Ο θάνατος του Στάλιν και ο Ρίτσος

 5/3/1953. Θάνατος του Στάλιν

Ο Γιάννης Ρίτσος δεν θέλει να το πιστέψει και του αφιερώνει αυτό το ποίημα:

«Όχι, δεν είναι αλήθεια... 

Δεν είναι αλήθεια...

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες... 

Σταματήστε τις!

 Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε!

 Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.

Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.

Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου... 

Ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. 

Σταματήστε τις!

 Όσο κι αν μονόφθαλμα κανόνια, στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους ίσα κατά την υψικάμινο των ελπίδων μας, ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του.

Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου...

Όταν σβήνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου, είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν' ανάψει.

 Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί 

κι από το στρώμα μας τ' όνειρο κι απ' το δώμα μας το λυχνάρι, 

είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα

 κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων, 

που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους.

Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων 

κι ο Στάλιν είναι ο πατέρας τους.

Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας. 

Είναι γιομάτος απ' τους σωλήνες του φωτός.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες!

Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν' ανασάνουν· μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε.

Κοιτάχτε!

Κάθε ήλιος και σελίδα -μέρα με την ημέρα- με τους ήλιους των 74 χρόνων του, 

έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ' ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου.

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν... 

Το έργο του: Λευτεριά!

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες 

κι ακούστε πάνου από την Κόκκινη Πλατεία στην εξέδρα του ήλιου... Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπίστε, Λαοί, την Ειρήνη!».

Με τ' όνομά του, ανοίγει η Ιστορία τις πύλες της  στον Άνθρωπο: Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν».

 

(Εφημερίδα «Αυγή», 5 Μαρτίου 1963)

https://redwildwind.blogspot.com/2016/03/blog-post_5.html?m=1&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR39rTegPKh3pEsPvO7QqYGn8wKyLVytaQtgwoWa9H_FuzPdTL3_k3ceg30_aem_7GS8Q0XirPMR0By9X_YPGw

Διαδίκτυο

 ...θυμάμαι, πριν χρόνια, διάβαζα για την οικονομική- τραπεζική κρίση του 2008...που ελάχιστοι είχαν προβλέψει.

Κάποιοι , ελάχιστοι μόνο. 

Μεταξύ τους, ενας τύπος, σχεδόν αντικοινωνικός, μονόχνωτος, που δεν είχε σε ποιόν να τα πεί αφού, σε όσους κάτι είπε από τις προβλέψεις του, τον αποπήραν  για παλαβό...

Είχε μόνο ένα φίλο: ένα ΑΓΝΩΣΤΟ, ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ φίλο.

Σε αυτόν τα έλεγε όλα.

Ένιωθε απελευθερωμένος, με αυτόν.

Και ο άλλος, προφανώς, ένιωθε το ίδιο.

Πιθανότατα και αυτός, μισοπροβληματικός.

Τελικά, ο τύπος δικαιώθηκε ως οικονομικός αναλυτής και έπαιξε πάνω στην κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών με αποτέλεσμα να βγάλει δισεκατομμύρια γι αυτόν και τους πελάτες του.

Διαβάζοντας όλα αυτά τότε, μου  είχε κάνει εντύπωση πως διαμορφώνονται πλέον οι προσωπικές σχέσεις μέσα από το διαδίκτυο: είναι δυνατόν να βρίσκεις ανθρώπους αγνώστους και, να τους νιώθεις τόσο κοντά σου, που  να μοιράζεσαι μαζί τους τις πιό βαθειές και αυθεντικές σκέψεις, πόνους και ελπίδες σου?.

Καταπληκτικό.

Η Κοινωνία αλλάζει ραγδαία.... και δεν θεωρώ πως είναι πάντα προς την κακή κατεύθυνση:

 ...η τόσο απρόσωπη αλλά  τόσο προσωπική, διαδικτυακή σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους,  τόσο διαφορετικούς,  σε τόσο πολύ μακρινούς τόπους και με τόσο διαφορετικές ζωές, αποτελεί νέο δεδομένο την κοινωνική οργάνωση.

 Δίνουν ευκαιρίες  τα κοινωνικά δίκτυα... 

…σε τόσους πολλούς ανθρώπους: 

να μπορούν να εκφραστούν, να μοιραστούν ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα και να  μπορούν να νιώθουν τόσο κοντά.

Το να γράφω τον πόνο μου για την παλληκαριά και  την κακομοιριά των γιατρών και να το μοιράζομαι με εκατοντάδες άλλους, είναι καταπληκτικό.

Το να παρακολουθώ ένα Ινδό φιλότεχνο και να βλέπω ό,τι τον συγκινεί αισθητικά, μου φαίνεται καταπληκτικό.

Καταπληκτικά, καινούργια πράγματα.

Αλλά θέλουν προσοχή…

Μάκης 2

 

Μάκης 2

Χθες κάθισα με το Μάκη στο καφενείο και, επειδή έπληττα,  είπα να τον προβοκάρω λίγο. …τον ρώτησα αν πήγε στην διαδήλωση για τα Τέμπη.

 Ο Μάκης, ως συνήθως χωρίς όρεξη για πολλές κουβέντες,  κατάλαβε ότι του έκανα πλάκα. 

Σήκωσε αργά το κεφάλι του και με κοίταξε στραβά : 

«Πήγα με την καρδιά μου και την φαντασία μου γιατρέ: δεν χρειάζεται η φυσική αλλά η πνευματική μου παρουσία» , είπε απαντώντας περιφρονητικά με μια σκοτεινή ασάφεια σε μια σαφή αλλά απρεπή- κατά την γνώμη του- ερώτηση.

Ήταν σαν να μου έλεγε: 

«Και τι σε κόφτει εσένα ρε γιατρέ;» 

Αλλά το είπε πιο ευγενικά.

Τότε σοβάρεψα και εγώ και τον ρώτησα χωρίς περιστροφές. 

«Πες μου την αλήθεια… γιατί, ενώ ήθελες να πας… και ένιωθες ότι ήταν σωστό να πας… τελικά δεν πήγες; 

Τι ήταν αυτό κυρίως που σε έκανε να μην θέλεις να είσαι εκεί;»

Να σου πω ρε γιατρέ.. αφού θέλεις να το ακούσεις… αν και πιστεύω ότι και για σένα ισχύει ακριβώς το ίδιο. 

Γιατί σε έχω ψυχολογήσει εγώ… 

Νομίζεις ότι δεν ξέρω τι έχεις μέσα στο κεφάλι σου;

Λοιπόν…που λες, δεν πήγα για να μην βλέπω την αστυνομία και τους μπαχαλάκηδες:

σαν άνθρωπος που έχω ζήσει πάρα πολλά χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, ξέρω τι βρώμικο παιχνίδι παίζεται με τους μπαχαλάκηδες…που οι μισοί είναι αστυνομικοί και οι άλλοι μισοί, προβληματικοί θυμωμένοι νέοι. 

Εργαλεία.

Ένα κακόγουστο θέατρο…

 …όχι μόνο με τις ευλογίες της εξουσίας αλλά ένας προγραμματισμένος θίασος από την ίδια  την εξουσία. 

Η εξουσία - δηλαδή το κάθε κυβερνόν κόμμα και όσοι κρύβονται πίσω από αυτό - είναι ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός σε αυτές τις παραστάσεις…

… που αντικειμενικό στόχο έχουν να διώξουν τον κόσμο από τις πλατείες και τους δρόμους…

 …και τους κάνουν να σωπάσουν…να φοβηθούν. 

Να τρέξουν να σωθούν,  σαν τα φοβισμένα κουνέλια. 

Να πεισθούν ότι είναι  κουνέλια. 

Αυτός είναι ο στόχος. 

Η παράσταση έχει παιδευτικό χαρακτήρα. 

Εκπαιδεύει κουνέλια να τρέχουν τα κρυφτούν μόλις εμφανιστεί ο λύκος. 

Γιατί τα «κουνέλια»… δεν βλέπουν ότι δεν είναι κουνέλια… 

…αλλά ότι είναι έλλογοι  πίθηκοι που μπορούν να δαγκώσουν πολύ άσχημα, αν θέλουν.

Έχεις δει λεοπάρδαλη να την πέφτει σε μια μαϊμού και να προσπαθεί να την φάει;

Οι υπόλοιπες  μαϊμούδες, κατά δεκάδες, πέφτουν  πάνω στην λεοπάρδαλη και την δαγκώνουν… και την ξεσκίζουν με τα νύχια τους και τα δόντια τους.

Και πάντα αυτή αφήνει το θήραμα και τρέχει να γλιτώσει. 

Η δύναμη της ομαδικής αντίδρασης…

 …την οποία την ξέρουν οι μαϊμούδες αλλά όχι οι άνθρωποι.

Κατάλαβες γιατρέ; 

Γι’ αυτό δεν πάω στις διαδηλώσεις: 

για να μη δω αυτά τα ξεφτιλίκια. 

Κατάλαβες; 

«Κατάλαβα Μάκη» είπα και εγώ ντροπιασμένος χωρίς καμία διάθεση να προβοκάρω κανένα. 

η τυραννία

Στην Αρχαία Ελλάδα η υπέρτατη πηγή δυστυχίας και πολιτικής έκπτωσης ήταν η «τυραννία» δηλαδή η κατάλυση της δημοκρατίας και η μετάβαση σε συστημα αυταρχικό….

….ενώ στην Κίνα πχ, υπέρτατος πολιτικός ξεπεσμός και κίνδυνος ήταν η «αναταραχή».

Η ελευθερία, η δικαιοσύνη, ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της Δημοκρατίας…

…. δηλαδή μιας κοινωνίας οργανωμένης με βαση τον έναν άνθρωπο.

…το άτομο.

Ο προσανατολισμός των αξιών του έλληνα φαίνεται πως δεν χάλασε μέσα στα χρόνια, στους αιώνες.

Μπορεί ο έλληνας  να έχει  δεχτεί ως πολιτικά εργαλεία το ψέμα και την πολιτική εξαπάτηση…

… όπως με την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα που έκανε ο Τσίπρας. 

Θεωρεί ότι όλα αυτά είναι στο βάθος αποδεκτοί όροι ενός παιχνιδιού που  είναι από τη φύση του καιροσκοπικό και  βρώμικο.

Δεν δέχτηκαν όμως τη καταπάτηση της δικαιοσύνης,  τον εμπαιγμό, την βία και την έλλειψη σεβασμού στους νεκρούς.

Ιερά πράγματα από την αρχαία εποχή. 

Αυτά που όποιος δεν τα σέβεται είναι «Τύραννος»  και το καθεστώς του «Τυραννία».

Τότε είπε, «ως εδώ»

ο Μάκης 1

 ο Μάκης

Τελευταία, στο καφενείο, συχνά πίνω καφέ μαζί με τον  Μάκη. 

Τυχαία γνωριστήκαμε και πιάσαμε κουβέντα… αν και είμαστε και οι δυό  μονήρεις και αντικοινωνικοί.

Τον ρώτησαν αν υποφέρει από μοναξιά και μου είπε «ναι, μερικές φορές»

….ενώ εγώ,  αντίθετα, απολαμβάνω την μοναχικότητα μου δεν θέλω κόσμο και παρέες.

Τότε τον ρώτησα γιατί δεν παντρεύεται… να βρει  μια γυναίκα να κάνει παρέα και να του μαγειρεύει κιόλας  αφού  δεν ξέρει να βράσει ένα αυγό.

Φάνηκε να ενοχλείται ο Μάκης με τις ερωτήσεις μου: 

«τι να παντρευτώ,  ρε γιατρέ?

… να φορτωθώ μιά ενοχλητική, που, για να μου βράσει ένα αυγό και να φτιάξει μιά φασολάδα,  θα μου σπάει τα νεύρα όλο το υπόλοιπο εικοσιτετράωρο?

Προτιμώ μόνος μου με την φασολάδα από το Σκλαβενίτη για να κλάνω μετά συνέχεια,  χωρίς ενοχές. 

Είναι σπουδαίο πράγμα η ελευθερία… 

…να κλάνεις, να φτύνεις, να ρεύεσαι και να σου τρέχουν  τα σάλια ροχαλίζοντας… χωρίς άγχος...

…χωρίς κριτική, χωρίς σχόλια, χωρίς αποδοκιμασία ή υποτίμηση.

Είμαι ένα  μικρό, ευτυχισμένο, γέρικο κτήνος.

Όσο μπορώ και περπατάω και αυτοεξυπηρετούμαι, θα είμαι μόνος και ελεύθερος.

…ένας  πολεμιστής που δεν δίνει δεκάρα για την κοινωνική κριτική… γιατί έχει το σπαθί του ακονισμένο για τους ενοχλητικούς.

Και ειδικά για τις ενοχλητικές μπαμπόγριες που νομίζουν ότι  τα ξέρουν όλα και έχουν  τώρα την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους για όλους  Μάκηδες και τους Λάκηδες που τις βασάνισαν στα νιάτα τους.

Και που οι Λάκηδες έκαναν πάρα πολύ καλά, δεν το συζητάμε.

«Κατάλαβα,  Μάκη»… απάντησα συγκατανεύοντας συνωμοτικά.

Και αν είναι νέα?

…ερώτησα προβοκάροντας τον.

Με κοίταξε διερευνητικά για να δει πόσο τοις εκατό  είναι αστείο αυτό που είπα.

Πήρε χαμπάρι πως μάλλον του έκανα πλάκα… γι’ αυτό απάντησε  ανάλογα:

Άμα είναι νέα, θα είναι ακόμα χειρότερα. 

Θα μου φάει όλες τις οικονομίες και μετά θα είναι και  δυσαρεστημένη από πάνω  που τελείωσαν σύντομα. 

…να μου λείπουν τέτοια κελεπούρια.

Σου είπα: η δυνατή, απενοχοποιημένη, μοναχική κλανιά είναι η  υπέρτατη συμβολική  εκδήλωση ελευθερίας .

 «Κατάλαβα Μάκη»  επανέλαβα και πάλι,  γεμάτος κατανόηση και συνωμοτικότητα.

Ο Φειδίας παίρνει συνέντευξη απο τον Τζέφρυ Ζακς

 Είναι απίστευτο πως ο Φειδίας, ο οποίος είναι ένα λαϊκό παιδί 24 χρονών  από την Κύπρο,  που δεν έχει πάει  ούτε μία μέρα σε πανεπιστήμιο,  να μιλάει σε επαρκή  αγγλικά με τον διάσημο Τζέφρυ Ζακς,  μία φυσιογνωμία τεράστιας,  διεθνούς,  εμβέλειας -  και στον ακαδημαϊκό και στο πολιτικό κόσμο, που τον ξέρουν και οι πέτρες μέχρι και στη Μαλαισία και στον αραβικό κόσμο και στην Ευρώπη και στην Αμερική, που έχει κάνει σύμβουλος ηγετών σε όλο  τον κόσμο…

….και ο Φειδίας  να μιλάει ισότιμα μαζί του γιά πολύ δύσκολα και καυτά διεθνή θέματα  και να καταφέρνει να τον κάνει -τον Ζακς-  να μιλά με απλά λόγια και πολύ ξεκάθαρα και να ομολογεί  τον τυχοδιωκτισμό της ίδιας της χώρας του…της Αμερικής…

…αλλά και την ανοησία, ανωριμότητα και δειλία  των ευρωπαίων ηγετών που δέχονται τον ρόλο του παρακεντέ,  υπάκουου,  ακολούθου της Αμερικής σε ένα πολυπολικό, σύνθετο, μεταβαλλόμενο κόσμο.

… σε μια συζήτηση πολύ μακράς διαρκείας και με διεθνές κοινό. Αρκεί να δείτε τα σχόλια από όλες τις χώρες του κόσμου να  μιλάνε με τεράστιο θαυμασμό για τον Τζέφρυ Ζακς  αλλά και για τον Φειδία…

Νομίζω ότι αυτή η συνέντευξη είναι κατόρθωμα που δεν  θα μπορούσε  να το κάνει το 98% των ελλήνων πολιτικών και το 99% των ελλήνων δημοσιογράφων. 

Και όχι μόνο γιατί θα ένιωθαν ανεπαρκείς για  να μιλήσουν με τον Τζέφρυ Ζακς  πάνω σε τέτοια καυτά θέματα…αλλά και γιατί δεν θα είχαν το θάρρος να το κάνουν…

…τσιγκλώντας  πολλές, ιερές αγελάδες.

Διότι, αν μπορούσαν να το κάνουν, γιατί δεν το έκαναν?

https://youtu.be/oKYwmUvUDHg?si=a0lfuVM2eH4g2ZSw

οι βλαβερές συνέπειες της γοητείας

Πριν από πάρα πολλά χρόνια,  για να διασκεδάσω αλλά και για να κάνω ένα είδος νοητικής άσκησης,  άρχισα να γράφω ποιήματα τα οποία ήταν παραποιήσεις ποιημάτων γνωστών ποιητών.

Θυμάμαι είχα πάρει σχετικά άγνωστα  ποιήματα γνωστών  ποιητών και τα είχα «μπαλαμουτιάσει» δηλαδή είχα αντικαταστήσει  κάποιες λέξεις ή και ολόκληρους στίχους με δικούς μου.

…μάλιστα  ένα του Παλαμά το ‘χα φτιάξει ερωτικό στα μέτρα μου και το είχα παρουσιάσει γιά δικό μου σε μια κυρία η οποία με  θαύμασε πραγματικά ( βλακωδώς ομολόγησα ότι ήταν μούφα).

Είχα κάνει και  το ανάποδο… με το να τροποποιήσω εντελώς κάποια ποιήματά - τα οποία κατέληξαν να είναι σχεδόν δικές μου κατασκευές - και μετά τα παρουσίασα για γνωστά ποιήματά του Σολωμού και του Παλαμά και του Καβάφη.

Ένα εντελώς δικό μου σε στυλ Σουρή,  το είχα βάλει γιά χαβαλέ και στο facebook… και το παρουσίασα σαν νεοανακαλυφθέν ποίημα του Σουρή!

(Ψευδό- Σουρής:

 Με άστρα, γη και ουρανό...

Με στίχους και ποιήματα και κουλτουροκουβέντες

Χαζούλες προβληματικές τουμπάρουν οι λεβέντες

 Είναι απλό μία χαζή να λιώσει απ’τη χαρά της

Αν Άστρα, Γη και Ουρανό  απλώσεις στην ποδιά της

Κάθε ζαβή ονειρεύεται πως είναι Πριγκηπέσσα

Και κάθε βρωμοπόδαρος τη ρίχνει χωρίς μπέσα

Αγάπη μου, λατρεία μου, μικρή μαλαματένια

Μαλάκες απερίγραπτοι με γένια και με χτένια

Ό,τι παπάρα τους έρθεί, αμέσως αμολάνε

Που οι χαζές  απ’ τη χαρά, μιά κλαίνε, μιά γελάνε

Τον άνθρωπο ο Δημιουργός, τον έφτιαξε για αστείο

Και αυτός στα σκέλια ένιωσε όλο το μεγαλείο....

(Άγνωστο ποίημα του Σουρή που ανακαλύφθηκε πρόσφατα)

Μετά είδα τα κολλάζ που είχε κάνει ο Ελύτης - μετά που  πήρε το νόμπελ -  και μάλιστα τα είχε εκθέσει στην γκαλερί Ζουμπουλάκη.

Αυτά μου άρεσαν μεν αλλά μου φάνηκαν κάπως απλοϊκά…

…και είπα ότι και εδώ μπορώ να κάνω μια καλλιτεχνική απάτη και να φτιάξω δικά μου κολάζ,  αντίστοιχα του Ελύτη.

Ένα από αυτά,  είναι το κατωτέρω με τίτλο «οι βλαβερές συνέπειες της γοητείας».

(οι γοητευμένοι παρέχουν κοσμήματα αλλά τελικά πνίγονται)

(η αναδυομένη Αφροδίτη είναι ο …απαστράπτων Ήλιος που …τυφλώνει τους ερωτευμένους)

🙂