν

Ο Γιάννης Ρίτσος δεν θέλει να το πιστέψει και του αφιερώνει αυτό το ποίημα:

«Όχι, δεν είναι αλήθεια... 

Δεν είναι αλήθεια...

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες... 

Σταματήστε τις!

 Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε!

 Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.

Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.

Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου... 

Ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. 

Σταματήστε τις!

 Όσο κι αν μονόφθαλμα κανόνια, στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους ίσα κατά την υψικάμινο των ελπίδων μας, ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του.

Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου...

Όταν σβήνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου, είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν' ανάψει.

 Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί 

κι από το στρώμα μας τ' όνειρο κι απ' το δώμα μας το λυχνάρι, 

είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα

 κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων, 

που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους.

Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων 

κι ο Στάλιν είναι ο πατέρας τους.

Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας. 

Είναι γιομάτος απ' τους σωλήνες του φωτός.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες!

Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν' ανασάνουν· μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε.

Κοιτάχτε!

Κάθε ήλιος και σελίδα -μέρα με την ημέρα- με τους ήλιους των 74 χρόνων του, 

έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ' ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου.

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν... 

Το έργο του: Λευτεριά!

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες 

κι ακούστε πάνου από την Κόκκινη Πλατεία στην εξέδρα του ήλιου... Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπίστε, Λαοί, την Ειρήνη!».

Με τ' όνομά του, ανοίγει η Ιστορία τις πύλες της  στον Άνθρωπο: Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν».

 

(Εφημερίδα «Αυγή», 5 Μαρτίου 1963)

https://redwildwind.blogspot.com/2016/03/blog-post_5.html?m=1&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR39rTegPKh3pEsPvO7QqYGn8wKyLVytaQtgwoWa9H_FuzPdTL3_k3ceg30_aem_7GS8Q0XirPMR0By9X_YPGw

Διαδίκτυο

 ...θυμάμαι, πριν χρόνια, διάβαζα για την οικονομική- τραπεζική κρίση του 2008...που ελάχιστοι είχαν προβλέψει.

Κάποιοι , ελάχιστοι μόνο. 

Μεταξύ τους, ενας τύπος, σχεδόν αντικοινωνικός, μονόχνωτος, που δεν είχε σε ποιόν να τα πεί αφού, σε όσους κάτι είπε από τις προβλέψεις του, τον αποπήραν  για παλαβό...

Είχε μόνο ένα φίλο: ένα ΑΓΝΩΣΤΟ, ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ φίλο.

Σε αυτόν τα έλεγε όλα.

Ένιωθε απελευθερωμένος, με αυτόν.

Και ο άλλος, προφανώς, ένιωθε το ίδιο.

Πιθανότατα και αυτός, μισοπροβληματικός.

Τελικά, ο τύπος δικαιώθηκε ως οικονομικός αναλυτής και έπαιξε πάνω στην κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών με αποτέλεσμα να βγάλει δισεκατομμύρια γι αυτόν και τους πελάτες του.

Διαβάζοντας όλα αυτά τότε, μου  είχε κάνει εντύπωση πως διαμορφώνονται πλέον οι προσωπικές σχέσεις μέσα από το διαδίκτυο: είναι δυνατόν να βρίσκεις ανθρώπους αγνώστους και, να τους νιώθεις τόσο κοντά σου, που  να μοιράζεσαι μαζί τους τις πιό βαθειές και αυθεντικές σκέψεις, πόνους και ελπίδες σου?.

Καταπληκτικό.

Η Κοινωνία αλλάζει ραγδαία.... και δεν θεωρώ πως είναι πάντα προς την κακή κατεύθυνση:

 ...η τόσο απρόσωπη αλλά  τόσο προσωπική, διαδικτυακή σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους,  τόσο διαφορετικούς,  σε τόσο πολύ μακρινούς τόπους και με τόσο διαφορετικές ζωές, αποτελεί νέο δεδομένο την κοινωνική οργάνωση.

 Δίνουν ευκαιρίες  τα κοινωνικά δίκτυα... 

…σε τόσους πολλούς ανθρώπους: 

να μπορούν να εκφραστούν, να μοιραστούν ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα και να  μπορούν να νιώθουν τόσο κοντά.

Το να γράφω τον πόνο μου για την παλληκαριά και  την κακομοιριά των γιατρών και να το μοιράζομαι με εκατοντάδες άλλους, είναι καταπληκτικό.

Το να παρακολουθώ ένα Ινδό φιλότεχνο και να βλέπω ό,τι τον συγκινεί αισθητικά, μου φαίνεται καταπληκτικό.

Καταπληκτικά, καινούργια πράγματα.

Αλλά θέλουν προσοχή…

Μάκης 2

 

Μάκης 2

Χθες κάθισα με το Μάκη στο καφενείο και, επειδή έπληττα,  είπα να τον προβοκάρω λίγο. …τον ρώτησα αν πήγε στην διαδήλωση για τα Τέμπη.

 Ο Μάκης, ως συνήθως χωρίς όρεξη για πολλές κουβέντες,  κατάλαβε ότι του έκανα πλάκα. 

Σήκωσε αργά το κεφάλι του και με κοίταξε στραβά : 

«Πήγα με την καρδιά μου και την φαντασία μου γιατρέ: δεν χρειάζεται η φυσική αλλά η πνευματική μου παρουσία» , είπε απαντώντας περιφρονητικά με μια σκοτεινή ασάφεια σε μια σαφή αλλά απρεπή- κατά την γνώμη του- ερώτηση.

Ήταν σαν να μου έλεγε: 

«Και τι σε κόφτει εσένα ρε γιατρέ;» 

Αλλά το είπε πιο ευγενικά.

Τότε σοβάρεψα και εγώ και τον ρώτησα χωρίς περιστροφές. 

«Πες μου την αλήθεια… γιατί, ενώ ήθελες να πας… και ένιωθες ότι ήταν σωστό να πας… τελικά δεν πήγες; 

Τι ήταν αυτό κυρίως που σε έκανε να μην θέλεις να είσαι εκεί;»

Να σου πω ρε γιατρέ.. αφού θέλεις να το ακούσεις… αν και πιστεύω ότι και για σένα ισχύει ακριβώς το ίδιο. 

Γιατί σε έχω ψυχολογήσει εγώ… 

Νομίζεις ότι δεν ξέρω τι έχεις μέσα στο κεφάλι σου;

Λοιπόν…που λες, δεν πήγα για να μην βλέπω την αστυνομία και τους μπαχαλάκηδες:

σαν άνθρωπος που έχω ζήσει πάρα πολλά χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, ξέρω τι βρώμικο παιχνίδι παίζεται με τους μπαχαλάκηδες…που οι μισοί είναι αστυνομικοί και οι άλλοι μισοί, προβληματικοί θυμωμένοι νέοι. 

Εργαλεία.

Ένα κακόγουστο θέατρο…

 …όχι μόνο με τις ευλογίες της εξουσίας αλλά ένας προγραμματισμένος θίασος από την ίδια  την εξουσία. 

Η εξουσία - δηλαδή το κάθε κυβερνόν κόμμα και όσοι κρύβονται πίσω από αυτό - είναι ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός σε αυτές τις παραστάσεις…

… που αντικειμενικό στόχο έχουν να διώξουν τον κόσμο από τις πλατείες και τους δρόμους…

 …και τους κάνουν να σωπάσουν…να φοβηθούν. 

Να τρέξουν να σωθούν,  σαν τα φοβισμένα κουνέλια. 

Να πεισθούν ότι είναι  κουνέλια. 

Αυτός είναι ο στόχος. 

Η παράσταση έχει παιδευτικό χαρακτήρα. 

Εκπαιδεύει κουνέλια να τρέχουν τα κρυφτούν μόλις εμφανιστεί ο λύκος. 

Γιατί τα «κουνέλια»… δεν βλέπουν ότι δεν είναι κουνέλια… 

…αλλά ότι είναι έλλογοι  πίθηκοι που μπορούν να δαγκώσουν πολύ άσχημα, αν θέλουν.

Έχεις δει λεοπάρδαλη να την πέφτει σε μια μαϊμού και να προσπαθεί να την φάει;

Οι υπόλοιπες  μαϊμούδες, κατά δεκάδες, πέφτουν  πάνω στην λεοπάρδαλη και την δαγκώνουν… και την ξεσκίζουν με τα νύχια τους και τα δόντια τους.

Και πάντα αυτή αφήνει το θήραμα και τρέχει να γλιτώσει. 

Η δύναμη της ομαδικής αντίδρασης…

 …την οποία την ξέρουν οι μαϊμούδες αλλά όχι οι άνθρωποι.

Κατάλαβες γιατρέ; 

Γι’ αυτό δεν πάω στις διαδηλώσεις: 

για να μη δω αυτά τα ξεφτιλίκια. 

Κατάλαβες; 

«Κατάλαβα Μάκη» είπα και εγώ ντροπιασμένος χωρίς καμία διάθεση να προβοκάρω κανένα.