…σχεδόν όλοι είμαστε άνθρωποι αρκετά ταλαιπωρημένοι, άφραγκοι, ανασφαλείς, καταπιεσμένοι και εξαπατημένοι.
Μοιάζουμε με καραβοτσακισμένες γκόμενες.
Φυσικά και θα πιστέψουμε τον πρώτο τζιτζιφιόγκο που θα μας πει ότι είμαστε γκομενάρες, πολύ τύπισσες και αρκεί να τον ψηφίσουμε για μιά τέλεια σχέση…
..η αναγόρευση του εφοπλιστή Μαρτίνου «σε επίτιμο διδάκτωρ»:
ρόμπες οι καθηγητές και από διδακτοριλίκι και από Γραμματική.
…αλήθεια, ήταν πάντα παρακμιακό αυτό το κράτος ή παλαιότερα ήταν πιο αξιοπρεπές και τηρούσε τα προσχήματα και τώρα έγινε εντελώς διαλυμένο, διαβρωμένο και διαπλεκόμενο ?
Νομίζω ότι παλιότερα οι πανεπιστημιακές ελιτ ήταν πιό σοβαρές:
…πχ οι αυταρχικοί καθηγητάδες μας, δεν έκαναν διδάκτορες τον Ωνάση, τον Νιάρχο και τον Μποδοσάκη….
…καθώς μάλιστα ο οεφοπλιστής είναι και θρησκευόμενος , έγινε και Διοικητής του Αγίου Όρους (!)
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Πολιτικός_διοικητής_του_Αγίου_Όρους
Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ο εφοπλιστής έχει αξιόλογη κοινωνική δράση που βοήθησε την επιστήμη -όχι των οικονομικών και το ΠΑΠΕΙ αλλά την Ιατρική και το Χάρβαρντ- στο οποίο Χάρβαρντ δώρησε τουλάχιστον 20 εκ δολλάρια το 1997 και φτιάχτηκε πρωτοποριακό ερευνητικό ακτινοαπεικονιστικό ιατρικό κέντρο.
Πίσω από αυτήν την δωρεά, υπάρχει μία ευτυχής θεραπεία και ένα ανθρώπινο δράμα .
Αλλά αυτά δεν είναι ευρέως γνωστά.
https://issuu.com/martinos-center/docs/2020-vision/s/13055294
https://en.wikipedia.org/wiki/Athinoula_A._Martinos_Center_for_Biomedical_Imaging
Χωρίς να είμαι τεχνοκρίτης θα έλεγα ότι λίγοι ζωγράφοι μου άρεσαν: οι περισσότεροι σύγχρονοι νομίζω πως απλά είναι μιμητές των ξένων καλλιτεχνικών ρευμάτων
Βλέπουμε μιμητές του Πικάσο όπως είναι ο Χατζηκυριάκος Γκίκας που έγινε κι αυτός οπαδός του κυβισμού…και έφτιαχνε ελληνικά τοπία με τριγωνάκια και τετραγωνάκια…
….ή διάφοροι άλλοι που παριστάνουν τους πρωτοπόρους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και κάνουν πίνακες με τάχα αυθόρμητες πιτσιλιές και πασαλείμματα.
Λίγοι έχουν ελληνικά στοιχεία και εμπνέονται από την ελληνική παράδοση…
Μάλιστα θα έλεγα ότι λίγοι είναι αυτοί που μοιάζουν να αγαπούν και να εκτιμούν την Ελλάδα .
Η εντύπωση μου είναι πως είναι απλά τζουτζέδες της Ευρώπης και της Αμερικής.
Πάντως η καφετέρια είναι καλή και έχει θαυμάσια θέα στην Ακρόπολη και στο Λυκαβηττό και στον ….Ευαγγελισμό.
…για να μην ξεχνιόμαστε με το δράμα που περνάει ο λαός μας και οι γιατροί μας στο τρισάθλιο ΕΣΥ, όπως το κατάντησαν.
Παραθέτω τρεις πίνακες ζωγράφων που εκτιμώ :
του Παρθένη και του Γιώργου Δέρπαπα.
Αλλά είναι εξαιρέσεις.
η θα πας στον παράδεισο η θα πας στην κόλαση.
Μαλακίες, δικαιολογίες, χαριτωμενιές και πουτανιές, δεν έχει εκεί πέρα.
Εκεί έχει μόνο τεφτέρια.
Αριθμούς, καταγραφές , μαρτυρίες.
Το ίδιο και στην ζωή, στην εργασία…
…αλλά στην τελική φάση, που κάνεις απολογισμό.
Εχω δει κάτι γιατρούς που κορόιδευαν μιά ζωή.
Είχαν ταλέντο στην επικοινωνία , στο παραμύθιασμα, στις δημόσιες σχέσεις.
Μερικοί ασθενείς τους πήγαν καλά από τύχη….
….βλέπεις… από μόνη της, η αρρώστια, φτιάχνει καμμιά φορά.
«Υφίεται»
Αυτοί, ήταν οι «επιτυχίες» τους.
Πολλαπλάσιοι ασθενείς, βέβαια, πήγαν κατά διαβόλου.
Αυτωνών, ήταν «γραφτό» τους…
…ήταν «ανίατες περιπτώσεις», «δεν γινόταν τίποτε».
Πολλοί τενεκέδες μέσα στην έλλειψη αυτογνωσίας τους, είναι αυτάρεσκα ευτυχισμένοι .
Δεν το πιστεύω.
Έτσι μοιάζουν.
Όποτε εξυσα λίγο το βερνίκι, φάνηκε ότι το δοχείο ήταν σκουριασμένο και το περιεχόμενο χαλασμένο.
Τελικά και ο Αγιος Πέτρος φαίνεται πως βαρυέται μόνος του στον Παράδεισο .
…πάει και αλλού:
βασικά εγκαθίσταται βαθειά στις ψυχές όλων των ανθρώπων, αλλά ειδικά των ανόητων, λίγο πριν πεθάνουν.
Κρατάει ένα φακό και φωτίζει τις σκοτεινές γωνίες από τις μνήμες.
Σαν να δίνει τελευταίες ευκαιρίες αναστοχασμού.
Μερικοί βλέπουν καλύτερα και καθαρότερα και τρομάζουν…ίσως και να συνέρχονται.
Οι τελείως μαλάκες βέβαια δεν στρώνουν ούτε στο παραπέντε.
Οι πολύ μαλάκες δεν έχουν έλπίδα.
Οι εγκληματίες με ευαισθησίες, μπορεί και να σωθούν…
…οι αναίσθητοι μαλάκες, ποτέ.
αυτοκαταστροφικοί
…η έκπληξη που μου προκαλούν οι άνθρωποι με αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, οφείλεται στον αφύσικο και παράλογο χαρακτήρα της: κάθε έμβιο ον - και είδος - προσπαθεί να επιβιώσει.
Από τις αμοιβάδες και τα φυτά και μέχρι τα ψάρια, τα ερπετά και τους ανθρώπους , όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν.
Οι Χαμαιλέοντες αλλάζουν χρώματα, οι θαλάσσιες ανεμώνες γίνονται πολύχρωμες και ελκυστικές για να προσελκύσουν και να καταβροχθίσουν ψαράκια και τα ανθρώπινα όντα βγάζουν λόγους, παίζουν μουσική , τραγουδούν ή βάζουν δικτυωτά καλσόν με ψηλοτάκουνα, γιά να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν.
Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά είναι παρά φύσιν και, συνήθως, υποκρύπτει ψυχοπαθολογία:
κατάθλιψη ή διπολική διαταραχή - πχ ο Τζακ Λόντον που αυτοκτόνησε ήταν διπολικός- εξαρτήσεις και κάμποσες διαταραχές προσωπικότητας.
Ακόμη και ο καρδιοπαθής που καπνίζει και ο χοντρός που μασουλάει συνεχώς, είναι αγχώδεις και αυτοκαταστροφικοί.
Αλλά καί άνθρωποι της πολιτικής ή των επιχειρήσεων που θα έπρεπε να είναι ειδικοί της συνεργασίας, της επικοινωνίας και της άμβλυνσης των διαφορών γιά να κάνουν την δουλειά τους αποτελεσματικά , βλέπεις να γίνονται αυτοκαταστροφικοί με αλλοπρόσαλλες συγκρουσιακές συμπεριφορές.
Οι αυτοκαταστροφικοί τύποι, στην ουσία, είναι αθεράπευτα νάρκισσοι: θέλουν τρελλά την προσοχή, τον θαυμασμό και την επιτυχία και δεν αντέχουν να μην τα έχουν ή να τα χάσουν με δική τους ευθύνη.
Σαν νάρκισσοι που είναι, αδιαφορούν για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους στα οικεία πρόσωπα.
….αυτοί είναι το κέντρο του σύμπαντος και οι άλλοι θεωρούνται αδιάφοροι θεατές: θα τους απομυζήσουν όσο μπορούν και, μετά, ας πέσουν και αυτοί μαζί τους στον γκρεμό.
Ένας σπέσιαλ τύπος θέλει και κοινό που συμπάσχει, στο «δράμα» του.
Επίσης, κάθε αποτυχία χρειάζεται και ένα άλλοθι απο τον «σπέσιαλ» τύπο:
οι καταστροφές, οι σεισμοί, οι οικονομικές και οι πολιτικές αλλαγές αλλά και οι αρρώστειες, είναι καλές δικαιολογίες αν αποτύχεις.
«Δεν σε άφησαν να ολοκληρώσεις το έργο σου»…
«δεν πρόλαβες»
«αρρώστησες»
«συνωμοσίες και συμφέροντα».
Όλα αυτά είναι καλές και ανακουφιστικές ψυχολογικές δικαιολογίες.
…πάντως προτιμότερες από το ξέρεις ότι φταίς γιά την κακομοιριά σου.
Άνθρωποι με μεγάλη ανάγκη προσοχής και αποδοχής, άνθρωποι εγωκεντρικοί που δεν αντέχουν την απόρριψη, που νιώθουν πρωταγωνιστές μεγάλων ιστοριών πάθους, που νιώθουν ότι πρωταγωνιστούν σε ιστορίες που περιμένουν ένα μεγάλο λογοτέχνη να τις περιγράψει και να τις καταστήσει αθάνατες.
Γιατί πιστεύουν ότι το αξίζουν… και οι ιστορίες και αυτοί οι ίδιοι, που είναι «πολύ σπέσιαλ».
Ευτυχώς εμείς οι μικροί άνθρωποι, οι βαρετοί μικροαστοί, δεν κινδυνεύουμε από τέτοια αφού κανείς μικρομεσαίος Μπάμπης δεν θα αυτοκτονήσει επειδή τον παράτησε η Τούλα.
Θα πάει και θα βρεί μιά Βούλα ή μιά Σούλα και η ζωή θα συνεχιστεί.
Ο Περικλής Γιαννόπουλος, ένας χαρισματικός μεγαλομανής με πρωτότυπες ιδέες αλλά αρκετά ακατάστατες στο κεφάλι του,
ερωτεύτηκε μία κοπέλα όμορφη χαρισματική και πλούσια που νόμιζε τον εαυτό της μεγάλη ζωγράφο, ενώ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια μετριότητα.
Και αφού έγιναν εραστές για κάμποσα χρόνια και φούσκωσαν ο ένας το εγώ του άλλου, αυτή έφυγε στο εξωτερικό για να κάνει την μεγάλη καριέρα -που ποτέ δεν ήρθε- και αυτός έμεινε να κλαίει την μοίρα του χωρίς την σπουδαία αναγνώριση και τιμή που του άρμοζε και χωρίς τον μεγάλο έρωτα που ξεφούσκωσε.
Έτσι, αφού όλη η ζωή του ήταν παράσταση, έδωσε ένα δραματικό τέλος: αυτοκτόνησε με μεγαλοπρεπως θεατρικό τρόπο.
Τότε και η μεγάλη ζωγράφος , αφού πρώτα θυσίασε τον εραστή στην Τέχνη, κατασκεύασε εκ των υστέρων ένα τεράστιο έρωτα - μύθο με τον οποίο τράφηκε, θρηνώντας, στην υπόλοιπη ζωή της…
Μερικές φορές, ο μεγάλος έρωτας δεν είναι παρά ένα παράσημο που κατασκευάζεις ο ίδιος και απονέμεις στον εαυτό σου.
Ένας από τους λόγους που τα γέρικα ζευγάρια δεν περνάνε καλά είναι ότι οι γέροι μιλάνε λίγο και σιγανά ενώ οι γριές πολύ και δυνατά.
Γενικά οι γέροι εκτιμούν την ησυχία και την γαλήνη ενώ οι γριές αγαπάνε την «συντροφιά και τον διάλογο».
…δηλαδή τον αυτοαναφορικό μονόλογο.
🙂
Θα πουν τα πάντα και με λεπτομέρειες:
από το γιαουρτάκι με τα μηδέν λιπαρά («με τον αέρα παχαίνουν») μέχρι τις οικογενειακές και άλλες σχέσεις, παλιές ιστορίες, κουτσομπολιά, παράπονα και βεβαίως κριτική πάνω στα «λάθη» και τις «παραλείψεις» του γέρου.
(που αυτή τις είχε επισημάνει από χρόνια και αγνοήθηκαν).
…δεν ξέρω τις αιτίες αυτής της μεταμόρφωσης των γέρων σε ξεδοντιασμένα λιοντάρια που είναι στο έλεος της νευρωσικής λέαινας με τα κοφτερά δόντια.
Ίσως είναι Θεική τιμωρία για τα χρόνια του Πατριαρχικού αυταρχισμού.
Ισως είναι μήνυμα της φύσης ότι ο βιολογικός ρόλος του γέρικου αρσενικού έληξε και συνεπώς να ετοιμάζεται για την οριστική αποχώρηση.
Αναρωτιέμαι πως θα επιβιώσουν οι γέροι μέχρι να πάρουν σύνταξη στα 72.
Η πολιτεία έχει ήδη αποφασίσει την εξόντωσή τους : είναι ενοχλητικοί και άχρηστοι.
Οι γριές ίσως είναι πιό χρήσιμες στον κοινωνικό και βιολογικό κύκλο:
εκπαιδεύουν τις νέες πως να φέρονται όταν γεράσουν.
🙂
…ένα συγκινητικό ποίημα του γερο-Μπουκόφσκι που είχε μείνει μόνος και ήλπιζε , ακόμα, να βρει μιά γυναίκα (να ακούσει γυναικεία βήματα). Τελ...
