...ο έρωτας στους νέους μου φταίνεται κάτι χαριτωμένο:
ένα χαριτωμένο και γουστόζικο παιχνιδάκι της φύσης, για να κινητοποιήσει δυό φρέσκους, βιολογικά, οργανισμούς να αναπαραχθούν.
Αυτός είναι ο τελικός στόχος πέρα από τις ...τζιριτζάντζουλες.
Στην μέση ηλικία, ο έρωτας είναι οκ...μου φαίνεται απλά ...ανεκτός: μου θυμίζει κάτι ξεχασιάρηδες που τρέχουν να προλάβουν το λεωφορείο.
Ασθμαίνοντας, μπαίνουν μέσα νιώθοντας τυχεροί.
Στην προχωρημένη ηλικία, έχει κάτι τραγικό.
Έτσι μου φαινεται τουλάχιστον.
Μου έτυχαν κάτι ασθενείς με γεροντοέρωτες: κυρίως με σωματικά συμπτώματα.
Δυστυχία.
Υποφέρουν ρε παιδιά... οι ερωτευμένοι γέροι και οι γριές.
Ανασφάλεια, αγωνία, ντροπή, ενοχές, υπαρξιακό άγχος.
Ντρέπονται τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, το σώμα τους, τους γείτονες και τον Θεό.
...λάθος: δεν ντρέπονται τον Θεό: θυμώνουν μαζί του.
Είναι κακός.
Μιά ζωή πεινούσαν και ονειρευόταν αρνιά στην σούβλα... και, ο Θεός, αφού τους ξέρανε στην πείνα, τους έδωσε άφθονα αρνιά αλλά εκπροθέσμως.
... όταν δεν είχαν δόντια να μασήσουν και στομάχι να χωνέψουν.
Μια εξηνταπεντάρα μου έλεγε για τον εραστή αλλά εξυμνούσε και τον θανόντα σύζυγο.
Κατασίγαση ενοχών.
...ο μακαρίτης... ήταν «τέλειος» αλλά ατυχώς πέθανε πριν τρία- τέσσερα χρόνια.
Και ο εραστής ήταν «τέλειος» αλλά την εγκατέλειψε για την πρώην του .
Και ο Θεός, που κινεί όλα τα νήματα, δεν καταλαβαίνει τίποτε.
Τα μπουρδουκλώνει πολύ τα πράγματα.
Πολύπλοκοι μηχανισμοί στην βιολογία, ακόμη πιό πολύπλοκοι στην ψυχολογία και στο τέλος μπερδεύει και τους χρόνους στα πειράματα.
Όλα εκπρόθεσμα.
Προφανώς και θα γίνει μπάχαλο η δουλειά.
Εγώ πάντως είμαι απενοχοποιητικός:
«ε τι να κάνουμε , συμβαίνουν αυτά...φυσιολογικά πράγματα, συνηθισμένα. Δεν είναι κάτι τρομερό!
Δείτε το στις σωστές του διαστάσεις»
Με κοιτάνε απορημένα.
Απορούν με το πόσο κουλ φαίνομαι.
Φυσικά και είμαι κουλ.
Πρέπει και εγώ να επιβιώσω.
