«Δεν μου έκανε κλικ».
Να μιά φράση που με εκνευρίζει.
Περικλείει πολύ ναρκισσισμό αυτή η φράση:
εσύ είσαι ένας σπουδαίος ή μια σπουδαία (συνηθέστερα), καθισμένη πάνω στο θρόνο της και περιμένεις να έρθει ο υπήκοος να σου υποβάλει τα σέβη του.
…και όχι μόνο τα σέβη του:
να είναι ευγενικός, συναρπαστικός, γοητευτικός σαν παρουσία, σαν ομιλία και σαν συμπεριφορά .
Τόσο, ώστε να κερδίσει την εύνοια σου.
Να σου «κάνει κλικ».
Κάποτε έκανα προξενιό σε μια σαραντάρα φίλη μου -πρώην ωραία που είχε αρχίσει να μπαταλεύει- με ένα γνωστό μου σαρανταπεντάρη γιατρό, καλό παιδί, με πνευματικές και λογοτεχνικές ανησυχίες, που είχε αρχίσει να μην αντέχει την μοναξιά.
Ήθελαν και οι δύο επειγόντως «σχέση και οικογένεια».
Τους έφερα σε επαφή, βγήκαν ραντεβού, τα είπαν…και …τζίφος.
Τι έγινε ρε παιδί μου? ρώτησα πρώτα τον γνωστό μου.
Μαλακισμένη!
Με τσάντισε αφάνταστα…μου τόπαιξε ντίβα…η Μόνικα Μπελούτσι είναι?...
Μου είπε με ύφος: «ο άντρας πρέπει να μου κάνει κλικ»!
Και εσύ τι είπες ? τον ρώτησα.
Τίποτα , δυστυχώς…δεν τόλμησα.
Απλά κούνησα το κεφάλι , αόριστα και σκεφτόμουν ότι όποιος την φορτωθεί θα μπλέξει πολύ άσχημα.
Μόνο απαιτήσεις… αλλά, ένσυναίσθηση , μηδέν.
Μετά, μίλησα με την φίλη μου:
…τι πήγες και είπες στον άνθρωπο, βρε ηλίθια?
…γιατί τον πρόσβαλες?
…Δηλαδή εσύ είσαι τόσο σπουδαία και μοιραία που πρέπει ο άλλος «να σου κάνει κλικ» και αυτός ο συγκεκριμένος δεν είναι αυτός που θα σου το κάνει το κλικ?
…έχεις συνειδητοποιήσει ότι είσαι στο παραπέντε από την κλιμακτήριο και πως η εποχή που τό έπαιζες η γκομενάρα που τα είχε με τον τύπο με την αλογοουρά , την τζιπάρα και την μονοκατοικία στους Θρακομακεδόνες, έχει περάσει ανεπιστρεπτί?
Με κοίταξε με ένα άδειο βλέμμα.
«Πρέπει να μου κάνει κλίκ».
Τον κακό σου τον καιρό, θα σου κάνει.
Η ζωή θέλει αυτογνωσία, ανθρωπιά και συμβιβασμούς.
Τα «κλικ» είναι στα κεφάλια με τους σκουριασμένους, εγωκεντρικούς μηχανισμούς.
Δεν μίλησε.
Τελικά βρήκε ένα εξηνταπεντάρη ψευτοκυριλέ, με δυο διαμερίσματα στο Κολωνάκι.
