Όταν μπαίνω σε ένα αεροπλάνο, αξιολογώ την αεροπορική εταιρεία για το ταξίδι μου:
βασικά αξιολογώ δυό-τρία, ορατά πράγματα... πχ πόσο χώρο έχω για τον κώλο και τα πόδια μου, πόσο καθαρό είναι, πόσο ακριβή είναι τα δρομολόγια και πόσο χαμογελαστές είναι οι αεροσυνοδοί.
Είμαι εντελώς ανίκανος να αξιολογήσω αν το αεροπλάνο είναι σαπάκι η καινούργιο, εάν έχει κάνει το service του ή αν ο πιλότος είναι ένας ικανός επαγγελματίας ή ένας προβληματικός κρυπτομεθύστακας ή κοκκάκιας.
Το ίδιο είναι και τα νοσοκομεία: οι ασθενείς νομίζουν τα ξέρουν όλα αλλά αξιολογούν μόνο αν είναι χαμογελαστή η νοσηλεύτρια, ευγενική η ρεσεψιονίστ, αν είναι ομιλητικός ή λιγομίλητος ο γιατρός, αν είναι καθαρός ο διάδρομος και αν περιμένει πολλή ώρα να εξεταστεί.
Αν ο γιατρός δεν ξέρει την τύφλα του, είναι ανίκανος να χειρουργήσει, αν είναι ένας ανοικός γεροβλάκας ή ένας νέος μισοάσχετος, δεν μπορεί να το κρίνει.
Δεν μπορεί να κρίνει καλά ένα γιατρό παρά μόνο ένας από τους γιατρούς που εργάζονται πολύ κοντά του.
Ίσως και καμμιά νοσηλεύτρια που τον τρώει στην μάπα.
Είναι δύσκολη δουλειά η αξιολόγηση.
Η δε αξιολόγηση συνολικά το νοσοκομείων, που είναι ένα σύνολο εκατοντάδων ανθρώπων που συνεργάζονται για να παράξουν ένα ομαδικό αποτέλεσμα, είναι εντελώς γελοία και άδικη.
Για να σπάσω πλάκα, κοίταξα στο Google διάφορα ελληνικά νοσοκομεία...
... μικρά και μεγάλα... και είδα το συνολικό «σκορ» από τις αξιολογήσεις των ασθενών.
Με έκπληξη παρατήρησα πως το μικρά νοσοκομεία έχουν υψηλότερη βαθμολογία απο πολύ μεγαλύτερα!
...Προφανώς, ο κάθε πικραμένος, θα γράψει και να βαθμολογήσει -πάνω στο θυμό του και στην άγνοια του - βαθμολογία κοντά στο χάλια... και, ένας άλλος -που εξυπηρετήθηκε γρήγορα ή που του έκαναν γρήγορα κάτι απλό, μπορεί να βαθμολογίσει με άριστα.
Γενικά, αν και ακούγεται λίγο... « αντιδραστικό», θα έλεγα ότι η «κυρά Μαρία», δεν είναι ικανή να κρίνει σωστά σχεδόν κανένα επαγγελματία η οργανισμό υψηλής εξιδείκευσης:
ούτε τον πιλότο, ούτε τον γιατρό, ούτε την νοσηλεύτρια, ούτε το νοσοκομείο, ούτε την αεροπορική εταιρεία.
Κρίσεις όμως από πολλές κυρά-Μαρίες, αξιολογούνται πλέον σοβαρά από ασφαλιστικές εταιρείες, από κομματάρχες, πολιτικάντηδες, δημοσιογραφους, μπλόγκερς αλλά και διάφορους άλλους ξερόλες.
Θα το πω χοντρά: η κυρά Μαρία , γενικά, δεν ξέρει τίποτα.
Δικαιούται φυσικά να πει την γνώμη της και, αν καταγγείλει κάτι στραβό αλλά συγκεκριμένο, αυτό πρέπει να ελέγχεται.
Αλλά όχι να κάνει συνολική αξιολόγηση και από αυτήν να θάβονται άνθρωποι.
Είναι αλλουνού δουλειά αυτή.
Δεν ξέρω ποιανού ακριβώς, αλλά κάποιου που να ξέρει τι του γίνεται.
