«Μεγάλο μερος της δυστυχίας μας προέρχεται από το ότι δεν είμαστε ικανοί να κάτσουμε ήρεμα μόνοι μας σ’ ένα δωμάτιο».
Δεν είναι δικό μου, το είπε ο μεγάλος φυσικός, μαθηματικός και φιλόσοφος, Πασκάλ.
Πχ ένα σωρό άθλιες σχέσεις και γάμοι έγιναν από ανασφάλεια και μοναξιά.
Όλοι αυτοί οι δυστυχισμένοι θα είχαν γλυτώσει μεγάλη ταλαιπωρία, αν μπορούσαν να περάσουν ήρεμα και ωραία, συντροφιά με τον εαυτούλη τους.
Αλλά δεν τους αρέσει, γαμώτο.
Δεν τον αντέχουν για παρέα.
Και δεν είναι μόνο οι σχέσεις που πάσχουν από την δυσανεξία στην μοναχικότητα...είναι και το μυαλό: οι αποφάσεις που παίρνουμε, ιδίως οι πιό δύσκολες, απαιτούν συγκέντρωση και τόλμη.
Ένας παλαβωμένος που τρέχει πέρα δώθε στα μπαράκια και ακούει τον κάθε μαλάκα, σίγουρα δεν έχει την ηρεμία και νηφαλιότητα για οτιδήποτε .
Ή παίρνει αποφάσεις παρορμητικά, ή αναβάλει συνεχώς και δεν κάνει τίποτε.
Αλλά και οι καλύτερες ιδέες έρχονται σε στιγμές υψηλής αυτοσυγκέντρωσης.
Ο Αρχιμήδης ήταν μόνος του στην μπανιέρα του όταν του κατέβηκε η ιδέα για την άνωση των υγρών...δεν ήταν σε μπαράκι να λέει μαλακίες και να του κάνει η μουσική -νταπαντούπα - το μυαλό γιαούρτι.
