Ένας μηχανικός αυτοκινήτων δεν θέλει πελάτες με καινούργια αυτοκίνητα: θα βγάλει ψίχουλα από τα σέρβις.
Προφανώς προτιμάει φραγκάτους με παλαιά αυτοκίνητα που τα συντηρούν για συναισθηματικούς λόγους.
Με τα σαπάκια βγάζεις λεφτά, με τα καινούργια όχι.
Αυτά σκεφτόμουν και για ορισμένους γιατρούς και ψυχολόγους: θυμάμαι πόσο είχε θυμώσει μαζί μου μια ψυχολόγα που έκανε 2-3 χρόνια ψυχοθεραπεία σε μια κακομοίρα που είχε κρίσεις πανικού.
Με λίγη, ήπια και ασφαλή αντικαταθλιπτική αγωγή, λυτρώθηκε.
Προφανώς προτιμούσε να την πηγαινοφέρνει κάθε βδομάδα επί χρόνια, κάνοντας αναφορές στα παλαιά «τραύματα» της παιδικής ηλικίας, το οιδιπόδειο και την «αντιμεταβίβαση».
Η συντήρηση μιας παθολογίας για δευτερογενές όφελος, είναι μεγάλη και συχνή αμαρτία.
Καθε γεροντοκόρη που φροντίζει την «άρρωστη» γριά μάννα της που την θέλει πιστό υποτακτικό, το ψιλοξέρει.
